เคยไหมครับ  ทำดีแบบทุ่มหมดตัวหมดใจหมดหน้าตัก  แต่ผลลัพธ์ กลับกลายเป็นความเจ็บปวด ทรมาน ยาวนาน เรื้อรัง...

เคยดูเรื่อง เทวดาตกสวรรค์ กันไหมครับ  ถูกทำเป็นภาพยนตร์ ที่นำแสดงโดยคุณสันติสุข  และเป็นละครอีก 2 ครั้ง    เนื้อหาของละครพูดถึงเรื่องทำไมคนถึงทำดี + ขึ้นสวรรค์กันน้อยลง   สวรรค์จึงส่งเทวดาลงมาดู   สุดท้ายเทวดาก็พบว่าที่มนุษย์ทำดีน้อยลงนั้น  เพราะคนทำดีกลับไม่ได้ดี  ในขณะที่คนที่ได้ดีกลับเป็นคนที่........  เมื่อ เทพ ร้องถามสวรรค์ว่าทำไมถึงไม่ให้สิ่งดีๆ เกิดขึ้นกับคนที่ทำดีบ้าง  แต่กลับ "ไม่มีคำตอบจากสวรรค์"  

หลายคนคงกำลังคิดว่าผมกำลังสูญสิ้นศรัทธากับความดี  มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ  ผมคงกำลังกระโดดเล่นข้ามเส้นศรัทธาไปมาโดยยังไม่รู้ว่าจะไปหยุดสิ้นสุดที่ฝั่งไหน

ถึงผมจะไม่เคยบวชเรียนแต่ก็มั่นใจว่าทำชั่วน้อยกว่าคนที่เคยบวชเรียนหลายต่อหลายคน

ผมว่าในนี้ต้องมีสักคนที่เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้มาแล้ว   พอจะมีคำแนะนำอะไรให้บ้างไหมครับ ?  ผมจำไม่ได้แล้วว่าตอนจบของหนัง/ละคร เรื่องนั้นเป็นอย่างไร  ใครที่เคยดูช่วยกระตุ้นความจำให้ทีครับ......

ท่านพุทธทาสเขียนไว้ประมาณว่า
เรื่องทำดีทำชั่วอย่าได้ดูที่ผลภายนอก
พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนว่า " ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว "
แต่สอนว่า " ทำดี ดี   ทำชั่ว ชั่ว "
คือทำดีก็เกิดความดีขึ้นโดยพลัน ทำชั่วก็เกิดความชั่วโดยพลันเช่นกัน
เกิดในใจเรานั่นแหละ ไม่ใช่ที่อื่นที่ไกล

แต่ถ้าหวังผลทางวัตถุ ความคิดแบบนี้คงช่วยอะไรไม่ได้
และคงต้องรับชะตากรรม อุ้มโลกให้หนักอกกันต่อไป

เชื่อเสมอมาว่า ทุกข์ - สุข ใจเราเลือกเอง  ไม่ใช่คนอื่นหยิบยื่นให้
แค่พลิกความคิดกริ๊กเดียว ก็ได้ดั่งใจเรา

โดยคุณ :

เคยได้ยินคำนี้ค่ะ คิดว่าน่าจะใช้ได้
"ความพยายามเป็นของคน ความสำเร็จเป็นของฟ้า"

ไม่ว่าจะทำงาน ทำความดี หรือพยายามทำอะไรก็ตาม
ขอให้เราพยายามทำอย่างเต็มที่ ส่วนจะสำเร็จหรือไม่ เรากำหนดไม่ได้หรอกค่ะ
ไม่ได้จะบอกว่าสวรรค์หรือโชคชะตาลิขิตไว้แล้วทุกอย่างนะคะ
แต่มันมีปัจจัยอื่นๆ ที่เราควบคุมไม่ได้ตั้งมากมาย ทีี่อาจจะทำให้อะไรๆ ไม่เป็นไปตามที่หวัง
แต่อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเราได้พยายามอย่างเต็มที่แล้วค่ะ :)

ขอบคุณคุณสุวิชา กับ คุณอิคคิว  อย่างน้อยพวกคุณก็ทำให้ "จังหวะการกระโดด" ของผมช้าลง.....

