พี่ ๆ คะ บางทีคนเราตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ กลับผิดหวังและเสียใจ .... ผลงานที่ได้เราก็ทบทวนแล้วว่ามันดี แต่บางที คนที่มาทีหลังเราเอางานชิ้นเดียวกับเราไปทำ แต่เป็นคนที่มีประสบการณ์การทำงานมานานกว่าแค่นั้น ..... แต่ผลงานที่เค้าทำออกมานั้น หลายๆ คนก็บอกว่าไม่ต่างจากเรา แต่คนตัดสินที่เป็นหัวหน้า กลับมองว่าดี อย่างนี้งานชิ้นเดียวกัน คงไม่ต้องมีใครสมควรทำแล้วนอกจาก คน คน เดิมที่เคยทำ คนอื่นที่ทำชิ้นงานเดียวกันคงหมดกำลังใจในที่สุดและคงไม่คิดจะ สร้างสรรค์งานอะไรใหม่ ๆๆ ออกมาอีกแล้ว เพราะ งานที่ออกมามันไม่ได้ขึ้นว่าผลงานจะดีแค่ไหนหรือดีอย่างไร ..... มันคงขึ้นอยู่ที่ ...... ใครต่างหากที่เป็นคนทำงานชิ้นนั้น ...... เสียใจ แต่ มีสิ่งหนึ่งที่ นุช ดีใจ คือ ..... ได้ตั้งใจทำงานชิ้นนั้นให้ดีที่สุด และสุดความสามารถแล้ว จริง ๆๆๆๆ .... แต่ความเสียใจ มันคงห้ามไม่ได้ จริงๆๆๆๆ ..... วันนี้เลยมีน้ำตาออกมา จากความรู้สึกข้างในใจ ...... น้ อ ง นุ ช ......

โดยคุณ :

"... อยู่ที่ใคร ใครเป็นคนเห็น
อยู่ที่ใคร ใครเป็นคนได้ยิน
อยู่ที่ใคร ใครเป็นคนตัดสิน
อยู่ที่ใคร ขึ้นว่าอยู่ที่ใคร ..."

ในเมื่อเราทำให้ดีที่สุด ผลจะเป็นอย่างไร มันก็ไม่ได้อยู่ที่เราแล้ว
เพราะคนอื่นเป็นคนเลือกนี่ ขอให้มีกำลังใจในการทำงานนะครับ

หรืออาจจะมองอีกแง่ ว่างานที่เราทำไป ดีแล้ว ดีกว่าจริงแหละ
แต่หัวหน้าเค้ามองเห็นแล้วว่างานเรา อาจจะไม่เหมาะที่จะทำจริง
จะทำให้เกิดปัญหาในการทำงานขั้นต่อ ๆ ไปได้ก็เป็นได้นะ

มันต้องมีวันของเราซักวัน หรือต้องมีที่ที่เหมาะกับเราซักที่
ที่ทำให้ชิ้นงาน ความคิด การสร้างสรรค์ของเราได้แสดงออกมา
เพียงแต่วันนี้ยังไม่ใช่วันของเราเท่านั้นเอง

สู้เค้าครับ อย่ายอมแพ้ครับ

โดยคุณ :

ถ้ามั่นใจว่าสิ่งที่ทำนั่นเต็มที่และดีที่สุดแล้ว.....

ภูมิใจ และ ยิ้มให้กับ ตัวเองได้แล้วค่ะ

การตัดสินงานจากเจ้านาย หรือ ลูกค้า หรือ คนภายนอก นั้น เป็นปัจจัยที่เราควบคุมไม่ได้ค่ะ ไม่ต้องเสียใจกับมันหรอกนะ

โดยคุณ :

ผมขอออกความคิดเห็นแบบกลางๆ แต่ขอถามคุณนุชก่อนว่า

ข้อแรก สมมติคุณนุชมีอำนาจในการคัดเลือกบุคลากรเข้าทำงานในตำแหน่งเดียวกัน คุณนุชจะเลือกใครระหว่างคนที่มีประสบการณ์ 5 ปี กับ 1 ปี?

ข้อสอง "หลายๆ คน" ที่ว่าผลงานคุณนุชกับคนมีประสบการณ์ไม่ต่างกัน เขาเหล่านั้นคือใคร?

ข้อสาม ใครเป็นคนสัมภาษณ์คุณนุชเข้าทำงานครับ?

