มาแต่งนิทานกันเถอะ แต่ยังไงก็ได้ แต่ต้องลงท้ายด้วยสระอัว นะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มี คนอยู่หนึ่งตัว

เป็นคนที่แสนจะขี้กลัว ;)

และขี้ขลาด ไม่กล้าประเชิญโลกภายนอก....

คนคนนั้นมีความในใจเก็บไว้มากมาย
ไม่กล้าบอกใคร
เพราะคนคนนั้น...

ลงท้ายด้วยสระอัวไม่ใช่เหรอครับ

55555555555
กกต ตัวปลอม ก็ลงท้ายไม่ใช่สระอัว

นั่นน่ะสิ่ สระอัว
ต่อคุณพุดซาเลยนะคะ

และชอบคิดอะไรเป็นตุเป็นตะจนปวดหัว

(ต่อจาก minky)...
..เพราะคนคนนั้น...พอจะแย้มปากพูด
ใจก็เริ่มเต้นรัว...

ว้า! โทษที..ช้ากว่าคุณ linin ไปก้าวเดียวเอง..เลยมั่ว!!

...ที่ใจมันเต้น เพราะมันยังไม่ชัวร์....

เลยหาอะไรทำหายเครียด....ไปหลังบ้าน...เดินเข้าครัว

เปิดตู้กับข้าวหยิบถั่วไปคั่ว

แต่ทำไม่เป็นก็เลยผัด ไปมั่วๆ

มั่วมากไป ออกมาเลยดูไม่เป็นถั่วคั่ว

แต่ยังเผลอกินลงไป จนท้องเสีย ถ่ายออกมามีพยาธิอยู่ 3 ตัว

เมื่อถ่ายเสร็จ เดินออกมาด้วยอาการเงียงัว

สายตามัว เลยมองเห็น หมาน้อยเป็นวัว

เห็นว่าเป็นวัวตัวใหญ่ เลยขี่วัวไปทัวร์

แต่พอดูอีกที อ๋อ! เป็นน้องวัวชัวร์ๆ

ว้า! ช้ากว่าคุณ minky ไปนิดเดียว งั้น เอาใหม่
ระหว่างทางเจอโจร ใจเลยเต้นระรัว

โจรบอกว่า "ส่งเงินมาซะดีๆนะตัว"

ใจเต้นระรัว ด้วยความกลัว
รับหยิบวัว เป็นตัว ๆ ส่งให้
โจรใจชั่ว

พอโจรเผลอก็โถมเข้าต่อสู้ ปลุกปล้ำกันเนียนัว..

พอตั้งสติ ก็ระลึกได้ว่าในกระเป๋ากางเกงมีถั่ว

เลยตัดใจปาออกไปแบบมั่วๆ

เสร็จแล้ว ก็รีบวิ่งหนีไปด้วยความกลัว

วิ่งไปสิบสามวัน ทั้งหิวทั้งเหนื่อยเกิดอาการหน้ามืดตามัว

ใครเป็นใครกันดูไม่ออก เพราะปนกันมั่ว....
เอ๊ะ ! นั่นวัว ....อ้าว ! นั่นถั่ว.....

จะถั่วหรือวัว สุดท้ายก็ลงตัว

ไปเจอ สาวน้อย มีหัวหนึ่งหัว

พบสาวงามกำถั่ว ยักย้ายไปทั่ว

ใจเต้นระรัว อยากจะเข้าไปทัก แต่ก็ยังนึกกลัว

เดินไปถามสาวนั้นชื่ออะไร ... หนูชื่อทีหัว

ทีหัวขี่วัว มือถือถั่ว
ร้องเพลงมั่วๆ

หนูชื่อทีหัว..........กำลังจะไปเที่ยว มาบุญครัว...

ทีหัวเองเหรอ...ทำไมมาเดินอยู่ตรงสลัวๆ

แล้วหนุ่มคนนั้นหายไปไหนเล่าตัว(เอง)

อ๋อ...หนุ่มคนนั้นรีบไปซื้อดอกไม้ให้น้องทีหัว
เพราะเกิดอาการหลงรักอย่างเมามัว

หนุ่มคนนั้นกำลังสนใจสาวทีหัว (ไง)

เห็นบอกว่า..จะชวนสาวทีหัวไปเที่ยวที่นิคารากัว..........โอ้โห..! ที่นั่นหนาวสั่น เพราะหมอกหนา จนฟ้ามัว..... ^_^

