วิงเวียนชีวิต : ..ปวดหัวจัง

กระดานความรู้สึก

วิงเวียนชีวิต : ..ปวดหัวจัง

..นี่มันก็ดึกแล้ว
..ปวดหัวจัง

"มีพารามั้ยคะ" ฉันหันไปถามวรเชษฐ์ กับ อภิชาติ และแมวน้ำโขดหินข้างๆอีก 2-3 ตัวที่สนิทกัน
"ไม่มีว่ะ" แมวน้ำวรเชษฐ์ตอบ
"อ่ะ ยาดม" ..อภิชาติช่วยได้มากเลยค่ะ(ฉันคิด)
"ยาหม่องแทนได้มั้ย" ..เอาไปทาข้างบ้านคุณเหรอคะ (ฉันคิดอีก)

"เฮ้ย ใครมีพาราบ้าง" เสียงแมวน้ำอภิชาติถามเพื่อนๆ
แล้วประโยคเดียวนี้ก็ลามต่อๆกันไปเหมือนไฟไหม้หาด
ฉันเกรงว่ามันจะโอเวอร์ไป แค่แมวน้ำตัวหนึ่งปวดหัว ทำยังกะใครตาย

"ใครเป็นอะไร" แมวน้ำวิรุณชัยถามเสียงดังกว่าเพื่อน และ-แหล-กว่าเพื่อน แมวน้ำเกย์ที่หาดมักจะน่าเอ็นดูอย่างนี้
"ไอ้นี่มันปวดหัว" วรเชษฐ์ทิ่มครีบมาที่ฉันอย่างทะนุถนอมสิ้นดี
แมวน้ำวิรุณชัยได้คำตอบแล้วก็หันไปกรีดครีบจิ้มโทรศัพท์

..เหมือนโดนสมอเรือทุ่มหัว
..ฉันนอคคาโขดหิน
ตอนนี้หาดสิ้นเสียงถามหายาพาราไปแล้ว
คงไว้แต่เสียงนินทาสิงโตทะเลหาดใกล้เคียง

แมวน้ำวิรุณชัยวางหูโทรศัพท์ หันมาจีบปากจีบคอ "อย่าเพิ่งตายสิ ชั้นโทรถามเพื่อนให้แล้ว แกรออยู่นี่นะ เดี๋ยวชั้นไปเอายาให้"
"ขะ.." คำขอบคุณยังไม่ทันหลุดจากปาก วิรุณชัยก็ส่ายก้นกระดึบผ่านหน้าฉันไปอย่างรวดเร็ว

ระหว่างที่รอวิรุณชัย
ฉันคิดไปเรื่อยเปื่อย..
ฉันกับเพื่อนๆและวิรุณชัยอยู่ร่วมหาดนี้มา 2 ปี
วิรุณชัย ไม่ได้สนิทอะไรกับฉันมากมาย
ทำงานด้วยกันก็นับครั้งได้
แต่ทำไมมันดีกับฉันจัง
มันประสงค์อะไรรึเปล่าวะ
ฉันตีลังกากวาดทรายม้วนหน้าคิด ราวดอฟสามชั้นคิดก็แล้ว ยังคิดไม่ออก

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่วิรุณชัยดีกับฉันเกินหน้าเกินตาเพื่อนฝูง
แต่วิรุณชัยมันก็คงดีกับแมวน้ำทุกตัวอย่างนี้
มันเป็นแมวน้ำที่ประเสริฐจัง

"อ่ะ ยา" วิรุณชัยยื่นขวดยากับน้ำให้ขณะที่ฉันฟุบอยู่
"อย่ากินหมดนี่นะแก" ..ดูปากคอมัน

"วิรุณ.." ฉันเหล่ดูหน้าวิรุณชัย และฉีกยิ้มเท่าที่จะยิ้มออก..
" รั ก แ ก จั ง "

..วิรุณชัยเงียบไปหนึ่งอึดใจ
อึดใจที่สองมันค้อนขวับ
" โ ธ่.. อี ตุ๊ ด ! "

..ตั้งแต่นั้น
ฉันบอกรักวิรุณชัยทุกครั้งที่เจอหน้า วันละไม่ต่ำกว่า 10 หน
วิรุณชัยก็วีนกลับทุกครั้งเหมือนกัน ไม่รู้มันเขินหรือขยะแขยง

บางทีน้ำใจเล็กๆน้อยๆ ก็สร้างความซาบซึ้งอย่างใหญ่หลวงให้กับบางคนได้
ทำอะไรให้กันได้ก็ทำเถอะนะ
จะบริสุทธิ์ใจอย่างแมวน้ำวิรุณชัยหรือไม่ก็ตามที

..ปวดหัวจัง /(- -)\