โดยคุณ :

เคยดูหนังฝรั่งเรื่องนึง จำชื่อเรื่องไม่ได้ แต่จำคำพูดของตัวละครได้ เพราะประทับใจมากค่ะ
เป็นการเล่นกับความศรัทธาเหมือนอย่างที่คุณฟุ้งซ่านบอก
แต่เป็นศรัทธาที่มีต่อพระเจ้านะคะ
คือตัวเอกของเรื่องเป็นคนดีและยึดมั่นศรัทธาในพระคริสต์อย่างเคร่งครัดมาก
แต่ต้องเจอเหตุการณ์ร้ายแรงเข้ามาในชีวิตและครอบครัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายครั้งหลายหน
ถึงขั้นต้องหลบซ่อน เพราะโดนชาวบ้านตามล่าตัว
จนเพื่อนของเค้าทนไม่ไหว พูดอย่างหมดศรัทธาว่า
เค้าเป็นคนดี ทำไมเจ้าไม่เมตตา พระองค์ไม่มีตาหรืออย่างไร
แต่เค้ากลับตอบเพื่อนว่า อย่าพูดอย่างนั้น พระเจ้าทรงกำลังทดสอบเค้าอยู่ต่างหาก
ตอนนั้นฟังแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ
การเป็นคนดี ต้องใช้กำลังใจที่แข็งแกร่ง เพื่อต่อสู้กับสิ่งยั่วยุ อย่างมากนะคะ
เพราะผลตอบแทนที่ได้รับจากการทำความดี บางทีมันมองไม่เห็น
ไม่เหมือนการทำความชั่ว เห็นผลตอบแทนเร็ว คนที่ไม่รักศักดิ์ศรีเพราะกินไม่ได้ เลยทำกันเยอะ

พูดถึงทำดีแต่คนไม่เห็น เลยนึกได้อีกเรื่องนึงค่ะ
เคยอ่านเรื่องที่มีคนกราบทูลกับในหลวงว่า
ทำดีแต่คนไม่เห็น เหมือนปิดทองหลังพระ
ในหลวงตรัสว่า การทำดี เหมือนปิดทองหลังพระ คนไม่เห็น
ถ้างั้น ต้องปิดเยอะๆ ในที่สุดจะล้นออกมาข้างหน้าองค์พระเอง

ขอให้คุณฟุ้งซ่านมีจิตใจที่เข้มแข็ง
ศรัทธาในตัวเองและภาคภูมิใจ ว่าไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงเราได้
อย่ากระโดดไปมาเลยค่ะ มันเหนื่อย

เคยอ่านคำบทความสัมภาษณ์ของคุณโสภณ สุภาพงษ์ค่ะ
ท่านพูดอยู่ประโยคหนึ่งค่ะว่า "ทำดีได้ดีที่ได้ทำ"...

โดยคุณ :

ขออนุญาติคัดลอกบทบรรณาธิการของคุณเอ๋-สุพิชา  สอนดำริห์ บก.หนังสือคลีโอเดือน กค. มาเนกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ

ความจริงใจ

ถ้าตอนนี้มีใครสักคนถามว่า อะไรหายากที่สุดในโลก เราขอตอบว่า  นานวันเข้าความจริงใจยิ่งหายากขึ้น ๆ ที่เป็นเช่นนี้มองในแง่ดี อาจเป็นของขวัญจากฟากฟ้าให้เราต้องลงมือค้นหาความจริง เข้าใจ ยอมรับ ปล่อยวาง จนถึงค่อยได้เจอกับความจริงใจ หรือเป็นบททดสอบให้เราเจอความไม่จริงใจเยอะ ๆเพื่อจะได้เข้าใจว่า เราไม่สามารถยึดติดกับอะไรได้จริง ๆ เจออะไรผิดหวัง ก้อจะได้บอกกับตัวเอง ** อ๋อ // นี่ล่ะใจคน **