พอไปถึง ชายหนุ่มยื่นดอกไม้ให้
น้องทีหัวไม่รับ ขอให้ชายหนุ่มร้องเพลงให้ฟังแทน ชายหนุ่มคนนั้นร้องทันทีว่า
...เขาหิวครั้งใด ฉันเดินเข้าครัว...
@^o^@

น้องทีหัวบอกให้หยุดร้อง ไม่งั้นจะเอาดอกไม้ปาหัว

ชายหนุ่มไม่ยักกลัว ร้องเพลงบอกรักน้องทีหัวให้ใครต่อใครฟังกันจนทั่ว

น้องทีหัวบอกว่าถ้าเธอหล่อเหมือนหลิวเต๋อหัว

ฉันว่าถ้ามันหล่อเหมือนหลิวเต๋อหัว
ก็คงจะมีคนเอาไปทำผัว

ถ้าหล่อเหมือนหลิวเต๋อหัว แล้วน้องที่หัวจะนำเข้าวงการ และจะยอมเป็นผู้จัดการส่วนตัว(ให้)

ทันใดนั้น ท่านพระครูวิจิตรธรรมโชติก็ปรากฏกายขึ้น ขับไล่คนชั่วไปให้พ้นจากน้องทีหัว แล้วเสกมังกร 1 ตัว พาน้องทีหัวไปปาปัว (นิวกินี)

พาน้องทีหัวไปทำอะไรที่ ปาปัวฯ นิ
อ๋อ พาน้องทีหัวไปชมแสงจันทร์ระรัว

แสงจันทร์สาดส่องท่ามกลางความมืดสลัว
น้องทีหัวก็เริ่มรู้สึกกลัวความสลัว

ทันใดนั้นพี่เจี๊ยบก็โผล่ออกมา
ปล่อยแสงจากหัวสลายความสลัว

(ปล.พี่เจี๊ยบจะว่าอะไรไหมเนี่ย)

new kid เล่นอย่างนี้ระวังพี่เจี๊ยบจะไปฟ้องพี่ตั๊ว

แต่ลำพังแสงจากพี่เจี๊ยบหัวเดียวไม่พอ เลยต้องไปหาใครมาเพิ่มอีกซัก 2-3 หัว

ว่าแต่พี่ตั๊วเป็นใคร
ช่วยบอกได้ไหมครับน้องทีหัว

แต่พี่ตั๊วมา ก็ตามัว เพราะเจอแสงจากหัว พี่เจี๊ยบแยงตา
ได้แต่รอให้น้อง ทีหัวเข้ามา ช่วยรักษาตาพี่ ตั๊ว ให้คืนเดิม

........และแล้ว...ดั่งเห็นกงจักร เป็น ดอกบัว......

โอ้โห..เรื่องราวชักจะบานปลาย....น้องทีหัว บอกกับพี่เจี๊ยบ และพี่ตั๊ว ไม่เอาแล้ว แอบหลบความวุ่นวายไปเที่ยวเชียงใหม่ดีกว่า...ไปเยี่ยมพี่จุ้ยที่อิ่มอุ่น กินนมแล้ว ให้พี่จุ้ยพาไปกินไส้อั่ว..........

พี่เจี๊ยบ ปล่อยลำแสงมากไป .. ใจเลยหวิว
ท้องที่เริ่มหิว .. จึงร่ำร้องว่าอยากกินไส้อั่ว

พี่เจี๊ยบเลยโทรไปหาพี่เกี๊ยง พี่แต๋ง พี่ดี้ พี่นก ชวนกินปูดองแกล้มไส้อั่ว เอ.. ชักมั่วๆ

ระหว่างกินปูดองแกล้มไส้อั่ว พี่ๆ ก็คุยกันเรื่องคอนเสิร์ตปี 2555 แล้วสงสัยว่าใครจะอาสาจัดการเรื่องขายตั๋ว

ถ้าไม่เปลี่ยนเนื้อหานิทาน โดนปิดเว็บนี้แหงๆเลยตัว

ออกความเห็นให้สร้างซุ้มหน้าจั่ว
ฝนตกมาจะได้ไม่รั่ว
ขายตั๋วได้สบายๆไม่ต้องกลัว

คอนเสิร์ตพิเศษๆอย่างนี้ พี่เจี๊ยบเลยร้องเพลงพิเศษไปด้วย"เหมยฮัว"
(ของเต้งลี่จวิน)

พี่เกี๋ยงไม่ยอมน้อยหน้า จะขอร้อง "ยังมี" แบบrock&roll เลยต้องเตรียมตัว

เฮ้อ! รอดตัวไป : )

พี่จิกกลุ้มใจนึกว่ายังไงๆ ต้องแต่งเพลงให้เหล่าเฉลียงชราร่วมร้องในงานโชว์ตัว

นึกไปนึกมาจะใช้ชื่อเพลงอะไรดี
.... ถึงชรา แต่ใจยังไม่มัว...
.... ตัวไม่ไหว แต่ใจไม่กลัว...

