...........คืนนั้นในหอประชุม ธรรมศาสตร์รอบสุดท้าย คอนเสิร์ท "เรื่องราวบนแผ่นไม้"จบลงอย่างสมบูรณ์ แต่ความประทับใจและบทเพลงของเฉลียง จะคงอยู่และเติบโตไปกับพวกเรา เราจะดูแลความฝันของพี่ให้ดี สมกับที่พี่ๆฝากเอาไว้ สุดท้ายอยากบกพี่ๆทุกคนว่า.........
"พวกเรารักเฉลียงครับ"

รักเฉลียงด้วยคนค่ะ รักเฉลียงจังเลย....จ้า....

ขอรักด้วยคนสิครับ
เอิ้ว..เอิ้ว...สองทีแหน่ะ

เหมือนกัน..เหมือนกัน

รักมาก!!!

เข้ามาบอกว่ารู้สึกเหมือนกันค่ะ

เข้ามาแวะเยี่ยมชมที่ web นี้ทีไร ได้อ่านข้อความต่าง ๆ แล้วตื้นตันไปหมด ไม่รู้จะเรียกความรู้สึกนี้ว่าอะไร
น้ำตาคลอ ความรู้สึกเหมือนกับวันที่มีคอนเสิร์ตรอบสุดท้ายคืนนั้น
รักรึเปล่า รักแค่ไหน มันประเมินไม่ได้นะคะพี่ ๆ เฉลียงทุกคน

รักตั้งแต่คนคิดริเริ่มก่อร่างสร้างเฉลียง...จวบคนคนปัดกวาดเช็ดถูเมื่อเฉลียงเป็นรูปเป็นร่าง จวบจนกระทั่งตอนนี้แม้เฉลียงจะผ่านกาลเวลาจนแลดูว่าเก่า...ผุ...แต่ความเก่านี้มีเสน่ห์ยิ่งนัก ทำให้ได้เห็นอะไรมากมายที่ผ่านมาจนเป็นเฉลียงเก่า ๆ อยุ่จนวันนี้....
...จากนี้และตลอดไปจะรัก"เฉลียง"ไม่คลาย...จวบจนชั่วลูกหลาน...(หากมี) ^_^

จริงๆ แล้วเขิน มาบอกรักกันกลางอากาศ
แต่ก็รักเฉลียง ค้าบ :)

รักจนลูกสองแล้วจ้า

ประทับวงดนตรี วงนี้ มากที่สุด.....เสียดาย ที่จะไม่ได้เห็นเฉลียงบนเวที....เสียดายจริงๆครับ

ถึงคอนเสิร์ตจะเลิกราไป 1 เดือนแล้วก็ยังเข้ามายืนยัน ว่ารักเฉลียงด้วยคน

มาแอบรักเฉลียงด้วยคนค่า

โดยคุณ :