มาฝึกให้หัวใจมีความจริงกันเถอะ เพียงแค่พยายามปรับสีของใจอยู่ตลอดเวลาให้หัวใจเป็นสีขาว เมื่อไหร่มีฝุ่นผงแปลกปลอมเข้ามา ก้อปัดออกให้เร็วที่สุด หัวใจอันบริสุทธิ์จะผ่องใส จะไม่มีทางคิดหลอกใคร และจะอยากให้ทุกคนที่อยู่ใกล้มีความสุข หัวใจจะรู้สึกแต่เรื่องดี ๆ และช่วยปัดเป่าเรื่องร้าย ๆ ของใจคนอื่นให้ออกไปได้อีก

ชีวิตที่ไม่ต้องหลอกความรู้สึกกัน สนุกกว่ากันเยอะ **//**

** สุพิชา  สอนดำริห์ **

โดยคุณ :

คนในบอร์ดนี้ไม่ธรรมดาเลย ดีใจจังที่มีโอกาสได้เข้ามาที่นี่  ความจริงผมก็ไม่ใช่คนมองโลกในแง่ร้ายอะไรนักหรอกครับ  เพียงแต่คนเรามันก็ต้องมีบางช่วงเวลาที่ "ล้า" ก็เท่านั้นเอง  ^^  

ป.ล. คิดว่าอีกไม่ช้า หัวใจจะกลับไปเอกเขนกได้เหมือนอย่างที่มันเคยเป็น : )

ความสำคัญของทุกอย่างอยู่ที่ระหว่างทางที่เดินทางไปมิใช่จุดสุดท้ายที่ปลายทาง  ศรัทธาก้อมิควรผูกไว้กับปลายทางเช่นกัน

โดยคุณ :

ข้าน้อยขอคารวะทุกความคิดเห็น
ดีใจมากมายที่ได้อ่านครับ

เป็นกำลังใจให้นะคะ  
เคยดูเรื่องนี้ตอนเป็นวัยรุ่นอยู่  แต่ตอนจบไม่แน่ใจ ตอบไปเดี๋ยวผิดค่ะ

โดยคุณ :

ว้า คุณวาสนาดี เค้าเลยรู้กันหมดเลยว่า......... -_-"  ผมเองไม่ทันดูครับ ขนาดละครเวอร์ชัน คุณธเนศ ยังไม่ทันเลย ทันแต่ยุคพี่แท่งกะดู๋ สัญญา อะ -_-"  อิอิ ไงก็ขอบคุณนะครับที่มาตอบ

เอาไปทำการบ้านได้เลยนะค่ะเน้ย
ไปมั่วหาจากประไตรปิฏกอยู่นาน
จี๊ด ด เลย

ตอนจบของเทวดาตกสวรรค์
เทพซึ่งโดนสวรรค์ตามตัวเรียกให้กลับหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ไม่ยอมกลับเสียที
เขาพยายามเรียกร้องหาความเป็นธรรมให้กับคนที่ทำความดี
แต่สวรรค์หาฟังไม่ และสุดท้ายก็ใช้กำลังลากตัวเทพกลับสวรรค์

เค้ารู้ก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณฟุ้งซ่าน จะมาพูดทำไม  เฉย ๆ ก็ดีอยู่แล้ว
จะบอกให้ว่าดูตอนที่คุณธเนศ กับคุณพงษ์พัฒน์เล่นด้วยแหละ  
เป็นไงล่ะ ตอกย้ำ ตอกย้ำ  

โดยคุณ :

เราน่ะทำดีกะคนไม่ขึ้นเราอยากรู้ว่าเพราะอะไรเราทำอะไรก็ไม่เคยดีมีแต่ผลเสียเราอยากรู้ว่าทำไม  ใครก็ได้บอกที(เเงๆๆ)(อายุ13ค่ะ)

โดยคุณ :

ทำดีต่อไป แล้วสักวันผลดีก็จะกลับมาหาเราเอง

โดยคุณ :