เป็นอีก1คนที่แวะผ่านเข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆในนี้อยู่บ่อยครั้ง.. แต่เป็นครั้งแรกที่โพสต์ข้อความ... ช่วงชีวิตตอนนี้ไม่มีความสุขเลยแต่พอได้อ่านอะไรดีๆจากในนี้ก็ทำให้ยิ้มทั้งน้ำตาอยู่บ่อยครั้งเหมือนกัน...
      มีเรื่องเศร้าๆอยากเล่าให้ฟังและอยากลองถามทุกๆคนที่ได้อ่านนะคะว่า... เราควรทำอย่างไรกับเรื่องนี้ดี... เผื่อความคิดของหลายๆคนอาจทำให้เรามองเห็นองศา.. ที่ต่างจากที่มองอยู่บ้าง...
      เมื่อหลายเดือนก่อนเราได้มีความรักเกิดขึ้นกับคนๆนึง.. เค้าเป็นคนที่เรารู้จักแต่ชื่อมาเป็นเวลานาน(หมายถึงรู้จักแต่ชื่อแต่ยังไม่เคยพบหน้ากัน) เพราะเค้าเป็นเพื่อนของพี่เรา.. แต่แล้วก็ได้มีโอกาสคุยกันใน MSN เป็นครั้งแรก...คุยกันวันนั้นรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก...เพราะพี่เราเล่าเรื่องเค้าในมุมที่ไม่น่ารักนักให้ฟังบ่อยๆ.. แต่พอเราได้คุยจริงๆเค้าก็ไม่เป็นอย่างที่เราเคยรู้ พอวันต่อมาก็เริ่มที่จะคุยโทรศัพท์แทน... คุยกันทุกวันประมาณ 1 เดือนก็ได้มีโอกาสพบกันในงานเลี้ยง.. เป็นงานเลี้ยงที่เราตั้งใจไปมากๆ แล้วพอได้พบเค้าเราก็ไม่ผิดหวัง เค้าดีและน่ารักเกินกว่าที่เรารู้สึกและคิดไว้ซะอีก.. จนรู้สึกประทับใจ หลังจากงานเลี้ยงคืนนั้นเราก็ได้เจอกันอีกบ่อยๆ  ทั้งๆที่บ้านก็ไกลกันมากๆ แต่เค้าก็ปลีกเวลามาหาหลังเลิกงานก็มาเจอกันเกือบทุกวัน.. จนเรารู้สึกเหมือนกัน2คนว่า เรามีอาการติดกันมากเกินไปเพราะใน2เดือน 60 วัน เราเจอกันประมาณ 40 วัน
      ความรู้สึกที่เรามีต่อเค้าคือเค้าเป็นคนที่อบอุ่นมากๆ.. อ่อนโยนกับทุกๆคน.. มีน้ำใจกับทุกๆคนเช่นกัน และสิ่งที่สำคัญคือเค้าใส่ใจเราในทุกๆเรื่องตั้งแต่วันแรกที่คุยกัน.. เรื่องที่เค้าถามและห่วง ผ่านมา3เดือนก็ยังถามและห่วงอยู่เหมือนเดิม(ไม่รู้ว่าตาบอดแล้วเข้าใจไปเองรึป่าว).. แต่ยอมรับว่ามีความสุขเมื่อได้พบกันหรือคุยกัน จนเข้าเดือนที่4 เรารู้สึกว่าปัญหาของเรา2คนที่ติดกันมากเกินไป ต้องแก้ไขแล้วเพราะจากที่เคยคุยกันดีๆก็ทำให้หงุดหงิดขึ้นมาง่ายๆเพราะจริงๆไม่อยากเป็นแบบนี้... อยากได้ไปหาเพื่อนๆคนอื่นๆได้ทำในสิ่งที่อยากทำบ้าง  เราก็เลยปรึกษาเพื่อนสนิทของเราว่าควรทำอย่างไรดี(เพื่อนคนนี้เรารู้จักกันมา10ปีแล้ว)... เค้าก็พลอยได้คุยกับเพื่อนเราไปด้วย จนวันนึงเรากับเค้าทะเลาะกันด้วยสาเหตุที่เล็กมากๆ เค้าก็เลยโทรไปปรึกษาเพื่อนเราคนนี้ว่า... ไม่อยากทะเลาะกับเราแบบนี้อีกและ ถ้าจะมาง้อเราต้องทำอย่างไรเพราะเค้าเข้าใจว่าเราโกรธมาก... แต่ก็ไม่ใช่เลยเพราะเราแค่อยากได้คำขอโทษก็เท่านั้น.. (ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่เข้าใจผิดมาตลอดว่าเค้ารู้จักเราแต่แล้วจริงๆก็ไม่เลย)
