เมื่อคอนเสริทคราวก่อน (6 ปีกว่าๆ) อยากดูมาก แต่ยังเรียนหนังสืออยู่ ยังไม่มีทุนซื้อบัตร แถมรู้ข่าวคอนเสริทช้าจนบัตรหมด รู้สึกเสียใจมาก จนคราวนี้วันขายบัตรวันแรก มีธุระต้องทำ มาเสร็จในตอนบ่ายก็รับไปซื้อบัตรเลย แต่พอถึงเคาร์เตอร์เขาเขียนว่าบัตรหมดแล้ว แทบอยากยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้นเลย เสียใจมาก..ก..ก.. เพื่อนบางคนด่าว่าเราเป็นพวกบ้าดารา นักร้อง แต่มันไม่ใช่แบบนั้นหรอก มันเป็นเหมือนความหวัง และการรอคอยที่นานพอดู พอเริ่มมีความหวังและต้องผิดหวังอีกครั้ง มันจึงเสียใจมาก พอได้ดูเทปคอนเสริท แล้วมองเห็นเก้าอี้ว่าง ๆ มันเลยรู้สึกโกรธนิด ๆ เพราะตัวเราอยากมีส่วนรวมในความรู้สึกซาบซึ้งนั้นอย่างใกล้ชิด เหมือนการไปส่งเพื่อนที่คบกันมานาน ๆ ไปอยู่ที่ไกล ๆ จนเราเองไม่รู้ว่าจะได้พบกันอีกหรือไม่
ความจริงเราเองก็มีเทปเฉลียงทุกชุดเลย เป็นคนรักเฉลียงจริง ๆ นะ จนวันนี้ก็ยังเป็นวงเดียวที่ชอบมากที่สุด อย่าให้รู้นะว่าจะมาปรากฎกายที่รายการใด ต้องดู แต่ว่าถ้าต้องไปเล่นเกม "แฟนพันธุ์แท้" ก็คงตกรอบแรกเลย ก็รัก..ก็ชอบนะ แต่ไม่ได้รักขนาดระห่ำแตกขนาดที่ต้องรู้ทุกซอกทุกมุม ขอโทษนะคะ... เรามีเทปชุดปรากฎการณ์ฝนด้วย แต่มันนานจนเจ๋งไปแล้ว ดีใจที่คราวนี้ทำขายอีกครั้ง ซื้อแน่ ๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ
เออ..แล้วก็มีเทปคอนเสริทของเมื่อ 6 ปีกว่า ๆ ด้วย
แต่มันมีมือดีที่ไม่ยอมลงทุนเอาไปโดยไม่บอกชื่อเสียงเรียงนาม ถ้าอยากจะได้อีกก็ไม่รู้จะไปซื้อที่ไหน
ช่วย (กรุณา) แจ้งให้ทราบแหล่งที่สามารถติดต่อ
ซื้อได้ จะขอบคุณอย่างยิ่งเลย..ย.. ช่วยด้วยนะคะ ได้โปรดเถอะ
...คงคิดถึงเฉลียงเสมอทุกครั้งที่ได้ยินเสียงเพลง...

ทำไมเหตุการณ์มันเกิดเหมือนกับเราเปี๊ยบเลยหว่า
เมื่อ 6 ปีที่แล้ว และ กับอีก 1 คอนเสิร์ต ที่ฟ้าธานี เชียงใหม่
ยังไม่มีงบประมาณส่วนตัว และรู้ช้าไป เลยอด
มาครั้งนี้ ติดภาระกิจ ฝากเพื่อนไปซื้อแทนตั้งกะเช้า แต่
ก้อแห้ว เฮ้อ เลยต้องดู เทป บันทึกแทน เหมือนกันเลย

นิยาม"รักระห่ำแตก"นี่น่ากลัวจัง
หนูเปล่านา..
นี่เราทำอะไรผิดหรือเปล่าเนี่ย -_-'

คอนเสิร์ตแก้คิดถึง ก็ไม่ได้ไปดูเหมือนกันค่ะ
ยังเป็นตราบาปมาจนบัดนี้

เรื่องสั่งซื้อ vdo กองทุนเคยมาโพสไว้นะคะ
แต่หนูหาไม่เจอแหลว

คล้ายกับเราเลย เมื่อ 6 ปีก่อนเราก็ไปซื้อบัตรไม่ทัน พอครั้งนี้ตั้งใจอย่างมากว่ายังงัยๆ ก็ต้องไปให้ได้ แต่เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งเราติดธุระ พอว่างก็รีบไปซื้อบัตร แต่...ปรากฏว่าบัตร หมด.. เสียใจอย่างที่สุด มีความรู้สึกเดียวกับวัชเลยพอเห็นเก้าอี้ในคอนเสริ์ตว่าง นึกโกรธคนที่ซื้อบัตรไว้ว่าทำไมนะ ทำไม ถ้าเค้าไม่ได้ซื้อไป เราอาจจะมีสิทธิได้ไปนั่งอยู่ตรงนั้นก็ได้ แต่เราก็รู้สึกว่าคนเหล่านั้นก็คงนึกเสียใจอยู่เหมือนกันที่ไม่ได้ไป คงต้องดูเทปแล้วหละ แต่ถึงจะไม่มีเทปการแสดงหรืออะไรก็ตาม
อยากบอกกับทุกๆคนว่า เฉลียง ยังอยู่ในใจของเราตลอดไป.....

น้องทีหัวไม่ผิดหรอกจ่ะ...^-^
เก่งซะอีกนารู้มากกว่าพวกพี่ ๆที่เกิดก่อนซะอีก
อืม..แต่ถึงยังไงพวกเราก็ยังคงรักเฉลียงเนอะ.
6 ปีก่อนถึงแม้จะไม่ได้ไปดูคอนเสริตด้วยเหตุผลเดียวกับคุณวัช แต่เราอัดเทปค่ะ ..^^
ด้วยความพยายามอย่างยิ่งตอนถ่ายทอดออกวิทยุ ซาบซึ้งยังไง จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงจำได้ทุกมุข ทุกท่วงทำนอง...

รักเฉลียงมากถึงแม้จะเพิ่งได้ฟังเพลงจากเฉลียงเป็นครั้งแรก..ถ้าเริ่มรักตั้งแต่วันนี้คงยังไม่สายเกินไปใช่ไหมคะ