ศุกร์ 12 มิถุนายน 52

ประมาณเที่ยงๆ
ณ เวทีธันเดอร์โดม เมืองทองธานี



ทีมงานเข้าประจำที่ หลายที่ เตรียมตัวซ้อม มีหลายอย่างยังไม่เรียบร้อยนัก แต่ก็พอซ้อมกันได้
ตั้งใจไว้ว่า ซ้อมรันยาวจนจบซักรอบนึง แล้วค่อยซ้อมเจาะมุขเล็กมุขน้อย
ไปๆมาๆ กลายเป็นคุยเล่นเย็นใจ เหมือนพรุ่งนี้จะแคนเซิล บ่ายสามนั่นแหละ ถึงจะได้ซ้อมเป็นจริงเป็นจัง

มี 3 จอ ตรงหน้าเอาไว้ดูรูป ดูคิว ดูเนื้อเพลง
ไม่ค่อยคุ้นแฮะ....ดูได้แป๊บนึง หันไปพูดกับดี้ พอหันกลับมา อ้าว! เฮ้ย...จอไหนหว่า
อ้อ! จออยู่นั่นเอง   แล้ว......พูดถึงไหนหว่า เป็นอย่างงี้อยู่หลายพัก สุดท้ายขอใช้วิธีจำเอาเองดีกว่า
ก็...แต่ไหนมา ทุกคอนเสิร์ต ก็ใช้จำเอาทุกที

ก้อนแรก เปิดตัวร้องเพลงเก่า....โฮ่...อยู่ในเลือด ไม่มีทางพลาดอยู่แล้ว
ต่อด้วยท่าเต้น...หมูๆ รู้สึกสบายดี เหมือนชื่อเพลงเปี๊ยบ

ก้อนสอง ใส่วิก...ฮาแน่นอน
ต่อด้วยรถไฟ...กึ้งกั้ง ปิดท้ายเที่ยวละไม
อ้าว ลืมเอากีตาร์มาจากบริษัท ไม่เป็นไร ยืมดี้ก่อนละกัน
แต่ที่จูนสายในตัวกีตาร์ ดันมาเกเรซะงั้น ฟังเสียงเอาก็ได้ ไม่ต้องเป๊ะนัก ซ้อมนี่นา

ก้อนสาม โหวตข่าว ไม่ยาก ไม่ยาก แถมเพลงเข้าใจเที่ยวนึง เนื้อใหม่ เดี๋ยวให้ดี้บอกเนื้อสดๆเลย
ไม่ต้องท่อง เปลืองกบาล

ก้อนสี่ สตรอว์เบอร์รี  
ได้พักแล้วว้อย
ปิดท้ายด้วยนิทาน....จบแล้วนี่

ซ้อมเสร็จดูนาฬิกา   ชิบหา_ ปาเข้าไปทุ่มกว่า
อีกประเดี๋ยวจะมีเพื่อนๆมาดูซ้อมใหญ่ ไม่ประเดี๋ยวหละ มันมากันแล้ว
พักแป๊บนึง   แล้วเล่นต่อเลย.......เฮ้อ!! ให้มันได้งี้ซี่....

เสาร์ 13 มิถุนายน 52

ที่เดิม เล่นจริง
เวลาประมาณบ่ายแก่ๆ


เตรียมตัว เตรียมใจ กินข้าว กินยา ฉีดยาอัดเข้าไป จุดธูป ไหว้ไปทั่วๆ
ถ้าวิทยาศาสตร์เอาไม่อยู่   ธูปนี่ละ...เอาอยู่

ใกล้ทุ่มตรง คนดูมาตรึม แต่ยังไม่เต็ม
“เอาไงดีพี่...เลทซัก 10 นาทีมั้ย ข้างนอกฝนตกด้วย”  น้องทีมงานถาม
“สิบห้าก็ได้”  แต๋งไม่ได้บอกผ่าน
“แล้วแต่....”  อันนี้คิดไว้ ไม่กล้าพูด กลัวมันว่า ไม่มีสมอง

สุดท้ายเล่นตรงเวลาครับ
(ที่จริงเลท เพราะนาฬิกานับถอยหลัง ตอแหลไป 10 นาที)


