รู้จักวงเฉลียงมาตั้งแต่อายุเท่าไรไม่รู้ แต่อยากจะบอกพี่ ๆ วงเฉลียงว่า เพลงของพี่เขาเป็นเพลงแรกในชีวิต ที่ตัวเองชอบและร้องจบ จำได้ว่าพอฟังแล้วประทับใจมากทั้งดนตรีและเนื้อหาเพลง นั่นคือเพลง ยังมี ชอบมาตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ ยิ่งโต ยิ่งฟัง ยิ่งรู้สึก บางครั้งฟังแล้วอยากร้องไห้ ยิ่งเมื่อคืนดูเทปคอนเสิร์ตฯ เห็นพี่เกี๊ยงพูดนำมาแบบนั้นน้ำตาก็ร่วงเลย หนักไปกว่านั้นช่วงสุดท้ายยิ่งร่วงจนอาจเรียกว่าพร่างพรูก็ได้ รู้สึกว่าจะไม่ได้เจอบรรยากาศแบบนี้อีกแล้ว พี่จะรู้ไหมคะว่าทำให้ผู้หญิงคนนึงต้องเสียน้ำตามากมายขนาดนี้ในเวลาที่ดึกที่สุดในชีวิต...ตีหนึ่ง...ไม่เคยร้องไห้ดึกขนาดนี้มาก่อนเลยค่ะ อยากระบายอีกหลายอย่าง แต่ไม่มีเวลาแล้วด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง

อาการที่ว่านี้ .. เรียกได้ว่าเกือบจะหายดีแล้ว ตั้งแต่ดือนธันวา ปีที่แล้ว
แต่เอาเข้าจริง เมื่อคืนกลับเป็นขึ้นมาอีก .. เป็นความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย ทั้งผูกพัน .. ทั้งใจหาย .. ทั้งรัก และคิดถึง

ตอนที่น้ำตาไหลนั้น .. หันไปดูนาฬิกา ก็พบว่าเป็นเวลา 1.11 น. พอดีเลยค่ะ ..

T_T ด้วยคน... แต่..ดึกชะมัดเลยนะ
เพลงแรกของเราคือ เธอกับฉันกับคนอื่น ๆ กับรถไฟ
คิดดูว่าเราเก่าแก่ลายครามขนาดไหนเนี่ย

กะจะมาตังกระทู้แต่เช้า ว่าใครมีน้ำตาปริ่มๆ ยามดึกดื่นเป็่นเพื่อนกันมั่ง แต่ก็ดีใจที่อย่างน้อยมีเพื่อนนั่งร้องไห้ด้วยกัน 3 คน เป็นอย่างน้อย(แม้คนละสถานที่แต่สถานการณ์เดียวกันก็ตาม) คิดว่าถึงเทปนี้นำกลับมาเปิดอีกกี่ครั้งอาการนี้คงม่หายไปง่ายๆเลย

อาการเดียวกันเลยค่ะ ปกติไม่เคยนอนดึกขนาดนี้ แต่เมื่อคืนยอมอดนอน เช้าตื่นมาทำงานตาปูดเลย ถ้าไม่ใช่เฉลียง ไม่มีทางอดนอนอย่างนี้แน่นอน แล้วเดี๋ยวจะโทรสั่งซื้อ vcd คอนเสิร์ตเมื่อคืนด้วยค่ะ

น่าจะมีถ่ายทอดมาออสเตรเลียบ้าง อยากดูและคิดถึงมาก เล่นเอานอนไม่หลับทั้งคืนเลย ส่วนน้ำตาจะเก็บเอาไว้ตอนดู VDO ที่เพื่อนอัดไว้ให้แล้วจะส่งมาเร็วๆนี้ รักและคิดถึงเสมอค่ะ

อาการเดียวกันกับคนอื่น ๆ เลยค่ะ ปีที่แล้วอกหัก ยังอาการไม่สาหัสเท่านี้เลย จริง ๆ แล้วดูเหมือนพี่ ๆ ก็ยังรักที่จะเล่นดนตรีกันอยู่ ไม่น่าจะมีวันนี้เร็วขนาดนี้เลยนะค่ะ
ยังไงก็ตาม ยังรัก และจะติดตามผลงานต่อ ๆ ไปของพี่ ๆ ทุกคน ตลอดไป มีลูกก็จะเปิดเพลงให้ลูกฟัง มีหลานก็จะให้หลานดู VCD ด้วยค่ะ

เป็นคอนเสิร์ตที่สนุก... เศร้า.. และเหงาอย่างประหลาด
ไม่นึกฝันว่าจะมีวันนี้... เหมือนกับคนอื่น
วันที่น้ำตาไหล.. เพราะได้ดูคอนเสิร์ตสุดท้าย
ของวงเฉลียง...

เพลงของเฉลียง
ทำให้เราได้เก็บเกี่ยวและหวนคำนึงถึง
เรื่องราวในวัยเยาว์
วัยที่เราได้ร้อง ได้ฟังเพลงของเฉลียงกับเพื่อนๆ

แม้วันนี้... จะไม่มีการรวมตัวใดๆ ของเฉลียง...อีกแล้ว

แต่เฉลียงก็ยังคงอยู่ในใจฉันเสมอมา

ขอบคุณ...ที่เฉลียงได้จัดคอนเสิร์ตครั้งนี้ขึ้น
ทำให้แก้คิดถึง และใจหายไปพร้อมๆกัน...

