บันทึกหลังฉาก จาก พี่แต๋ง
29-06-2009 : บันทึกหลังฉาก จาก พี่แต๋ง
หายเหนื่อย หายป่วยแล้วครับ หลังจากผ่านมหรสพมาได้ ๒ สัปดาห์ อ่านจดหมายเหตุท่านหัวหน้า ก็เลยต้องเขียนบ้างซะหน่อย สำบัดสำนวนท่านหัวหน้าคมคายอ่านแล้วเพลิดเพลิน น่าให้เถ้าแก่ เมฆ เถ้าแก่หมอกจับเขียนหนังสือ หาเงินช่วยค่าเทอม อีหนูตังเม ซะอีกอย่างนะ
มหรสพ จบลงด้วยความประทับใจของหลายๆคน ความโล่งใจอีกหลายคน และก็ยังมีอีกบางคนที่ผิดหวัง เป็นความธรรมดาที่พึงเกิดขึ้น บรรยากาศในการเตรียมงาน อารมณ์ ความรู้สึกของพวกเรา ก็คงเหมือนที่ ท่านหัวหน้าเขียนไว้ สำหรับผมแล้ว การแสดงครั้งนี้ เหนื่อยและลุ้น มากกว่าทุกๆครั้งที่ผ่านมา แต่ไม่รู้สึกลำบากใจและกังวลอะไรเลย "อาจเป็นเพราะความที่เราสามคนเป็นเพื่อนกัน" และให้ค่าของคำว่าเพื่อนเหนือกว่าความสำเร็จของงานหรือเงินทองที่จะได้จากงานนี้ หรือแม้กระทั่งคนจะชม จะด่า จะปรามาส หรือใดใดก็ตาม เราช่วยกันคิดช่วยกันทำตั้งแต่ขั้นตั้งต้น จนจบงาน อู้กันบ้าง เมากันบ้าง แกล้งกันบ้าง ด่ากันเหมือนเด็กๆ ให้น้องมันแอบขำกันบ้าง มันก็เป็นพฤติกรรม ห่วยๆ ของอดีตเด็กตูดหมึก บ้านนอกที่พวกเราเข้าใจกันได้ดี น้องๆ หลายคนก็พยายามจะช่วยพวกเรา แต่ดูเหมือนจะแพ้ภัยความโลเล ผีเข้าผีออก และความมั่นใจมากกว่าความสามารถของพวกเราไปได้ ในที่สุดก็ต้องรับผิดชอบอนาคตบนเวที ด้วยตัวเอง
ผม เป็นเพื่อนต่างคณะของ สองคนนั้น ฉะนั้นความสนิทสนมจึงไม่กลมกล่อมเท่าเขาทั้งคู่ หลายครั้งที่ผมรู้สึก ชุ่มชื่นหัวใจ ที่เห็นสองคน กอดคอกันร้องเพลง โดยอ่านเนื้อจากโน้ตบุ๊คเป็นนานสองนาน บางทีก็แอบไปคุยกันหงุงหงิง แกมเสียงหัวเราะหยอกเอิน แล้วก็ปิดท้ายด้วยเตะก้นกันคนละที เหมือนเพื่อนปี ๑ ที่เรียน เที่ยว เล่น เมา และสอบตกมาด้วยกันทั้งๆที่มันอายุจะ ๕๐ ขวบแล้วนะ
ผมกับเจี๊ยบดันมาป่วยก่อนแสดง เพียงแค่หนึ่งวัน ทั้งๆ ที่ตอนซ้อมใหญ่ก็ไม่ได้สร้างความมั่นใจว่าจะสนุกเท่าที่คุยไว้ ให้ทีมงานเลย ทีมงานน่าจะปริวิตกเป็นหลายเท่าทวีคูณ สำหรับผมรู้ตัวเองว่าไหวแน่ๆ แต่ที่ ยอมค้อมหัวให้ต่ำกว่าเข่า เลย คือ เพื่อนเจี๊ยบ สุโค่ยยยยยยยย โคตรๆ ทั้งการแสดงแบบมืออาชีพ เสียงร้องเพลง การเล่านิทาน การบริหารเวที ส่งมุกให้เพื่อน โอ๊ย เหลือพรรณา ท่านหัวหน้าก็โชว์มุกสดบนเวทีตามความถนัด อย่างแพรวพราว ผม มีความสุขมาก มีแต่คำว่าเพื่อน กับผู้ชมอยู่ในหัวใจ และสมอง พอการแสดงจบลง ผม โล่งใจโล่งกาย ไม่เป็นลมฟุบบนเวที แค่นี้ก็ แฮบปี้ เหลือหลายแล้ว
การแสดงหลายครั้งต้องผ่านการถกเถียง ผ่านความขัดแย้งของเพื่อนๆ น้องๆ และทีมงานเพื่อแลกมากับความสำเร็จของงาน และเสียงชื่นชมของคนดู สำหรับผมแล้ว ผมไม่ค่อยสนุกกับวิธีนั้นเท่าไรนัก มันเหนื่อยน่ะ กว่าจะได้เล่นดนตรีสนุกๆ แต่ในครั้งนี้ไม่มีบรรยากาศเช่นนั้นเลยแม้แต่น้อย
ขอบคุณ เพื่อนทั้งสองคนและแหนมป้าย่นที่ทำให้ผมไม่ลำบากใจ บางทีการทำงานใดใด เราเริ่มต้นด้วยความสุข ลดความขัดแย้งด้วยการถ้อยทีถ้อยอาศัย มีคำว่าเพื่อนเป็นที่ตั้ง งานก็สามารถเดินทางไปถึงความสำเร็จและความสุขได้เหมือนกัน ว่ามั๊ยเพื่อน?
ขอบคุณ เกี๊ยง จุ้ย นก และเพื่อนอีกหลายคนที่ให้กำลังใจ ขอบคุณ ทีมงานยังดี ขอบคุณ ทีวี ธันเดอร์ ขอบคุณ ทุกๆคนที่ได้ร่วมงานกัน และที่สำคัญ ขอบคุณ ผู้ชมทุกท่านที่ยังคงติดตามงานของพวกเราครับ
http://www.iamyoungdee.com/blog2.php?cat_id=2 โดยคุณ :
จะได้ครบทุกคน - [19:13:49 29 มิ.ย. 2552] |