วันก่อนเห็น e-mail address ของพี่จุ้ยใน web นี้ ด้วยความดีใจ เราก็รีบเขียนไปหาทันที
แล้วรอคำตอบด้วยความหวัง
พี่จุ้ยตอบมาค่ะ แต่ตอบมาด้วยคำที่สั้นและห้วน และเสียความรู้สึกมาก ว่า
"ถ้าจะติดต่อเฉลียง ให้ไปที่เฉลียงดอทคอม"
อ่านแล้วอึ้ง .. หน้าชา.. ผิดหวัง และรู้สึกแย่
เพราะตลอดเวลาพี่จุ้ยแทบไม่เคยเข้ามาปรากฎตัวหนังสือ ที่เฉลียงดอทคอม เลย
เราก็เลยคิดว่า ถ้าได้เขียนไปคุยกับพี่เค๊า ที่ e-mail address โดยตรงเลยก็คงจะดี
เฮ้อ.... ความรู้สึกดี..ดี.. กำลังจะหายไปแล้ว...
ใครก็ได้ ช่วยหน่อยค่ะ... เศร้าใจจัง...

พี่เค้าคงงานยุ่งน่ะ คงไม่มีเวลา อย่าคิดมากนะจ๊ะ

นั่นนะซิ !
อย่าคิดมากนะจ๊ะ
พี่เค้าอาจจะงานยุ่งอยู่ก็ได้

เรียก "ความรู้สึก ดี ดี" กลับมาเร้ว
อะไรที่ไม่ดีก้ออย่านึกถึงเลยนะ
"คน" ต้องประกอบด้วยหลาย ๆ องค์ประกอบ
ช่วงนี้ พี่จุ้ยอาจจะยุ่งอยู่มาก
อย่าคิดมากเลยนะ @"-"@

เห็นด้วยกับคุณนุชนะเดี๋ยวนี้พี่เขาเปลื่ยนไปแล้วตอนไปคอนเสริต์ก้อพูดถึงแต่ร้านอิ่มอุ่นเหมือนห่วงผลประโยชน์งัยงัยก้อไม่รู้อ้อ..ลายเซ็นต์ก้อเปลี่ยนไปด้วยไม่ชอบเลย

เป็นคนของประชาชนนี่ลำบากจังเลยนะคะ....
ไม่รู้จะสงสารใครดี ...เฮ้อ ~~~~~

อย่าโกรธพี่จุ้ยเลยค่ะ อาจจะมีการเข้าใจผิดกันก็ได้ มีเหตุผลอื่นๆอีกมากมายนะคะ

เขาเป็นคนแบบนี้แหละค่ะ
ไม่ตามใจใคร...

แต่เราก็ยังชอบนะ

ใจเย็น ๆ ก่อนดีไหม
ลองปรับน้ำเสียงเวลาอ่านใหม่ดีไหมคะ
จะได้รู้สึกดีขึ้น ความหมายของตัวหนังสือไม่เจือน้ำเสียง
มักเปราะบางเสมอ เข้าใจพี่จุ้ยนะคะ เข้าใจคุณด้วยค่ะ
หวังว่า คงปรับความเข้าใจกับตัวเองและพี่จุ้ยใหม่ได้อย่างดีค่ะ ^_^

ใจเย็น ๆ ค่ะ
ถ้าทบทวนดูดี ๆ จะนึกออกว่าพี่จุ้ยเป็นอย่างนี้แหละ (หรือ อย่างนี้แหละ พี่จุ้ยจริงแท้แน่นอน) เคยลองอ่านที่พี่จุ้ยตอบในเว็บกะทิกะลา บ้างไหมคะ...จำไม่ได้ว่าตอบใคร ชื่ออะไร แต่เป็นคนที่คิดจะเขียนหนังสือ หรือกำลังจะรวมเล่มหนังสือ อะไรทำนองนี้ ก็จะมีที่พี่จุ้ยตอบห้วน ๆ เด็ด ๆ ขาด ๆ (ไม่ค่อยมีเยื่อใย) ประมาณนี้แหละค่ะ มันเป็นนิสัยของพี่เขาน่ะ ก็ไม่รู้ว่าคุณนุชเขียนอะไรไปบ้างนะ จะออกแนวหวาน ๆ ฝัน ๆหรือเปล่าคะ