แต่ยังไงก็แล้วแต่ จะขอไปนั่งดูอีกชัวร์
@^o^@

กว่าจะถึงวันนั้น
รัฐบาลคงเปลี่ยนไปหลายตัว ... เอ้ย หลายรอบ .....
ค่าเงินบาทคงตกต่ำ
จะพบปะเพื่อนเฉลียง ก็ห้ามไปแถวทองหล่อ
เฮ้อ....คิดไปแล้ว คงต้องเอามือกุมหัว

รัฐบาลชุดใหม่คงทำให้เมืองไทยไม่มืดมัวแต่ถ้าทำชั่วจะเอามีดไปปาหัว

น้้องทีหัวบอกว่าถ้าเธอหล่อเหมือนหลิวเต๋อหัว
ฉันว่าถ้ามันหล่อเหมือนหลิวเต๋อหัว
ก็คงจะมีคนเอาไปทำผัว

ต่อจาก ปูดองเหล้านะ
พี่นก คงขอยืนไกลๆจากพี่เจี๊ยบ เพราะว่ามีภาระต้องเลี้ยงครอบครัว

แล้วคนไทยคงต้องนั่งกินขนมอาลัว (เพราะเศรษฐกิจมืดมัว)

กินขนมอาลัวไป ฟังเพลงเฉลียงไป ท่ามกลางแสงสลัว.....พลางคิดไปว่าวันนี้จะรอดกลับบ้านไหมเนี่ยตัว......เดี๋ยวจะเจอโชคพร้อมพี่เจี๊ยบ..นั่งนึกกลัว.......

โอ้โห..นั่งทำงานจนดึก...ลืมดูนาฬิกา เพราะตามัว ๆ จะกลับบ้านยังไงล่ะนี่ ชักนึกกลัว ......เข้ามาอ่านนิทานก่อนกลับบ้าน ตลกดีจัง จนต้องหัวเราะ ระรัว

สักพักก็มีชายคนหนึ่งปรากฎตัวออกมาจากความมืด

เขาชื่อวันฉะหลัว

เขาบอกว่าพ่อเขาชื่อฉลอง พี่ชื่ออาจฉะหลิว น้องชื่อดวงฉะเหลา เป็นครอบครัวสุขสันต์
รักความสงบ ไม่มีมั่วซั่ว
(จะมีใครเขียนต่อเราไหมเนี่ย อิอิ)

พลันก็ตั้งสติได้ ที่แท้เขาก็เป็นเหล่าผู้พิทักษ์ฯ
เลยค่อยหายกลัว..(!!)

ฮ่าๆๆๆๆๆโอยท้องแข็งหมดแล้ว
อ่านไปหัวเราะไป
ถูกใจจริงๆกับนิทานชวนหัว

แต่น้องทีหัว และพรรคพวกก็เริ่มกลัวอีกครั้งหลังหายกลัวไป 5 วิ เพราะโอ้จะติดคุกทั้งครอบครัว (มั้ยเนี่ย) : D

ดีใจที่พี่จิกมาร่วมหัวเราะเสียงระรัว
ถึงแม้เราจะมั่วซั่วบ้าง แต่ไม่เมามัว
เขียนต่อกันไปมาจนเริ่มกลัว (ตาย)
แต่ก็มากันเป็นครอบครัว (ตายหมู่ เอิ๊กๆๆ)

ต่อนะคะ นายวันฉะหลัวมีอาชีพเก็บดอกบัว......

