......................................................

ลำดวนยังคงนิ่งเงียบ.....ในขณะที่สหัสชาติพยายามทำความเข้าใจให้แก่หล่อน

"ยังมีอะไรที่พี่อยากจะอธิบายอีก....แต่ในเมื่อลำดวนไม่เข้าใจพี่...พี่ .....พี่ก็...." เสียงของชายหนุ่มเริ่มขาดหายไป ลมหายใจขัดเป็นจังหวะ

"ถ้าพี่รักลำดวนจริง.....เราหนีไปด้วยกัน
เถอนะ" ลำดวนสรุปเรื่องอย่างง่ายดาย ไม่ซับซ้อน

"หนีเหรอ...." ชายหนุ่มทวนคำ และเริ่มลำดับเหตุการณ์.....

เขากับลำดวน รักออมชอมกันมาหลายปี แต่กำนันจิม พ่อของลำดวนไม่ค่อยชอบหน้าชายหนุ่มเท่าใดนัก เขาพยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่า กำนันอาจจะอิจฉา ที่เขามีกล้ามท้องน่ารักกว่า...ก็เป็นได้

"เอาเถอะ...ถ้านี่เป็นทางออกสุดท้าย..."
สหัสชาติเปล่งเสียงอย่างยากลำบาก

"งั้นเราหนีไปด้วยกัน..." ลำดวนต่อประโยคท้ายให้เสร็จสรรพ เพราะดูจากน้ำเสียงแล้ว สหัสชาติ อาจขาดใจตายก่อนพูดจบก็เป็นได้

"เอางี้...อีกสามวัน พี่มาเจอลำดวนที่ท้ายทุ่ง อย่าลืมสัญญาล่ะ"

ลำดวนประกาศก้อง โดยหารู้ไม่ว่า ที่ข้าง ๆ เสาด้านซ้าย มีสายตาของกำนันจิม พ่อของหล่อนเฝ้ามอง และได้ยินคำพูดของสองหนุ่มสาว...ทุกถ้อยคำ !!!

..........................

วันที่ลำดวนแยกจากสหัสชาตินั้น ตรงกับวันจันทร์พอดี...

ลำดวนพยายามนึก อีกสามวัน ใช่แล้ว หล่อนนั่งนับวันอย่างใจจดใจจ่อ อีกสามวัน วันนี้วันจันทร์ อีกสามวัน ก็วันพุธน่ะสิ

เธอกระหยิ่มยิ้มย่อง เต้นม้าฮ่อคนเดียวอย่างร่าเริง

เช้าวันพุธ.....

ลำดวนแต่งตัวสวย ไปรอที่ท่าน้ำท้ายทุ่ง ตั้งแต่ย่ำรุ่ง จนพระฉันเพลเสร็จ แต่ไม่มีแม้แต่เงาหัวของสหัสชาติ !!

นี่ก็เที่ยงวันแล้ว ตั้งแต่เช้า ข้าวก็ยังไม่ทันตกถึงท้อง นี่น่ะหรือ คนที่หล่อนสู้อุตส่าห์เก็บใจให้เขาเพียงคนเดียว แต่นี่...ทำไม
สหัสชาติไม่มาตามนัด นี่เขายังมีหล่อนอยู่ในจิตใจหรือเปล่า

ลำดวนยังคงนั่งรอ รอ และรอ และเมื่อการรอคอยของเธอสิ้นสุด เธอตัดสินใจกระโดดลงน้ำ และว่ายน้ำไปเรื่อย ๆ

ไปไหน คงมีแต่หัวใจเธอเท่านั้นที่บอกได้..
เธอว่าย ว่าย และก็ว่าย ผมของเธอโดนสารเคมีในน้ำกัด ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีทอง ลำดวนปรับตัวได้เร็วจริง ๆ ไม่กี่อึดใจ ลำดวนก็ว่ายน้ำข้ามตำบล ไปถึงที่ที่เธอก็ไม่เคยรู้จัก ลำดวนตัดสินใจขึ้นฝั่ง และเปลี่ยนชื่อเป็นลินดา พร้อมไปเริ่มชีวิตใหม่และลืมความหลังทั้งหมดที่นี่....

.......................
สหัสชาติไปพบลำดวนตามที่นัดไว้....

แต่วันที่สหัสชาติไปถึง คือวันพฤหัสบดี !

แน่นอน... ไม่มีลำดวนอยู่ที่นั่นแล้ว แต่คนที่เขาเห็นกลับกลายเป็นกำนันจิม พ่อของลำดวนนั่นเอง..........

มันเป็นปริศนาที่ผู้คนในตำบลต่างกล่าวถึง และเฝ้าถามว่า ลำดวน หรือ สหัสชาติ
ใครกันที่ไม่มาตามนัด และลำดวนเธอไปอยู่ที่ไหนแล้วบนโลกกลม ๆ ใบนี้........

...........................

หมายเหตุ : เรื่องนี้ มีเพลงพี่เกี๊ยงเรากี่เพลงล่ะเนี่ย.....

นับถือคุณ ชมพูพันธุ์ทิพย์จริง ๆ เลยคะ น่ารักมาก พิมพ์ได้ยาวทุกครั้ง และมีอะไรให้คิดเสมอ ๆ
ดีใจแทนพี่เกี๊ยงจัง ที่มีน้อง ๆ รักได้มากมายขนาดนี้ เห็นรูปพี่ที่ถ่ายที่เชียงใหม่ ดูท่าทางเหนื่อยมาก ถึงแม้ว่า จะพยายามยิ้มแบบนางสาวไทยก็ตาม ตอนนี้คงหายเหนื่อยแล้วเนอะ
ขอบคุณสำหรับความเป็นพี่ชายที่แสนดี ที่มอบให้พวกเราคะ

ที่บ้านข้างเฉลียงไม้ มีต้นชมพูพันธ์ทิพย์ด้วยครับ

^___^
มายิ้มให้ทั้งพี่ทั้งน้องค่ะ..

หวานได้ตลอดเลยนะคะพี่เกี๊ยง ดีใจมีพี่ชายน่ารัก

จริงๆรับรองได้ไปมาแย้ว...

อะไรจะน่ารัก .. และอบอุ่น ปานนี้ .. พี่ชายเรา ..

พี่คะ วันนี้มาแนวหวานจังเลยนะจ๊ะ

แอบปลื้มแทนพี่เกี๊ยงเลยนะค่ะเนี่ย
หวัดดีค่ะพี่เกี๊ยง :-)

ตกลงมีกี่เพลงจ๊ะ :)

ถ้านับไม่ผิดมีอยู่ 7 เพลง หรือเปล่าคะคุณชมพู....
พี่เกี๊ยง... ตอบได้ประทับใจมากค่ะ

ประทับใจจริงๆ สั้นๆแต่กินใจ คิดนานมั้ยเนี่ยพี่เกียง

อบอุ่นดีคับ

โดยคุณ :