รู้สึกพี่ดั้จะพูดผิดอีกแล้ว...
ที่ว่าถ้าพวกเราคิดถึงพวกพี่ก็ยังสามารถเจอพวกพี่ได้....
แต่รู้สึกว่าทุกคนจะคิดเหมือนกันว่าถึงจะเจอพี่ได้แต่ก็ไม่สามารถเจอพวกพี่เล่นคอนเสริทด้วยกันได้ _????
ทำไงดีค่ะ???

งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา ก็เก็บทุกๆอย่างไว้ในความทรงจำงัยคะ เฉลียงไม่ไปไหนยังงัยก็อยู่ในใจของเราตลอดไป อยู่ใกล้เราแค่นี้เองเนอะ
แต่ก็คิดถึงจริงๆแหละแต่ทำงัยได้ล่ะจ๊ะ พี่ๆทุกคนเค้าก็มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ และอีกอย่าง พี่ๆเค้าวัยก็ล่วงเลยมาเยอะแล้ว เห็นพี่ดี้เล่นกลอง กับพี่แต๋งเป่าแซก ยังสงสารเลยเห็นพี่ๆเค้าเหนื่อยไม่ใช่เล่นนะนั่นหน่ะ แล้วที่พี่เจี๊ยบยังเต้นอนันต์อีก ต่างจากเมื่อหกปีก่อนเยอะเลยนะ (ไม่ได้ว่านะ) แต่รักพี่ๆเฉลียงทุกคนแหละ ยังงัยเฉลียงก็จะอยู่ในความทรงจำตลอดไป จะเก็บเอาไว้เล่าให้ลูกหลานฟังตอนแก่

ใช่เลย อยู่ในสมองและหัวใจ