http://www.chaliang.com/guestbook/webboard/00812.html
วันก่อนเห็น e-mail address ของพี่จุ้ยใน web นี้ ด้วยความดีใจ เราก็รีบเขียนไปหาทันที
แล้วรอคำตอบด้วยความหวัง
พี่จุ้ยตอบมาค่ะ แต่ตอบมาด้วยคำที่สั้นและห้วน และเสียความรู้สึกมาก ว่า
"ถ้าจะติดต่อเฉลียง ให้ไปที่เฉลียงดอทคอม"
อ่านแล้วอึ้ง .. หน้าชา.. ผิดหวัง และรู้สึกแย่
เพราะตลอดเวลาพี่จุ้ยแทบไม่เคยเข้ามาปรากฎตัวหนังสือ ที่เฉลียงดอทคอม เลย
เราก็เลยคิดว่า ถ้าได้เขียนไปคุยกับพี่เค๊า ที่ e-mail address โดยตรงเลยก็คงจะดี
เฮ้อ.... ความรู้สึกดี..ดี.. กำลังจะหายไปแล้ว...
ใครก็ได้ ช่วยหน่อยค่ะ... เศร้าใจจัง...

ใจเย็น ๆ ค่ะ
พี่เขาก็เป็นคนแบบนี้แหละ เคยอ่านที่พี่จุ้ยเขียนตอบใครจำไม่ได้..ที่กะทิกะลา หรือแถว ๆ นั้น (จำไม่ได้อีก)ที่กำลังจะเป็นนักเขียน หรือเขียนแล้ว กำลังจะรวมเล่ม อะไรทำนองนี้ ..พี่จุ้ยก็ตอบ ห้วน ๆ เด็ด ๆ ขาด ๆ (ไม่มีเยื่อใย) ประมาณนี้แหละค่ะ มันเป็นนิสัยมากกว่าน่ะ อย่าคิดมากเลยนะคะ ...เอ พี่จุ้ยจะบอกเป็นนัย ๆ หรือเปล่าว่าพี่เขาแวะเวียนมาที่นี่เรื่อย ๆ ..แต่ไม่อยากคุย?

คนเรามีหลายด้านค่ะ ลองดูมุมที่พี่จุ้ยน่ารัก เช่นที่กระทู้ 00812 (เหตุเกิดกะเราเองแหละ)
หรือไม่ลองไปอ่านที่ Suranee return นะคะ อาจจะได้ความรู้สึกดี ๆ คืนมาบ้าง..หรือไม่ก็ถามพี่เขาที่นั่นซะเลย!

ขออภัย มือมันไวไปโดนปุ่มอะไรเข้าอีกแล้ว มิน่า ข้อความหายหมด ต้องพิมพ์ใหม่ แล้วที่ส่งไปใหม่ มันจะเข้าเครื่องไหมเนี่ย
เฮ้อ!

อย่าคาดหวังสูงไปค่ะ....แล้วคุณจะผิดหวังน้อยลง

ทำใจดีดีไว้ รัก ชอบและชื่นชมพี่จุ้ย ก็น่าจะรู้ว่าพี่เขาเป็นคนอย่างไร
เราว่าพี่เขาก็พูดถูกนะ "้ถ้าจะติดต่อเฉลียงให้ไปที่เฉลียงดอทคอม"
แต่ถ้าอยากคุยกับพี่เขาในเรื่องที่เกี่ยวกับตัวพี่เขาเองก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ถ้าจะติดต่อผ่านทางอีเมล์นั้น

พี่จุ้ยเป็นคนแบบนี้แหละค่ะ
ใจเย็น ๆ นะคะ อย่าถึงกับไม่ชอบเลยค่ะ
ยังไงพี่จุ้ยก็ยังเป็นพี่ที่น่ารักอยู่ไม่ใช่เหรอคะ

