มีคนส่งเมล์มาให้อ่านตลกดีน่ะเรื่อง:
เรื่องมานะ มานีในแบบเรียนชั้นประถมเป็นโลกในฝันที่ผู้ใหญ่สร้างขึ้นเพื่อหลอกล่อเด็กให้ห ลงเชื่อเคยนั่งคุยวิเคราะห์กับเพื่อนเมื่อนานมาแล้วว่าควรต้องมีภาคต่อของเรื่องนี้ในแบบเรียนมัธยม ให้เด็กที่อ่านได้รู้โลกแห่งความเป็นจริงมากขึ้น เริ่มต้นที่การเฉลยว่าแม่ของชูใจเป็นใคร? บทเรียนชั้นประถมไม่ยอมบอกเพราะกลัวว่าจะทำลายโลกจินตนาการใบน้อยๆอันสวยงามข องเด็ก ที่เติบโตมากับละครทีวี มันก็น่าจะน้ำเน่าอยู่หรอก ชูใจซึ่งอยู่กับย่ามาแต่อ้อนแต่ออก จู่ๆวันหนึ่งแม่ก็ขับรถเก๋งมาขอรับตัวแต่ชูใจไม่ไปเพราะอยากอยู่กับย่า
ความจริงที่อยู่เบื้องหลังก็คือแม่ของชูใจเป็นเมียน้อยอาเสี่ยในกรุงเทพนั่นเ อง ดังนั้น เรื่องในระดับมัธยม(ถ้ามี) ก็ควรจะเป็นว่าชูใจถูกอาเสี่ยแฟนของแม่ข่มขืนจึงหนีออกมาเป็นเด็กเร่ร่อนจนถูกพวกมารสังคม หลอกไปขายซ่อง(เนื้อเรื่องตอนนี้จะแทรกเนื้อหาวิชาเพศศึกษา และใช้เป็นบทเรียนสอนใจเด็กวัยรุ่นได้อย่างดี) และถ้าจะให้เน่าสนิท ก็ต้องเป็นว่ามีชายหนุ่มลูกนายพลไปเที่ยวแล้วเกิดพบเข้า จึงช่วยชูใจออกมาจากซ่องและแต่งงานกันในที่สุด(หรือถ้าเป็นปัจจุบัน ด้วยอิทธิพลการเมืองอาจมีการบังคับให้กระทรวง เปลี่ยนเนื้อเรื่องเป็นว่า มี ท่าน ส.ว.ชราวัยประพฤติธรรมไปพบเข้าจึงช่วยออกมาแต่ถูกสื่อมวลชนใส่ร้ายอะไรอย่าง นี้เป็น ต้น)
ส่วนชีวิตสมรสระหว่างครูไพลินและเกษตรอำเภอหนุ่มทวีปก็ไม่ได้live happily ever afterเหมือนอย่างที่อ่านๆกันหลังจากแต่งไม่นานธาตุแท้เกษตรอำเภอคนชั่วก็ปรากฏ กินเหล้าเมาทุกเช้าเย็นนอกจากจะเห็นภรรยาเป็นแปลงผักใช้จอบฟันเอาๆแล้ว ยังเห็นเป็นกระสอบทรายเตะเช้าเตะเย็นอีก แต่ครูไพลินก็กล้ำกลืนฝืนทนเรื่อยมาสมกับเป็นแม่พิมพ์ที่ดีจนวันหนึ่งเกิดพบว่าผัวรักของเธอแอบไปมีสัมพันธ์กับลูกศิษย์ของตัวเอง ทายสิว่าใคร...............) ครูไพลินทนไม่ได้คว้าปืนยิงผัวตัวแสบกับลูกศิษย์ทิ้งและติดคุกจนถึงทุกวันนี้ ท้ายบทมีแบบฝึกหัดให้อภิปรายเรื่องสังคมปัจจุบันกับปํญหาความรุนแรงของครอบค รัว)
ส่วนจันทรตายเพราะน้ำมือครูไพลิน ใช่แล้วชีวิตของเธออาภัพนัก ถึงแม้ได้เพื่อนๆช่วยกันหนุนเครื่องจักรสานที่บ้านเธอจนกิจการก้าวหน้า แต่จิตใจของเธอนั้นมีรอยแผลลึกเฉกเช่นขาข้างที่ลีบจนยากที่ใครจะเยียวยา ชีวิตเธอปรารถนาอะไรมากมาย เกินกว่าใครจะคาดถึงบทสุดท้ายของชีวิตเธอจึงเป็นอุทาหรณ์สอนใจใครได้หลายคนช่อง7สีนำบทเรียนตอนนี้ไปทำเป็นละครเวทีแรกก็ว่ามีปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์กับกระทรวง ศึกษา เจ้าของแบบเรียน แต่ตอนหลังตกลงกันได้ ล่าสุดบทนี้ถูกตัดออกไปจากแบบเรียนแล้ว กระทรวงได้ลิขสิทธิ์vdoเลยบังคับให้นักเรียนทั่วประเทศซื้อ vdoไปดูแทน)
