ลิ้นกับฟันพบกันทีไรก็เรื่องใหญ่
ในคืนมืดครึ้ม ณ ช่องปาก (พิมพ์ไม่ผิดครับ ไม่ใช่ปากช่อง) แห่งหนึ่ง
อากาศอับชื้น เพดานปากมีสีแดงระเรื่อ ราวกับจะรู้ล่วงหน้าว่าจะเกิดเหตุการณ์อันน่าสะพรึงกลัวขึ้นในไม่ช้า
ภาพค่อย ๆ แพนจากเพดานปาก ลงมายังเบื้องล่าง.......
ระหว่างที่นางลิ้นกำลังละเลียดลิ้มรสอาหารอยู่นั้น
ไอ้คุณฟันมาจากไหนไม่ทราบ เอี๊ยดดดดด....... โครม
เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ได้ยินไปจนถึงฟันคุดซี่ในสุด
ภาพที่เห็นหลังจากนั้นคือ นางลิ้นนอนสลัดสะบัดไปมา พร้อมกับเลือดที่ค่อย ๆ ทะลักออกมาอย่างกระปริบกระปรอย
งานนี้ไม่รู้เอาผิดกับใคร เพราะบันทึกเทปไว้ไม่ทัน เลยรีเพลย์ภาพช้าให้ดูไม่ได้
เสียดายจัง!! ว่าจะเอาไปออกเรียลทีวี หรือเรื่องจริงผ่านจอ มาเป็นค่าทำขวัญสักหน่อย
ว่าไปแล้วจะไปตำหนินางลิ้นที่มัวแต่อ้อยอิ่งก็คงไม่ได้ เพราะเธอได้รับรางวัลมารยาทงามเป็นประจำทุกปีสมัยอนุบาล
แล้วอาหารที่กินอยู่ก็มีแบรนด์ดังไม่ใช่เล่น เธอก็เลยต้องพิถีพิถันในการชิมเป็นพิเศษ
หรือจะให้ไปโทษนายฟันที่ซิ่งไม่ดูตาม้าตาเรือก็ไม่ได้ เพราะแกก็เล่นหมากรุกไม่เก่งเท่ารอน วีสลีย์ เมาก็ไม่เมา ฉี่ก็ไม่ม่วง
ถามออกไป "ใครผิดยกมือขึ้น" ก็เฉย... หรือจะให้จับมือใครดมคงไม่ได้ .....ก็มันไม่มีมือทั้งคู่นี่นา!!.....
คงต้องโทษการประสานงานที่ไม่เข้าขากันพอ แม้จะซ้อมหนักวันละหลายมื้อก็ตาม
นี่แหละหนาเขาถึงว่า "สี่ตีนยังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง แต่ถ้ากินไม่ยั้ง ระวังจะพังทั้งปาก"
อาการของนางลิ้นคงไม่เท่าไร ถ้าไม่มีชาวประชาทั้งหลายที่มาคอยดูใจ เอ๊ย!ให้กำลังใจกันอย่างอุ่นหนาฝาคั่งจนแน่นปาก...
หลังเกิดเหตุไม่กี่วินาที บรรดาน้ำลายมุงก็มาออกันให้เพียบ ดูเฉย ๆ ไม่พอยังจับกลุ่มซุบซิบอย่างสนุกสนานจนตัวเองแตกกระเซ็นเป็นฟองเล็กฟองน้อยมาโดนแผลของเจ้าทุกข์ที่กำลังชักดิ้นชักงอ จ๊าก...... สิครับท่าน
นี่ยังแตกฟองกันไม่พอนะ กะกันว่าว่ามุงเสร็จจะลงไปเม้าท์ต่อให้น้ำย่อยในกระเพาะฟังอีก งานนี้คงกลายเป็นทอล์คออฟเดอะสตอมัชไป เผลอ ๆ เรื่องนี้อาจจะแพร่ไปถึง ลำไส้เล็ก ออกลำไส้ใหญ่ ดีนะที่ลำไส้ใหญ่เป็นอัลไซเมอร์ขั้นต้น กอปรกับท้องผูก ก็เลยจำเรื่องอะไรนาน ๆ ไม่ได้ ไม่ยังงั้นคงเลยไปถึงคอห่าน ออกไปไหนต่อไหนก็ไม่รู้.......
เฮ้อ... ลิ้นกับฟันคบกันทีไรก็เรื่องใหญ่ มีเรื่องกันแล้วจะแยกย้ายกันไปสงบสติอารมณ์ก็ไม่ได้ ต้องมาทนเห็นหน้ากันในปากเดียวกันทุกวันไป เสียดสีไปมา ไม่จบไม่สิ้น แถมยังมีน้ำลายพลอยผสมโรงร่วมวงด้วย มันน่าจะย้ายไปอาศัยปากอื่นได้ด้วยนะ (รู้นะ... จะหาปากไหนมาให้ ดักไว้ก่อนเลย ห้ามเล่นมุขนี้) เฮ้อ.... อีกที
เป็นแผลที่ลิ้นนี่หายยากจังเลย แสบก็แสบ พาลไม่มีอารมณ์ทำงานไปด้วย มือไม้มันไม่ค่อยอยากจะทำอะไรสักเท่าไร
เมื่อคืนว่าจะนอนแต่เช้า เป็นเด็กดีสักหน่อย นอนได้ไม่กี่ชั่วโมง ก็สะดุ้งตื่น เจ็บระบม คราวนี้เลยนอนไม่หลับเลย
ก็ต้องมานั่งพิมพ์บ่น รอร้านขายยาเปิด จะไปหาซื้อยามาทาซะหน่อย ปล่อยให้หายเองคงยาก
ถ้าอ่านแล้วไม่รื่นหู ก็อย่าถือสาคนเจ็บจนขาดสติเน่อ......
@^o^@
โดยคุณ :
นายละเมอ เพ้อพก - [5:46:48 20 ก.ค. 2544] |