      หลังจากที่ทะเลาะกันคราวนี้เค้าหายไปนานประมาณ5วัน จนเราเริ่มสงสัยว่าเค้าหายไปไหน ก็ลองถามจากเพื่อนสนิทเราว่าเค้าโทรมาถามถึงเราบ้างมั๊ย เพื่อนเราก็บอกว่า.. ไม่มี.. ก็คือมีความผิดปกติแล้ว จนครบ2อาทิตย์เราก็เริ่มรู้สึกแล้วว่าเค้าต้องมีคนใหม่แน่ๆ เราตกลงที่จะโทรไปหาเค้าเอง.. ถามเองเลยว่าเกิดอะไรขึ้น.. เค้าก็บอกว่าเค้ายุ่งๆแล้วก็มีเพื่อนใหม่ที่คุยกันถูกคอเพิ่มขึ้นมา...เลยทำให้ไม่ได้คุยกะเราเหมือนก่อน.. ตั้งแต่วันที่เค้าพูดประโยคนี้ เค้าก็เปลี่ยนไปเลย อย่างกับคนละคนที่เราเคยรู้จัก ไม่มีแม้แต่ข้อความที่เคยส่งถึงกัน มีแต่เราส่งไปฝ่ายเดียว ไม่มีโทรศัพท์มาถามว่าจะมาหาที่บ้านสะดวกมั๊ย.. ทานข้าวเย็นกันดีกว่า..ไม่มีทุกๆอย่างที่เคยมี... มีแต่ความไม่เหมือนเดิม
      วันนึงก็นั่งถึงเพื่อนสนิทเราว่าทำไมพักนี้ห่างหายไปนาน.. ก็เลยโทรไปหาเพื่อนกะว่าจะทักทายกันธรรมดา  แต่แล้วเราก็ได้ยินเสียงริงโทนซึ่งอยู่ข้างๆเพื่อนเราเป็นเสียงที่คุ้นหูมากๆ เพราะริงโทนนี้เราเป็นคนแต่งให้เค้าเอง... เรามั่นใจว่าไม่มีใครใช้แน่นอน ตอนนั้นเรารู้แค่ว่าเค้าไปพักผ่อนกับที่บ้านเค้าที่ต่างจังหวัดที่ชะอำ... แต่ตอนนั้นเพื่อนเราบอกว่าเพื่อนอยู่ที่คอนโดมีปาร์ตี้นิดหน่อย.. ก็เลยกะว่าพรุ่งนี้จะไปหา  พออีกวันนึงเราโทรเข้าไปที่คอนโด แม่ของเพื่อนเราบอกว่าเค้าไปต่างจังหวัดไปเที่ยวชะอำกับเพื่อนที่ทำงาน... พอหลังจากที่แม่ของเพื่อนเราพูดอย่างนั้นจบ... ทุกสิ่งที่มันคาใจมาเป็นเวลานับเดือนก็ทำให้เราได้คิดว่า หรือเพื่อนสนิทของเราเองที่เค้าหมายถึงคนที่เค้าคุยถูกคอด้วยมากๆจนทำให้ลืมเราได้.. พอกลับจากทะเลเราก็โทรถามความจริงกะเค้าทันที   เค้าก็บอกว่าจริงๆแล้วเค้าก็มีคนใหม่ดูๆอยู่... เพราะเค้าบอกว่าคนใหม่เค้าคุยรู้เรื่องกว่าเรา พูดจาภาษาเดียวกัน ซึ่งเค้าเพิ่งมารู้สึกตัวว่าเราไม่ใช่อย่างที่เค้าต้องการ  เค้าไม่เคยรู้จักตัวตนของเราเลยคงเข้ากันไม่ได้หรอก
      ในตอนที่คุยกันอยู่นี้.. คุยกันทางมือถือและปกติเค้าเป็นคนที่ไม่ชอบคุยโทรศัพท์และเปิดเพลงไปด้วย.. แต่เราได้ยินเพลงที่เหมือนเค้าเปิดอยู่  เราเลยถามว่าวันนี้ทำไมถึงเปิดเพลงไปด้วยคุยไปด้วย.. ก็มีเสียงผู้หญิงพูดขึ้นมาว่า " ชั้นเปิดเองแหละ "... เท่านั้น ทำเราอึ้งไปพักใหญ่(เพราะเป็นเสียงของคนที่เราเรียกว่า*เพื่อน*สนิทมา10ปี)  เราเหมือนมีไม้หน้า3มาฟาดแรงๆที่หน้า มันชาไปหมดเหมือนกุญแจที่พยายามตามหามานานก็เจอแล้วและได้ไขความลับที่อยากรู้แล้วออกแล้ว... แต่เรายังไม่พร้อมจะเปิดว่าเราจะต้องเจออะไรบ้าง  ได้แต่นั่งคิดว่า..ถ้าวันนี้เราไม่รู้ เราก็ยังจะมีความสุขบนรอยน้ำตาที่เรายังสามารถคิดถึงเค้าได้.. มีแต่ความไม่แน่ใจแต่เราก็ยังมีความสุขได้บ้าง... มีความสุขบนความไม่รู้  แต่พอความจริงมันเปิดออกมาแล้วว่า.. เค้ามีคนอื่นจริงๆ และคนๆนั้นก็คือเพื่อนสนิทเราเอง คนที่เราไว้ใจเล่าในทุกๆเรื่องเกี่ยวกับเค้าให้ฟัง... กลับมาทำอย่างนี้กับเราได้ ถึงรู้ก็ยังทำใจไม่ได้เลย เพราะไม่ทันตั้งตัวมาก่อน ถ้าเค้าไปมีคนอื่นที่ไม่ใช่คนใกล้ตัวอย่างนี้... เราจะรู้สึกว่า เรากับเค้าคงเข้ากันไม่ได้จริงๆ แต่นี่คนใกล้ตัวมากๆ ทั้งเค้าและเพื่อนเรา...ทำอย่างนี้กับเราได้อย่างไง ทำไมไม่นึกถึงใจเราบ้าง..