อย่าเพิ่งเคืองนะครับ ลองอ่านต่อ

คำตอบแรก ไม่รู้ว่าคำตอบคุณนุชเหมือนกับผมรึเปล่า แต่คำตอบนี้น่าจะเป็นเอกฉันท์คือ เลือกคนมีประสบการณ์ 5 ปี หรือมากกว่าอีกคน

คำตอบที่สอง "หลายๆ คน" ที่ผมถามถึงมีความสำคัญครับ สมมติว่าคุณนุชออกจากห้องสอบมาเจอเพื่อน คุณนุชพบว่าคำตอบถูก แต่เพื่อนคุณนุชไม่ใช่คนตรวจข้อสอบนี่ครับ

คำตอบที่สาม ถ้าคนที่รับคุณนุชเข้าทำงานเป็นหัวหน้าที่ตัดสินงาน เขาต้องมองเห็นอะไรดีๆ ในตัวคุณแน่ๆ ครับ ไม่งั้นเขาจะจ้างคนเพิ่มอีกทำไม ถ้าคนเก่าที่ทำนั้นดีและเพียงพออยู่แล้ว

สุดท้าย คุณนุชคิดว่าคนที่หัวหน้าชมว่างานดีนั้น เขาตั้งใจทำรึเปล่า? ถ้าใช่ ยังมีอะไรอีกที่ทำให้หัวหน้าชื่นชม?  ความปราณีต? รายละเอียด? วิธีการพรีเซนท์ไอเดีย? วิธีโน้มน้าวใจ? การอ้างอิง? ฯลฯ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ได้มาจาก "ประสบการณ์" ครับ ความรู้สึกผิดหวังนี้ก็จัดเป็นประสบการณ์อย่างนึง ซึ่งผมเชื่อเหลือเกินว่าคนๆ นั้นที่งานดีก็เจอมาแล้วเหมือนกัน ลองดูอีกทีครับ ถามหัวหน้าเวลาว่างๆ ว่างานเรานั้นควรปรับปรุงตรงจุดไหน

ความตั้งใจ + ความเข้าใจ จะช่วยให้ประสบความสำเร็จครับ เอาใจช่วย

.. .. .. .. .. เ ข้ า ม า อ่ า น ค่ ะ คำ แ น ะ นำ ค่ ะ .. .. .. .. ..

โดยคุณ :

ผมว่าบางทีนะครับคุณนุชลองมองว่าถ้าผลงานที่เป็นไอเดียของเราเมื่อไปอยู่ในมือคนอื่นทำมันดีกว่าที่เราทำหรือไม่(อย่างไม่มีอคติ) แล้วเราก็มามองว่าการที่ไม่ได้รับความเชื่อถือเนื่องมาจากอะไร  งาน ความเสี่ยงต่อการล้มเหลว  ผลประโยชน์ หรือเป็นเพราะ อคติ แล้วค่อยๆพิจารณา  ถ้าเป็นเพราะการไม่ถูกเลือกเนื่องจากการที่ไม่มีประสบการณ์ของเราเป็นส่วนนึง แต่ไอเดียเราเป็นสิ่งที่เค้าสนใจ ลองของทำเป็นโปรเจคร่วม หรือขอคำแนะนำมาพัฒนาฝีมือจะช่วยให้อนาคตเรามั่นคงขึ้นจะดีกว่าไหมครับ

อันนี้ผมมองอีกมุมนึงนะครับ เป็นกำลังใจครับ ถ้าเรามีดี สักวันโอกาสก็มาครับ เพชรยังไงก็เป็นเพชรครับไม่ต้องกังวล

โดยคุณ :

