เล่าสู่กันฟัง...คอนเสิตเมื่อวานจ้ะ...
จริงๆแล้ว เขียนไว้ใน myspace ผม http://tazzmanian.spaces.live.com
แต่ว่า เห็นว่าเกี่ยวกับคอนเสิร์ทเมื่อวาน เลยก๊อบมาเล่าที่นี่ด้วยครับ แหะๆ
7 ปีแห่งการรอคอย กับกลุ่มดนตรีในดวงใจ
วันเสาร์ที่ 30 มิถุนายน 2550
เป็นวันที่ผมอิ่มเอมใจที่สุด วงดนตรีที่ถือเป็นแรงบันดาลใจของผม ไม่ใช่เฉพาะเรื่องดนตรี แต่แนวความคิดที่ถ่ายทอดผ่านทางบทเพลงอันแฝงไปด้วยความละเมียด ลงตัว ส่งผลต่อแนวทางความคิด รวมทั้งการมองโลกของผมเป็นอันมาก กลุ่มดนตรีกลุ่มนั้นคือ...."เฉลียง"....
เฉลียงเริ่มต้นเมื่อปี พศ 2525 ปีเดียวกับที่ผมเกิด บทเพลงทั้งหลายของเฉลียง แฝงไปด้วยแนวคิด ปรัชญา การมองโลกที่แตกต่าง และค่อนข้างจะล้ำสมัยกว่าวงอื่นๆในยุคนั้น อัลบั้มสุดท้ายของเฉลียง ออกวางแผงเมื่อปี 2532 เพื่อนๆสามารถเข้าไปติดตามประวัติและเรื่องราว ของพี่ๆเฉลียงได้ที่ www.chaliang.com ครับ
ขับรถออกจากบ้านราวบ่ายสองโมง รถติดมาก กว่าจะได้ขึ้นทางด่วนแทบจะเขียนเรื่องสั้นได้เรื่องนึง ไม่ได้ขับรถมานานแล้วก็เพราะแบบนี้แหล่ะ รถติดลงเดินก็ไม่ได้ อ่านหนังสือก็ไม่ได้ หลับ...ก็ได้..แต่กลัวคันหลังด่าสามีแม่...ไม่เอา พอได้ขึ้นทางด่วนก็แอบหงุดหงิด ปาดรถบรรทุกน้ำมันไปคันนึง เกือบตายเหมือนกัน เฮ้อ ยังคงขี้หงุดหงิดเหมือนเดิม
ไปถึงอิมแพคราวสามโมงครึ่ง หลังจากวนหาลานจอดรถใกล้ๆก็เลือกที่ได้ละ รับบัตรจอดรถสีเขียวอื๋อ อย่างที่พี่เจี๊ยบเคยว่าไว้....อยากจะบอกยามว่าจบธรรมศาสตร์ ขอเปลี่ยนเป็นสีเหลืองแดงได้มั้ย แต่...กลัวโดนด่า...ไม่เอาดีกว่า...รีบเข้าไปในบริเวณอารีน่า เพื่อซื้อของที่ระทึก เอ๊ย ระลึก ประกอบไปด้วยหนังสือที่เป็นผลงานของพี่ๆเฉลียง และ CD Boxset กลัวหมด ต้องรีบหน่อย อ้อ แล้วก็มีเสื้อ "ไม่รักแต่คิดถึง" ด้วย เป็นเสื้อที่สกรีนเป็นแผ่นโน๊ตเพลงไม่รักแต่คิดถึง
Tazz: ซื้อเสื้อครับ
คนขาย: ใส่เองหรือเปล่าคะ?
T: ครับ ใส่เอง พี่เอาไซส์ไรดี
ค: 2XL ค่ะ (ตอบเร็วมาก ทำเอาเสียเซลฟ์ พร้อมทั้งรีบหยิบมาเทียบตัวเพื่อยืนยันความถูกต้องของเจ้าหล่อน)
T: ผมจะมาซื้อเสื้อ ไม่เอาผ้าห่ม
ค: 2 in 1 ค่ะ เน้นประโยชน์ใช้สอย แหะๆ เอาXL ดีกว่านะคะ
T: ขอไซส์ s ได้มั้ย
ค: ห่อนมพี่ได้ข้างเดียวค่ะ ถ้างั้น
T: ............................................
T: โน๊ตถูกปล่าว พี่เป็นนักดนตรีนา เด๋วเอากลับไปเล่น
ค: พี่แต๋งเขียนค่ะ ถ้าผิด ด่าพี่แต๋งได้เลยค่ะ......
ค: เอาสองสีเลยมั้ยคะพี่ ขาวกะดำ
T: พี่ไม่ใช่ม้าลาย................................................