      จากวันที่รู้ความจริงทั้งหมด จนถึงตอนนี้ก็ครบ2เดือนพอดี เป็น2เดือนที่ในสมองเรามีแต่ความระแวง ระแวงทุกๆคน เพราะขนาดคนที่เรารู้จักมา10ปีแล้ว... เรายังมองเค้าไม่ออกเลย แล้วใครที่เราจะสามารถไว้ใจได้อีก.. ถามตัวเองอยู่ทุกวันว่าทำไมเรื่องอย่างนี้ต้องมาเกิดกับเราด้วย... ระยะเวลาที่ผ่านมา เค้าก็คบกันแต่โดยที่เราไม่รู้อยู่คนเดียวเหมือนตัวเองมี*เขา*อยู่เต็มไปหมด.. ทำไมเค้าทำกับเราได้
      ณ ตอนนี้เค้าคบกันอย่างเปิดเผย คนอื่นๆก็แปลกใจเพราะทีแรกเห็นเค้าไปไหนมาไหนกับเราแต่วันนี้กลายเป็นไปไหนกับเพื่อนเราแทน... ตอนนี้เรากับเพื่อนยังต้องคุยกันอยู่บ้างเพราะงานที่เราทำ แต่กับเค้าเราก็ยังเป็นห่วงมีส่งข้อความไปหาบ้าง โทรไปถามไถ่บ้าง แต่เค้าก็ไม่เคยรับสายเราเลย มีแต่โทรกลับมาเอง แต่ก็ไม่บ่อยนัก
      คือสิ่งที่อยากรู้ตอนนี้ว่า เราควรทำอะไรได้แค่ไหนบ้าง...สำหรับเค้า เค้าก็ยังคือคนที่เราคิดถึงอยู่เสมอ เพราะตอนที่ดีกันเรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนดี เป็นคนที่น่ารักออกมาจากข้างใน เหมือนเราฝังใจและตอกย้ำความรู้สึกดีๆอันนั้นมาตลอด... บางทีคิดถึงก็อาจจะส่งข้อความไปหาบ้าง อยากคุยก็โทรไปหาบ้าง(อาจจะมีโทรกลับมาแต่ไม่บ่อยนัก) เค้าก็ยังเป็นคนน่ารักในสายตาเราและ เพื่อนๆคนอื่นๆเราเสมอ... เค้าคุยกับทุกคนได้ แต่ยกเว้นเราเพราะคนอื่นๆโทรไปเค้ารับสายแต่เค้าไม่รับสายเราสายเดียว... เราอยากรู้ว่า เราควรทำอะไรให้เค้าได้แค่ไหนบ้างที่มันจะไม่ทำให้เค้าลำบากใจและมองเห็นสิ่งดีๆที่บริสุทธิ์ใจให้เค้าจริงๆ...
       ส่วนกับเพื่อนเราคนนี้... ถามว่าเราโกรธมั๊ย เราไม่โกรธเพื่อนหรอกเราโกรธตัวเองมากกว่าเพราะถ้าเราไม่ให้เค้า2คนมารู้จักกัน เค้าก็ไม่มีทางเจอกันได้... เป็นความพลาดของเราเอง ที่ทำอย่างนั้นลงไป... มีหลายคนแนะนำว่าให้เราเลิกคบเพื่อนเราคนนี้ไปได้แล้ว เพราะถึงขั้นทำแบบนี้กันก็ไม่ควรจะมาคุยมาคบเป็นเพื่อนกันอีก... แต่เรารู้สึกว่าถ้ายังได้คุยกับเพื่อนคนนี้อยู่เราก็ยังจะได้ทราบความเป็นไปของเค้าบ้าง... เพราะเรายังตัดเค้าไม่ได้ ยังอยากทราบว่าเค้าเป็นไง สรุปแล้วเราควรจะคุยกับเพื่อนเราคนนี้ได้แค่ไหนบ้างที่จะไม่ทำให้เพื่อนเราลำบากใจหรือให้ดูไม่น่าเกลียดในสายตาเค้า
        ยอมรับว่าหาข้อสรุปของตัวเองไม่ได้ว่าตัวเองควรจะยืนอยู่ตรงไหนดี ยืนให้เหมาะสมกับทุกๆอย่าง... หรือเราควรจะออกไปจากสังคมรอบข้างอันนี้ได้แล้ว  คือออกไปจาก2คนนี้โดยสิ้นเชิงแล้วไม่ต้องหันมามองอะไรอีก... อยากทราบความเห็นของหลายๆคนนะคะว่าเราควรทำไงดี  จริงๆแล้วถ้าใครได้อ่านมันอาจจะเป็นเรื่องที่ดูเล็กๆมาก แต่ถ้ามันเกิดขึ้นกับใครเชื่อได้เลยว่ามันเป็นเรื่องที่ใหญ่สำหรับความรู้สึกคนๆนั้นแน่นอน...
      ถ้าอ่านแล้วก็เอาไว้เป็นอุทาหรณ์นะคะ.. สำหรับคนใกล้ตัวที่อาจจะคาดไม่ถึงว่าจะเป็นเค้าก็ได้... คำว่า*ไว้ใจ*ก็ใช้ไม่ได้กับคนทุกคน