ผมเข้าใจพี่นุชครับ หัวหน้าเราคนนี้ก็แบบนี้ล่ะพี่ พยายามต่อไปละกันนะครับ

ก่อนอื่นขอเรียกเราว่า น้องนุชแล้วกัน
เพราะนุชคงเป้นน้องผม
แต่จะให้ผมเป็นน้องก็ไม่รังเกียจนะฮะ
อันนี้ผมบอกตรงๆว่าเรื่องอย่างงี้ฟังความข้างเดียว
ก็จะไม่ค่อยดีนัก แต่การที่เข้ามาพิมพ์หัวข้ออย่างงี้
กำลังใจคงเข้าขั้นย่ำแยพอสมควร ผมก็เคยเป็นฮะ
ตอนที่กำลังใจย่ำแย่ อะไรๆมันก็แย่ไปหมดเลย
บางทีไปเจออะไรบ้างอย่างที่ไม่ค่อยได้เจอแล้วชอบ
ก็บอกตัวเองว่า เป็นความสุขที่เก็บตุนไว้ในช่วงนั้น
เออ...ชักนอกเรื่องซะหละ ก็แค่จะบอกว่ากำลังใจนี่สำคัญมากฮะ
มาถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ที่ผมบอกว่าฟังความข้างเดียวไม่ได้เพราะ
ผมคิดว่าหัวหน้าของน้องนุช น่าจะมีเหตุผลอีกมากกว่าที่ว่า
เขาประสบการณ์มากกว่า ซึ่งแน่นอนการที่ประสบการณ์มากกว่า
อาจจะทำให้การมองในมิติต่างครอบคลุมกว่า
ลงถึงรายละเอียดบางอย่างเยอะกว่า ลึกกว่า
ที่พูดมาไม่ได้เข้าข้างหัวหน้าน้องนุชนะฮะ
แต่ผมคิดว่าหัวหน้าอาจจะแอบอยากให้น้องนุช
ดูงานของคนคนนั้นเป็นแบบเพื่อนให้งานชิ้นต่อไปสมบูรณ์ขึ้น
งานชิ้นที่ผ่านมา ผมก็ดีใจที่เห็นประโยคที่น้องนุชพิมพ์ว่า
ตั้งใจทำงานชิ้นนั้นให้ดีที่สุด และสุดความสามารถแล้ว
ซึ่งคนที่ไม่ได้ทุ่มเทไม่มีทางพิมพ์ประโยคดังกล่าวได้หรอก
โอกาสมันไม่มีหนเดียวหรอกฮะ
ทุกอย่างเวลาจะสิ่งที่อธิบาย
คนมีฝีมือมักจะถูกเรียกใช้เสมอแหละฮะ
ถ้าหัวหน้าไม่ดีจริง สักวันเวลาจะอธิบายเอง
เราควรจะทำในสิ่งที่เราทำได้คือการทุ่มเทและตั้งใจทำงาน
เมื่อเราทำสิ่งเหล่านี้แล้ว มันจะเป็นรากฐานที่ดีของอนาคตที่ดีแหละฮะ

พักสักแป๊บหนึ่ง สร้างเสริมกำลังใจให้ดี
เวลานี้อาจจะผ่านไปยากแต่เราต้องผ่านให้ได้ฮะ
พอเราผ่านไปได้ ก้จะพบว่าบางสิ่งที่ผ่านมา
มันเป็นเรื่องนิดเดียวเองฮะ
นั่งพักจิบกาแฟอุ่นๆ รับลมที่เฉลียงก็ไม่เลวนะฮะ

ป.ล. บางทีสิ่งที่ไหลมันอาจจะไม่ใช่น้ำตานะฮะ
มันอาจจะเป็นเหงื่อที่ไหลเข้าตาก็ได้ฮะ

รู้สึกว่า เราไม่ได้อยู่ในความรู้สึกนี้เพียงคนเดียว อย่างน้อยยังมีน้องนุชคนนี้ที่รู้สึกเหมือน ๆ กับเรา ผ่านมันไปให้ได้นะ

โดยคุณ :

เป็นกำลังใจให้นะครับ เข้าใจว่าคุณนุชคงจะเข้าใจดีอยู่แล้วละครับว่าเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ แล้วก็ไม่ใช่คุณนุชคนแรกและคนเดียวที่เคยเจอเรื่องแบบนี้ ใช่ครับความเสียใจมันห้ามไม่ได้หรอกครับ แล้วมันก็ไม่แปลกหรือผิดที่จะเสียใจ เหมือนกับเรารู้ว่าสักวันหนึ่งคนที่เรารัก เช่น พ่อ แม่ ต้องจากเราไป แล้วมันก็เป็นสัจธรรมเสียด้วย แต่เมื่อเวลานั้นมาถึงจริงๆเราก็เสียใจอยู่ดี แต่ความเสียใจนั้นเองก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดไปครับ มันก็ต้องจากเราไปเหมือนกัน
เพราะฉะนั้นถ้าวันนี้ต้องเสียใจหรือต้องร้องไห้ ไม่เป็นไรครับ ดีแล้วละครับที่คุณนุชยอมรับว่าเสียใจ การยอมรับมันดีกว่าการผลักไสมันครับ ก็ยอมรับและเรียนรู้สัจธรรมจากมันนะครับ
คงมีสักวันหนึ่งข้างหน้าเมื่อคุณนุชเจอเหตุการณ์แบบเดียวกันนี้แล้วคุณนุชไม่เสียใจ แต่ไม่ใช่เป็นเพราะคุณนุชห้ามมันได้นะครับ แต่มันจะเป็นเพราะคุณนุชเข้าใจและเรียนรู้แล้วว่า....มันก็เป็นเช่นนั้นเอง
...อยู่ที่เรียนรู้    อยู่ที่ยอมรับมัน...

