อิ่มอุ่นใน 'หัวใจไกวเปล' (จุดประกาย กรุงเทพธุรกิจ วันไหนไม่รู้)
อิ่มอุ่นใน 'หัวใจไกวเปล'
พิษณุรักษ์ ปิตาทะสังข์
และแล้วผู้ชายอารมณ์ดี ของใครหลายคน ก็มีคอนเสิร์ตอีกครั้ง หลังจากหายไป ง่วนกับกิจการร้านกาแฟ และการเตรียมงานชุดใหม่ ก่อนหน้านี้ แฟนๆ ของจุ้ย-ศุ บุญเลี้ยง ได้พบกับเขาแล้วใน Covernight คอนเสิร์ตดีๆ ของกรีนเวฟ 106.5 แต่นั่นดูจะตอบสนองแฟนๆ ได้กลุ่มหนึ่งเท่านั้น
ครั้งนี้พี่จุ้ยของน้องๆ ร่วมกับโครงการแว่นแก้ว ซึ่งรับบริจาคแว่นตาเก่าๆ เพื่อคนสายตาสั้น จัดคอนเสิร์ตชื่อหวานๆ ว่า 'หัวใจไกวเปล' ซึ่งเป็นชื่อเดียวกับอัลบั้มชุดใหม่ ที่เขาลงแรงทำเอง ภายใต้ 'กะทิกะลา คอมปานี' งานนี้ยังได้พี่ๆ น้องๆ จากองค์กรอื่นๆ มาร่วมกันจัดกิจกรรมเล็กๆ ก่อนคอนเสิร์ตจะเริ่มต้นขึ้น
บ่ายสองโมงกว่าๆ ของวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ก่อน หอประชุมเมืองไทยประกันชีวิต มีโอกาสเปิดประตูต้อนรับคนที่คิดถึงเขา งานครั้งนี้ดำเนินไปอย่างเรียบง่าย ตามสไตล์ของเจ้าของงาน ไม่ว่าจะเป็นเวที การเชื่อมต่อเพลง และเพื่อนๆ นักดนตรีที่พร้อมจะหยอดมุขตลอดเวลา
ผู้ชมได้รู้จักกับผู้ชายคนนี้จากวีทีอาร์เปิดตัวในแบบฉบับของ 'คนค้นคน' จุ้ยพยายามบอกถึงที่มาที่ไปของงาน และความคุ้นค่าของเงินและเวลาที่ผู้ชมอุตส่าห์เจียดมาให้ แค่เริ่มต้นก็ปล่อยมุขมาหลายดอก
ต่อด้วยการปรากฏตัวเป็นๆ ของจุ้ยกับเพลงเก่าๆ ทั้งในนามเฉลียงและอัลบั้มเดี่ยวของเขา เช่น เพลง 'ง่ายๆ' หรือเพลงรักอมตะที่ฟังกันได้ถึงวันนี้อย่าง 'เต็มใจให้' ซึ่งจุ้ยบอกว่า เพลงนี้ต้องร้องเพราะมีแฟนๆ ขอไว้ตั้งแต่จองตั๋ว งานนี้ได้เสียงตบมือยาว เช่นเดียวกับเพลงเก่าๆ อื่นๆ ที่ทยอยปล่อยออกมา
ตลอดเวลาจุ้ยอยู่ในอิริยาบถผ่อนคลาย ทำให้บรรยากาศในหอประชุมเป็นกันเองกับคนฟัง มีการเล่นกับคนดูเรื่องเพลงที่ถูกขอไว้ตั้งแต่ตอนจองตั๋ว สลับกับการหันไปเล่นมุขกับนักดนตรี ซึ่งได้เพื่อนๆ กันเองเป็นแบ็คอัพ หนึ่งในนั้นมีอดีตสมาชิกวงตาวันที่หายหน้าไปนาน แต่ถือว่าเป็นสีสันไม่น้อย
แต่หากถามว่า อะไรเป็นสีสันที่สุดในงานนั้น หนีไม่พ้นแขกรับเชิญที่จุ้ยเกริ่นนำไว้ก่อนแล้ว นั่นคือ นักดนตรีผู้เดินทางไกลมาจากดอยสูงนามว่า ชิ สุวิชาน นักดนตรีหนุ่มชาวปกาเกอะญอ ชิมาพร้อมกับเสื้อผ้าของชนเผ่า และ 'เตหน่า' เครื่องดนตรีแปลกตาที่ให้เสียงคล้ายพิณ
ชิ กำลังมีอัลบั้มของตนเองที่ชื่อ 'เพลงนกเขาป่า' ซึ่งเขาทำหน้าที่เรียบเรียงเองทั้งหมด ภายใต้ความช่วยเหลือคนละไม้ละมือจากพี่ๆ นักดนตรีจากล้านนา เช่น โจ้-รังสรรค์ ราษีดิบ ,พาตีลีซะ ชูชื่นจิตสกุล ,ปฏิญญา ตั้งตระกูล ,สุวิชานนท์ รัตนภิมล ฯลฯ
วันนั้นผู้ชมในหอประชุมดูจะตื่นตาตื่นใจกับชายหนุ่มคนนี้ไม่น้อย นับตั้งแต่เขากล่าวทักทายด้วยภาษากลาง ก่อนจะขับกล่อมคนดูด้วยเพลง 'สอนลูก' ด้วยภาษาปกาเกอะญอที่มีคำแปลเป็นไทย ต่อด้วยการร่วมกันร้องของจุ้ยและชิในเพลง 'ธา' ซึ่งเล่าขานความเป็นไปในสังคมผ่านปรัชญาง่ายๆ