แล้วเดินไปซุ้ม CD Boxset ที่ซุ้มนั้นมี DVD Concert แต่ซื้อนานแล้ว อิอิ เหลือบไปเห็นมีขายยาดมด้วย ก็แหง...แฟนๆเฉลียงอายุอานามก็คงต้องขอยาดมซะหน่อย สำหรับคอนเสิร์ตยาว4ชั่วโมง อดแซวคนขายไม่ได้อีกแล้ว สันดานเสีย เคยคิดจะไปบำบัดที่ถ้ำกระบอก แต่ไม่ชอบอ้วก เลยต้องทนกับสันดานนี้ต่อไป
มีของสะสมของเฉลียงมาให้แฟนๆประมูลกัน ทั้งกีตาร์พร้อมลายเซ็นพี่เจี๊ยบ(ผมมีกีตาร์เยอะแล้ว) รูปสมัยเป็นนักเรียนของพี่ๆ(สยองอ่ะพี่เอ๊ย) แผ่นร่างชื่อวงของจริง(แต่ละชื่อ กว่าจะสรุปกันว่าเฉลียง เห็นแล้วขำ เออจริงๆนะ ตอนตั้งวงเนี่ย คิดชื่อวงยากกว่าแต่งเพลงอีก) สรุปไม่เอาอ่ะ ไม่มีตังค์
หิว.....ไม่ได้กินไรเลย มีซุ้ม Oishi Sushi เย้ อยากกินซูชิมานานไม่ได้กินซะที เอาวะ แก้ขัด ซัดไปซะเต็มคราบ อิ่ม แล้วจึงไปนั่งทอดหุ่ยที่ร้านกาแฟดอยตุง ตรงนี้ขอหน่อย เวลามีคอนเสิร์ทใหญ่ๆ อิมแพคจะเต็มไปด้วยรั้วเหลืองๆกัน เต็มพรืด ห้ามเดินผ่าน ทีนี้การจะเดินไปร้านกาแฟดอยตุง ซึ่งอยู่ห่างจากซูชิบาร์แค่ 5 เมตร กลายเป็นการเดินทางที่ยาวไกล เพราะต้องเดินอ้อมเอา สอบถามยามแถวนั้น ได้ความว่าเดินอ้อมที่ทางเข้า Hall 2 ดีหน่อย นึกว่าต้องไปถึงอนุเสาวรีย์ชัย.....ไม่เอา...ไม่ประชด...เฮ้อ...สุดท้ายก็ได้นั่งทอดอารมณ์ดื่มกาแฟ
ใกล้ๆกันนั้นมีอีกสองงาน คืองาน Smart dog งานม๋าๆ มีม๋าน่ารักเต็มไปหมดเลย อีกงานคืองาน แสดงสินค้าเพื่อความสุขของคนชรา เข้าใจเลือกวัน เหมาะสำหรับแฟนเฉลียงมาก
รายละเอียดคอนเสิร์ทไม่ขอเล่า.....บรรยายไม่ถูก คนเป็นแฟนเฉลียงจะเข้าใจความรู้สึกดี นิทานหิ่งห้อยยังคงทำให้พี่เจี๊ยบ (วัชระ ปานเอี่ยม) เสี่ยงคุกเพื่อความบันเทิงของแฟนๆ อยู่เหมือนเดิม
พี่ๆเอาลูกๆมาด้วย น้องแก้มลูกสาวพี่เกี๊ยงน่ารักมาก.....น้องต้นไม้ลูกพี่แต๋ง เป่าแซ๊คแน่นกว่าพ่ออีก น่าภูมิใจ.......น้องเพลงเอก เพลงขวัญ สงบเสงี่ยมไปหน่อยไม่เหมือนพ่อเจี๊ยบเลย หรือพ่อเจี๊ยบเอายากล่อมประสาทให้ทานก่อนคับ.....น้องตังเมลูกลิงของพี่ดี้......น่ารักเหนือคำบรรยาย........พี่จุ้ยยังคงมาคนเดียว.....หวังว่าเจอกันคราวหน้าจะมีลุ้นนะพี่นะ
จบคอนเสิร์ท คราวนี้ ไม่มีน้ำตาเหมือนเมื่อ 7 ปี อะไรๆก็ไม่เที่ยงไม่แน่ไม่นอนครับ อย่าคิดมากครับพี่ดี้ ถือว่า ตระบัดสัตย์เพื่อสถาปัตย์จุฬาอย่างที่พี่ว่าครับ และ เพื่อแฟนๆอย่างผม
คนเยอะมากตอนเลิก แย่งกันนำรถออกจากลานจอดรถ ตามสันดานขี้เกียจแย่งอะไรกับใคร เลยนอนรอในรถ จนรถออกไปหมด แล้วค่อยออก สบายใจ แต่ก็ไปติดตรงด่านขึ้นทางด่วนอยู่ดี.....ว้า...............
แล้วเจอกันครับ ......"ไม่รัก แต่คิดถึง" .....นะจ๊ะ........
โดยคุณ :
Tazzmanian - [17:16:23 1 ก.ค. 2550] |