พี่จิกเขียนว่า...
" หิ่งห้อยเป็นสัตว์มหัศจรรย์มาก เหมือนเทพนิยาย
ดวงไฟเล็กๆที่บินได้ เวลาอยู่รวมกันเยอะๆ
แล้วมันเหมือนสิ่งมหัศจรรย์ เหมือนฉากหนึ่งในความฝันของเด็กๆ..
ทั้งที่จริงๆแล้ว เป็นแสงของแมลงหน้าตาน่าเกลียดตัวหนึ่ง เคยเห็นไหม..เหมือนเหลือบ

หิ่งห้อยเป็นตัวแทนของธรรมชาติที่แสนมหัศจรรย์ได้อย่างดี ความงามของมัน
เป็นความงามที่ห้ามกักขัง ธรรมชาติก็เช่นกัน เราขังเขาไม่ได้เลย
และถ้าผมจะเลือกตัวแทนของความฝันแห่งวัยเยาว์ ผมก็จะนึกถึงหิ่งห้อยก่อนเป็นลำดับแรก

ผู้ใหญ่ทุกคนมีโลกอีกโลกหนึ่งของตัวเอง โลกในวัยเด็กที่บริสุทธิ์สวยงาม
และทุกคนก็มีหิ่งห้อยคนละตัวเราปล่อยให้มันบินอยู่อย่างอิสระหรือเปล่า
เราขังมันไว้หรือเปล่า หรือเราได้ฆ่ามันเสียแล้ว"...

ถ้าอยากรู้ความหมายของเพลงอื่นๆ ติดตามต่อได้ใน
หนังสือ "เพลงเขียนคน ดนตรีเขียนโลก" นะคะ

ความหมายดีจังค่ะ ทำให้นึกถึง...สิ่งที่เห็นอาจไม่จริงดังฝันนะ

ขอบคุณ...ที่ทำให้เราคิดได้ว่าควรมีเป็นของตัวเองอีกหนึ่งเล่ม(หลังจากยืมน้องอ่านมานานไม่จบซักที)

อยากอ่านมั่งจัง คุณ news ซื้อได้แล้วเอาเล่มของน้องให้เรายืมมั่งหล่ะ...น้องไม่รู้หรอกน่า

อยากถามเพื่อนๆว่าเห็นหิงห้อยครั้งสุดท้ายกี่ปีมาแล้วครับ แล้วเห็นที่ไหนกันครับ
ไม่เห็นมาร่วม 7-8 ปีแล้ว คิดถึงหิงห้อย

เรายังได้เห็นหิ่งห้อยอยู่เนือง ๆ
เพราะบ้านเราอยู่ชานเมือง
นอน ๆ อยู่ก็เห็นที่หน้าต่างมีแสงเรือง ๆ
สุดมหัศจรรย์สำหรับโลกใบเขื่อง...ใบนี้

สงสัยอีกหน่อยหิ่งห้อยคงต้องถูกขึ้นทะเบียนเป็นสัตว์หายากแล้วมั้งคะ...น่าเสียดายเนอะ

แฮะๆๆ
เราแทบไม่เคยเห็นเลย
จำกันได้หรือว่าเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่กัน

ในเรื่องคู่กรรมรึเปล่า ?... ผมเองมีโอกาสเห็นอยู่หลายครั้งครับ แต่ที่ประทับใจมากก็ตอนไปพักอยู่ที่บ้านกะเหรี่ยงปางข้าวหลาม ต้นลำพูต้นใหญ่มากส่องแสงกระพริบเป็นจังหวะพร้อมๆ กันอยู่ริมน้ำ ทุกวันนี้ก็ยังติดตาอยู่เลยครับ....

เราได้เห็นหิ่งห้อยครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 23 ธันวา 2543 ที่ผ่านมา..เพราะได้มีโอกาสไปเที่ยวละไมกับกะทิกะลาและพี่จุ้ยที่แม่กลองมาน่ะ..
คุณรู้มั๊ยว่า..มันอัศจรรย์จริงๆนะ..พวกหิ่งห้อยจะรวมตัวกันที่ต้นลำภู และช่วยกันเปล่งแสงซึ่งแสดงได้ถึงพลังและความสามัคคีของพวกมันออกมา...เหมือนกับจะบอกเป็นนัยๆ ให้เราได้คิดว่า..พวกเราก็ควรจะมีความสามัคคีต่อกันเข้าไว้..เพื่อจะได้มีพลังไว้ทำอะไรดีๆให้กับสังคมบ้าง..คุณเห็นด้วยมั๊ยล่ะ..

เราเห็นครั้งสุดท้ายที่ ภูกระดึงค่ะ
ตอนที่ไปดูพระอาทิตย์ตกที่ ผาหล่มสัก
แล้วต้องเดินเท้ากลับมาที่เต๊นท์
เพื่อนเราบอกว่า ตาสัตว์มันจะสีแดงในความมืด เราก็เลยไม่ค่อยกล้ามองเข้าไปในพงหญ้าอ่ะ แต่หลังๆ เห็นเป็นสีน้ำเงินสว่างๆ เลยคิดว่าไม่น่าจะใช่ตาสัตว์ เพื่อนเราเลยบอกว่าเป็นหิ่งห้อย อืมม ดูสวยจัง
อีกอย่างนะ ที่ประทับใจมาก คือ ฟ้าสวยชะมัด และดูใกล้กว่าที่เคย อยากจะเอามือเอื้อมไปเก็บดาวมาดูเลยล่ะ

เกิดมาในชีวิตเพิ่งเคยเห้นแค่ครั้งดียว นานมากๆจำได้ว่าไปเที่ยวตอนเด็กๆ ที่ไหนก็จำไม่ได้แล้ว โปรดแนะนำสถานที่บ้างซิคะ

บ้านเราก้อมีหิ่งห้อย คืนเดือนมืดนั่งดูดาว หิ่งห้อยบินไปบินมา บรรยากาศเกินบรรยายจริงๆ @^_^@..ถ้ามีเพลงนิทานหิ่งห้อยเปิดฟังไปด้วยเบาๆ ก็ได้บรรยากาศดีไม่น้อยอะนะ

หิ่งห้อย..ไม่กี่เดือนมานี่เอง
ตอนหัวค่ำ เกิดโมโหคน แถมไฟฟ้าดับ ร้อนอกร้อนใจ
เลยขึ้นไปนั่งบ้าอยู่บนหลังคาคนเดียว
ซักพัก ได้ยินเสียงคนที่เรากำลังโมโห ตะโกนเรียกให้ลงมาดูหิ่งห้อย
ดีใจจนลืมโกรธ วิ่งลงไปหาหิ่งห้อย เห็นตัวมันเรืองๆ เดินไต่อยู่บนหลังมือแม่
..มันมาตัวเดียว..
พอมันเห็นแสงเทียนพลิ้วๆของข้างบ้าน มันก็บินเข้าไปหา คงนึกว่าพวกเดียวกัน
ตัวเดียวเนี่ยนะ ..หนูไม่เข้าใจมันเลย
..ที่จริงก็สมควรอยู่หรอก ใจกลางเมืองขนาดนี้ ..เฮ้อ
(แม่ให้เหตุผลว่า หิ่งห้อยตัวนี้ ถูกสังคมหิ่งห้อยรังเกียจ :P)

เห็นครั้งสุดท้ายตอนไปดูการ์ตูนญี่ปุ่น
เรื่องสุสานหิ่งห้อย

นึกแล้วเศร้าจัง
@^o^@