เมื่อวานนี้ไปเดินซื้อปลาที่สวนจตุจักร...........
เดินเรื่อยเปื่อยสายตาก็ไปปะทะกับปลาน้อยหน้าตาน่าเอ็นดู
ฮอลันดาหัววุ้นสีขาวหมดจดทั้งตัว ที่คนขายบอกกล่าวว่าพ่อและแม่พันธ์มาจากแดนไกล  ราคาตัวละ 800 บาท  พอฟังจบปุ๊บก็รีบต่อรองทันควันเพื่อมิให้เสียเวลาและโอกาส ได้ปลาน้อยน่ารักมาในราคาตัวละ 700 บาท  แถมด้วยความไม่ประมาทกลัวปลาเหงา
ต้องพาเพื่อนปลาน้อยกลับบ้านด้วย  เลยซื้อเพื่อนให้ปลาอีก 3 ตัว
รวมเป็นเงิน 2,800 บาท    ลัลลา....ลัลลา  รีบเดินต่อจะกลับมาที่รถ  สายตาเจ้ากรรมก็สอดส่าย เหลือบแลไปเห็น  ปลาน้อยที่ท่าทางจะเป็นแฝดกันกับปลาน้อยในมือ รีบเข้าไปถามด้วยความกระหยิ่มใจ  ที่ไหนได้ล่ะ...ฮือ  ฮือ  ร้านนี้เค้าขายตัวละ 250 บาทเอง  มาจากแดนไกลเหมือนกันด้วย  โอ๊ย ! อยากเป็นลม
        ใครบ้างหนอ..ที่เคยโดนหลอกเหมือนกัน

โดยคุณ :

เคยเจอเหมือนกันอ่ะ แต่เป็นตอนซื้อหนูแฮมสเตอร์ที่ JJ อ่ะ
โชคดีที่ราคาหนูค่อนข้างจะแน่นอน ประกอบกับรู้ราคามาบ้าง
เลยไหวทันไม่ซื้อ

อย่างพวกปลานี่ดูลำบากอ่ะ พันธุ์เดียวกันแท้ๆยังต้องมาดูตำหนิ ดูลักษณะอีก
เราว่าที่จ่ายๆไปมันอยู่ที่ความพอใจ+ขยันต่อราคาอีกส่วนด้วยแหล่ะ

โดยคุณ :

โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ร้องนะๆๆๆๆๆๆ เสี่ยๆๆๆๆ อิอิ

โดยคุณ :

..บทเรียนราคาแพง

โดยคุณ :

...อิ อิ อิ...

หุ หุ หุ....

ลองคิดอีกมุมหนึ่งนะ
จะว่าโดนหลอกเราก็ว่าไม่แน่นะ
คิดไหมว่าต้นทุนของที่เหมือนกันสองสิ่งอาจจะไม่เท่ากันก็ได้
ร้านนั้นอาจจะนำเข้ามาอย่างถูกกฎหมาย เขาเสียภาษี ค่าอะไรอื่นๆให้รัฐ เขาเลยขายได้แค่นั้นจริงๆ (เพราะต้นทุนเขาแพงกว่าอีกร้าน)
แต่อีกร้านอาจจะแอบนำเขามาก็ได้เลยขายได้ถูกกว่า
ตุ๊กตาข้างบนนี่สมมติกับของทั่วไปนะ ตัวเราไม่รู้หรอกว่าปลาเขาซื้อขายนำเขากันอย่างไง
ถ้ามองกันแบบนี้ เราควรสนับสนุนใครละ??
ในฐานะผู้บริโภคเราคงอยากได้ของถูกแน่ๆ (เราก็อย่างได้)
แต่ถ้ามองภาพรวมทั้งประเทศ ถ้ามีของหนีภาษีเยอะๆ
รัฐเราขาดรายได้เท่าไหร่ เงินพัฒนาประเทศหายไปเท่าไหร่
เงินตราก็ไหลไปต่างประเทศตรงๆเลย ประเทศขาดดุลแบบไม่ได้ภาษีด้วย  คนไทยก็หมดโอกาสแข่งขันและพัฒนาตัวเองเพราะบางทีของหนีมันถูกกว่าของที่ผลิตในประเทศอีก

ทุกสิ่งมีมากกว่ามุมเดียวนะ อ่านแล้วจะทำใจได้ไหมนี่
แต่ถ้ายังทำใจไม่ได้ ก็คิดซะว่าเป็นค่าพันธะกรณีในการที่จะ
เลี้ยงปลาให้ได้ดีละกัน อิอิ ถ้าซื้อมาถูกอาจจะไม่ค่อยใส่ใจมันก็ได้นะ

โดยคุณ :

ถ้าเลี้ยงสักปี ขอซื้อต่อพันนึงจะยอมขายหรือเปล่า

โดยคุณ :

ไม่ขาย  ไม่ขายอ่ะ
เก็บไว้ให้ปวดใจเล่น
ฮือ.....ฮือ

โดยคุณ :

โอ๋ๆ

โดยคุณ :

เอาน่ะ คิดเสียว่า กระจายรายได้สู่คนอื่นๆ นะ...

พูดถึงปลาแล้วจะเล่าอะไรให้ฟัง เรื่องนี่แม่เราเล่าให้ฟังเพราะเกิดตอนเราเด็กๆ
มีญาติผู้ใหญ่ของเราคนนึง ก็ค่อนข้างรวยอะนะเขาเลี้ยงปลาแพงๆไว้เยอะมาก แล้ววันหนึ่งก็มีเจ้าปลาตัวหนึ่งพันธ์อะไรก็ไม่รู้เราจำไม่ได้แต่ตัวโตๆนะ ราคาก็หลายหมื่น (โอย...เป็นเราเลี้ยงไม่ลง) เจ้าปลานั้นมันทำอีท่าไหนไม่รู้ถึงได้โดดหลุดออกมาจากตู้ปลาขนาดใหญ่ได้ กว่าจะมีใครมาพบเจ้าปลาผู้น่าสงสารตัวนั้นก็สิ้นชีวิตเสียแล้ว ด้วยความแสนเสียดายและเจ็บปวดใจอย่างมากคุณลุงของเราท่านนั้นจึงโทรศัพท์ตามเพื่อนๆมาที่บ้านพร้อมกับบอกว่า
"เฮ้ย...พวกมึง มากินปลาราคาหลายหมื่นเร็วเข้า"
จบ

อาจจะนำเข้าแบบเฟิร์สคลาสก็ได้นะ

โดยคุณ :

โอ๋ๆๆๆ อย่าเสียใจไป ปลาที่ซื้อมาแพงๆคงจะมีอะไรดีๆ ลองเลี้ยงไปสักพัก ปลาถูกๆอาจจะอ่อนแอ ตายก่อนก็ได้นะคะ

เข้ามาแอบขำ...ก๊ากกกกกก

โดยคุณ :