พี่เขาเคยเขียนไว้แบบนี้หลายทีแล้วนะ...
คิดดีๆพี่เขาก็ยังน่ารักนะ ยังตอบกลับมาด้วย
จริงๆแล้วพี่เขาอ่านแล้วจะลบทิ้งเลยก็ได้
เขาก็ยังตอบกลับมา...
เอาน่า...วันหลังอยากบอกอะไรพี่จุ้ยก็มาเขียนไว้ในนี้เถอะ พี่เขาก็เข้ามา(มั๊ง) เชื่อเถอะว่าเข้ามาแต่คงไม่คิดอยากตอบหรือไม่มีอะไรที่แกคิดว่าน่าจะตอบ ไว้มีคำถามเหมาะๆ แกก็คงมาปรากฏกายเองแหละ อย่าโกรธพี่เขาเลย
เราชื่นชมแค่ผลงานเขาก็พอ...เนอะ

พี่จุ้ยเป็นคนแบบนี้แหละค่ะ
จริงๆแล้วพี่จุ้ยเป็นคนใจดีนะค่ะ
แต่ติดจะขี้รำคาญเล็กน้อยนะ
เราก็เคยโดนพี่จุ้ยดุนะ
พี่จุ้ยตอมเมลล์เราก็แบบนี้
อืม...เราอยากให้ลองอ่านเรื่องของพี่จุ้ยที่พี่'ปรายเขียนถึงจัง
พี่'ปรายเขียนได้ดีมาก
นึกภาพออกเลยเราไปหา
แล้วแต่หาไม่เจอเลยนะ
สัญญาว่าถ้าหาเจอจะเอามาให้อ่านเลย
อย่าคิดมากนะค่ะ...คนดี
พี่จุ้ยเป้นคนแบบนี้โดยธรรมชาติ
อือ...จะให้พี่จุ้ยเป้นแบบที่
เราอยากให้เป็นไม่ได้หรอกค่ะ
พี่จุ้ยเป็นแบบนี้ก็คือตัวของพี่จุ้ยนะจ๊ะ
เป้นแบบอื่นก็คงไม่ได้นะ
งงที่เราเขียนไม่เนี่ย
เอาเป็นว่าอย่าคิดมากนะ
คนอื่นก็เป็นค่ะ...
แค่อยากจะบอกว่าจริงๆแล้ว
พี่จุ้ยแกใจดีจริงๆนะ
พี่จุ้ยแกงานเยอะนะค่ะ

ด้วยมิตรภาพ :)
ชอบคำนี้เลยยืมเค้ามาใช้นะค่ะ

พี่จิกเคยเขียนถึงพี่จุ้ย ในหนังสือ มติซน คอลัมภ์คุยกับประภาส นะคะ
พี่เค้าบอกว่า พี่จุ้ยเป็นคนละเอียดอ่อน และจะใส่ใจกับสิ่งรอบข้างมากๆ เลย อย่างเช่นเวลานัดพี่จุ้ยจะเป็นคนที่มาช้าที่สุดเพราะพี่จุ้ย มัวแต่จะคอยสังเกตุ สิ่งที่อยู่รอบข้าง ไปเสียหมด นี่เป็นข้อเสียที่ทำให้ พี่จุ้ยเป็นคนหงุดหงิดง่าย
เราว่าเราเข้าใจพี่จุ้ยนะคะ
คนเรามันต้องมีอารมณ์ดี อารมณ์เสียกันบ้าง
ยิ่งช่วงนี้พี่จุ้ยก็งานยุ่ง อย่าไปกวนพี่เค้าดีกว่าเนาะ ไม่รู้สิ เราคิดแค่ว่าเราคอยติดตามผลงาน ความเป็นไป ชื่นชมเค้าในระดับนี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วล่ะ

เราเคยไปคุยกะพี่จุ้ย ในคอลัมภ์ศุราณี ที่ไทยมุง พี่จุ้ยตอบมาทำให้ใจเหี่ยวๆ ของเรามันฟูๆ ขึ้นมาไงก็ไม่รู้สิ อิอิ

จริงๆ ตัวจริงพี่จุ้ยน่ารักนา ออกจะเป็นกันเองซะด้วยซ้ำ แง่คิดอะไรก็ดี อย่ามาโมโหกับพี่เค้าด้วยเรื่องแค่นี้เลยค่ะ

