ควันหลง...สงกรานต์
....................................
ติ๊ดตี่....สวัสดีสงกรานต์จ้ะ
สิริอุมา เพื่อนสนิทรองอันดับสี่ โทรมาหาดิฉันกลางดึกคืนหนึ่ง ในขณะที่ดิฉันกำลังจดจดจ้องจ้องกับวีดีโอหนังจีนกำลังภายในที่เพิ่งไปเช่ามาเมื่อหลายเดือนก่อน....
อือม์
หวัดดี ดิฉันตอบอย่างเสียไม่ได้
หนังกำลังถึงตอนสนุกเชียว เป็นฉากที่นางเอกกำลังเดินลมปราณโดยมีพระเอกนั่งปักผ้าเช็ดหน้าลายนกเป็ดน้ำอยู่ข้างข้าง
พรุ่งนี้ เราไปเล่นน้ำสงกรานต์กันไหมเธอ
สิริอุมาต่อบททันที โดยมิได้จับสังเกตุว่าดิฉันอยากสนทนาด้วยหรือไม่
เนี่ย
พูดต่ออีกแน่ะ
เขาว่าตรอกอะไรนะ ใช่..ใช่ ตรอกช้างสารอะไรเนี่ย เขาว่าสนุกสุด
ดิฉันหูผึ่งขึ้นมาทันทีที่ได้ยินชื่อ เพราะปกติดิฉันไม่ค่อยจะได้ไปสังสรรค์ในสถานที่บันเทิงเริงใจเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ดิฉันจะเน้นงานประเภทเทศกาลอาหารสี่ภาค ประกวดสุนัขในฝัน หรืออะไรทำนองนี้ แต่ก็เคยรู้เหมือนกันว่าตรอกอะไร
นี่เขาฮิตมาก...
(และดิฉันก็มาจับได้ตอนหลังด้วยว่าสิริอุมาพูดชื่อตรอกนี้ผิด กิ๊ว..กิ๊ว)
เอาสิ ดิฉันตอบตกลงทันควัน โดยมีสิริอุมาส่งเสียงเป่าปากเป็นทำนองชอบอกชอบใจ ดิฉันเดาได้ว่าป่านนี้เธอคงเต้นเพลงรุมบ้าประกอบไปด้วย
พร้อมพร้อมกันอีกต่างหาก...
..
เช้าวันรุ่งขึ้น
เราสองสาวนัดเจอกันที่ปากซอยพร้อมอวดปืนฉีดน้ำที่ซื้อกันมาคนละกระบอก(แต่สีของดิฉันเจ็บกว่ามาก) และเดินทางไปถึงตรอกที่เขาว่ากันว่าสนุกสุดใจ...
มือซ้ายของเราถือปืนท่าทางดูทะมัดทะแมง แลดูก๋ากั่นยิ่ง ดิฉันอดนึกถึงตอนที่ไปเข้าค่ายเนตรนารีสมัยม.สองไม่ได้ ความรู้สึกมันคลับคล้ายคลับคลากันมาก คือ ตื่นเต้น ระทักขวัญ และหรรษานัก...
ไม่เหมือน
ไม่เหมือน สิริอุมาสวนทันควัน
ตอนนั้นเราถือไม้พลองนะติ๊ดตี่ ไม่ได้ถือปืนเหมือนตอนนี้สักหน่อย นั่น สิริอุมาเธอนั่งทางในหรือยังไงไม่ทราบ ถึงได้รู้ว่าดิฉันกำลังคิดอะไรอยู่
เอาเถอะ..เอาเถอะ ดิฉันรีบตัดบท ในใจอยากจะกระโจนเข้าสู่สมรภูมิแห่งสายน้ำเต็มทีแล้ว
ดิฉันพูดพลางจัดแจงขยับปืนฉีดน้ำให้อยู่ในท่าเตรียมพร้อมเต็มที่ อ้อ
ดิฉันสำรวจดินสอพองที่ซื้อมาราวแปดสิบซอง มันถูกเตรียมพร้อมอยู่ในกระเป๋าเสื้อด้านขวาเรียบร้อยแล้ว ส่วนถังน้ำสำรองนั้น สิริอุมาอาสาเป็นคนแบกให้...
โชคดีที่เราไหวตัวทัน..ว่าไม่ควรเอาถังน้ำที่ใหญ่มากนัก เพราะมันอาจตกเป็นเป้าสายตาและจะถูกจู่โจมได้ง่าย ดังนั้น เราจึงเปลี่ยนขนาดของถังน้ำสำรองจากหกสิบลิตรเป็นสิบหกลิตรอย่างทันควัน...