*****ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นนะคะ*****

   

โดยคุณ :

เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้กับทุกคน แต่มันขึ้นอยู่กับตัวของเราเองว่าจะยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้แค่ไหน มันขึ้นอยู่กับใจของเราด้วยว่าเข้มแข็งแค่ไหนที่ทนเห็นเค้า2คนคบกัน ขอให้คิดว่านั่นเป็นแค่คนที่เรารู้จักก็พอ เรื่องมันผ่านไปแล้ว จะแก้ไขอะไรคงไม่ได้แล้ว และขอให้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เป็นประสบการณ์ที่ทำให้หัวใจเข้มแข็งขึ้น ในชีวิตของคนเรานั้นต้องเจอกับเรื่องราวต่างๆอีกมากมาย ทั้งดีและไม่ดี ถ้าเรามีจิตใจที่เข้มแข็งเราก็จะผ่านเหตุการณ์ต่างๆไปได้ แต่กำลังใจก็เป็นสิ่งสำคัญนะ ครอบครัว(พ่อ-แม่)คือแหล่งที่ก่อให้เกิดกำลังใจที่ดีที่สุดอย่าลืมคิดถึงพวกท่านนะ และเพื่อนๆในบอร์ดนี้ก็พร้อมที่จะเอาใจช่วยให้ผ่านเหตุการณ์เลวร้ายนี้ไปให้ได้ มีอะไรก็เข้ามาคุยกันในบอร์ดนี้ได้เสมอนะครับ ยินดีต้อนรับเพื่อนร่วมบอร์ดคนนี้ครับผม

โดยคุณ :

นึกถึง "ผู้ชายคนนั้นฉันให้เธอ" ขึ้นมาเลยอ่ะ

โดยคุณ :

ช่างหัวมัน...โกรธมันไปเลย แต่อย่าไปใส่ใจ

เค้าคบ ๆ กันไป เชื่อสิ สักวันหนึ่งผู้หญิงคนนั้นก็ต้องเริ่มระแวง ผู้ชายคนนั้นเหมือนกันว่าสักวันเค้าจะไปแอบสนิกกับใคร เหมือนที่เค้าเคยทำแล้วหรือเปล่า จริงค่ะ ความไว้ใจเมื่อมันหายไปแล้ว มันจะไม่มีวันกลับมาอีก  เฮอะ ๆๆ เชื่อสิ วันหนึ่งเค้าก็ต้องระแวงคนของเค้าตอนนี้เหมือนกัน

แค่นี้ก็สะใจพอแล้ว......