เป็นคนของประชาชน นี่ลำบากจังนะคะพี่จุ้ย ^_^

พี่จุ๊ยก็แบบนี้แหละ เค้าคิดอะไรไม่เหมือนใคร ถ้าเป็นเรานะส่งเมล์ไปหา แล้วพี่เค้าตอบกลับมาจะเขียนอะไรก็เถอะ ดีใจตายเลย ยังงัยเราฝากเพลงนี้ของพี่จุ๊ยไว้ให้นุชนะ (อย่าคิดมาก)

อยากขอบคุณที่โลกยังหมุนอยู่
และรับรู้ว่าเธอยังฝัน
วันเวลาให้เรานั้นมาพบกัน
ผ่านคืน ผ่านวัน ผ่านเดือนเป็นเพื่อนคุ้นเคย
ฝากความรักความคิดถึงให้เพื่อน
อย่าลืมเลือนเพื่อนเอยเคยฝัน
อย่าลืมคำพร่ำเตือนที่เคยรำพัน
จะแบ่งปันสร้างสรรเพื่อวันที่ดี
แม้สองตาเธอมองหาดาว
แต่สองเท้าเธอยังก้าวติดดิน
อยู่ใกล้ไกลวันใดที่เธอได้ยิน
บทเพลงนี้ส่งความหวังดีมาด้วย
อยู่ใกล้ไกลวันใดที่เธอได้ยิน
อย่าสิ้นหวังอย่าสิ้นกำลังใจ

ไม่รู้เกี่ยวกันหรือเปล่านะ เราคนนึงแหละที่ชอบพี่จุ๊ยมาก เวลาคิดถึงพี่เค้าก็ฟังเพลงเค้างัย
แล้วก็ติดตามหนังสือของพี่เค้า เพราะพี่เค้าสัญญาในคอนเสิร์ตเรื่องราวบนแผ่นไม้ว่าจะเป็นนักเขียนที่ดี เราก็รอผลงานเค้าอยู่แหละ

ปล.คิดถึงพี่ๆเฉลียงทุกคนเลย

คืออ่านทั้งหมด ตั้งแต่ข้างบนจนถึงข้างล่างเลยค่ะ แล้วก็เข้าใจ คำนี้ฟังดูโหล ๆ ยังไงไม่รู้
แต่เอาเป็นว่า เดี๋ยวเจออะไรที่ดี ๆ แล้วค่อยชอบพี่เค้าใหม่ก็ได้ค่ะ เฉลียงมีตั้งหลายคน เวียน ๆ ชอบคนโน้นที คนนี้ที ก็ได้ค่ะ ความรู้สึกดี ดี จะได้ไม่ลด :):):)

