กระต่าย(มีความ)หมาย(ต่อ)จันทร์
......................................................
...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
ในกลางป่าใหญ่ มีกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง อาศัยอยู่เพียงลำพัง ไม่มีเพื่อน ไม่มีใคร มันอยู่ในป่าแห่งนั้นอย่างโดดเดี่ยวมานาน
วันหนึ่ง ในขณะที่มันกำลังเดินเล่นอยู่ข้าง ๆ ริมลำธาร หูของมันก็ได้ยินเสียงแว่ว ๆ มาจากที่ไกล ๆ มันพยายามเงี่ยหูเพื่อฟังถึงที่มาของเสียงนั้น
เสียงนั้น มันเป็นเสียงที่มันไม่เคยได้ยินมาก่อน
...นุ่ม หวาน และเยือกเย็น....
มันเดินตามเสียงนั้นไปอย่างช้า ๆ และเสียงนั้นก็เข้ามาใกล้มันเรื่อย ๆ
เมื่อมาถึงที่ต้นลำธาร มันก็ได้เห็นที่มาของต้นเสียงนั้น
เจ้าของเสียงหวาน ๆ ที่มันได้ยิน เป็นพระจันทร์ดวงกลม ๆ สีเหลืองนวลตา เปล่งประกายสดใส
กระต่ายน้อยงุนงงกับภาพที่เห็น ส่วนพระจันทร์เมื่อหันมาดูก็อมยิ้มด้วยความขบขัน ก่อนจะเอ่ยปากทักทาย
สวัสดีจ้ะ เจ้ากระต่ายน้อย
เอ่อ สะ สะ หวัด ดี กระต่ายน้อยตะกุกตะกัก
แปลกใจล่ะสิที่เห็นฉัน พระจันทร์ยังคงยิ้มละมุน
ใช่ กระต่ายน้อยยอมรับ ในใจค่อย ๆ คลายความตื่นเต้นลง
เธอมาที่นี่ได้ยังไงกัน ปกติเธออยู่บนนั้นไม่ใช่เหรอ
กระต่ายน้อยมองไปที่บนฟ้า ก่อนจะหันสายตามาจับจ้องที่พระจันทร์ดวงนั้น
ใช่จ้ะ พระจันทร์ตอบ แต่ฉันสามารถลอยลงมาใกล้พื้นดินได้
ลอยลงมา กระต่ายทวนคำ
ดีจัง กระต่ายยิ้ม งั้นต่อไปนี้ฉันก็มีเพื่อนแล้วล่ะสิ
จ้ะ พระจันทร์ยิ้ม
ฉันไม่เคยมีเพื่อนเลย ถ้าเธอลอยลงมาหาฉันได้ทุกวัน เราก็จะได้คุยกัน เป็นเพื่อนกันใช่ไหม กระต่ายน้อยถาม น้ำเสียงตื่นเต้น
ใช่แล้ว ฉันจะลอยลงมาหาเธอทุกวัน พระจันทร์รับปาก ก่อนจะเอ่ยคำร่ำลา
วันนี้คงได้เวลาที่ฉันต้องกลับไปแล้วล่ะ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่นะ
ฉันจะรอเธอนะ พระจันทร์
กระต่ายตอบ ในใจลิงโลดอย่างบอกไม่ถูก มันรู้สึกได้ถึงความเป็นมิตรของพระจันทร์แสนงามนั้น
...และจากวันนั้น...
ในทุก ๆ วัน ก่อนพลบค่ำ พระจันทร์จะลอยมาที่ริมธาร และพูดคุยกับกระต่าย
...ต่างฝ่ายต่างเล่าเรื่องในใจของตัวเอง ...
มันเหมือนความฝันจากบนฟากฟ้า ที่มาพร้อมกับความจริงบนพื้นดินที่เป็นอยู่
...จากวันเป็นเดือน...จากเดือนเป็นปี...
แต่ละวันที่ผ่านไป กระต่ายน้อยไม่เคยสังเกตถึงความเปลี่ยนแปลง
..จนวันหนึ่ง...