อ่อ ดีแค่ไหนค่ะ ที่เรารู้ว่าเพื่อนที่สนิท 10 ปี หักหลังได้ ดีกว่าต้องรู้จักกัน 20 ปีนะ แล้วก็ดีแค่ไหนอีก ที่โดนผู้ชายที่เราหลงรักไม่กี่เดือน หักหลัง ดีกว่าโดนสามีหักหลังนะคะ  

เป็นกำลังใจให้ค่ะ หากิ๊กใหม่ได้เร็ว ๆ นะคะ

โดยคุณ :

ขอบคุณสำหรับทุกๆความเห็นนะคะ...และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้แก่กัน
ช่วงนี้ทำใจได้มากขึ้นแล้วค่ะ... และจะรีบหากิ๊กใหม่เร็วๆตามคำแนะนำค่ะ

โดยคุณ :

ขอแนะนำว่า ไม่ต้องหนีหน้าออกจากสังคม หรือหนีหน้าจากเค้าทั้ง 2 คนนะค่ะ เพราะเราไม่ใช่ผู้ผิด คนที่ควรจะหนีหน้า และละอายคือ เค้า 2 คนมากกว่าค่ะ เราก็ใช้ชีวิตของเราต่อไป พยายามหากิจกรรมใหม่ๆทำ เรียนรู้อะไรใหม่ๆ พบเพื่อนใหม่ๆ จะได้ไม่มีเวลาไปคิดมากค่ะ พยายามไม่โทรไปหาเค้า ในเมื่อเค้าไม่เห็นความสำคัญของเรา เราก็ไม่ควรจะใส่ใจกับคนแบบนี้ค่ะ เอาเวลามาทำชีวิตให้มีความสุขขึ้นดีกว่าค่ะ

เป็นกำลังใจให้ happy เร็วๆนะค่ะ

โดยคุณ :

เคยเจอเหมือนกัน แต่นานมาแล้ว ตอนนั้นโกรธเพื่อนมากๆ มีแต่คำถามว่า
"ทำไมเพื่อนที่สนิทกันขนาดนี้ ถึงทำได้ ?"
"ทำไมเพื่อนถึงไม่บอกเรา ?"
"ความเพื่อน ไม่มีความหมายเหรอ ?"
มีคำถามอย่างงี้อยู่ในใจหลายวัน เสียใจ ร้องไห้ โกรธทั้งเพื่อน และเขาคนนั้น เมื่อเวลาผ่านไป กลับนั่งคิด และมีคำถามในใจ  "ผู้ชายคนนี้เรารักหรือว่าแค่ชอบกันแน่" หาคำตอบให้ตัวเอง นึกถึงเรื่องที่ผ่าน ๆ มา แล้วมาคิดได้ว่า มันก็แค่คน ๆ หนึ่งที่ผ่านมาในชีวิต เมื่อมันไม่ใช่ สักวันมันก็ต้องไปอยู่ดี ก็ช่างมันเถอะ
กับเพื่อนเรา ให้นึกถึงสิ่งดี ๆ ที่ผ่านมา เวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ต้องใช้เวลาสร้างมานานนับสิบปีเลยนะ จะมาเสียเพราะคน ๆ เดียวเหรอ นึกถึงสิ่งเหล่านี้แล้ว ความโกรธก็เริ่มเบาบางลง แล้วหยุดคิด จึงเริ่มคุยกับเพื่อนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา ปรับความเข้าใจกัน แล้วก็ให้อภัย จนทุกวันนี้เพื่อนคนนี้ก็ยังคบกันอยู่ ช่วยเหลือเกื้อกูลกันตลอดมา
ที่เล่ามาอยากให้คิดว่า คนไหนที่เรารักมากกว่ากัน ก็ให้อภัยเขาคนนั้นไป แล้วชีวิตก็จะมีความสุข

สรุป หากิ๊กใหม่ดีที่สุด แต่เพื่อนก็ยังคบไว้ถ้าเขาดีจริง

ผมขอโทษครับ

โดยคุณ :

อ้าว...ไม่ใช่เราหรอกเหรอ แล้วไป

เราเชื่อว่าถ้าคุณเคยเจอสามารถมาโพสเล่าให้พวกเราฟังได้ขนาดนี้ แสดงว่าตอนนี้กำลังใจคงดีขึ้นมาแล้ว