โอ๊ย มองคนที่เป็นคนกันหน่อยดีไหมคะ คนแต่ละคนมีวุฒิภาวะทางอารมณ์ไม่เท่ากันค่ะ แล้วแต่ละช่วงเวลาในตัวคนเราก็จะมีทั้งปีศาจและเทวดาอยู่ในตัว เพียงแต่ว่าอำนาจฝ่ายใดจะเข้าครอบงำ เราชอบพี่เฉลียงหลายคน พี่เกี๊ยงนี่ชอบมากเพราะเป็นคนดี เก่งและรับผิดชอบ พี่เจี๊ยบเป็นพี่ที่พอน้องๆมีเรื่องอะไรมาเล่าพี่เจี๊ยบก็จะร่วมแสดงความเห็นแบบผู้ใหญ่ดีๆ แนะนำดีๆ พี่แต๋งเป็นผู้ใหญ่มาก พี่ดี้มีอะไรขำๆมาเสมอ พี่จิกเราชอบเรื่องหลอดยาสีฟันของพี่เขามาก พี่นกยังไม่เจอตัวยังไม่เคยเห็นidea แม้ว่าพี่เขาจะเป็นพี่ร่วมมหาวิทยาลัยก็เลยยังไม่รู้ว่าเขาเป็นอย่างไร
ส่วนพี่จุ้ยนี่รู้แต่มุมของร้านอิ่มอุ่น คือ น้องไปทำงานที่นั่นมาพักนึงจากที่ชอบพี่จุ้ย เขาก็บอกเลยว่าแกไม่เหมือนในทีวีสักหน่อย น้องแบกถาดนม ขนมปังหนักๆมาพอจะเดินออกประตูมาจ๊ะเอ๋พี่เขา เขาก็ผลักประตูเข้ามาเลย ถาดเกือบตกแล้วก็ไม่เห็นเขาจะสนใจลูกจ้าง เราก็เออเหรอๆ แล้วถามว่าเขาจ้างยังงัยได้อัตราค่าแรงขั้นต่ำไหม ปรากฎว่าไม่ไช่ เพราะเขาให้เป็นอัตราเด็กฝึกงาน อ้าว เราก็งงสิ เพราะไอ้เด็กที่รู้จักครึ่งค่อนร้านน่ะเขาเป็นเด็กที่จบแล้ว ก็เลยถามน้องว่าอย่างนี้เลี่ยงกม.แรงงานนี่นา แถมน้องเราก็ยังไม่ได้เข้าไปอยู่ในระบบประกันสังคมด้วย เรียกว่าขาดสิทธิไปหลายอย่าง ช่วงเวลาทำงานก็สลับกะแบบที่เรามองว่าเลี่ยงการจ่างot แต่จริงๆ พี่เขาอาจไม่ตั้งใจก็ได้เพียงแต่เขาลืมนึกเรื่องสิทธิมนุษยชนเรื่องกม.คุ้มครองแรงงาน หรือไม่อีกทีก็ร้านเป็นร้านของพี่แดง พี่สาวเขาด้วยอ่ะ ผลประโยชน์มันก็ต้องทำให้ลงตัว จะมาเพื่อชีวิต เพื่อสังคมซะหมดก็ไม่ได้ เล่าสู่กันฟังเราจะได้อยู่ในโลกของความจริงกันน่ะ ปลื้มได้แต่อย่าใหลหลง
ปล.ยังไงก็ปลื้มพี่เกี้ยง พี่เจี๊ยบเหมือนเดิม

เห็นด้วยกับข้างต้น ขนาดตัวเราเองยังไม่สามารถรักษาน้ำใจของคนที่มาเกี่ยวข้องทุกคนได้เลย จริงไม๊คะ การเสียความรู้สึกครั้งนี้อย่าให้มันมาทำลายความรัก ความปรารถนาดี และความนับถือที่มีต่อกันเลยค่ะ

คุณนุชคะ ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ ลองกลับไปอ่านที่คุณเขียนอีเมล์อีกที
ว่าคุณเขียนยังไง เขียนหาใครบ้าง
เขียนหาพี่จุ้ยคนเดียว หรือเขียนหาพี่ๆ เฉลียงทั้งวง
พี่เค้าสับสนว่าจะคุยกับใครกันแน่มังคะ เลยบอกให้มาเขียนที่นี่

จริงๆ พี่เค้าบอกไม่ต้องมาแก้ให้ มีคนด่าบ้างก็ดี แต่ทนไม่ได้อ่ะ ขออภัย

เราก็ไม่รู้จักพี่จุ้ยหรือสนิทใกล้ชิดอะไรหร่อกน่ะ แต่เราก็ชอบพี่เค้ามาก ๆ เราว่าเข้าใจพี่เค้าน่ะ อาจจะเราก็เป็นเด็กใต้ชาวเกาะเช่นเดียวกัน อย่างนี้ใช่เลย ห้วนๆ แต่จริงใจ ใจดีด้วยไม่คิดไม่ดีกับใครๆหร่อก

ใจเย็นๆนะคะพี่จุ้ยอาจจะไม่รู้จะตอบยังไงก็เลยตอบมาสั้นๆแบบนั้นแต่ก็กระชับเข้าใจง่ายดีนะคะนกเชื่อว่าพี่จุ้ยเป็นคนดีของพวกเราเสมออย่าให้ขอความเพียงเท่านี้มาทำลายความรู้สึกดีๆเลยนะคะกว่าที่เราจะรู้สึกดีกับใครสักคนไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นและสร้างสมมันขึ้นมาง่ายๆนะคะยังไงมันก็มีคุณค่าเสมอค่ะ

