ฉันกำลังร้องไห้
ให้กับเจ้าตัวที่ชื่อว่า ความยึดเหนี่ยว
เพราะฉันเพิ่งปล่อยให้มันตายจากตัวฉันไป
เมื่อตอนฟ้าสางนี่เอง
...
ฉันเพิ่งค้นพบว่า
ฉันเป็นคนเพาะเลี้ยง เพาะบ่มมันขึ้นมา
จากใจที่มีกิเลสอันหนาเตอะของฉัน
จากใจที่มีแต่คำถามร้อยแปดพันประการ
จากใจที่เฝ้าบอกตัวเองว่าไม่เข้าใจ
มันเติบโต ทีละน้อย ทีละน้อย
และคอยกัดกินใจของฉันวันละนิด วันละนิด
...
จวบจนเมื่อคืนวาน
ฉันได้เข้าไปนั่งสำรวจในใจของฉัน
และฉันก็พบว่า
เป็นฉันเองที่ได้ป้อนอาหารอันโอชะแก่มันทุกวัน
...
ฉันกำลังร้องไห้
เพราะฉันเป็นผู้สร้างมันขึ้นมา
และฉันก็เป็นคนทำลายมันเสียเอง
ลาก่อน .. เจ้าความยึดเหนี่ยว
ที่อยู่ร่วมกันมาแรมปี
...
ฉันกำลังร้องไห้
...
--- อ ย่ า ง เ ป็ น สุ ข ---

ครายยยยย มาเผ่าเต่าแถวนี้....

จะปลอบดีไหมเนี่ย ปุ๊กปั๊กฯจ๋าอารมณ์ไหนเนี่ย

โถ่..ตกใจหมดเลยปุ๊กปั๊กจ๋า...

เอางัยดีหว่า...
เอาเป็นว่าร้องไห้เสร็จแล้วออกไปวิ่งเล่นกันนะคะ
^o^

เชื่อเหอะ ไม่นานก็เพาะมันอีกจนได้

อย่าร้องไห้เลย ไปร้องคาราโอเกะกันดีก่านะ

หน้าตาเป็นยังไงน่ะ ตัวยึดเหนี่ยว คล้าย ๆ กิเลสหรือเปล่า สงสัยเป็นญาติกัน อย่างนี้ต้อง อุเบกขาจ้ะ

มาซับน้ำตาให้......หยุดร้องได้แล้วปล่อยให้มันไปหาคนอื่นบ้างก็ดี

แต่ฉันกำลังเป็นหวัด ;~( ฮัดเช้ยยยย

ขอบคุณทุกคนค่ะ ตอนนี้น้ำตาแห้งแล้ว รู้สึกเป็นปกติอย่างยิ่งเลยค่ะ ...และจะระวังไม่ให้มันกลับมาอีก ...
อารมณ์อ่อนไหวน่ะ วันยี่เป็งจ๋า นาน ๆ มีกะเค้าซักที ^_^

อย่าร้องไปเลยนะ เก็บน้ำตาไว้ใช้ในโอกาสสำคัญๆดีกว่านะครับ

ได้ร้องฃะบ้างก็ดีเหมือนกัน......... เคยคิดจะร้องอย่างไม่มีเหตุผลเหมือนกัน เพราะอยากระบาย..... เผื่อจะได้สบายใจขึ้น..... ให้ Hearting ครับผม อิ อิ อิ

โอ๋ๆ