ก่อนจะเริ่มเพลงต่อไป จุ้ย แซวชิว่า มีเพลงที่ร้องๆ ง่ายๆ บ้างไหม จะได้ร้องตาม และให้คนดูได้ร่วมร้องด้วย ชิตอบว่า มีเพลง 'ข่อดือเดอ' ซึ่งในวีทีอาร์มีเนื้อร้องแบบคาราโอเกะให้คนดูได้ร้องตาม แต่ยังไงก็ยังเป็นการยากอยู่ดี จุ้ยและคนดูร่วมร้องตามแต่ร้องไม่ทัน เรียกเสียงหัวเราะเป็นระยะ นี่คือ สีสันที่ดึงธรรมชาติของคนดูให้มีส่วนร่วมไปพร้อมกัน จึงไม่แปลก เมื่อชิร้องเพลง 'อยากกลับดอย' เพลงสุดท้ายจบลง เขาได้รับเสียงปรบมือยาวนานเป็นพิเศษ และทำให้ซีดีของเขาหลังงานขายเกลี้ยงภายในเวลาไม่นาน
อีกสีสันหนึ่งที่ไม่กล่าวถึงไม่ได้ คือ น้องๆ นักเรียนจากโรงเรียนศูนย์รวมน้ำใจกว่าสิบชีวิต ที่ร่วมร้องเป็นคอรัสและเป็นแดนเซอร์ในช่วงหลังของงาน เมื่อจุ้ยนำเพลงในอัลบั้มใหม่ทยอยมาทำความรู้จักกับแฟนเพลง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพลงช้าและเนื้อร้องง่ายๆ เช่น บลูคาเฟ่, คำตอบ, ไก่งามเพราะขน คนงามเพราะแต่ง(งาน)
จนถึงเพลง 'ฉันจะยืมยางลบใคร' ซึ่งจุ้ยบอกว่า ตั้งใจแต่งให้คนอื่นร้อง โดยเฉพาะเด็กๆ แต่ติดเรื่องเนื้อหา จึงนำมาร้องเอง เชื่อว่า หลายคนในหอประชุม จำเพลงนี้ได้ดี เพราะเนื้อหาที่กล่าวถึง ชีวิตของเด็กนักเรียนที่แอบชอบเพื่อนร่วมห้อง โดยมียางลบเป็นสื่อ เมื่อวันหนึ่งคนๆ นั้นหายไป จึงห่วงกังวลว่า หายไปไหน และต่อไปจะยืมยางลบใคร
ลำพังร้องเพลงนี้ก็ฮาพอแล้ว แต่เมื่อน้องๆ โรงเรียนศูนย์รวมน้ำใจมาร่วมร้องและมีท่าประกอบ บางท่าไปคล้ายกับลีลาการร้องของนักร้องนำวงแคลช ซึ่งถูกจุ้ยนำมากล่าวถึงอยู่ช่วงหนึ่ง มุขนี้เรียกเสียงฮาและเสียงปรบมือดังยาวนานอีกช่วงหนึ่ง
น้องๆ ยังมาสร้างสีสันในลีลาแดนเซอร์จากเพลง 'คนรักเด็ก' และร่วมร้องคอรัสในเพลงซึ้งๆ เรียกน้ำตาลูกอย่าง 'อิ่มอุ่น' ก่อนที่วันแม่จะมาถึง งานนี้หลายคนแอบร้องตามและปาดน้ำตาหลังจบเพลง เล่นเอาบรรยากาศในหอประชุมเมืองไทยประกันชีวิตซึ้งไปตามๆ กัน
ในช่วงท้ายจุ้ยกล่าวถึงโครงการแว่นแก้วอีกครั้ง พร้อมๆ กับเชิญชวนร่วมบริจาคแว่นตาเก่าๆ เพื่อคนขาดแคลน ก่อนจะลากันด้วยเพลง 'คนเก็บฝัน' ซึ่งมีเนื้อหากล่าวถึงการเดินทางเก็บความฝันตั้งแต่วัยเด็ก จุ้ยยังเล่าถึงตัวเขาว่า มีหนึ่งความฝันที่ยังไม่เคยทำ คือ เป็นคนเล่นติ๊งหน่อง ในวงโยธวาทิตของโรงเรียน เหตุผลคือ เพราะได้อยู่ใกล้ดรัมเมเยอร์
ระหว่างเพลงนั้น จุ้ยจึงนำติ๊งหน่องออกมาตีประกอบเพลง ก่อนจะจบลงพร้อมๆ กับเสียงปรบมือยาวนานอีกครั้งหนึ่ง
งานนี้เล่นเอาหลายคนหายคิดถึงเขาไปเลย
จาก http://www.bangkokbiznews.com/2003/08/12/jud/index.php?news=jud3.html โดยคุณ :
picmee - [1:56:07 12 ส.ค. 2546] |
โดยคุณ
:picmee - [1:57:19 12 ส.ค. 2546]
โดยคุณ
:(นัง)บี..เฉย..เฉย - [10:24:55 12 ส.ค. 2546]
โดยคุณ
:เอ่อ.... - [8:28:35 13 ส.ค. 2546]
โดยคุณ
:hgwilrxbt rczh - ICQ:
hgwilrxbt rczh[14:59:18 19 พ.ย. 2551]