ไปดูละครเวที 'ชายกลาง' เมื่อคืนนี้... บัดดล เพื่อนตะโกนใส่หูว่า เฮ้ย พี่จิก...เราก็ด้วยความอึ้ง เลยจ้องพี่จิกซะนานเชียว  พี่คงงงว่าน้องสองคนมองพี่ทำไม แฮ่ แฮ่ เพื่อนสวัสดี แต่เราได้แต่โค้มหัวสวัสดีพี่ ... พี่จิกฉีกยิ้มให้ด้วย .. แถมเดินมานั่งโซฟาเดียวกัน แต่คนละมุม แค่นี้ก็ดีใจละ ไม่กล้าคุย เกรงใจ.. ให้พี่พักผ่อนดีก่า

พี่จิกตัวโตกว่าในทีวีอีกแฮะ ฮี่ ฮี่ แต่หน้าตาใจดีเวลายิ้ม

ขอปรบมือให้กับละครเวที ชายกลาง..หัวเราะน้ำลายกระเด็นจนลืมว่ามีคนอยู่ข้างๆ บางทีก็แค่ยิ้มพอสวย บางครั้งง่วงแต่ไม่เหงา อารมณ์เหมือนไปดูคอนเสิร์ตเฉลียงเลย...ขอบอก
สุดท้าย ซื้อหนังสือพี่ แต่ไม่ได้ลายเซ็น เพราะมัวแต่โอ้เอ้ นึกว่าละครจบจะเจอพี่เดินเตร็ดเตร่แถวนั้น...แหง่ม

ไปดูรอบซ้อมใหญ่
เจอพี่จิกเหมือนกัน ถึงจะเจอบ่อย พี่จิกก็ยังยิ้มตาหยีเสมอ
ละครสนุกมาก แถมซึ้งจนน้ำตาคลอๆเลย