สาส์น ขอบคุณ
ครบรอบวันเกิด อีกแล้ว ก็ต้องขอบคุณทุกคำอวยพร ของญาติมิตรทั้งหลายเหมือนเช่นเคย ผ่านมาปีนึงก็มีเรื่องให้ได้ดีใจ และรันทดใจหลายเรื่อง เรื่องที่ดีใจก็เห็นจะเป็นเรื่อง
ลูกๆ ของเราด้วยของเพื่อนด้วย ที่ต่างก็โตขึ้น ด้วยความน่ารักน่าชัง ให้ พ่อ ๆทั้งหลายได้ชื่นชมแกมอิจฉา กันเป็นทิวแถว ความสูงต่ำ ดำขาว นั้นมันเป็นรูปธรรม นามธรรม อย่าไปโทษลูกมันเลย ให้ดูพ่อมันละกัน ลูกไม้มันก็ย่อมหล่นไม่ไกลต้นเป็นธรรมดา เพื่อนเอ๋ย
เรื่องที่ทำให้เศร้าใจก็เห็นจะเป็นเรื่อง ดาวพลูโต
ดาวพลูโต ที่รู้จักกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ต้องมามีอันเป็นไป โดนที่ประชุมใหญ่ของ ชาวโลกที่เรียกตัวเองว่าอารยะ ปลดออกจาก การเป็นดาวเคราะห์ ดวงที่ 9 เสียแล้ว โทษฐานไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นดาวเคราะห์ มาร่วมวงโคจรของโลกอันประเสริฐของมนุษย์ทั้งหลายได้ ถึงแม้จะปลอมตัวแอบแฝงมานานก็ตาม ก็ยังไม่อาจตบตามนุษย์ อันชาญฉลาดได้ โถ... เกิดมาไม่รู้กี่แสนกี่ล้านปี ก็ปฏิบัติตัวเช่นนี้มาตลอด มนุษย์เกิดมาไม่ถึงแสนปี เรื่มรู้ความอะไรๆก็ไม่กี่พันปี เรู้จักอวกาศ ก็แค่ ร้อยกว่าปี ไปเจอพลูโต เข้า ยังไม่ทันได้เข้าใจอะไรมากนัก ก็ทึกทักว่าเป็นเพื่อนร่วมทาง สถาปนาเป็นโน้น เป็นนี่ เผยแพร่ความอวดรู้ไปทั่ว จู่ๆไปรู้อะไรใหม่เข้า ไม่พอใจขึ้นมา ก็ปลดที้ง ยัดข้อหาให้ต่างๆนานา จริงหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ เฮ้อ...นี่ ถ้า พลูโต มีหัวใจ คงน้อยใจเป็นยิ่งนัก"กูทำของกูเหมือนเดิมอยู่ชั่วนาตาปี อยู่ๆก็มาแต่งตั้งเฉลิมฉลองให้กู พอเบื่อหน่ายก็ปลดกูทิ้ง อะไรของมันว่ะ" ว่าแล้ว ก็ก้มหน้าก้มตา โคจร รอบดวงอาทิตย์ คอตกอย่างเงียบๆ ดวงเดียว
เนปจูน พฤหัส เสาร์ ก็คงทำบึ้งตึง เจอหน้าก็คงทำเป็นไม่รู้จัก ตัวเองก็คงเร่งสปีด กระวีกระวาดโคจรทำตัวให้ดี ให้น่ารักกันน่าดู ไม่งั้นอีกไม่นาน อาจเจอแจ๊คพอท เหมือน เจ้า พลูโตไปด้วย มนุษย์ก็ งี้ แหละ ชื่นชมได้ ก็เบื่อได้ ไม่มี อะไรยั่งยืน จริงๆ
"เขาไม่ชอบแล้ว ก็ลาออกเถอะ อย่าถึงกับให้เขาประชุมยกมือปลดออกเลย" ถ้าแน่ใจว่าทำแต่ความดีมาตลอดก็ไม่ต้องกลัวอะไร ใครจะตั้ง ใครจะปลดก็ ช่างเขา ก้มหน้าก้มตาทำแต่ความดีต่อไป เหมือน พลูโตที่ยังโคจรอยู่เช่นเดิม จนชีวาจะหาไม่ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่า พลูโต กับ มนุษย์ ใคร จะตายก่อนกัน โดยคุณ :
พี่แต๋ง - [18:49:38 18 ก.ย. 2549] |