โดยคุณ :

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ
คงจะมีสักวันคงเป็นวันที่ชื่นใจ คงจะมีสักวันคงเป็นวันที่ยิ่งใหญ่อยู่บนทางที่เธอเคยหวั่นแต่เป็นวันที่คอยเธออยู่ไม่ไกล
หากใจท้อขอจงอดทนหนทางที่เดินไป เหนื่อยเพียงไหนไม่กลัวสิ่งใดก้าวไปให้มั่นคง

ให้กำลังใจค่ะ เวลาน้อยใจในโชคชะตา พลังในความคิดสร้างสรรค์จะหายไปด้วย
อย่าเป็นนานนะคะ จะได้มีแรงทำงานชิ้นใหม่พิสูจน์ตัวเอง !!!!

โดยคุณ :

ขาดกำลังใจ แต่อย่าขาดอากาศหายใจก็พอครับ
สู้นะครับ ไม่มีใครไม่เคยท้อหรอกครับ

โดยคุณ :

สำหรับในชีวิตของการทำงาน... ทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องนับ 1 ด้วยกันทั้งนั้น***
หากเปรียบความสำเร็จของงานชิ้นนั้นไว้ที่ 100 **
การที่เราเริ่มนับ 1 ในวันนี้ ...ไม่ได้หมายความว่า เราจะไปถึง 100 ** ช้ากว่าคนที่นับ 1 เมื่อวาน  หากแต่เส้นทางเดินของก้าวที่ 2 ไปจนถึงก้าวที่ 99  นั้นเรามั่นใจหรือแน่ใจแค่ไหนกับแนวทางเส้นนี้ ??

เพราะบางครั้งเราเอง(หรือตัวผมเองก็เคยเป็น) ที่คิดว่าน่าจะมาถูกทางแล้ว จึงเลือกเส้นทางนี้ในก้าวที่ 2 - 3 - 4  และยังมองไม่เห็นปัญหาและอุปสรรค ในก้าวที่ 56-57 เป็นต้น   แต่ !! บางคนอาจรู้และเห็นปัญหานี้แล้วตั้งแต่ต้น เขาจึงไม่เลือกที่จะเดินในเส้นทางนี้  เหมือนอย่างที่หัวหน้าคุณนุชอาจจะมองเห็นถึงปัญหาบางอย่าง จึงไม่ OK กับเส้นทางนี้ ...เท่านั้นเอง

ยิ่งการทำงานในองค์กรขนาดใหญ่ ยิ่งมีปัจจัยหลายอย่าง...ที่ซับซ้อน จะด้วยอะไรก็แล้วแต่ ที่ทำให้คนทำงานในระดับปฏิบัติการ มองภาพรวมของธุรกิจได้ไม่เหมือนกับตัวผู้บริหารในองค์กร   จริงอยู่ จะให้คนทำงานในระดับปฏิบัติการ มองภาพรวมของธุรกิจได้เหมือนกับตัวผู้บริหารในองค์กร นั้น คงเป็นไปได้ยาก แต่ผมหมายถึงคุณต้องทราบ นโยบาย  ... ว่า เรื่องนี้ ผู้ใหญ่จะเอายังไง ทั้งๆที่คุณก็รู้อยู่ว่ามันเป็นไปได้ยาก หรือ มันอาจจะเป็นไปไม่ได้เลย  และคุณต้องรู้ว่าทำไม? เขาถึงอยากให้คุณเดินในเส้นทางนี้ ... ผมคิดว่ามันคงต้องมีบางอย่างที่เราอาจยังไม่รู้ก็เป็นได้

