......................................................

นั่งทำงานอยู่ดีดี...บางทีก็นึกอยากไปเดินเล่น
ไม่มีเหตุผลอะไรที่ควรเป็น...แค่นึกเล่นๆ  ว่าอยากจะไป
ตั้งใจจะไปดูหนัง....ก็อุตส่าห์นั่งรถไปตั้งไกล
อยู่ดีดีก็เปลี่ยนใจ....วันนี้ฉันไม่อยากเจออะไรเลย

ใกล้จะยามเย็น....คงได้เวลาเป็น...อาหารมื้อค่ำ
เดินไปที่ร้านประจำ...กลับกลายเป็นความเฉยๆ
อยู่ดีดีไม่นึกอยากกินอะไร...เหมือนที่เป็นอย่างเคย
ไม่ต้องถามหาเหตุผลเลย....ฉันไม่มี...ฉันไม่มี

เห็นรถผ่านมาหนึ่งคัน...ก็รู้สึกว่าต้องกลับบ้าน
อยู่ดีดีก็เดินผ่าน...แบบไม่อยากขึ้นรถไปในตอนนี้
เปลี่ยนเป็นเดินตามถนน...มองดูคนนั้นที...มองดูคนนี้ที
อย่ามาถามหาเหตุผลตอนนี้...เพราะฉันเองก็ไม่เข้าใจ

เหมือนกับที่อยู่ดีดี...ภาพต่าง ๆ ก็ค่อย ๆ เกิดขึ้นมา
ภาพที่ทำให้ฉันรู้สึกว่า...โลกนี้มันออกจะน่าสดใส
มีความสุขจังตอนนี้...ทั้งๆ  ที่ไม่มีเหตุผลอะไร

แค่อยู่ดีดี...ก็นึกอยากบอกใครต่อใคร...
ว่าไม่รู้เป็นยังไง....ทำไม...คิดถึงเธอจัง....

..........................................................

โดยคุณ :

โอโฮ......เห็นด้วย บางอย่างที่เกิดขึ้นก็ไม่ต้องการเหตุและผลมากมาย....

โดยคุณ :

แหม่ กำลังคิดถึงอยู่พอดีเชียว

โดยคุณ :

ไม่รู้ลมอะไรหอบมาเหมือนกัน

โรคระบาด

ก็โลกนี้มันออกจะน่าสดใส..เนอะพี่ชมพูฯ
......................................
คิดถึงจัง
........................
คิดถึงเธอจัง

คิดถึงเหมือนกันจ้า

คิดถึงชมพูฯ

คิดถึงป้าพริ้ง

โดยคุณ :

คิดถึงตัวอักษรพี่ชมพูจัง
แต่จริงๆแล้ว
หลายอย่างในโลกไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลนะ

คิดถึงตังเม

โดยคุณ :

เวลาที่เราหา "เหตุผล" ไม่ได้ มักเป็นเพราะหัวใจทำงานหนัก (กว่าหัวสมอง)

โดยคุณ :

มีความรักนี่เอง....นึกว่าอะไร

หุหุ

โดยคุณ :