ฟ้ามืดครึ้มไร้เงาจันทร์
กระทั่งประกายดาวก็ไม่ส่องแสง
ความอับโชค ความเหงา ความว้าเหว่
เป็นเช่นดังนี้
แต่ความคิดถึงเล่ามากกว่านั้น
เปรียบเหมือนท้องฟ้ายามฝนพรําในคํ่าคืนหนึ่ง
พลันพบว่ามีจันทร์พ้นเงาเมฆแต่แล้ว...
ฟ้ากลับมืดครึ้มลงทันที
พร้อมทั้งเหน็บหนาวและอ้างว้างยิ่ง
ยิ่งคิดถึงยิ่งปวดร้าวยิ่งทรมาน
ปานว่าฟ้าจะถล่มดินจะทลายคล้ายโลกนี้...
มีเพียงเรา..ผู้เดียว


คิดถึง....
ใครจะชึ้งคํานี้ดีเท่าฉัน
ยิ่งเก็บแอบแนบใจไม่จํานรร
ยิ่งนับวันเวลาจะอาดูร

:)

ทำไมพระจันทร์ในดวงใจของ veeva แต่ละเวอร์ชั่นมันดูเหงาๆ จังจ๊ะ?
@^-^@