ไม่รัก... แต่คิดถึงค่ะ

เหมือนกันเลยค่ะ ดูเฉลียงมาตั้งแต่ตัวเองอยู่ ม.1 หรือประถม 5-6นี่ล่ะมั้งคะ ก็ 16-17 ปีแล้วล่ะค่ะ ผ่านไปหลายปีพี่พี่ยังดูหน้าอ่อนอยู่เลย แม้ว่าพี่เจี๊ยบ พี่แต๋งจะเริ่มพี่พุงเป็นเสี่ยเล็กๆ พี่นก พี่ดี้ เถือกนิดๆ ยิ่งพี่เกี๊ยงขวัญใจเราน่ะ พูดน้อยแต่สาระจริงๆ เมื่อวานน้ำตาตกเหมือนกัน เหมือนเห็นความฝันของวันและวัยเลยค่ะ เช้ามานี้ยังมาคุยกับพี่พี่ที่ทำงานอยู่เลย รีบเดินไปถามพี่อักษร ฯ คนนึงว่าพี่ พี่เรียนรุ่นเดียวกับพี่เกี๊ยงปะ เจ๊เขาบอกว่าไม่ไช่ เขาเข้าไปปี1 พี่เกี๊ยงก็จบรับปริญญา (ได้เกียรตินิยม) ซะแล้ว โหแล้วเจ๊เขาเพิ่งฉลองครบ 3 รอบไปหยกๆอ่ะ เลยงงว่าพี่เกี๊ยงใช้โลชั่นยี่ห้ออะไรเหรอ แต่ชอบคอนเสิร์ตเฉลียงมากเลย คนเล่นก็ดี คนดูก็น่ารัก จะซื้อ VCD ไว้ให้ลูกหลานดูเนี่ยว่าพี่พี่เขาเป็นส่วนนึงของการฝัน ได้ฝัน ขายฝัน แล้วก็เก็บเอาไว้ฝัน ของคนรุ่นเรา รุ่นพี่เราและอีกหลายๆรุ่น ไม่รัก ..แต่คิดถึง.. จริงจริง ^__*

อุ๊ย ขออภัยพี่นก พี่ดี้ฮ่ะ เถิก ฮ่ะ not เถือก

ยิ่งเห็นบรรยากาศก็ยิ่งเสียดายมาก ๆ
ที่ไม่ได้ดูรอบสุดท้าย แต่ก็ยังดีใจที่ได้ดูรอบบ่าย 2
เมื่อคืนนี้ดูแล้วบอกได้คำเดียวว่า "เหนือคำบรรยายค่ะ"
(ไม่อยากบอกเลยว่านั่งดูไปสั่งน้ำมูกไปด้วย)
คงเป็นเหมือนเพื่อน ๆ ในเวปนี้อีกหลายคน
จริงไหมค่ะ ?

เศร้ามากเลยอ่ะ เป็นการนอนดึกที่ตาบวมที่สุดเลย "ไม่รักแต่คิดถึง"

ปกติหลังลงเวรแล้วจะเข้านอนแต่เมื่อรู้ว่ามีconcert ก็รอดู...ดูไปน้ำตามันก็อกมาโยไม่ได้รับเชิญ...........เสียดายที่เป็นครั้งสุดท้าย

อุ๊ยมีคนชื่อเหมือนเราด้วย อิอิ
เมื่อคืนเราก้อมีความรู้สึกเหมือนกับคนข้างบนเลยค่ะ พูดไม่ออกบรรยายไม่ถูกเลยค่ะ ซึ้งมากค่ะ

นึกว่าเป็นอยู่คนเดียวซะอีกที่นั่งดูไปน้ำตาคลอ มีสิ่งที่อยากจะบอกพี่ๆเฉลียง (เมื่อวันที่ 3 ธ.ค.เขียนใส่กระดาษที่แจกแล้ว แต่ไม่ได้ให้พวกพี่ๆเขา)
..3 ธ.ค.2543....22.00น.
...รู้จักเฉลียงมาตั้งแต่เด็ก คงจะเป็นเพราะเพลง-อื่นๆอีกมากมาย-ละมั้ง จำได้ว่าเคยดูเทปคอนเสิร์ต แล้วพี่ๆเปลี่ยนเนื้อร้องอยู่ท่อนนึงจาก"อื่นๆอีกมากมาย.." เป็น"ไอ้คนหลงตัวเอง.." แล้วก็ได้มาดูเทปคอนเสิร์ตเมื่อ 6 ปีที่แล้ว"คอนเสิร์ตแก้คิดถึง"...จนกระทั่งวันนี้ ได้มาชมบรรยากาศสดๆ ประทับใจมาก อีก 2 ชม.จะถึงวันคล้ายวันเกิดปีที่18แล้ว ความประทับใจในวันนี้ ถือเป็นของขวัญชิ้นแรก...ขอบคุณจริงๆค่ะที่จัดงานนี้ขึ้นมา