คุณพ่อฉลองเป็นคนขับรถทัวร์
พี่อาจฉะหลิวขายส้มตำใส่ถั่ว
ส่วนน้องดวงฉะเหลามีอาชีพใดไม่ชัวร์

เอ....ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นเด็กเก็บตั๋วหนังนะตัว

เล่นอย่างนี้กับทีหัว
โปรดระวังลูกตะกั่ว

โอยๆๆ....น่ากัวๆๆๆ

ลูกตะกั่วบินมาแล้ว
ต้องตามเล็กเซียวหงส์มาคีบลูกตะกั่ว

@^o^@

หลังจากคีบได้แล้ว
เล็กเซียวหงส์ก็เผลอกินลูกตะกั่วเข้าไป
ด้วยสำคัญผิด คิดว่าเป็นถั่ว

แล้วความจริงก็ทำให้น้องทีหัวและทุกคน ตะลึง! (โปรดนึกถึงพี่เจี๊ยบตอนเต้นท่าตะลึงประกอบ) เมื่อรู้ว่า เล็กเซียวหงส์ก็คือชายขี้กลัวที่มีสายตาแสนถั่ว

เท่านั้นไม่พอ เล็กเซียวหงส์ เกิดยังไม่อิ่ม
อยากกินส้มตำ แต่เพราะตาถั่ว เลยตำไปมั่ว ๆ
กลายเป็นตำซั้ว :)

ฉับพลันทันใด .. ก็เกิดจอมยุทธ์ ท่านใหม่
วิ่งโผล่ ออกมาจากในครัว ...

ไม่ใช่ใครอื่น
เขาคือ.............

วันฉะหลัว อยู่บำรัว

ต่อจาก New Kid

วันฉลัวก็เลยปล่อยหมัดรัวๆ แล้วถามว่า รู้ไหม ผมลูกใคร ทำไม่ไม่กลัว

ก็วันฉลัว สอบตก.. เที่ยวไปถามใคร
ก็ไม่มีใครกลัว

ไม่มีใครกลัววันฉะหลัว เขาเลยคิดว่าตูไปดีกั่ว

ก็ใครจะไปกลัว ขนาดพ่อเป็นใครยังจำไม่ได้นี่นัว เอ๊ย นา.... ว่าแต่เล่นกันอย่างนี้เดี๋ยวก็ได้นอนมุ้งสายบัวกันหมดหรอกตัว

้hot hit จริงๆ นะตัว

ใกล้จะร้อยแล้วนะ engineer มัว

เอ๊ะ ไม่มีใครต่อ หยุดที่นี่ชัวร์ๆ

ไม่ค่อยมีใครมาสงสัยจะไปทัวร์

ไม่กลัวเข้ามุ้งสายบัว เพราะคนตั้งกระทู้เป็นน้องเอ็นจินัว มิใช่ป้วนปั้ว...:D

ตามอ่านอยู่อยากรู้ว่าคนหนึ่งตัว กับวัว กับถั่วหายไปไหน เรื่องราวชักจะบานปลาย แต่อย่าเพิ่งหยุดเลยนะ กำลังมันส์ ช่วยกันแต่งต่อไปเรื่อยๆ เหอะพวกตัว
(กินเนส บุ๊ค ต้องบันทึกสถิตินี้เลย..ชัวร์)

ก็มันหลุดมาอยู่หน้าสองแล้วนี่นา
มันก็เลยไม่ค่อยเตะตา นี่ตัว

@^o^@

ถึงจะหลุดมาหน้าสอง..
แต่เราก็ยังตามมาช่วยมั่ว..

ว้า.....อดอ่านนิทานเริงใจต่อแล้วเหรอ นึกว่าจะเป็นคู่แข่งอาหรับราตรีซะอีก คราวต่อไปจะชวนต่ออะไรดีละเนี่ยคุณเอ็นจินัวฯ

ชะอุ๋ย..ดีใจจัง จะได้อ่านนิทานต่อแล้วเรา
เป็ดขาวมาช่วยมั่ว อย่าลืมพาพวกมาเยอะๆ นะตัว

ตามหาจนเหนื่อย เฮ้อ หนีมาอยู่หน้า 2 นี่เอง
อ่านแล้วก็มันดี เลยกล้าเข้ามาแจมอย่างไม่กลัว

ขอเวลาคิดมุขใหม่ เตรียบตัวเตรียมใจไว้นะพวกตัว

อยากเล่นด้วยตั้งนานแล้วละตัว
แต่ยังกลัวกลัว

ไม่ต้องกลัวๆ เล่นไปแล้วจะรู้สึกพันพัว ว่าแล้วก็ชวนเหล่าเพื่อนผองร่วมกันล้อมวงกินถั่ว

จะกินถั่ว กินไส้อั่ว หรือกินข้าวคั่ว
ก็จะรอมาเล่นอีกชัวร์

อยากเล่นด้วยคน
แต่สงสัยเรื่องจบแล้ว ต่อไม่ได้
แต่อยากกินไส้อั่วคั่วมั่วๆ

ไอ๊หยา!! กะเล่งมาอยู่หน้าสำ(3)เลี้ยวอ่ะ!
สงสายอาจอมยุกทั้งล๋าย มัวแต่ฉลองตรุกจีง
เลยไม่ล่ายมาปาถั่ว ขี่วัว ฯลฯ คงนั่งรอรับ
แต่อั่งเปาตั่วตั่ว...