...มีอย่างหนึ่งจากประสบการณ์ของผมที่อยากจะแชร์กัน  (ไม่ต้องเห็นด้วยก็ได้นะ) กับคำว่า "ตั้งใจ ใส่ใจ หรือเต็มที่สุดๆกับมันแล้ว "  คุณเชื่อไหมว่า มันเป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้  หัวหน้าคุณไม่มีทางประเมินคุณได้หรอกว่า คุณตั้งใจอยู่ที่ 98 % หรือ 100% หรือ เกิน100%   สิ่งที่เขาจะประเมินคือผลของงานที่ออกมา ซึ่งเป็นสิ่งที่จับต้องได้เท่านั้น    เพราะฉนั้น ถ้าคุณจะมีความสุข ก็จะมาจากความภูมิใจภายในเท่านั้น  ซึ่งผมเชื่อว่าคนที่ทำงาน ย่อมต้องการมากกว่านั้นแน่ ซึ่งนั้นก็คือ การได้รับการยอมรับของผลงานที่ออกมา ...  เพราะฉนั้นอย่าใช้ ความตั้งใจ ใส่ใจ หรือความทุ่มเท เป็นตัวควบคุมให้มีความรู้สึกว่า สุข หรือ ทุกข์  ให้ใช้ผลของงานที่ออกมาน่าจะดีกว่า
และไม่อยากให้คุณนุชต้องคิดว่า
" งานที่ออกมามันไม่ได้ขึ้นว่าผลงานจะดีแค่ไหนหรือดีอย่างไร ..... มันคงขึ้นอยู่ที่ ...... ใครต่างหากที่เป็นคนทำงานชิ้นนั้น "  
เพราะถ้าคิดแบบนี้จะทำให้เราหมดกำลังใจในการทำงาน  และผมก็เชื่อว่ามันไม่ใช่แบบนั้น  ผมกลับเชื่อว่า  "ผลงานที่ดีนั้นมาจากคนทำงานที่เก่งต่างหาก"

.. ผมเชื่อว่า สักวันหนึ่ง "มันจะเป็นวันของคุณ"  เพราะ โอกาสที่จะได้พิสูจน์ตัวเองนั้นมีอยู่ทุกวัน  อยู่ที่คุณจะกล้าพอหรือเปล่า ที่จะโดนทดสอบ

http://www.ijigg.com/songs/V2BCE7FPA0

โดยคุณ :

ยิ้มรับเข้าไว้ค่ะ  โอกาสจะเดินมาหาเราซักวัน  ไม่ต้องท้อใจนะคะ
ไม่มีใครเกิดมาพร้อมกับโอกาส  มีแต่เราต้องเดินหามัน  อาจจะมีหกล้มบ้าง
เก็บมันไว้เตือนเราว่าเราทำพลาดอะไร  แล้วมองไปข้างหน้าต่อเท่านี้ค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ

โดยคุณ :

ข อ บ คุณ พี่ ๆ ทุก ๆ ค น ม า ก นะ คะ  ..........  ( ข อ บ คุ ณ ค ว า ม คิ ด เ ห็ น    ข อ ง พี่ ป.ล. ม า ก ๆ น ะ ค ะ ) ......ที่นี่เป็นเฉลียง ให้นังพักพิง ใจจริงๆๆๆ ค่ะ รู้สึกดีขึ้นและได้นั่งคิด และพักเหนื่อย ทุกครั้งที่เข้ามาค่ะ )

โดยคุณ :

.....................

เศร้าจัง

.....................

ที่เสียใจมากเพราะทุ่มเทมาก จึงคาดหวังสูง..ทุกคนก็เป็นเหมือนๆกันทั้งนั้น

ทางออกที่เคยใช้ คือ ทุ่มเทไม่น้อยกว่าเดิม ทำดีต่อไป
ถ้าคิดว่ามันจะเป็นประโยชน์ต่อสังคมและส่วนรวม
..แต่ทำใจให้กลางมากขึ้น ถ้าไม่เป็นอย่างที่คาดหวัง เราจะได้ไม่เจ็บปวดเหมือนเคย
เพราะคงมีปัจจัยหลายอย่างที่นอกเหนือการคอนโทรลของเรา
..ใช้ได้กับทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องงานหรือคน

เมื่อผ่านวันแห่งอุปสรรคปัญหาไปได้..เราจะรู้ว่าตัวเองเข้มแข็งมากขึ้น

สู้ สู้ สู้ ! อย่าท้อที่จะคิดดี ทำดีต่อไปนะคะ

โดยคุณ :

ขอบคุณ ทุกๆๆ กำลังใจ ค่ะ

โดยคุณ :