วันนี้อยู่บ้านคนเดียวเลยหยิบ VCD concert เรื่องราวบนแผ่นไม้มาดู แผ่น1 ,2 ก็สนุกดี แต่พอดูแผ่นที่3ทีไร เราร้องไห้ทุกทีเลย อยากให้เฉลียงกลับมาจัดการแสดงให้ดูอีก ไม่อยากให้เป็นแบบปัจจุบันนี้ แต่ก็รู้ว่ามันคงจะเป็นไปไม่ได้ แต่ก็จะยังรออยู่อย่างนี้เรื่อยไปนะคะ หวังว่าสักวันหนูจะมีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในบรรดาผู้ชมที่ได้ดูการแสดงของวงเฉลียงนะคะ ปล.ร้องไห้จนตาแดงหมดเลยล่ะ

แวะเอาผ้าเช็ดหน้ามาให้จ้ะ : >

ได้ไปดูคอนเสริต์เฉลียงครั้งสุดท้าย? "เรื่องราวบนแผ่นไม้ " เช่นกัน แต่รอบแรก สนุก ประทับใจและซึ้ง นอกจากนี้ยังได้ซื้อ VCD 1มาแล้วแต่ดูยังไม่จบเลย คาดว่าจะเหมือนกัน

เห็นใจคนหัวอกเดียวกันจ๊ะ เลยแวะมาอีกสักคน

ดึใจที่มีคนหัวอกเดียวกันจัง พี่ๆคิดดูซิทำกับแฟนๆอย่างนี้ได้ไง

เรานึกว่าเป็นคนเดียวไม่กล้าหยิบแผ่นที่ 3 มาดูอีกน่ะ มันมีก้อนมาจุกที่อกแล้วก้อดันน้ำไหลลงมาจากตา แผ่นที่ 2 ตอนพี่เกี๊ยงร้องเพลงยังมีแผ่น VCD กระตุกๆ ตลอดเพลงเลยแย่จัง แล้วยังไงจะคุยกับตัวเองว่า ขอร้องไห้กับคนที่เรารักอีกที ถึงแม้เค้าจะไม่มีวันรู้ว่ามีคนรักเค้าอยู่ตรงนี้อีกคนก็ตาม

เช่นเดียวกัน ไหลพรั่งพรู งานนี้ยั้งไม่อยู่ ซึ่งสุดขั้ว

เข้ามาเพื่อบอกว่าชอบดูแผ่นที่ 3 มากที่สุด เป็นการแสดงถึงความยิ่งใหญ่ที่ไม่อาจหาได้จากที่ไหนอีกแล้วกับภาพแบบนี้ ดูแล้วเป็นความประทับใจอย่างบอกไม่ถูก แม้ว่าจะซึ้งตามไปด้วยก็ตาม แสดงถึงความรัก ความคิดถึงที่ทุกคนยังมีให้กันแม้เป็นช่วงระยะเวลาหนึ่งก็ตามที ไม่มีทางมีปรากฏการณ์เช่นนี้อีกแล้ว

มีความรู้สึกเดียวกันเลย ดูแล้วประทับใจมาก แต่ก็เศร้าปนกันไป ถึงยังงั้ยก็ยังหยิบมาดูอยู่เวลาคิดถึงบ่อยๆ