หนึ่งอาทิตย์ผ่านไป อาการเฉลียงยังไม่หายดี!!!
ยังนั่งยิ้มๆวขำๆกับตัวเองอยู่ว่าชั่วโมงนี้ของเสาร์ที่แล้วเรายังคิดอยู่เลยว่า
............................................................

จะมีศิลปินวงไหนในโลกสามารถเอาคนในครอบครัวขึ้นเวทีต่อเนื่องกันเป็นสิบปีได้ เหมือนที่เราเห็นน้องต้นไม้ตั้งแต่ครั้งพูดไม่ชัด จนถึงวันที่เป็นหนุ่มได้ขนาดนี้ เป็นการมองเด็กคนนึงแบบชื่นใจ ไม่ใช่แค่ดูโชว์

เราเหมือนเป็นญาติ เป็นพี่ เป็น อา เป็นน้า เป็นลุง ที่ยิ้มแก้มตุ้ยกับเด็กตัวน้อยๆ ที่คุณไม่เคยเห็นเขามาก่อน แต่วันนี้ก็พร้อมจะเปิดใจรักเขาเต็มที่ เพียงเพราะเขาเป็นลูกของเฉลียง!!!

ไม่แปลกใจเลยว่าเสียงกรี๊ดที่เราเคยให้พ่อเกี๊ยง วันนี้ได้มอบหมดปอดให้น้องแก้มดาวดวงใหม่ของเวทีนี้
   
ย้อนกลับเมื่อยี่สิบปี่แล้ว หลายคนคงกรี๊ดหนุ่มๆ วงเฉลียงด้วยตาฝันหวาน อยากมีหนุ่มสถาปัตไปอยู่ในโลกฝันหวานสีชมพูผูกริบบิ้นขาวแล้วมีตุ๊กตาคิตตี้ห้อยอยู่ข้างๆ

… เราเคยกรี๊ดเวลาเขาเสยผม กรี๊ดเวลาเขายิ้มมุมปาก กรี๊ดเวลาเขาเต้นไปรอบๆ เวที กรี๊ดเวลาเล่นผิดคีย์ กรี๊ดไปหมด ที่เขาเรียกกรี๊ดสลบนั่นแหล่ะ
   
กาลเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก .. โลกสีชมพูในความฝันผันเป็นโลกสีเทาในความจริงด้วย เพราะหวานใจตัวจริงนั่งพุงพลุ้ยอยู่ข้างๆ เสียแล้ว หนุ่มสถาปัตในฝันก็ดันเป็นเสี่ยๆ หัวเถิกไปแล้วเช่นกัน

แต่เสียงกรี๊ดจะหายไปก็หาไม่… เพียงแต่วันนี้ความพึงใจที่เรามีต่อเฉลียงมันก็โตขึ้นตามเรามาเหมือนกัน จากเด็กสาวแอบปลื้มเด็กหนุ่ม วันนี้เราก็กลายเป็นคุณน้าใจดีเอ็นดูหลานสาวตัวน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดคุณพ่อคนที่เราคุ้นเคย ความหล่อเหลาหรือเสน่ห์ชายหนุ่มมันเพิ่มน้ำหนักขึ้นเป็นความอบอุ่นที่ส่งผ่านออกจากสายตาของความเป็นพ่อแทน

จากผู้ชายที่ดูเท่ที่สุดยามถือกีต้าร์ …ถึงวัยนี้ผู้ชายจะดูดีที่สุดตอนอุ้มลูก หรือ กอดลูกนี่แหล่ะ

หากจะยังมีใครเพ้อๆ กับหนุ่มๆ กลุ่มนี้อยู่ ฝันหวานที่มีก็จะไม่ใช่ “อยากจูงมือกันไปดูหนัง” แต่จะเป็น “อยากหอมแก้มลูกพี่จัง"

ดูซิ ความฝันมันยังเพิ่มอายุของตัวมันเองได้เลย
   
เฉลียงกับแฟนเฉลียงจึงมีรูปแบบที่แปลกไปกว่าศิลปินวงอื่น ก็ตรงที่เราจะโต หรือเราจะแก่ไปด้วยกันนี่แหล่ะ ไม่มีใครฝั่งไหนจะยื้อหยุดเวลาเอาไว้ที่ใดที่หนึ่ง แต่กลับจะเดินทางไปด้วยกัน

ดังนั้นทุกครั้งที่ดูคอนเสิร์ตเฉลียงจึงเป็นการมาเจอญาติ มาปลื้มคนสนิท มาเป็นกำลังใจเพื่อน …ไม่ใช่มาดูโชว์!!! (ย้ำ)

จับใจ

เห็นด้วยเลยค่ะ
เขียนได้ประทับใจจัง

โดยคุณ :

ซึ้งๆๆๆๆ
จะว่าไปแล้วดูอบอุ่นดีจริงๆ

โดยคุณ :

เขียนดีมากเลยค่ะ อ่านแล้ว...ยิ้มค่ะ

โดยคุณ :

ชอบกระทู้นี้จัง

โดยคุณ :

สงสัยว่าที่รู้สึกดี ก็เพราะรู้สึกเหมือนกันแน่ๆ เลยใช่ไหมคะ?

นี่ก็คงเป็นอีกหนึ่ง "ปรากฏการณ์เฉลียง" มั้ง
ทื่เราไม่ได้แค่รู้สึกดีกับ "เฉลียง" ร่วมกัน
....
แต่ยังจะรู้สึกดีกับคนรอบๆ เฉลียงด้วยกันเองอีกด้วย

ขอบคุณค่ะ ที่บอกว่าเขียนประทับใจ
รู้สึกดีจริงๆ

โดยคุณ :

ร่วมสนับสนุนปรากฎการณ์เฉลียงค่ะ

โดยคุณ :

ยังมีปรากฏการณ์เฉลียงในรูปแบบอื่นอีกนะคะ
เมื่อวานว่างๆ (อาจจะผสมฟุงซ่าน) เลยเข้าไปลอง search blog ใน google ดู เขาเป็น beta version นะคะ ถ้าใครยังไม่เคยเข้าลองคลิกที่นี่
http://blogsearch.google.com/
แล้ว search คำว่า "เฉลียงดู"

มีคนเขียนถึง "เฉลียง" ใน blog ส่วนตัวถึง 2,767 หน้าเชียว!!!

โดยคุณ :

เขียนได้ปรทับใจมาก  เหมือนและตรงกับใจของเราเลย  อ่านแล้วรู้สึกชื่นชมคุณค่ะ

โดยคุณ :

ขอบคุณ Amigo! โพสต์ยอดเยี่ยม

โดยคุณ :

นี้เป็นบทความที่ดีในการอ่านขอขอบคุณสำหรับการแบ่งปันมัน

โดยคุณ :