..................แสดงจริง
ซ้อมขนาดนี้ ไม่น่าจะมีอะไรพลาด แต่มันก็พลาด
 
ดอกแรก เร่ขายฝันเลย   ไอ้ที่บอกว่าอยู่ในเลือดน่ะ หมอเค้าเจาะเอาออกไปแล้ว
ผลจึงออกมาว่า ท่อนสุดท้ายกระพร่องกระแพร่งซะงั้น
ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอามุขกลบ

ดอกสอง ตามมาติดๆ
คุยกันอยู่ดีๆ 3 คน เหลือ 2 คน ไอ้เจี๊ยบไปไหน
นู่นเดินเข้าฉากไปเอากีตาร์มาสะพาย เตรียมพร้อมซะดิบดี

น้องๆทีมงานก็คงงง แต่ก็ไม่กล้าทัก เพราะพี่แกมาแรงขนาดนั้น หยิบกีตาร์ สะพายฉับๆ ไม่พูดไม่จา
เตรียมสับคอร์ดเที่ยวละไม เต็มที่

แต่เอ๊ะ...ทำไม ดี้ กะ แต๋ง ไม่พูดเข้าเที่ยวละไมซักที ฉันพร้อมแล้วนะว้อย

เหมือนมีมนต์ดลใจ ให้แพนสายตาไปที่จอคิวเพลง ซึ่งพิมพ์ไว้ตัวบะเฮ่ง ว่า..
“ค้างคาวกินกล้วย”
น่านนนน...............กูว่าแล้ว

ดอกสาม ดอกสี่......จนถึงดอกที่หกสิบแปด
ไม่กล้าเล่าอ้ะ......อาย
ไว้หาดูเอาตามคลิปละกัน
จบโชว์ กลับโรง’บาล อัดยา นอนหลับไป พร้อมๆกับ อาย...แบบ..โคตร โคตร

โดยคุณ :

ยังไงก็รัก....

โดยคุณ :

พี่มีคำว่าอายตอนไหนอ่ะ (คิดว่าพี่ไม่เคยมีนะ เพราะพี่เนียนมากกกกกกก จับไม่ได้หรอก ^ ^)

ปล. ตอนพี่เจี๊ยบหายเข้าฉากไป งงมาก นึกว่าพี่เข้าไปโด๊บยาม้า ^ ^'

โดยคุณ :

ตอนที่พี่เจี๊ยบเข้าฉากไป นึกว่าต้องไปพ่นยาซะอีก
ถ้าพี่เจี๊ยบไม่บอก ก็ไม่มีใครจับได้หรอกค่ะ

แต่เนียนจริง ๆ นะพี่  ไม่รู้เลยว่าพี่อาย  อิ อิ

โดยคุณ :

ไม่บอกก็ไม่รู้ว่าพลาดหลายดอกนะพี่
เเต่ไม่เป็นไร ข้ามไป....

โดยคุณ :

ขนาดอายนะลุง..
แหมม ทำไปได้

ดูไม่ออกเลยนะพี่    
นึกว่าพี่ไปโด๊ปยาเช่นกัน

ดอกแรกนี่ หนูพยายามสงบนิ่งไม่ขำพี่เจี๊ยบ แต่ก็อดไม่ได้

ดอกสองเนี่ย พอดีอยู่มุมที่เห็นพี่เจี๊ยบเดินเข้าไปสะพายกีต้าร์ ซักพักก็วางกีตาร์แล้วเดินออกมา รู้แล้วล่ะว่าพี่เจี๊ยบผิดคิว แต่ไม่รู้ว่าคิวเพลงอะไร ที่แท้อย่างนี้นี่เอง

ส่วนดอกอื่นๆก็... ช่างมันเถอะ ยังไงหนูก็รับได้

ใครๆก็บอกว่าพี่เจี๊ยบอายไม่เป็น... หนูก็ว่างั้นแหละ

โดยคุณ :

ก้อชอบหลายดอกค่ะ
ตอนพี่เจี๊ยบวิ่งลันลาออกมาเพลงแรก ดูไกลๆนึกว่าสมัยช่วงพีคทีเดียว (พูดเล่น)
..ช่วงที่ไปกองรวมกันตอนข่าว..ด้วย ฯลฯ

โดยคุณ :

เนียนค่ะ เนียน
ไม่รู้เลยว่ามีหลายดอก

เมื่อไรแผ่นจะออกค่ะ อยากเห็นคุณลุงเต้นท่าnobodyของwonder girl

โดยคุณ :