มากมายหลายความเห็นเชียว ยาวเหยียด อือ เราว่านะ ลองเอาตัวเองไปนั่งในจุดที่พี่จุ๊ย เป็นเราอาจจะมอง หรือเห็นอะไรไม่เหมือนเดิมก้อได้นะ
อย่าตัดสินคน เพียงแรกพบเลยค่ะ

เอ่อ..คือว่า พี่จุ้ยเค้าทำอะไรสบายๆอยู่แล้วอ่ะค่ะ เท่าที่เคยเห็นๆมานะ... คงไม่มีใครอยากให้คนอื่นเสียความรู้สึกหรอกค่ะ ในพี่จุ้ยกรณีนี้คงจะเหนื่อยๆ มากกว่า ธุรกิจคงทำให้ตึงงง ค่ะ ไม่น่าเอาบทบาทสองอย่างมาผสมกันนะคะ อย่างร้านอิ่มอุ่นนี่ เป็ดเคยอุดหนุนเหมือนกันค่ะ แล้วก็พบว่า...แพงใช่เล่น เคยนึกตำหนิพี่จุ้ยเหมือนกันค่ะ แต่ก็คิดได้ว่า ร้านอิ่มอุ่นกับพี่จุ้ยบนเวทีเป็นคนละคนกัน เอามาปนกันไม่ได้ค่ะ

อ่านมาถึงตรงนี้ก็.........
นี่แหละพี่ศุ บุญเลี้ยงไง.........หรือพี่จุ้ย.....ไง

"อย่าเดินตามฉันถ้าความฝันเธอแตกต่าง
ให้เธอเลือกทางตามเสียงเรียกของใจ
ขอบคุณความรักชักนำให้ฉันมั่นใจ
บนโลกกว้างไกลขอบใจที่ฝันอยู่อยู่....
อาจไม่ใช่ตะวันส่องนำเส้นทางให้เธอ..."

บอกได้คำเดียว ว่าพี่จุ้ยก็เป็นอย่างนี้แหล่ะ ถ้าจะชอบพี่จุ้ยจริง ก็ต้องรับที่เค้าเป็นแบบนี้ได้ ถ้ารับไม่ได้ก็ไม่ต้องชอบต่อไปก็ได้ .... พี่เค้าไม่เสียใจหรอก

I agree with you Little Angel. :-)

ถ้ารับในสิ่งที่พี่เขาเป็นได้.........ก็จะรู้สึกดีเองค่ะ
อย่าเพิ่งตัดสินใคร ด้วยข้อความไม่กี่บรรทัด จงดูที่ตัวตนจริงและนิสัยจริงของเขา.......^_^ ยังมีเวลาศึกษาอีกมากมายนี่คะ แต่เราว่า ความตรงไปตรงมาของพี่จุ้ยนี่ เป็นลักษณะเฉพาะตัวทีเดียวนะ.....จริงจัง จริงใจดีออก....
.....ถ้าชื่นชมก็ติดตามผลงานกันต่อไป บางครั้งเราก็ไม่จำเป็นต้องเข้าใกล้เกินไปนี่นา.....คุณนุช ^^ อย่าคิดมากค่ะ

อย่าคิดมากค่ะ :)

อย่าเศร้าเลยค่ะ คนเรามีบุคคลิกและนิสัยประจำตัว คงจะต้องศึกษาพี่จุ้ยอีกซักนิดนะคะ เรารู้ว่าพี่จุ้ยเข้ามาดูพวกเราตลอด แต่ตามลักษณะของพี่จุ้ยแล้ว พี่เขาเก็บข้อมูล ไม่พูดไม่เขียนอะไร เราเป็นคนหนึ่งที่ email หาพี่จุ้ยบ้าง พี่เขาจะไม่ค่อยตอบมาหรอก ยกเว้นคราวจำเป็น ก็จะตอบมาแบบสั้นๆ แค่ที่ถาม อย่างเรื่อง concert เรื่องราวฯ เราก็รู้จากพี่จุ้ย ถ้าไม่ได้พี่จุ้ย เราก็ไม่ได้ไปดู concert และก็ไม่ได้ซื้อหนังสือ/cd ของพี่ๆเขานะซิ เราก็แค่เปลี่ยนจากการใช้ email มา post ใน chaliang.com นี้ เมื่อยามคุยกันตามปกติ แล้วใช้ email เฉพาะเวลาจำเป็นเท่านั้นเอง จริงไหมคะ พี่จุ๊ย?

