ถ้าฉันสามารถดำเนินชีวิตใหม่ได้อีกครั้ง,

ฉันจะยอมนอนพักผ่อนเวลาที่ฉันป่วย
แทนที่จะคิดว่าโลกคงจะหยุดหมุนไป
ชั่วขณะถ้าฉันแอบ
หนีไปพัก

ฉันจะยอมจุดเทียนหอมกลิ่นกุหลาบสีชมพู
ก่อนที่มันจะละลายเสื่อมไปในห้องเก็บของ

ฉันจะพูดให้น้อยลง แล้วฟังให้มากขึ้น

ฉันจะเชิญเพื่อนๆ มาทานข้าวเย็นที่บ้าน
แม้ว่าพรมมันจะเลอะ โซฟาจะซีดไปบ้าง

ฉันจะยอมกินป๊อบคอร์นในห้องนั่งเล่นแสนสะอาด

ฉันจะเลิกห่วงกับฝุ่นเล็กๆ น้อยๆ ที่เกิดขึ้น
เมื่อมีใครบางคนพยายามจุดไฟในเตาผิงให้

ฉันจะอยู่นั่งฟังคุณตาเล่าเรื่องสมัยหนุ่มๆ
แม้มันจะวนไปเวียนมา

ฉันจะแบ่งเบาความรับผิดชอบจากสามี

ฉันจะไม่ยอมปิดกระจกรถในวันอากาศ
สดใส
เพียงเพราะไม่ต้องการให้ผมที่เซ็ทไว้อย่างดียุ่ง

ฉันจะนั่งเล่นกับลูกๆ ที่สนามหญ้า โดยไม่กลัวว่ามันจะเปื้อนชุดของฉัน

ฉันจะไม่ยอมซื้ออะไรก็ตามด้วยเหตุผลเพียงแค่มันใช้การได้เท่านั้น

แทนที่จะเฝ้าคอยให้เก้าเดือนของการ
อุ้มท้องผ่านไปเร็วๆ
ฉันจะถนอมทุกเสี้ยววินาทีเพื่อรับรู้ถึงสิ่งมหัศจรรย์ที่กำลังถือกำเนิดในครรภ์ของฉัน

เมื่อลูกๆ หอมฉัน
ฉันจะไม่ไล่ให้พวกเขาไปล้างหน้าล้างตา
เตรียมตัวสำหรับมื้อเย็น

จะมีคำว่า "i love you" และ "i'm sorry" ให้ได้ยินมากขึ้น

ฉันจะเก็บเกี่ยวทุกช่วงเวลานาทีที่ผ่านเข้ามาในชีวิต อยู่กับมัน เรียนรู้ไปกับมัน และจะไม่นึกเสียดายเลย

เลิกกังวลกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไม่สนใจว่าใครไม่ชอบ ใครมีมากกว่า หรือ ใครกำลังทำอะไร
จะใส่ใจเฉพาะกับคนที่จริงใจกับฉัน และคิดถึงสิ่งที่เป็นประโยชน์ที่จะทำในแต่
ละวัน

ชีวิตสั้นเกินกว่าที่จะปล่อยให้ผ่านไปเฉยๆ
คนเรามีแค่ชีวิตเดียว ดำเนินได้เพียงครั้งเดียวแล้วมันก็จะแตกดับไป..

-- เออร์มา บอมเบ็ค เขียนในช่วงที่รู้ว่ากำลังจะตายด้วย
โรคมะเร็ง --

ถ้าย้อนเวลาได้
คงมีหลายอย่าง..ที่อยากทำ
และ..คงมีอีกหลายสิ่ง..ที่จะไม่ทำมันเด็ดขาด

ขอบคุณสำหรับข้อความดีดีแบบนี้
อ่านแล้วรู้สึกดีจริงๆ ค่ะ