คือเรื่องของเรื่องมันก็มีอยู่ว่า
มันมีเพื่อนผมคนนึง.....มันไม่ยอมเข้าร่วมกิจกรรมรับน้องเลย
ทั้งงานก้าวใหม่ก็ไม่มา เปิดห้องเชียร์ก็ไม่มา ซ้อมเชียร์ก็ไม่มา
ไอ้ผมก็อยากให้มันมาร่วมงาน.....ครั้งหนึ่งในชีวิต
เอาเหตุผลมามากมายให้มันเปลี่ยนใจมาร่วมบ้าง
มันก็ไม่เลย.....อ้างนู้นอ้างนี่...อ้างว่าไม่ชอบเชียร์บ้าง
อ้างว่าแค่ไปค้างที่บ้านยายมันสิวขึ้นเพียบเลย
(คือตอนนี้มันกินยาแก้สิวอยู่)ขี้เกียจกินเพิ่มอีกเป็นเดือนๆ
....ผมมันก็เหนื่อยที่จะพูดกับมันแล้ว
บอกมันไปว่าห้องเชียร์มันไม่ได้แค่ร้องเพลง...
..มันมีอะไรอีกมากมายมีเรื่องราวที่พี่มาสอน มาเล่าให้ฟัง....
พูดมากเข้ามันก็ย้อนว่าผมบอกมันเป็นสิบทีแล้ว
แล้วมันก็บอกอีกว่าไม่เป็นไรหรอกมันมีเพื่อนดี
คือว่าพอมันไม่เข้า....มันก็โทรมาถามว่าเป็นไง....มีอะไรบ้าง
ไอ้ผมก็ได้แค่บอกไป....เล่าไป.....ตามที่จำได้ ส่วนจะให้สอนเพลงให้มัน
ก็ไม่ไหว....ร้องผ่านโทรศัพท์เนี่ย.....เฮ้อ เหนื่อยกับมันจังเลย.....

ใครพอจะมีวิธีช่วยให้มันเข้าร่วมกิจกรรมบ้างมั้ยครับ
ช่วยหน่อยเถิด......ขอบคุณในความกรุณาครับ

เอาข้อความนี้ให้เพื่อนอ่านนะ
"ประเพณีการรับน้อง (ว้าก,ประชุมเชียร์) ทำให้เกิดความกลมเกลียวในหมู่คณะเป็นอย่างดี
แม้บางครั้งอาจมีความรุนแรง แต่ซักวันนึง น้องใหม่ก็ต้องเข้าใจว่ารุ่นพี่ทำเพื่ออะไร ที่ลงโทษน่ะบางครั้งไม่อยากทำ
แต่เพราะอยากให้น้องรู้จักกัน อยากให้สนิทกันและกลายเป็นความสามัคคีในหมู่คณะ อีกหน่อยจะได้ช่วยเหลือกัน ตอนโดนว้าก ก็ว่าโหดแต่พอผ่านมาได้ ภูมิใจชะมัด
มิหนำซ้ำวันนึงมันทำให้เราประทับใจรุ่นพี่(ทุกชั้นปี) ว่าเขาลงทุนลงแรงทำเพื่อพวกเราโดยเฉพาะ ซึ่งไม่ทำก็ได้ ไม่เหนื่อยด้วย เอาเวลาไปเที่ยวเตร่ดีกว่าสบายกว่าตั้งเยอะ
...แต่ทีต้องทำเพราะความรับผิดชอบ สืบทอดกันมาเป้นประเพณี
ไม่ว่าน้องจะเรียนที่ไหน ถ้าผ่านขั้นตอนการรับน้องใหม่และสร้างความสนิทสนมกลมเกลียวกับเพื่อน พี่ ในเวลาอันรวดเร็ว(ช่วงเปิดเทอมใหม่)
จะช่วยให้ชีวิตการเป็น นิสิต นักศึกษา น่าอภิรมย์ยิ่งขึ้น ลองดูสิ"


ขอได้รับความขอบคุณ:สตาร์ ซอกเกอร์ ฉบับวันศุกร์ที่ 25 พฤษภาคม 2544

บอกเขาไปว่า เขาจะเสียประสพการณ์ที่ดีช่วงหนึ่งของชีวิต
ที่เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้

บอกเขาไปว่า เขาจะเสียประสพการณ์ที่ดีช่วงหนึ่งของชีวิต
ที่เรียกมันกลับคืนมาไม่ได้

มีเพื่อนที่คณะคนนึงตอนอยู่ปี 1 ไม่ยอมร่วมกิจกรรมอะไรเลย ทั้งรับน้องคณะ รับน้องหอ รวมทั้งรับน้องขึ้นดอย ทำให้ตอนนี้ไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะส่วนใหญ่เราจะรู้จักกันตอนรับน้อง รวมทั้งโดนบอยจากเพื่อนด้วย บอกเขานะค่ะ ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้เลย

