แม้เวลาจะผ่านมานานแล้ว แต่เราก็ยังกำหินก้อนนั้นอยู่นั่นแหละ
ทั้งที่รู้ว่าไม่มีประโยชน์เลย

ทำไมมันเขวี้ยงทิ้งยากจัง ทั้งๆที่ตัวเองก็รู้สึกเหนื่อยเหลือเกินที่ถือมันไว้
บางครั้งก็เหมือนจะวางมันได้ แต่บางครั้งเราก็หยิบมันขึ้นมาอีก
รู้สึกว่าเรานี่มันโง่จริงๆ

ใครเคยถือหินและวางมันได้อย่างสนิทบ้าง ช่วยบอกเราที

โดยคุณ :

ไม่ทราบวิธี
แต่เข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ

โดยคุณ :

ถ้าวันไหนมันหนักเกิน เราจะวางได้เอง

ถ้าวันไหนเราอยากวาง เราก็จะวางได้เอง

ถ้าวันไหนเราเต็มใจจะอุ้มมันด้วยความน่าเอ็นดู...
มันก็อาจน่าดูมิใช่น้อยเลย

เหนื่อยนัก พักนะ

โดยคุณ :

...............................................................

วันนี้ยังกำอยู่หรือเปล่าครับ

..............................................................

โดยคุณ :

เราเป็นกำลังใจให้นายนะ

เราเองก็เคยเป็นเหมือนนายนั่นแหละ  และเราเพิ่งจะวางก้อนหินก้อนนั้นลง. เรามีนิทานอยากจะเล่าให้นายได้ฟังเรื่องหนึ่งนะ ไม่รู้ว่านายเคยฟังหรือยัง  เรื่อง"ลิงกำถั่ว" .....เรื่องราวมีอยู่ว่า มีชาวบ้านในหมู่บ้านหนึ่งเดือดร้อนอย่างมากเกี่ยวกับพืชผลทางการเกษตร อันเนื่องมาจากมีฝูงลิงเข้ามาทำลายกัดกินพืชผลเหล่านั้นอยู่เป็นประจำ  หลังจากนั้นมีชาวบ้านคนหนึ่งได้เสนอความคิด ในการหาวิธีดักจับลิงที่จะเข้ามาทำลายพืฃผลของพวกเขา  วิธีการก็คือ ใส่ถั่วเอาไว้ในกระป๋องที่เปิดฝาด้านบนเอาไว้ พอที่จะเอามือล้วงเข้าไปได้ จากนั้นก็ใช้เชือกผูกร้อยต่อกับกระป๋องเอาไว้ .....หลังจากนั้นก็มีลิงเข้ามา และมันก็พบกับถั่วในกระป๋องดังกล่าว ซึ่งแน่นอนมันก็ใช้มือล้วงเข้าไปในกระป๋องนั้น โดยที่มันจะกำถั่วเอาไว้แน่นและไม่ยอมที่จะปล่อยถั่วออกจากมือของมัน จึงทำให้มันถูกชาวบ้านจับตัวได้ในที่สุด.....
ซึ่งตอนแรกที่เราอ่านนิทานเรื่องนี้นั้น เราเองก็ยังกำถั่วเอาไว้แน่นเหมือนกับที่นายกำลังแบกหินอยู่นั่นแหละ เหมือนกันเลย   และเราก็มั่นใจว่าคนที่ผ่านเรื่องราวพวกนี้มาน่าจะเข้าใจมันได้ดี เราเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่านายจะเลิกแบกหินลงตอนไหนนะ เพราะเราเชื่อว่า นายเองเท่านั้นที่จะให้คำตอบกับตัวเองได้ดีที่สุด เพราะเราเองเชื่อว่ามันมีทางเลือกที่จะให้เลือกไม่มากนักสำหรับคนที่อยู่ในภาวะเช่นนี้ นายอาจจะวางลงมาเองวันไหนก็ได้ เมื่อนายหมดแรง และก็อาจจะหยิบมันขึ้นมาแบกอีกก็ได้เมื่อนายหายเหนื่อย  หรือ ..อาจจะไปหาหินก้อนใหม่มาแบกต่อ...555 อันนี้ล้อเล่นนะ แต่...มีอย่างหนึ่งที่อยากจะฝากเอาไว้ด้วยใจจริง ...อย่าให้หินก้อนนั้นหล่นมาทับเราโดยไม่รู้ตัว เพราะเมื่อถึงวันนั้นแล้วนายจะรู้ว่านายยังไม่ได้ทำอะไรอีกหลายอย่าง ตลอดช่วงเวลาที่นายต้องมานั่งแบกหินก้อนนี้อยู่ จริงอยู่ความรักต้องการ ความพิสูจน์ แต่เราก็อยากให้นายพิสูจน์ความรักที่มีต่อเธอ โดยที่นายไม่เจ็บและเหนื่อยจนเกินไป เชื่อผมเถอะชีวิตคนเราเกิดแสนสั้น เกิดมาก็ต้องมาใช้กรรม ถ้ารู้ต้นเหตุต้นตอของกรรมนั้นแล้ว ก็อยากให้หาความสุขใส่ตัวบ้าง  เหมือนที่ผมกำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ไง จริงๆแล้วชีวิตผมก็คงไม่ต่างอะไรกับคุณหรอกนะ ถ้าคุณไม่เชื่อคุณก็ลองเข้าไปดูกระทู้ที่ 08616 ดูซิ ผมเองก็กำถั่วหรือแบกหินมาก็เกือบจะ 2 ปีแล้วนะ ถามว่าเรื่องเวลานั้นสำคัญไหมสำหรับผม ผมคิดว่าไม่สำคัญนะ ระยะเวลา 2 ปีมันก็ไม่ได้นานมากนัก แต่ก็ไม่น้อยเลยที่จะได้เรียนรู้ผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งตอนนั้นผมก็ได้กำลังใจจากผู้คนบนเว็ปนี้แหละ ไม่ว่าจะเป็นพี่ติดดิน ที่อยู่ข้างบนนั่น หรืออีกหลายๆคนที่คอยให้กำลังใจ  ผมเองก็คนหนึ่งที่อยากจะเล่าหรือแชร์ความรู้สึกให้ฟัง เผื่อว่าอย่างน้อยคุณก็จะได้รู้ว่า เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องปกติที่คนอย่างเราๆอาจจะต้องพบเจอบ้าง แต่ที่สำคัญคุณต้องผ่านมันไปให้ได้ .....เหมือนอย่างที่ผมผ่านมันมาได้แล้ว...ในวันนี้

โดยคุณ :