นับคนที่ไม่มีน้ำตา จะง่ายกว่านะ
ฮือ ฮือ
@^o^@

ร้องไห้เหมือนกันค่ะ...ทั้งๆที่ตั้งใจว่าจะไม่ร้องแล้วเชียว..
ความรู้สึกหลายๆอย่างประดังกันเข้ามา...จนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรค่ะ...ฮือ..ฮือ

เห็นด้วยค่ะ เบียร์กำลังจะกลับไปนอนแล้ว เพราะเพิ่งทำงานเสร็จ น้องๆมาบอกว่าให้เปิดดูช่อง 7 ก้อโชคดีได้ดูตั้งแต่แรก รู้สึกว่าตัดไปเยอะเลย แต่ก้ออดร้องไห้ไม่ได้ ฮืออออ
อต่ทำให้ฝันดีทั้งคืน ที่ได้ดูอีกครั้งหนึ่งค่ะ

คงต้องบอกอีกครั้งว่า เสียดายที่ concert ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย รู้สึกเสียใจที่น่าจะเกิดเร็วกว่านี้ จะได้รู้สึกและรับรู้ ความเป็นเฉลียงมากกว่านี้ ร้องไห้อีกแล้วเพราะคอนเสิร์ตเมื่อคืน และ กระทู้ 862

พยายามควบคุมต่อมนำ็ตาแทบแย่ ให้ร้องให้แต่พอประมาณ เดี๋ยวตาบมไปทำงานตอนเช้า อายเค้า

พยายามควบคุมต่อมนำ็ตาแทบแย่ ให้ร้องให้แต่พอประมาณ เดี๋ยวตาบวมไปทำงานตอนเช้า อายเค้า

รู้ลึกไหมจ๊ะ ว่าหลังร้องไห้แล้วหลับสบายนะ ตอนเช้าเลยตื่นลำบากนิดหน่อย

ดูกับเพื่อน2คนต่างคนต่างไม่มองกัน
เพราะรู้กันดีว่ามีน้ำตา....(มันเขิน)

น้ำตาคลอเหมือนกันค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้ดูคอนเสิร์ตของเฉลียง เพราะอายุเพิ่ง18 แต่พอจะรู้จักเพลงของพวกพี่ ๆบ้างร้องได้เพลงแรกเห็นจะเป็นเอกเขนกอ่ะค่ะ ถึงแม้จะไม่ได้ดูการแสดงสด แม้ได้ดูเทปก้อเข้าใจถึงความผูกพันของแฟน ๆเฉลียงที่ติดตามมาเป็น10 ๆปีและคิดว่าเฉลียงจะอยู่ในใจแฟนเพลงตลอดไป แม้แต่หนูด้วย

เศร้าเหมือนกันค่ะ เฉลียงเป็นเอกลักษณ์จริงๆทั้งเนื้อหาของเพลง ทั้งสมาชิก น่ารักมากๆ คงจะไม่มีวงไหนมาทำได้อีกแล้ว เป็นการผสมผสานที่ลงตัวมาก

น้ำตาซึมคะ

ประทับใจกับการแสดงครั้งนี้ของพี่ๆ อยากเก็บภาพความทรงจำนี้ตลอดไป

อยากให้เฉลียงกลับมารวมตัวกันอีก แม้ว่ามันจะเป็นแค่ความฝัน

ได้ดูconcertเมื่อคืนยังไม่เท่าไหร่ แต่เข้ามาดูที่นี่วันนี้ แย่เลยเรา

โอ๊ะโอ...พี่เกี๊ยง อย่าเพิ่งแย่ค่ะ ขออนุญาต ปลอบพี่เกี๊ยงค่ะ

พี่เกี๊ยง น่ารักจัง ^_^

นั่งดูตลอดเลยค่ะ ไม่กล้าลุกไปไหน
กลัวพลาดตอนไหนไป :)

ปกติเป็นคนไม่ชอบดูโฆษณา .. จะเปิดหนีตลอด
แต่ตอนช่วงคอนเสริ์ต จะไม่กล้าเปลี่ยนช่องเลย .. กลัวกลับมาดูไม่ทันน่ะ

มาให้กำลังใจพี่เกี๊ยงค่ะ พวกเราอยู่เป็นเพื่อนพี่ที่นี่ 7 วัน 24 ชั่งโมงค่ะ เปลี่ยนกะกันตลอดไม่ให้เหงาเลยค่ะ แต่พอดีช่วงนี้ช่วงเทศกาลคนเข้ากะก็เลยเยอะไปนิด อ่านกันแทบไม่ทัน และมีหลายกระทู้ที่กระแทกใจ คงมีหลายคนที่รู้สึกเหมือนพี่เกี๊ยง อย่าลืมว่าเรา "ยังมี" กันและกันอยู่ที่นี่นะคะ

ไม่ว่านานแค่ไหน เราจะคิดถึง เฉลียง ตลอดไป
ตัวโน๊ตอารมณ์ดี ...