วันเพ็ญเดือนสิบสอง
ฟ้าก็ร้องก้องกังวาน
ลมก็แรงเร่งพัดผ่าน
หนาวสะท้านฝนโปรยปราย
จันทร์เอยจันทร์แจ่มเจ้า
เจ้าคงหนาวจึงลับหาย
ฟ้าก็หม่นเมฆกระจาย
ฉันเดียวดายกับกระทง

จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า เดือนสิบสอง
กว่าจะเย้า สู่ฟ้า พาใจหมอง
มองทางไหน ฝนก็ตก น้ำก็นอง
เฝ้าประคอง ใจอยู่ แต่เดียวดาย

ลอยกระทงปี นี้น้องมา อยู่ไกลลิบ
นกกระจิบ บินยังไง คงไม่ถึง
พี่เลยนั่ง ยืนนอน ด้วยใจคนึง
เอ้อคิดถึง เหลือเกิน รีบกลับมา

ทำไมบรรยากาศลอยกระทงที่ผ่านมา มันดูสีครึ้มๆ จังจ๊ะ .. !!
@^^"@