อาจจะจริง เราเห็นอยู่...
เผื่อใจไว้ที่ยังไม่เห็น...

เฉลียงเขาเตือนใจไว้นานแล้วค่ะ

ก็รู้ซะ ว่าเค้าเป็นคนอย่างนี้ ก็อย่าไปคาดหวังหรือยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีกเลย

ชอบคำตอบคุณ Kung จังเลย

เป็น LOGO อย่างนึงรึเปล่าเอ่ย ไม่งั้นก็ไม่แตกต่าง

เลือกเสพและสุขเฉพาะมุมที่ทำให้สุข และเสพได้
มีบ้างบางครั้งที่อึ้ง และไม่เข้าใจการกระทำของพี่เค้า
แต่ก็ผ่านความรู้สีกนั้นมาได้ บางทีการเสพเฉพาะตัวงาน...ของพี่เค้าเราอาจจะสุขได้มากกว่า หรือเปล่า
เมื่อเราถอยออกมา ความคาดหวังต่างๆย่อมน้อยลง....บางอย่างที่ได้รับตอนนี้จึงมากกว่าความคาดหวัง
ยังนิยม...เหมือนเดิม
หลังผ่าน...ความรู้สึกบางอย่างมาเช่นกัน

เฮ้อ..เราควรชื่นชอบผลงานที่ปรากฎ และมองส่วนดีที่เกี่ยวข้องกับชีวิตเรามิใช่มองทุกๆส่วนจนแยกแยะไม่ออกอะไรชื่นชม อะไรใหลหลง

นี่แหละพี่จุ้ยผู้มีอุดมการณ์ในตัวเองถ้าไม่ใช่อย่างนี้จะใช่พี่จุ้ยหรือจ๊ะ
"มนุษย์ขว้างโลก ผู้มีวัฒนธรรมเป็นของตนเอง"

อยากให้มองถึงความตั้งใจที่พี่จุ้ยมีให้มากกว่านะค่ะ อดีต ณ วันนั้นพี่จุ้ยเป็นคนของประชาชน ยังไม่มีอะไรให้ต้องคิดมากมาย เพียงแค่อยากทำความผัน ความรู้สึกให้เป็นจริง ปัจจุบัน พี่จุ้ยก็ยังเป็นคนของประชาชน เพียงแต่มีอะไรหลายอย่างที่ต้องคิดต้องทำมากขึ้น อยากให้มองพี่เค้าหลายๆ มุม เพราะจริงๆ แล้วก็คงไม่มีใครที่ดีไปหมด บางครั้งในสิ่งที่พี่เค้าคิดเค้าทำอาจทำให้คุณนุชเสียความรู้สึก อยากให้ลองมองย้อนกลับไป ณ วันนั้น วันที่เรารู้ชื่นชอบ วันที่เรารู้สึกดีๆ กับตัวตนของพี่เค้า แล้วเราจะรู้สึกดีขึ้นนะคะ อย่าไปคาดหวังว่าการเป็นคนของประชาชนแล้วจะต้องให้การเทคแคร์ความรู้สึกดีๆ กลับมา เพราะการเป็นคนของประชาชนเนี่ยเหนื่อยนะ โกรธก็ไม่ได้ อารมณ์เสียก็ไม่ได้ ไม่อยากคุยก็ไม่ได้ แล้วอย่างนั้นเรียกว่า "มนุษย์" หรือค่ะ ถ้าคุณนุชชื่นชอบ และชื่นชม เราก็เก็บความรู้สึกดีๆ นั้นไว้ก็ได้นี่ค่ะ เก็บสิ่งที่คุณรู้สึก แล้วเริ่มคิดในสิ่งดีๆ ดีกว่าค่ะ เพราะเราเองก็คิดว่า คุณเองคงอยากเห็นคนที่คุณชื่นชอบ มีความเป็นมนุษย์มากกว่า หุ่น นะคะ