หมีฯลฯ หายบ้า กลับเข้าป่าแล้ว!!
ตอนที่ประกาศตัว แสดงอาการหมองนั้น...เราเศร้าจริง ๆ นะ
แล้วเช้าวันรุ่งขึ้นจากวันนั้น ก็ลุกขึ้นไปทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จ
แต่แล้วชีวิตก็เหมือนแกล้งกัน งานโหมกระหน่ำ ให้ลืมช้ำ
กว่าจะมาได้อ่านกำลังใจของเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ...
ความหมองมันกระเจิดกระเจิง ตกใจงาน หนีไปไหนต่อไหนแล้ว
นั่งนิ่งหน้าจอเป็นนานสองนาน มีเพียงหัวใจกับน้ำตาที่ปริ่ม ๆ ว่าจะไหล ไม่ไหล หายใจอยู่เงียบ ๆ สักพักก็ยิ้มออก
คิดถึงมาก....ค่ะ ไม่คิดว่าจะผูกพัน กับสัมพันธภาพผ่านตัวหนังสือ ผ่านภาพในหน้าจอคอมฯ ได้ขนาดนี้
ไม่เคยพบหน้ากันจัง ๆ ไม่เคยได้คุยอะไรกัน
บอกว่าไม่รู้จักกันก็ยังได้เลยนะ
แต่ที่มันรู้สึกน่ะ... อบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ
ช่วงนี้งานยุ่งมากเลยค่ะ
ยังพอมีเวลามาอ่าน มาทักทาย แต่ "วันนี้ของหมีสมองฯ.__" ไม่รู้ว่าจะประทุเมื่อไหร่
[ หากมีงานพบปะสังสรรค์กันอีกในภายหน้า
อาจจะกล้าเอาตัวเป็น ๆ ไปเข้าพบ
หมีสมองฯ น้องใหม่ขอสยบ
ไปยืนประกบกับรุ่นใหญ่ลายคราม
วันนี้ยังกล้า ๆ กลัว ๆ
แอบมา Post มั่ว ๆ จนมีถึง "หมีสมองฯ ศูนย์สาม"
ดีใจที่ยังอุตส่าห์มี คนเฝ้าติดตาม
ไม่ประนามว่าเขียนบ้าอะไรก็ไม่รู้...]
ขอบคุณนะคะ ...ขอบคุณจริง ๆ
โดยคุณ :
หมีสมองฯ - [1:47:54 27 พ.ค. 2544] |