จริงจริงมันมีแบบสามจุดห้าลิตรด้วยนะติ๊ดตี่
สิริอุมาเอ่ยเบา ๆ ดิฉันพยักหน้าเออออด้วย แต่ก็อดแคลงใจไม่ได้ว่า ไอ้สามจุดห้าลิตรนี่มันไม่น่าจะใช่ชื่อรุ่นถังน้ำสำรองอย่างที่เราต้องการนะ แต่ช่างเถอะ
..
ดิฉันสลัดสะบัดเรื่องวุ่นวุ่นในสมองออกไป และมองไปที่ภาพอันน่าพรึงเพริดที่อยู่ตรงหน้า....
ผู้คนมากมายจนนับไม่หมด วิ่งสาดน้ำกันไปมา บางคนก็เอาแป้งมาละเลงหน้าตากันและกัน
...เสียงหัวเราะดังสนุกสนาน บรรยากาศชื่นมื่นไปทั่วทั้งตรอก...
พร้อมยัง ดิฉันหันไปถามเพื่อนสาวคนสนิท เจ้าหล่อนพยักหน้าเป็นอาการตอบรับ และสาบานได้เลยว่าดิฉันไม่เคยเห็นเธอจะจริงจังอะไรเท่านี้
มาก่อนเลยในชีวิต...
เอ้า
ลุยยยยยยย
..
สองชั่วโมงสิบห้านาทีผ่านไป
.
..การละเลงสายน้ำยังไม่จบสิ้น...
ดิฉันและสิริอุมาพยายามเบียดและมุดตัวเองออกมาอย่างลำบากยากเย็น
และเมื่อเราทั้งสองคนออกมาได้แล้ว ต่างก็รีบสำรวจซึ่งกันและกัน
ดิฉันมองหน้าสิริอุมา
สิริอุมาก็มองหน้าดิฉัน
คุณพระช่วย
ทั้งดิฉันและสิริอุมาไม่มีใครเปียกน้ำอันเนื่องจากโดนสาดแม้แต่คนเดียว...
อย่าว่าแต่ตัวเปียกเลย แม้แต่รอยแป้งก็ยังหาได้มาปรากฎบนใบหน้าหรือลำตัวของเราไม่
แต่กระนั้นก็ดีเราสองคนก็ยังคงรักษาฟอร์มไว้อย่างเยี่ยมยอด และเพื่อไม่ให้เสียหน้า เราสองคนก็กระมิดกระเมี้ยนผลัดกันเล่นน้ำสงกรานต์กันคนละทีสองที...
ดิฉันเอาปืนฉีดน้ำ...ฉีดไปที่กรามของสิริอุมา
สิริอุมาก็เอาแป้งมาละเลงที่ติ่งหูด้านซ้ายของดิฉัน
เราเล่นน้ำสงกรานต์กันอยู่สองคนท่ามกลางผู้คนนับหมื่นบนถนนสายนั้น
เราสองคนกลับมาถึงบ้านในสภาพที่ไม่ต่างจากกลับจากสนามรบ
เสื้อของเราทั้งคู่เปียกชุ่มโชก มีแป้งสีขาวพราวไปทั่วศีรษะและตามลำตัว
เย้..กลับมาแล้ว เสียงเพื่อนบ้านในซอยตะโกนทักกันเซ็งแซ่
โห... นี่โดนสาดกันมาซะขนาดนี้เลยหรือ
เนี่ย ดูในข่าวนะ เขาว่าใครไปที่นี่นะ ไม่มีรอดหรอก เปียกสาหัสทุกราย
ฯลฯ
เราสองคนได้แต่ยิ้ม ก่อนโบกไม้โบกมือเป็นทำนองว่าใจเย็นเย็นเถอะเพื่อนพ้อง
ไม่อยากจะบอก ขนาดยังไปไม่ถึงนะ มีการเข้าแถวรอปะแป้งเราสองคนด้วยนะลุง สิริอุมาเอาใหญ่
นี่ถ้าไม่ห้ามกันนะ สงสัยไม่ได้กลับมาหรอก ดิฉันเอามั่ง
..แล้วเรื่องเล่าในวันสงกรานต์ของเราสองคนก็ได้เริ่มต้นขึ้น โดยไม่มีทีท่าว่าจะจบลงอย่างง่าย ๆ...
...เสียงใครคนหนึ่งตะโกนถามขึ้นมา...
แล้วพรุ่งนี้จะไปกันอีกหรือเปล่า
สิ้นเสียงคำถาม เราสองคนสบตากันครู่ใหญ่ ก่อนที่จะเอามือสองมือมาประสานกัน และประสานเสียงด้วยความพร้อมอกพร้อมใจเป็นอย่างยิ่ง...
..ไปค่ะ...
......
โดยคุณ :
ชมพูพันธุ์ทิพย์ - [0:39:10 17 เม.ย. 2544] |