ง่า...แต่อย่าหากิ๊กเลยนะคะ หาคนรักดีๆกว่า

  วันนี้ไปร้านหนังสือมาค่ะ...ได้กลับมา2เล่ม  1ในนั้นคือ หนังสือ"รักบัดซบ"
ทีแรกกะว่าจะไม่ซื้อเล่มนี้แน่นอนเพราะยังไม่มีอารมณ์จะอ่านอะไรแบบนี้
แต่พอได้อ่านเรื่องนึงในหนังสือเข้าชื่อ "เพื่อนรักหักหลัง"... อ่านได้ 2 หน้า
ก็เลยตัดสินใจซื้อดีกว่า  เพราะคล้ายกับตัวเราเหลือเกิน... พอได้อ่านจนจบ
ก็ได้แต่นั่งนึกขำๆว่า.. เรื่องแบบนี้ทำไมถึงเกิดขึ้นกับคนหลายคนเยอะจัง
และแค่รู้สึกว่า.. คนที่ทำให้เราเจ็บ ไม่ใช่เพื่อนเราไม่ได้เหรอ.. คือไม่ใช่จะตัด
เพื่อนไม่ได้นะคะ.. แต่แค่รู้สึกว่าเวลาที่ผ่านมาเรารู้สึกไปเองว่าเรารู้จักเพื่อนเราดี
แต่ความเป็นจริงแล้ว.. เราไม่รู้จักเค้าเลยต่างหาก... รู้สึกพลาดที่เข้าใจผิด
เป็นอย่างนั้น.. เพราะเวลาก็ใช้พิสูจน์ใจใครไม่ได้.. (อาจจะเป็นกับบางคน)
เลยทำให้นึกต่อไปอีกว่า... แล้วทุกๆคนที่อยู่รอบๆตัวหล่ะ เรารู้จักเค้าดีรึยัง
หรือบางทีเราอาจจะไม่รู้จักใจเค้าเลยสักคนก็ได้.. ไม่อยากมีอาการระแวง..
แต่ก็อดนึกไม่ได้ทุกที

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้กันนะคะ.. ตอนนี้ก็ดีขึ้นกว่าเมื่อ2อาทิตย์ก่อน
เยอะเลย.. พยายามหลีกหนีการที่จะพบปะเค้าทั้งคู่.. คือเราต้องเป็นฝ่ายยอมหนี
เพราะคนที่เจ็บมากกว่ามันคือเรา..ไม่ใช่เค้า.. และจะลองนำวิธีที่ทุกๆคน
แนะนำไปปฏิบัติดูค่ะ... ถ้าได้ผลอย่างไงแล้วจะมาเล่าสู่กันฟัง..

ขอบคุณมากๆค่ะ...
ยิ่งอ่าน..ยิ่งรู้สึกว่าบอร์ดนี้อบอุ่นจริงๆด้วย...

โดยคุณ :

เศร้านะอ่านๆไปแทบร้องไห้เลย

แต่...บางที2คนนั้นเค้าอาจไม่ต้องการหักหลังคุณก็ได้
พรหมลิขิตไง เคยถ้าเค้า 2 คนเป็นคู่กันจริงๆมันก็ต้องเป็นแบบนี้ แต่มันแย่ที่คุณต้องมานั่งเป็นทุกข์

ต้องพยายามนะ พยายามให้อภัยเค้า มันต้องใช้เวลามากอยู่เหมือนกัน
เราเองก็เคยเจ็บ สุดท้ายเวลาจะเป็นยารักษาเรา

ตอนนี้ต้องอดทนมากๆ และมองโลกในแง่ดีเข้าไว้
เรารู้ เราเห็นตอนนี้(เพิ่งจะคบกัน 3 เดือน) ยังดีกว่าคบกับเค้านานกว่านี้ถึงตอนนั้นจะเจ็บกว่านี้หลายเท่า ก็ต้องบอกว่าขอแสดงความยินดีที่คุณจะได้ไม่ต้องเจ็บมากกว่าตอนนี้

หายเร็วๆนะ และขอให้เจอคนที่เป็นตัวของคุณด้วยนะคะ

1 อาจจะเป็นเพราะว่าคุณเล่าเรื่องเพื่อนชายคุณให้เพื่อนซี้ฟังบ่อย แล้วเพื่อนซี้ของคุณก็นำไปเล่าให้เพื่อนชายคุณฟัง ดังนั้นเพื่อนชายคุณก็เลยรู้สึกว่าคุณเปิดเผยเกินไป ในขณะเดียวกันเพื่อนซี้ 10 ปีของคุณ ก็ใช้จุดอ่อนของคุณ มัดใจเพื่อนชายคุณ .... คุณคือจุดอ่อน

2 หยุดโทรไปหาเพื่อนชายคุณเถอะ เขาจะมองว่าคุณไม่มีความเป็นกุลสตรีหลงเหลืออยู่เลย เข้าทำนองว่า ผู้ชายทิ้งแล้วตื้ออยู่นั่นแหล่ะ (ผู้หญิงตื้อผู้ชาย) ถ้าเขารำคาญคุณมากๆ สักวันหนึ่งเขาอาจจะตอบสนองคุณก็ได้ เมื่อนั้นคุณจะร้องไห้มากกว่านี้นะ

