เพื่อนเอย
วันนี้นัดกันในกลุ่มผู้สูงวัย
ก็เหล่าบรรดาเพื่อนป้าทั้งหลายนั่นแล
สนุกสนาน คุยกันสนั่นห้อง ถ้าเป็นภาษาวัยรุ่น ต้องบอกว่าเม้าท์แตก ประมาณว่าหมากเหมิกกระจาย
ดีที่แต่ละนางยังพอควบคุมสติกันได้อยู่
หัวเราะกันทีก็ต้องตักเตือนกัน ว่าสำรวมกิริยากันหน่อยเถิดพวกเรา
แต่สนุกจริงจริง เจอกันกี่ทีก็ยังสนุกอยู่
เรื่องเล่าก็ล้วนแต่เป็นเรื่องเก่า ๆ ความทรงจำดีดี
ใครที่ความจำไม่ดี
หล่อนก็พยายามรื้อฟื้นอดีตกันสุดชีวิต กลัวเพื่อนหยามเหยียด ว่างั้นเถอะ
บางทีเวลาเราเติบโตขึ้น
หลายสิ่งต้องเปลี่ยนแปลงไปตามเงื่อนไขของเวลา
เราอาจไม่มีโอกาสได้นึกถึงความหอมหวานในช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต
...ป้าก็คนหนึ่งล่ะ...
แต่ยังโชคดีที่ทำท่าว่าจะลืม เหล่าบรรดามิตรสนิทเป็นต้องหาเรื่องให้มาเจอกันจนได้
เหมือนวันนี้
ที่รู้สึกดีที่ได้มาเติมพลังให้กับกำลังทางใจของตัวเอง
ก็จะมาบอกเท่านั้นแหละ ว่าถ้าเรารู้สึกเหนื่อย เครียด บางทีการได้มานั่งคุยกับเพื่อน
เล่าเรื่องสารพัดสารพัน เราจะรู้สึกอบอุ่นและรู้สึกว่า
บางทีเราก็ไม่โดดเดี่ยวเพียงลำพัง
แต่เพื่อนป้ามันคงไม่รู้หรอกว่า
เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม และเรื่องเล่าของเจ้าหล่อนในวันนี้
...มันทำให้ป้ารู้สึกดีเพียงไร...
โดยคุณ :
ป้าพริ้ง - [2:00:41 7 ก.ค. 2544] |
