ไม่ไหวแล้วค่ะ...งานเยอะมาก

หาได้จากการพยายามรอ VCD และ VDO เฉลียง ค่ะ
ลองทำบ่อยๆ อดทนขึ้นเยอะเลย

ถ้าไม่ได้ผล ใช้วิธีลองอดทนรอคอนเสิร์ตของเฉลียงครั้งหน้าแทนค่ะ

อยู่ที่ใจเราเองแหล่ะ เชื่อดิ

ก่อนอื่นก็พยายามอย่าเพิ่มความเครียดให้กับตัวเองนะคะ...เพราะถ้างานหนักและก็เครียดอีกสุขภาพจิตจะแย่ลงแล้วความอดทนที่มีน้อยก็จะยิ่งไม่เหลือค่ะ...
ลองพักสมองซักครู่...แล้วค่อยลุยต่อ หรือ ถ้ามีเวลามากอีกนิด ก็จัดลำดับความสำคัญของงานก่อนแล้วค่อยเคลียร์งานก็จะช่วยได้บ้างค่ะ
สู้..สู้..นะคะ...เอาใจช่วยอยู่ค่ะ ^_^

อีกนิดค่ะ อีกนิด เดี๋ยวก็ผ่านไปแล้ว...

มันอยู่ที่ใจเรานี่แหละค่ะ นับ 1-10 100ก็ได้เอ้า

ความอดทนน่าจะอยู่ที่เป้าหมายของมันนะ
อดทนกับอนาคต....เนี่ยมันก็ต้องทน
อดทนเมื่อมีคนมาแซงคิวเรา....อันนี้ไม่ต้องทน......นะจ๊ะ สู้เขา แพ้ไม่ได้นะยูจิโทคิเอดะ

อยู่ในตัวเราเองนี่แหล่ะค่ะ
ทุกคนต้องผ่านความยากลำบากกันมาทั้งนั้น
สู้ไว้นะคะ แล้วทุกอย่างจะผ่านไป

หาที่ไหนไม่ได้หรอกครับ...มันมีอยู่แล้วในตัวคนทุกคน...ตั้งแต่ยังไม่เกิดโน่นน่ะ...

อยู่ในเกลือค่ะ ดื่มเยอะๆจะเพลียและอยากนอนเอง ตื่นมารับรองหายป่วย ;P

ก็ลองหยุดพักดื่มน้ำ ล้างหน้า ซักนิด แล้วค่อยเริ่มลุยงานต่อ อาจจะทำให้ดีขึ้นนะคะ
@^_^@

อยู่ที่ใจค่ะ ......

จำไว้นะค่ะ
ความสบายไม่ต้องมีใครมาสอนเราก็มีได้ แต่ความอดทนเราต้องฝึกฝนและทำให้มันเกิดในตัวเราเองให้ได้ ฝึกไว้เถอะค่ะ จะได้มีเพิ่มขึ้นในอนาคต แล้ววันหน้าจะสบายเอง โธ่ เจอมาเยอะกว่านี้แล้ว ประมาณนี้ค่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ

เอากำลังใจเราไป มันจะเพิ่มความอดทนของเธอได้นะ เราว่า

เฉลียงตัวน้อย ,

picmee ได้รู้ details ของเฉลียงตัวน้อยมานิดหน่อย
รู้สึกว่าเราจะคล้ายกันบางอย่างในเรื่องการทำงาน
ลองมาคุยกันดูนะคะ picmee อยากคุยด้วยจัง

ถ้ารักในสิ่งที่ทำ มันจะไม่ต้องใช้ความอดทนเลยค่ะ
เฉลียงตัวน้อยอาจจะรักสิ่งที่ทำอยู่น้อยลง ก็เลยรู้สึกต้องใช้ความอดทนกับมันมากเหลือเกิน
แนะนำให้ไปพักร้อน ชาร์จแบตเตอรี่ใหม่ดีกว่า
ถ้าไม่ได้ผล ลองหางานอดิเรกอื่นๆ ทำ หรือถ้าไม่ได้ผลอีก
เหนื่อยกับสิ่งที่ทำอยู่จนเกินไป
ลองถามตัวเองว่าอยากทำอะไร ตัวเรามีศักยภาพพอจะทำได้ไหม
ถ้าได้ ทำเลยค่ะ
ถ้าไม่ได้ ลองค่อยๆสร้างความพร้อมให้ตัวเองให้มากกว่านี้ พร้อมกันนั้นก็ทำสิ่งที่ทำอยู่ไปก่อน
ด้วยเหตุผลที่ว่า เพื่อที่ฉันจะสามารถไปทำสิ่งที่ฉันรักได้ อย่างประสบผลสำเร็จด้วย
แสดงความเห็นมายาวเกินไปหรือเปล่าก็ไม่รู้
และไม่รู้ด้วยว่าคุณเฉลียงตัวน้อย จะชอบใจในความเห็นหรือเปล่า
เพราะบางที คุณแค่อาจจะอยากระบายความเครียด...เท่านั้น
แต่บังเอิญเคยผ่านสภาวะแบบนั้นมา และรู้ดีว่า
ถ้าจิตใจไม่แข็งแรงพอ มันจะพาลทำให้ทุกเรื่องในชีวิตมันสามัคคีกันแย่ไปหมด

