+ + + + เรื่องเล่าจากดาวอังคาร + + + +
........................................................
....ทุกค่ำคืน.....
ผมมักจะชอบมานั่งอยู่ริมหน้าต่างบานเล็ก ๆ ในห้องนอนของผม
จากมุมที่ผมนั่งอยู่ตรงนั้น ผมจะสามารถมองเห็นดาวดวงหนึ่ง
ดาวดวงใหญ่ ที่ส่องประกายแวววาวอยู่ประจำทุกค่ำคืน
ครั้งหนึ่ง ผมเคยถามแม่ว่า...ดาวดวงที่ผมเห็นอยู่ทุกคืน มันชื่อว่าอะไร
โลกจ้ะ...ดาวดวงนั้น...ชื่อว่าโลก แม่บอกผม
โลก ผมทวนคำนั้นอย่างช้า ๆ
ผมไม่รู้ว่าบนโลกใบนั้นจะเป็นอย่างไร มันจะเหมือนกับดาวที่ผมอยู่ตอนนี้หรือไม่
ผมรู้แต่เพียงว่าชีวิตบนดาวอังคารของผม มันเป็นชีวิตที่เรียบง่ายเหลือเกิน
...เรียบง่ายจนบางที....มันก็เจือไว้ด้วยความเงียบเหงาอย่างบอกไม่ถูก
และทุกครั้งที่ผมรู้สึกแบบนี้ ผมจะชอบมองไปที่ดาว...ดาวดวงที่ชื่อว่า โลก ใบนั้น
ทุกครั้งที่ผมมองไป ผมมักจะเห็นในสิ่งที่ดาวของผมไม่เคยมี
ผมเห็นท้องฟ้า
ผมเห็นนกที่บินเริงร่า
ผมเห็นก้อนเมฆที่ลอยไปมา
และผมเห็นคลื่นในทะเล
ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ผมเห็นนั้น มันจะใช่สิ่งที่เป็นความจริงหรือเปล่า
แต่ผมรู้สึกชุ่มชื่นในความรู้สึกอย่างบอกไม่ถูก
มันเหมือนสิ่งเหล่านี้ คอยต่อเติมความฝันของผมไม่ให้ขาดหายไป
และเหนือสิ่งอื่นใด...นอกจากสิ่งที่ผมเห็น
ผมกลับมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ
....คล้าย ๆ จะโหยหา.....
....คล้าย ๆ จะหวั่นไหว.....
...มันคือความคิดถึง... ใครคนหนึ่งบนดาวเดียวกันเคยบอกกับผม
ผมคิดถึงใคร....ผมคิดถึงอะไร
ผมเองก็ไม่รู้
ผมรู้แต่เพียงว่า ผมแค่อยากให้บนปลายทางที่ไกลแสนไกลนั้น
มีใครสักคนรอที่จะได้ยินเสียงจากในใจของผม
ใครคนนั้น ที่ผมเองก็ไม่เคยรู้ว่ามีอยู่จริงหรือไม่
แม่ครับ...การเดินทางไปโลกนี่มันไกลแค่ไหน ผมเคยถามแม่
แม่ถอนหายใจ และบอกผมว่า ไกลเหลือเกิน
...ดาวของเราอยู่ห่างไกลจากโลกมาก...
จากวันนั้น ผมยังคงใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายอยู่อย่างนั้น เรื่อยมา
ผมยังคงฝัน...ในสิ่งที่ผมไม่เคยได้มีโอกาสเห็น
และผมยังคงคิดถึง...คนที่ผมไม่เคยจะมีโอกาสได้เจอ
...วันหนึ่ง...ก็มีเรื่องน่าบังเอิญที่สุดก็เกิดขึ้น....
แม่บอกผมว่าอีกสองวัน มันจะมีปรากฏการณ์ธรรมชาติอะไรซักอย่างหนึ่ง ปรากฎการณ์ที่ว่า คือดาวอังคารของเราจะได้โคจรไปอยู่ใกล้โลกที่สุด
วินาทีนั้น ผมได้แต่บอกตัวเองว่า สิ่งที่ผมรอมานาน จนไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน มันกำลังจะได้เป็นจริง
...เราจะได้อยู่ใกล้โลกแค่ไหนครับ... ผมถาม
..ใกล้มาก... แม่บอก
แต่ในคำว่าใกล้ของแม่ ผมรู้ว่ามันไม่ใกล้อย่างที่ผมคิด แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อย แค่ได้ร่นระยะของการเดินทางเข้ามา แม้เพียงแค่นั้น ผมก็พอใจแล้ว
........................................................
....และหากคุณเป็นชาวโลกคนหนึ่ง...
ในคืนนั้น ผมอยากให้คุณลองแหงนหน้าขึ้นไปบนฟ้า
ดาวดวงเล็ก ๆ ดวงหนึ่ง ซึ่งคุณอาจไม่เคยเห็น ในคืนนั้นมันจะส่องประกายวับวาวสว่างไสว
นั่นหมายถึงว่า ผมคงกำลังทักทายและส่งสัญญาณอะไรบอกกับโลกอยู่
...สัญญาณที่กำลังบอกว่า...ผมคือคน ๆ หนึ่งบนดาวดวงเล็ก ๆ ดวงนี้....
..คนๆ หนึ่ง...ที่หวังว่า...ความคิดถึงที่เดินทางมาไกลแสนไกล
มันคงจะได้มีโอกาสเข้าไปใกล้หัวใจของใครคนหนึ่งเช่นกัน...
.....แม้จะเป็นเพียงแค่วินาทีสั้น ๆ ก่อนที่จะต้องผ่านโลกไป ...
...เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว....
.....................................................
หมายเหตุ :
คืนวันที่ 27 สิงหา
เชิญชวนคนสนิทแหงนหน้ามองฟ้า
ว่ากันว่า...ดาวอังคารจะโคจรมาใกล้โลก :-)
 โดยคุณ :
ชมพูพันธุ์ทิพย์ - [20:40:32 25 ส.ค. 2546] |
โดยคุณ
:ชายตาบอด -_- - [8:10:10 28 ส.ค. 2546]
โดยคุณ
:คนหน้าตาดี ที่ไม่มีแฟน - [20:50:20 29 ต.ค. 2550]