มานะซึ่งเป็นเด็กดีเรียนเก่งจบมหาลัยไปสอบบรรจุนายอำเแต่คบเพื่อนชั่วซึ่งเป็นลูกนายตำรวจและนักการเมืองใหญ่คับเมืองจนเสียคน ในที่สุดก็ลาออกจากราชการผันตัวไปเล่นการเมืองท้องถิ่นด้วยแรงสนับสนุนของพ่อ ซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้านที่รักลูกอย่างทุ่มเทไม่ลืมหูลืมตา อันที่จริงพ่อของมานะเป็นหัวคะแนนของพรรคการเมืองใหญ่มีอิทธิพลมากมายแน่นอนว่าลูกไ ม้นั้นย่อมหล่นไม่ไกลต้น อ่านในแบบเรียนดีๆจะพบว่าพ่อของมานะมีบทบาทในชุมชนอย่างสูง เป็นการปลูกฝังความคิดเด็กให้ยอมรับวัฒนธรรมแบบอุปถัมภ์) เพชรซึ่งครั้งหนึ่งเคยสร้างวีรกรรมอันกล้าหาญด้วยการใช้ฉมวกพุ่งเสียบคองูเห่าเพื่อช่วยเพื่อนๆก็ไปสอบเป็นตำรวจชั้นประทวน เพชรเป็น นายตำรวจ ตงฉิเป็นพระเอกจนวาระสุดท้ายเพราะไปขวางทางทำมาหากินของมานะเข้าจึงถูกสั่งเก็บมิตรภาพในวัยเด็กเหลือค่าแค่เพียงกระสุนไม่กี่นัด ปิติเสียใจมากกับการตายของเพื่อนรัก ที่จริงปิติแอบหลงรักเพชรมาตลอด คอยสนับสนุนและให้กำลังใจเสมอมา (ในแบบเรียนชั้นประถมก็พยายามบอกใบ้กลายๆ มีอยู่ตอนหนึ่งที่ปิติเพิ่งเข้าโรงเรียนพยายามเลียนแบบเพื่อนหญิงด้วยการแนะนำตัวกับครูว่า" ฉันชื่อปิติค่ะ")
ส่วนมานีก็หลงไหลในวงการบันเทิงหหลังเรียนจบชั้นมัธยมก็เรียนต่อมหาลัยใน กรุงเทพ ตอนแรกก็ตั้งใจเรียนดีอยู่หรอก แต่หลังๆเพลิดเพลินกับแสงสีใช้ชีวิตฟุ้งเฟ้อการเรียนตกต่ำจึงถูกretireออกมาพ่อเลยจับส่งไปเรียนต่อเมืองนอกไปชุบตัวแล้วกลับมาก็ผันตัวเองเข้าสู่วงการบันเทิง โดยการชักนำของเอเยนต์ชื่อดัง เริ่มต้นด้วยการเป็นนางแบบแล้วก็เล่นละครออกเทปทำแท้งมาแล้วครั้งหนึ่ง คิดฆ่าตัวตาย2ครั้งตอนนี้ใช้ชีวิตลุ่มๆดอนๆกับนายแบบในวงการบันเทิงด้วยกัน บทสรุปสุดท้ายของเรื่องคือ ทั้งหมู่บ้านไม่เหลือใครอีกเลย มานะซึ่งเป็นส.ส.และได้เป็นรัฐมนตรีในโควต้าพรรคใหญ่อนุมัติให้สร้างเขื่อนชาวบ้านทั้งหมดต้องอพยพไปอยู่ที่อื่น เงินเวนคืนก็โดนพวกของรัฐมนตรีมานะโกง ย่าของชูใจไม่รู้จะไปไหนเพระอยู่ตัวคนเดียว เช้าวันหนึ่ง
ในฤดูหนาว ก็พบคุณย่านอนสิ้นลมอยู่ในบ้าน ลำตัวเหลือครึ่งท่อน ข้างๆมีสีเทา(แมวของชูใจ) กำลังแทะกินคุณย่า...อย่างหิวโหย..........................................

โอ๊ะ โอ ไม่ได้เข้ามานานมากกกกกกก อ่านแล้วก็อึ้งไปเลย อย่าทำลายความรู้สึกดีๆของเด็กๆเลยนะคะ ชีวิตน่ะ คงจะมีบางเสี้ยวที่ดีอยู่บ้างหรอก ะไรจเลวร้ายไปหมดขนาดนี้

ไม่ใชแค่ทำร้ายจิตใจของเด็กๆอย่างเดียวนะนี่ โตขนาดนี้แล้ว อ่านแล้วก็ยังสะดุ้ง โหดร้ายจังเลย

โอย...อึ้งงงงง

ใครแต่งต่อเนี่ย โครตเลวเลย ปล่อยให้หนังสือเรื่องนี้เป็นตำนสนที่ดีจะดีกว่าไหม เรืองบางเรื่อง เราก็ไม่จำเป็นต้องรู้ตอนจบ อ่านแล้วมันไม่ขำ มันทุเรศคนที่แต่งต่อมากกว่า บอกได้คำเดียวทุเรศ