หวังว่าความเห็นนี้จะมีประโยชน์บ้าง ไม่มาก ก็น้อย

ขอบคุณทุก ๆ คนนะคะที่เข้ามาทักทายกันที่นี่
เฉลียงตัวน้อยไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นยังไงต่อไปเลยค่ะ...
....ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง.....กับสิ่งที่เราพยายามทำอย่างเต็มที่ แต่กลับไม่มีคุณค่าอะไรเลย ...ไม่มีความหมาย..... ไม่มีความยุติธรรมเลย..... วันนี้พยายามที่จะอดทน และพยายามจะอดทนต่อไปเรื่อย ๆ ....... คิดว่ายังคงอดทนต่อไปได้....... กำลังฟังเพลงของพี่ ๆ เฉลียงไปด้วย ข้าง ๆ มีแจกันดอกไม้สีขาว....ฟังเพลงไป มองดอกไม้ไป ..... รู้สึกดี ๆ ขึ้นมาบ้าง ..... เข้าไปอ่านข้อความของคุณเนฌา...น้ำตาไหลออกมาเลยค่ะ ... ใจมันเศร้า ใจมันเหนื่อยอยู่แล้ว พอเจอข้อความประมาณนี้ ...โห... แต่พอเช็ดน้ำตาให้แห้ง กลับรู้สึกสบายขึ้น คงได้ระบายความรู้สึกออกมาบ้างละมั้งคะ.... บางทีคิดขึ้นมาว่า อยากจะหยุดงาน นอนอยู่บ้านเฉย ๆ แต่นั่นไม่ใช่วิธีที่ดีเลย เป็นการหนีปัญหามากกว่า... แต่ละวันที่ตื่นมาทำงาน ยังหารอยยิ้มของตัวเองไม่เจอ..... เจอแต่ ความอดทน อดทน และอดทน...... อย่างที่คุณเหาฉลามบอกว่า ถ้ารักในสิ่งที่ทำ ก็จะไม่ต้องอดทน...อืมมมม เฉลียงตัวน้อยรักในสิ่งที่ทำมั๊ย.... ก็ไม่เชิงค่ะ คือ ทำได้ เข้าใจได้ว่ามันเป็นหน้าที่ เป็นสิ่งที่ต้องทำ ด้วยอะไรหลาย ๆ อย่าง เฉลียงตัวน้อยยังไม่สามารถทำในสิ่งที่รักได้ หากต้องทำในสิ่งที่ควรทำเสียก่อน ...... เมื่อครั้งที่เริ่มต้น ทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี แต่เมื่อความไม่ยุติธรรมมันชัดเจนยิ่งขึ้น ความอดทนก็มากขึ้นตาม แล้วคนเราจะอดทนได้ตลอดไปหรือเปล่าคะ ยังไงก็จะพยายามอดทนต่อไปอีกสักหน่อย บางทีสิ่งดี ๆ กำลังจะผ่านเข้ามาก็ได้นะคะ......ถ้าเราไม่อดทน และทิ้งสิ่งเหล่านี้ไป เราก็อาจจะไม่ได้รอเจอสิ่งที่ดี ๆ นั้นก็ได้ ..... จะพยายามคิดว่ามีสิ่งดี ๆ รออยู่นะเนี่ย............เฮ้อออออ แต่ละวัน ๆ ถอนหายใจไม่รู้กี่รอบ ............................................................................. คืนนี้จะหลับให้สบาย...จะฝันดี จะได้มีแรงต่อสู้กับวันพรุ่งนี้ ต่อไปเรื่อย ๆ ....

อืม ...เฉลียงตัวน้อย ความอดทน อยู่ที่ตัวของเฉลียงตัวน้อยเองล่ะค่ะ อยู่ที่ใจที่เต้นตุ๊บ ๆ เป็นจังหวะนั่นล่ะค่ะ ลองนั่งนิ่ง ๆ เงียบ ๆ นับเสียงหัวใจให้ได้ถึงหนึ่งร้อยดู โดยที่ไม่คิดถึงเรื่องอื่นใดเลย ถ้าทำได้ นั่นล่ะค่ะ อดทนแล้ว ...
...
เอาใจช่วยนะคะ คืนนี้ขอให้หลับสบาย หลับลงได้ ตื่นมาจะได้สดชื่น มีแรงสู้กับวันพรุ่งนี้ ...
...
ถ้าได้กลับมาอ่าน ลองเปลี่ยนมุมที่มองเป็นว่า ไม่มีใครให้ความอยุติธรรมเราได้ นอกจากตัวเราเอง ประมาณว่า ไม่มีใครมาว่าเราได้นอกจากตัวเราเอง .. ลองนึกดูซิคะ ในหนึ่งวันจะได้ยินเสียงพร่ำบ่นมากมาย แต่จะมีสักกี่ประโยคกันที่สามารถกระทบใจเราได้ ประโยคที่กระทบใจเราได้ ก็เพราะว่าเราเอามันมาใส่ในใจ ...
...
เฉลียงตัวน้อย ก้าวต่อไปค่ะ ... เอ้า อึ๊บ .. ช่วยดัน ^_^

เราอดทนเป็นเวลา 9 เดือน เพื่อลืมตามาดูโลก เราอดทนเป็นชั่วโมง เพื่อจะได้เห็นพ่อแม่มายืนรอรับที่หน้าโรงเรียน เราอดทนมา 4 ปีเพื่อรอรับใบปริญญา (และนั่นคือผลของความอดทน) เราอดทนมา 3 เดือนเพื่อรอ VCD เราอดทน อดตาหลับขับตานอน เพื่อสะสางงานให้เสร็จ เราอดทนมาทั้งชีวิตแล้ว ก็คงจะต้องอดทนต่อไป จะเป็นกำลังใจให้นะ (อ่านแล้วได้สาระมั้ยเนี่ย!)