กระดานความรู้สึก


ติดหนี้ดอกชบา
ตอนเป็นเด็กก่อนที่จะรู้จักเฉลียง เคยได้ยินพี่ๆ ท่องกลอนบทที่ว่า(ไม่แน่ว่าถูกรึปล่าว เดี๋ยวนี้ถูกตัดออกจากหลักสูตรวิชาภาษาไทยไปแล้ว)
ฉันเป็นหนี้ดอกจปาของตาพร
ตั้งแต่ตอนยังเล็กรำลึกได้
ขอเล่าสู่ทุกคนทั้งหญิงชาย
ว่าดอกไม้มีอำนาจอย่างไร
คุณยายฉันพาไปฟังเทศน์
คำวิเศษแสนสุดพุทธโวหาร
ฉันทราบซึ้งรสธรรมนั้นโอฬาร
.......
ที่เหลือจำไม่ได้แล้วเอาเป็นว่า ฉันคนนี้ไปวัดฟังธรรมกับทุกครั้งไม่เบื่อ เพราะอยากได้ดอกจำปาของตาพร ที่มาคอยแจกให้เด็ก ...มั้ง อาจจะไม่เป็นอย่างนี้ก็ได้ แต่เข้าใจอย่างนี้มาตลอด ใครที่พอจะทราบเรื่องจริง ๆ ช่วยชี้แนะด้วย
ส่วนที่เกี่ยวกับดอกชบาก็คือ ได้ฟังเพลงของพี่เฉลียงแล้วก็เกิดความคิดความฝันดีดี โดยไม่รู้ตัวและรู้สึกว่าเข้าใจอะไรมากขึ้น...ไม่รู้จะอธิบายยังไง ใครก็ได้ช่วยที
โดยคุณ : โจบิ - [13:43:42  24 ม.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 1
จำได้อย่างเลือนลาง บทเรียนสมัยสาวๆเลยนะนั่น :P ที่แน่ๆ วิชาวิทยาศาตร์ตอนป. 6 บอกว่า ดอกชบามีเกสรตัวผู้และเมียอยู่ในดอกเดียวกัน ฉะนั้นก็ผสมพันธุ์กันเองได้ เหมือนไส้เดือนนั่นเลย (ไส้เดือนมาได้ไงหว่า..go so big -_-')
โดยคุณ :ชบาชูช่อ - [16:43:20  24 ม.ค. 2544]

ความคิดเห็นที่ 2
เมื่อวานพิมพ์ผิด ไม่รู้จะแก้ยังไง คือกลอนบอกไว้ว่า ฉันเป็นหนี้ดอกจำปา ...(ไม่ใช่จปา)
โดยคุณ :โจบิ - [12:46:26  25 ม.ค. 2544]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....