การรับน้องเป็นการสร้างความสัมพันธ์อันดี ระหว่างผู้คน ที่มาอยู่รวมกัน และใช้ชีวิตร่วมกันไปอีกหลายปี บอกเค้านะ ถ้ากลัวเรื่องสิว เดี๋ยวพี่เอายาทาแก้สิวไปให้มั๊ย ^_^

ฝากบอกเพื่อนเขาว่า พี่ๆรออยู่น๊าาา
เพราะว่า การรับน้อง-ประชุมเชียร์ กว่าจะทำได้นี่ลำบากมากเลย แล้วถ้าเขาทิ้งไป ไม่มาร่วมสักครั้งก็ทิ้งอะไรดีๆไปเยอะเลยล่ะ อย่างน้อยก็เพื่อนๆที่ควรจะได้รู้จักกัน ^O^

สวัสดีครับ น้องJuLaJuP พี่ก็อยู่คณะเดียวกับน้องแหละครับ คงได้เจอกันในไม่ช้านี่ พี่ว่านะครับ ลองคุยกับเพื่อนในแง่ว่า การมางานนี้นะจะทำให้ได้เพื่อนที่รู้จักกันดีขึ้น พี่ก็มีเพื่อนว่าเคยเป็นอย่างงี้ ตอนนี้มันก็ได้แต่เสียดาย ยังไงที่พี่เคยพูดกับเพื่อนว่า "ก็เพราะไม่รู้จักใครไงก็เลยต้องไปรู้จัก" แล้วก็บอกว่ายังไงก็ไปเป็นเพื่อนหน่อย ลองดูนะครับ ยังไงแล้วเจอกันตอนประกาศกรุ๊ปนะครับ
ปล. ยังไงก็พยายามหน่อยนะครับยังมีงานอีกเยอะครับที่รอคอยน้องอยู่ที่คณะนะครับ

ช่วยให้เค้ารู้สึกตัวที่เถอะค่ะ
ว่าชีวิตปีหนึ่งน่ะ มีครั้งเดียวเท่านั้น
แม้ว่ากิจกรรมนั้นเราจะชอบหรือไม่ก็ตาม
ก็คิดซะว่า ทำเพื่อเรียนรู้ละกัน...

...พลาดแล้วจะเสียดาย...

ชีวิตมีเรื่องดีๆ ที่ผ่านมาไม่บ่อยนัก ไขว่คว้าเอาไว้แล้วกัน

แทบจะทุกคน เสียใจและเสียดาย ที่ไม่ได้ร่วมกิจกรรมรับน้อง ....เมื่อตัวเค้าเองได้มาเป็นรุ่นพี่....

อยากให้ถือว่าการ"รับน้อง"เป็นการให้โอกาสตัวเอง
ที่จะเข้าไปทำความรู้จักคุ้นเคยกับชีวิตแบบใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ และก็สังคมใหม่ๆ
ถ้าเค้าไม่ไป ไม่ให้โอกาสตัวเองก็เป็นเรื่องที่น่าเสียดายมากค่ะ...
( ^^ )!

รู้มั้ยว่าเสียใจจนบัดนี้
พลาดหลายสิ่งดีๆ ในชีวิต
อุตส่าห์ผ่านเข้ามาเป็นนิสิต
รู้มั้ยว่า การพลาด ไม่เฉพาะพลาดการรับน้อง การเข้าห้องเชียร์ เป็นสิ่งที่น่าเสียดาย เพราะน้องจะมีโอกาสแค่ครั้งนึงในชีวิต พี่ผ่านมาแล้ว พี่รู้ ทุกเหตุการณ์ ทุกกิจกรรมในมหาลัย เป็นสิ่งที่มีค่า ที่หาซื้อไม่ได้ ไม่มีขายตามสามย่าน ไม่สามารถบนบานได้ที่ไหน ไม่มีขายที่จีฉ่อย หรือร้านทั่วไป แต่หาได้จาก...ตัวคุณ
เดินเข้าไปหากิจกรรม แล้วจะรู้ว่าได้อะไรมากกว่าการเป็นคน กิจกรรมทำให้คนเป็นมนุษย์ (แรงไปมั้ยเนี่ย)
แต่เป็นความจริงนะ พอถึงปี 4 จะรู้ว่า..เสียดาย
อย่าให้ปี 4 แล้วมานั่งพูดว่า รู้งี้ ฉันทำนั่น ทำนี่ เข้าร่วมกิจกรรมนั้น กิจกรรมนี้ก็ดีหรอก
น้องจ๋า.. ใช้ชีวิตในรั้วมหาลัยให้คุ้มนะ
ให้คุ้มกับการเสียเวลาอ่านหนังสือสอบเอนท์เข้ามา
มหาลัยมีอะไรให้ค้นหาอีกเยอะ