3 เมื่อคุณโทรไปหา และเพื่อนชายคุณโทรกลับมาหาคุณ ก็เพราะเขาต้องการตัดความรำคาญมากกว่านะ คุณควรเลิกโทร ก่อนที่เพื่อนชายคุณจะเอ่ยปากบอกคุณว่า เลิกโทรมาหาผมได้ไหม มันน่ารำคาญมาก ...แล้วเมื่อนั้น...คุณจะจ๋อย

4 ไม่ต้องเลิกคบเพื่อนซี้ 10 ปีของคุณหรอกนะ เพราะไม่แน่ 2 คนนั้นอาจจะเลิกกันในอนาคตก็ได้ คุณก็คุยกับเพื่อนคุณแบบปกติแหล่ะ เพราะไม่งั้นชาวบ้านจะมองว่าคุณเป็นคนขี้หึง + ริษยา ถ้าจะโกรธเพื่อน ก็โกรธในใจ อย่าแสดงออกมา ยังไงทุกคนในสังคมก็ต้องอยู่ร่วมกัน ...ไม่มีมิตรแท้ และศัตรูถาวร จำไว้

5 การที่คุณต้องการพูดคุยกับเพื่อนซี้ 10 ปีของคุณ มันทำให้คุณได้รับรู้เรื่องราวของเพื่อนชายคุณ นั่นมันไม่ดีนะ คิดดูซิ ทำไมเพื่อนของคุณเล่าเรื่องเพื่อนชายให้คุณฟัง ทั้งๆที่ทั้ง 2 คนก็คบกันอย่างเป็นทางการ แบบเปิดเผยให้ชาวบ้านรับรู้แล้ว .. คำตอบก็คือ เพื่อนคุณกำลังตบหน้าคุณอยู่หรือเปล่า ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะไม่รู้ธาตุแท้ของเพื่อนคุณ แต่เชื่อว่าคุณน่าจะเดาอะไรบางอย่างออกนะ

6 เขาเคยขอคุณเป็นแฟนอย่างเป็นทางการหรือเปล่า ถ้าเคย ก็แสดงว่า เขาเบื่อคุณแล้ว แต่ถ้าเขาไม่เคยขอคุณเป็นแฟนอย่างเป็นทางการ แสดงว่าคุณรักเขาข้างเดียว

7 มีเสียงผู้หญิงพูดขึ้นมาว่า " ชั้นเปิดเองแหละ "... เอ๊ะ หมายความว่าเขา 2 คนอยู่ห้องเดียวกัน อาจจะกำลังเปิบพิสดารอยู่ก็ได้ในตอนนั้น ทำไมคุณไม่ตัดใจหล่ะ ค่อยๆตัดใจก็ได้

8 คนเรา ถ้าจะเป็นเนื้อคู่กัน ยังไงก็ไม่มีทางพรากจากกันหรอกนะ ยกเว้นแต่ว่าคุณได้ผู้ชายมีตำหนิ...เอ๊ะ..เขียนเองยัง งง  เลย

รัก เป็น มนตราอย่างนึง
เมื่อเกิดขึ้นแล้ว จะบังตาให้มืดมัว มองไม่เห็นรายละเอียดอันร้ายกาจใดๆ
..
คุณถึงไม่เห็นว่าเขาเป็น "ไม้เลื้อย" ใกล้ใคร ชอบคนนั้น
คุณถึงไม่เห็นว่าเขาเป็น "คนมักง่าย" ชอบกับคุณ แล้วไปจีบเพื่อนคุณอีก (ผู้ชายแบบนี้ คุณภาพต่ำมาก ขอบอก)
และรายละเอียดอีกมากมายที่คุณยังไม่เห็น.. ก้อเพิ่งคบกันแค่สองเดือน

ดีแล้วที่เขาจากไปตอนนี้ เปลืองหัวใจไปแค่ 2 เดือน
ยินดีด้วยนะ

           ขอบคุณมากๆนะคะสำหรับทุกๆความเห็น.. เพิ่งมองว่า*เค้า*เป็นประเภท*ไม้เลื้อย*จริงๆด้วย ใกล้ใครก็ชอบคนนั้น รู้สึกดีกับคนอื่นๆไปทั่ว..
       
