กระดานความรู้สึก


ลอง...เขียน
บนรถปรับอากาศสายหนึ่ง…

วันนี้โชคดีจริงๆที่มีที่นั่ง แล้วยังได้นั่งข้างหน้าต่างอีกด้วย
ฉันชอบนั่งริมหน้าต่าง มองดูผู้คน และบ้านเรือนที่อยู่ริมถนน
รถคันเดิมวิ่งผ่านไปบนถนนหลายสาย
บางสายดูสับสนวุ่นวาย ผู้คนเดินไปมาอย่างเร่งรีบ
บางสายเงียบสงบ ร่มรื่น บ้างก็มีสิ่งก่อสร้างมากมาย
บางสายบ่งบอกได้ชัดเจน ถึงความแตกต่างของฐานะทางสังคม
ชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คน อาจมีความสะดวกสบายต่างกัน
แม้จะอาศัยอยู่บนถนนสายเดียวกัน
แต่ความรักความอบอุ่นภายในบ้านแต่ละหลัง
ไม่อาจบอกได้จากความใหญ่โตของรูปลักษณ์ภายนอก…

ขณะที่ฟ้าเริ่มมืดลง…. ภายในบ้านที่ส่องสว่างจากแสงไฟ
ทำให้สามารถมองเห็นได้ชัดจากภายนอก
ห้องแถวเล็กๆริมถนน ฉันรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นภายใน
โต๊ะตัวหนึ่ง โทรทัศน์เครื่องหนึ่ง คนในครอบครัว นั่งล้อมวงกินข้าว ดูทีวีด้วยกัน
ในห้องๆหนึ่ง ที่เป็นทั้งห้องรับแขก ห้องนั่งเล่น ดูทีวี รวมไปถึงห้องทานอาหาร
พ่อ แม่ ลูก พี่ น้อง มีความใกล้ชิดกัน ทำกิจกรรมต่างๆร่วมกัน
สิ่งเหล่านั้นอาจมาจากการถูกบังคับด้วยฐานะทางการเงิน
แต่เมื่อได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ความผูกพันก็มากขึ้น ความเข้าใจในนิสัยของแต่ละคนก็มากขึ้น
เมื่อเทียบกับบ้านหลังใหญ่ มีห้องมากมาย แต่ละคนมีห้องของตัวเอง มีห้องน้ำในตัว
มีโทรทัศน์ และสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายภายในห้องนั้น
เมื่อกลับถึงบ้าน ก็เข้าห้องของตัวเอง อาบน้ำ ฟังเพลง ดูทีวี
บางครั้งไม่รู้แม้กระทั่งว่าขณะนั้นมีใครอยู่ในบ้านบ้าง
ฉันเคยโทรหาเพื่อนคนหนึ่ง เค้ามีฐานะดีพอควร
หรืออาจจะดีมากในสายตาของบางคน
แม่ของเค้าเป็นคนรับสาย ฉันรู้สึกถึงความแตกต่างทันทีที่ได้ยินคำตอบ
เมื่อฉันขอพูดสายกับเพื่อนว่า "รอสักครู่นะ ไม่รู้ว่าเค้ากลับมาบ้านรึยัง"
บ้านหลังใหญ่ กว้างขวาง บางทีอาจจะกว้างเกินไป
พ่อ แม่ ลูก พี่ น้อง ต่างมีห้อง มีมุมของตัวเอง มีระยะห่างระหว่างกัน
ความผูกพัน ความเข้าใจ ก็น้อยลง เวลาที่ให้กันก็น้อยลง

ริมถนนสายหนึ่ง…
ห้องแถวห้องหนึ่ง มองเข้าไปเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน
บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ริมถนนสายเดียวกัน
บริเวณกว้างขวาง จากรั้วถึงตัวบ้าน มีระยะทางยาว
มองจากภายนอกไม่สามารถมองเห็นได้ว่าภายในเป็นอย่างไร
อาจจะสงบ ร่มรื่น เหมือนต้นไม้ใหญ่มากมายที่สวนหน้าบ้าน
อบอุ่น ปลอดภัย มั่นคง เหมือนโครงสร้างบ้านอันใหญ่โตแข็งแรง
หรืออ้างว้าง ว้าเหว่ เงียบเหงา เหมือนความกว้างขวางของบ้าน

แล้วฉันก็มาถึงบ้านของฉัน ไม่ใหญ่…ไม่เล็ก แต่มีความอบอุ่นมากมาย….
โดยคุณ : Futari - [17:05:34  30 เม.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 1
.^-^. ดีค่ะ
โดยคุณ :ปลายฟ้า - [17:16:36  30 เม.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 2
จบได้ดีจังครับ

@^o^@
โดยคุณ :นายละเมอ เพ้อพก - [17:37:45  30 เม.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 3
ก็เหมือนบ้านหลังนี้สิคะ

^o^
โดยคุณ :เป็ดขาว - [18:24:10  30 เม.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 4
เห็นด้วยกับเป็ดขาวจ๊ะ ^_^
โดยคุณ :เฌอ - [20:47:13  30 เม.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 5
: )
โดยคุณ :พุดซา - [22:32:31  30 เม.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 6
บ้านหลังเล็กใหญ่ไม่สำคัญมั๊งครับ อยู่ที่คนในบ้าน จะทำให้บ้านหลังนั้น เล็กจนคนในบ้านอยู่ใกล้ชิดกัน ดูแลกัน และให้ความอบอุ่นต่อกัน หรือบางทีบ้านหลังเล็กนิดเดียว แต่คนในบ้านก็ทำให้มันดูใหญ่โต ทุกคนดูห่างไกลกันก็ได้
แต่เรื่องที่อ่านมา ก็ทำให้ยิ้มได้นะครับ ชอบอ่ะ
(แววตาอบอุ่น)
โดยคุณ :โอเลี้ยงหน้าหยก - [23:49:46  30 เม.ย. 2544]

ความคิดเห็นที่ 7
.^o^.
โดยคุณ :kookkai - [0:46:49  1 พ.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 8
น่ารักจังค่ะ
โดยคุณ :นู๋บิ๊ก - [0:56:12  1 พ.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 9
ที่ซุกหัวนอน คือ สถานที่
บ้าน คือ คน
โดยคุณ :picmee - [2:15:39  1 พ.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 10
อยากกลับบ้านค่ะ -_-''
โดยคุณ :ปุ๊กปั๊กปุ้ยป้าย แอบย่องมา - [12:48:41  1 พ.ค. 2544]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....