ตามมาอ่านแล้วนะตัว แต่งงๆ จะแต่งต่อจากตรงไหนกันละ มันมั่วๆ สงสัยงานนี้ไม่จบแหงชัวร์

นั่งอ่านอยู่นานขอมาเล่นมั่ง

ขอต่อจากคุณเป็ดขาวก็แล้วกันนะ
"ก็วันฉลัว สอบตก.. เที่ยวไปถามใคร
ก็ไม่มีใครกลัว"

วันฉลัวเลยซมซานไปจับเข่าคุยกับ คุณเนวิน ชิดชัวร์ นั่งคุยกันไปแบบมั่วๆ เลยต้องจับมือกันไปคุยกับอึ่งอ่างอัลไซมัวร์ หวังว่าจะได้ร่วมงานกับคุณทักษิณาวัตร ชินระรัว

อ่านแล้ว รู้สึก สยอง ๆ
กลัวจะต้องไปนั่งล้อมวงตีกลอง
ในมุ้งสายบัว ...

แต่ว่าเราไม่กลัว เพราะคิดว่ามีพี่ๆเฉลียง
ไม่ฉลัว ไปคอยส่งกาแฟเย็น และข้าวโพดคั่ว

กลัวว่าเข้าไปแล้ว
จะเจอพี่เฉลียง นั่งรออยู่ก่อนแล้วล่ะตัว

@^o^@

ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัว คิดว่าเข้าไปคงเจอพี่เค้าชัวร์ ชัวร์

O.K เป็นไง .. เป็นกัน
ไม่กลัว .. ค่ะ .. ไม่กลัว

ถ้าไม่กลัวงั้นต่อจาก มะลิฯเลยนะ

แล้วอึ่งอ่างอัลไซมัวร์กับ ทกัษิณ ชินวัว เลยออกโทรทัศน์ คุยถึง สูตร จัดตั้งรัฐบัว และ สูตร เก้าอี้ ชวนหัว

คุยกันคุยมา แบ่งกันไม่ลงตัว
กล้วยไข่ มี 35 ใบ แต่คนกินมีเป็นร้อย
ไม่รู้จะแบ่งกันอย่างไร คิดไปคิดมา...
ต้องมานั่งโอแปลกประหลาดเป็น
ใครเปลี่ยนเป็น ใครไม่เปลี่ยนเป็น
โอไปโอมา 3 อาทิตย์ ยังไม่จบไม่สิ้น
ไม่มีใครยอมใคร
พอมีใครได้ หาว่าออกช้า
ต้องโอกันใหม่
โอ้โอ้ เราจะทำอย่างไร
เห็นทีกลับไปเกิดใหม่
ยังแบ่งกันไม่ลงตัว

@^o^@

คุณสนั่ว อยากได้ มหาดไทยก็ยังยึกยัก จะเอาตำรวจด้วยก็เกรงใจ อันไหนๆก็น่าเอาน่ากินไปหมด คุณทักษัว ก็ยังสับสน เพราะว่า คนที่รอคนอื่นก็ดูน่ากลัว

คุณทักษิณหันไปเจอ ชายคนหนึ่งกำลังปาถั่ว จนมีเรื่องราวนิทานน่ากลัวและน่าชวนหัว
ไปนั่งเก้าอี้คมนาครัว ชายคนนั้นปฏิเสธบอกว่าถือกำเนิดจากคุณ Engi นัวร์ โดนไล่ให้ไปจีบน้องทีหัว ทั้งๆที่น่าตาไม่เหมือนหลิวเต๋อหัว แถมยังไม่น่ามืดตามัว ที่จับพลัดจับผลูมาถึงนี่ได้เพราะการปรากฏกายของคุณวันฉลัว ว่าแล้วชายคนนั้นก็ขอตัวไปท่องเที่ยว ด้วยใจระรัว
(เอ้า .. พาออกจากคุกแล้วมาตัว อย่าหน้ามืดตามัวหลงไปแต่งนิทานเฉียดคุกอีกนะตัว)