      วันนี้มีโอกาสไปดูคอนเสิร์ตของมาช่ามาค่ะ.. ที่อิมแพค..
สนุกดีนะแต่โดยรวมๆแล้วออกจะเศร้าๆมากกว่า.. ยิ่งช่วงที่แอม-เสาวลักษณ์
เป็นแขกรับเชิญยิ่งเศร้ากันใหญ่ช่วงร้องเพลง..*กลับมาหาเพื่อน*
ที่มาช่ากับแอมร้องแล้วทำให้นั่งนึกถึงเค้ากับเพื่อนเรา.. ในคอนเสิร์ต..
แอมประกาศเองเลยว่า.. ตอนนี้โสดอีกแล้ว.. นึกถึงตัวเองแล้วเข้าใจแอมนะ
รู้สึกว่าคนที่เพิ่งถูกหักอก.. ดู*อ่อนแอ*ยังไงไม่ทราบ.. แอมร้องเพลง *นับหนึ่ง*
..จากวันนี้ฉันต้องนับหนึ่งอีกครั้ง.. เพื่อลืมเรื่องราวที่ยังค้างคาในใจเมื่อเจอเธอกับเค้า..
รู้สึกว่า.. ร้องได้อารมณ์มากๆ.. ถ้าวันนี้เราได้พบเค้า 2คนในคอนเสิร์ต
เราคงไม่อยากฟังเพลงนี้ไปอีกนานเลย..

          ไม่ทราบว่ามีใครได้ไปชมคอนเสิร์ตนี้บ้างมั๊ย.. เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ
และแอบเห็นคนที่นั่งข้างๆ(ไม่รู้จักกันนะคะ).. ร้องไห้ในคอนเสิร์ตด้วย

โดยคุณ :

ความรู้สึกที่ดีก็เก็บไว้เป็นความทรงจำ

ส่วนความเจ็บปวดที่เขาทำกับเราไว้ ก็เก็บไว้เป็นประสบการณ์ไว้ใช้ในชีวิตต่อไป

อย่าไปอาฆาต พยาบาทนะคะ มันจะไม่ดีกับจิตใจของตัวเอง อโหสิกรรมให้เขาไป แล้วชีวิตคุณจะมีความสุข และจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิตของคุณค่ะ

โดยคุณ :

ผมมีเพื่อนคนหนึ่งเข้าคนนั้นเป็นคนที่นิสัยปานกลางผมนั้นนะอยากสนิทกับเข้าคนนั้นมากและแล้วก็สำเร็จวันนั้นเรานัดไปทานข้าวด้วยกัน(แบบเพื่อนนะ)เขาบอกผมว่าสั่งให้ด้วยนะผมบอกว่าทำไมไม่สั่งเองละเข้าคนนั้นบอกว่าก็ถ้าแกไม่สั่งให้เราแกไม่ต้องยุ่งกับเรา(วันนั้นผมเศร้ามากถึงกับอั้นนำตาไม่อยุ่และเถียงเข้าไปด้วยความเสียใจ)ทำไมอะแกเป็นเพื่อนยังไงทำไมอะหะฮ้า~~~~~(นับจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเข้าอิกเรยแต่ผมเสียใจมากแต่ก็ยังติดเขาอยุ่ผมมองเข้าด้านเดียวหรือเปล่าครับถ้าผมมองเข้าด้านเดียวช้วยบอกทีว่าทำไมผมถึงเสียใจได้ขนาดนี้~~~~

โดยคุณ :

สัญณาณคู่แท้
1.เวลานึกถึงเค้า เค้าจะโทรมาพอดีหรือไม่ก้อโผล่มา
2.เวลามองหน้ากันใจจะเหมือนโดนอารายบางอย่างสะกดจิต
3.เวลาเราอยากได้ครายสักตคนเป็นเพื่อนเค้าก้อโผล่มาพอดี
4.ครั้งแรกที่รู้สึกว่าเจอกันมาก่อน แต่นึกไม่ออกว่าคราย
5.เวลาอยู่กับเค้าเราจะไม่รู้สึกเกร็งแต่รู้สึกดีที่สุด
คนที่อ่านกระทู้นี้ต้องโพสไม่งั้นเธอจะต้องมนตราน่ากลัวแต่ต้องโพสแค่5อันแล้วคุณจะพบกับสิ่ง อัศจรรย์บางอยาง  นี่เรื่องจริง นะ

จะให้เอาบุญ นะ คือว่าเรื่องเนี่ย คิดเองทั้งนั้น สรุปง่ายๆ ผู้หญิงเค้าคงจะอยากคุยกับคน ทั้งหูเบา โลเล และ หลอกตลอดเวลา หรอก นะ ง่ายๆ จะขอผู้หญิงแต่งงานพร้อมกันถึง สอง คน ได้ยังไงกัน คุณ ใครจะ ทน

โดยคุณ :