พระจันทร์ดวงสวย วันนี้กลับดูเศร้ากว่าทุก ๆ ครั้ง
เธอไม่สังเกตุเลยหรือ ว่าฉันลอยห่างจากพื้นดินไปทุกวัน ๆ
พระจันทร์ถามกระต่าย
กระต่ายครุ่นคิด
มันสัมผัสได้แต่ความสุขของการพบเจอ แต่ไม่เคยรู้ในสิ่งที่พระจันทร์บอกมาก่อนเลย
จริงสินะ วันนี้พระจันทร์ดวงเดิมอยู่ไกลจากมันกว่าทุก ๆ ที
สุดท้าย ฉันก็ต้องลอยกลับขึ้นไปสู่บนนั้น กลับไปสู่ที่ ๆ ฉันมาไง พระจันทร์พูดเสียงเบาหวิว
แล้วเธอจะลอยลงมาอีกได้ไหม กระต่ายถาม
ไม่ได้จ้ะ พระจันทร์ตอบ ถ้าถึงวันนั้น...ฉันก็คงไม่มีโอกาสลอยลงมาได้อีกแล้ว
กระต่ายน้อยนั่งเงียบ มีคำพูดหลายพันคำที่มันอยากจะบอกออกมา แต่วินาทีนั้น มันได้แต่นั่งเงียบ และไม่อาจจะพูดอะไรออกไป..แม้เพียงสักคำ...
วันต่อมา พระจันทร์ยังคงลอยลงมาหาเหมือนเดิม แต่เริ่มไกลออกจากพื้นดินมากขึ้น
..เสียงของพระจันทร์ดังแว่ว ๆ ...
หูของกระต่ายพยายามยืดออกให้ได้มากที่สุด เพื่อฟังเสียงนั้นให้ชัด ๆ
..แต่ก็ลางเลือนเหลือเกิน...
สองขาหน้ามันพยายามกระโดดไปให้ถึงพระจันทร์ดวงนั้น
..แต่สุดท้ายมันก็ตกลงมายังที่เดิม...
...วันที่ผ่านไป....
เสียงแห่งความหวังค่อยๆ จางหายไป
พระจันทร์ดวงนั้นค่อยๆ ลอยห่างออกไป
จนในที่สุด มันก็ไม่ได้ยินเสียงใด ๆ จากพระจันทร์อีกเลย
มันตกอยู่ในช่วงเวลาแห่งความเศร้าอยู่อย่างนั้น ทุกค่ำคืนมันพยายามแหงนหน้ามองขึ้นไป
พระจันทร์ที่แขวนอยู่บนท้องฟ้า ไม่สวยงาม หรือเป็นดวงกลมอย่างที่มันเคยเห็น แต่กลับเป็นเพียงเศษเสี้ยวเท่านั้น
เธอมองเห็นฉันไหม กระต่ายตะโกนถาม
ทุกอย่างยังคงเงียบสงัด
เธอคิดถึงฉันบ้างไหม กระต่ายถามออกไปอีก จันทร์เสี้ยวดวงนั้น ที่เคยเว้าแหว่ง ค่อย ๆ ขยายตัวขึ้นอย่างช้า ๆ เงาดำที่เคยทาบอยู่ค่อย ๆ หายไปทีละน้อย
ฉันมีความหมายต่อเธอไหม กระต่ายตะโกนถามอีกครั้ง พระจันทร์ดวงนั้นค่อยๆ ขยายตัวขึ้นมาอีก
กระต่ายน้อยยังคงแหงนหน้าขึ้นไปบนฟากฟ้า
เธอรักฉันไหม กระต่ายถามเสียงเบาหวิว มีน้ำใสๆ คลออยู่ที่ดวงตาคู่นั้น
สิ้นเสียงของคำถาม จากเศษเสี้ยวของพระจันทร์ มันก็ค่อย ๆ เปลี่ยนไป พระจันทร์ดวงนั้นค่อย ๆ เปล่งประกายสดใส และแจ่มชัด
...มันกลับมาเต็มดวงอีกครั้ง เหมือนเมื่อวันแรกที่ได้พบกัน....
.....................................................
 โดยคุณ :
ชมพูพันธุ์ทิพย์ - [12:15:52 10 ก.ย. 2546] |
โดยคุณ
:ขนมไหว้พระจันทร์ ไส้บัวล้วน - [15:38:19 10 ก.ย. 2546]
โดยคุณ
:ลี้น้อย - [18:28:56 10 ก.ย. 2546]
โดยคุณ
:ทีฯ - [10:54:49 11 ก.ย. 2546]
โดยคุณ
:คณะกรรมการไอดอน - [19:05:51 11 ก.ย. 2546]
โดยคุณ
:ดุกดุ๋ยและพรรคพวก - [22:19:41 11 ก.ย. 2546]