ชายคนนั้นไปท่องเที่ยวสถานบันเทิงกับสว.ที่ธรรมะธรรมโมคนหนึ่งชื่อคล้ายๆพ่อนายวันฉลัว (พามาเฉียดคุกอีกรอบ :D)

(เอ้า...เฉียดเข้าไปอีกแล้ว..เอามันออกมา)

แต่พอชายคนนั้นพบว่า สว.ธรรมะเป็นคนหน้ามือตามัว เลยหนีไปเที่ยวกับฝรั่งที่ชอบถั่ว

ออกก็ออกค่า.........
ฝรั่งคนนั้นชอบกินถั่วมากจนเขาเริ่มกลัว(กลิ่นอันไม่พึงประสงค์) จึงอยากให้เปลี่ยนจากถั่วเป็นข้าวโพดคั่ว

ข้าวโพดคั่ว อร่อย ๆ มีที่ไหนละตัว
ฝรั่งถามมา ถามไป จนทั่ว
ได้คำตอบมาแบบมั่ว ๆ ว่าให้ไปโรงหนังมั้ง
ฝรั่งเลยไปโรงหนัง ซื้อข้าวโพดคั่วมานั่งกิน
กินไปกินมา อยากดูหนังมั่ง เลยไปต่อคิวซื้อตั๋ว

@^o^@

ชายคนนั้นไม่อยากดูหนัง เลยขอตัว
ไม่ยอมต่อคิวซื้อตั๋ว นั่งกินข้าวโพคคั่ว
จนถึงเวลาแม่บ้านตื่นมาเข้าครัว
หุงหาอาหารให้ผัว
ชายคนนั้นจึงรู้สึกตัว ว่าหน้ามืดตามัว
เที่ยวเล่นไปมาจนทั่ว
กลับบ้านโดนแม่ด่าว่าไปไหนมา ไม่เห็นหัว
แล้วขว้างสากกะเบือ กะว่าให้โดนตัว
แต่ชายคนนั้นตาไว โดดหลบไปมั่วๆ
แล้ววิ่งหนีออกจากบ้านด้วยความกลัว
(ว้า..ออกจกาบ้านอีกแล้ว)

แล้วชายหนุ่มก็วิ่งหนีออกจากบ้านไป ไปพบรัก กับ หนึ่งในลูกสาวทั้ง 7ของพี่ดี้ แล้วทั้ง 2 ก็ได้ครองรักกันอย่างมีความสุขมากๆเลยนะตัว

ในบทต่อไปจะพูดถึงพระรูปหนึ่ง

ชื่อ"ธัมมชยัว"

นึกว่าจบแบบแฮบปี้เอ็นดิ้งไปแล้วนะเนี่ย ^_^
"ธัมมชยัว"เนี่ยเค้าเป็นพระที่ดีแต่มีแค่ศีล5
หน้าตาไม่น่ากลัว

มันมาอีกแล้ว..มา..มะ..มาเล่นต่อ

ตอนนี้อยู่ต่างประเทศ มาแสดงธรรมเลวๆ
ใช้ชื่อ"คนที่อยู่ต่างประเทศ"แหล่ะตัว
(ดู Post 01117)
ตัวเองทำเลวแบบสุดขั้ว แต่ชอบหาว่าคนอื่น
เสแสร้งล่ะตัว ปากหมาว่าคนเขาไปทั่ว
สงสารพี่เจี๊ยบที่หน้ามืดตามัว
อยากได้คนแบบนี้ไปร่วมครอบครัว
พี่เจี๊ยบ...โปรดระวังตัว
คนปากหมานั้นน่ากลัว (นะครับ)

พอชาวบ้านทั้งที่อยู่ในประเทศและที่อยู่ต่างประเทศตระหนักแล้วว่า พระนั้นเป็นพระปลอม ไม่ชอบเทศนา แต่ชอบปาขี้(ใส่พี่ดี้)
ก็เลยเลิกใส่ใจ เลิกฟังสิ่งที่พระรูปนั้น
ปั้นน้ำเป็นตัว

ลืมไป.......
ว่ามีพระอีกรูป
ชื่อทัตตชีวัว

ขอแจมด้วยคนนะตัว

เอาเป็นว่า พระทัตตชีวัว
ชอบเป็นพระสองคน ในหนึ่งตัว
ตัวหนึ่งชอบไปเที่ยวอาบอบนัว
อีกตัวหนึ่งไปเป็นเจ้าอาวาสที่สุพรรณบุรัว