ความคิดเห็นที่ 2
คอนฯนี้ไม่มีเหงา
เรามีพี่จุ้ยนั่งดูเป็นเพื่อน (ขอโมเมเป็นเพื่อนนิดนึงนะพี่จุ้ย)
ครือ..ว่าาา...พี่จุ้ยเล่นไปได้ซักสี่สิบนาที ถูกขัดจังหวะ เขาประกาศหาเจ้าของรถ
พี่ท่านเลยเลิกเล่นซะงั้น...น้าหงารับช่วงต่อ
เอ๊ะๆๆ แอบสงสัย หรือพี่ท่านอยากอู้ หาเรื่องลงมานั่งดูน้าหงา ก็ม่าย..รุ
รู้สึกว่าคุณพี่มีความสุขกับการตั้งอกตั้งใจฟังน้าหงาร้องเพลงมาก
ตั้งใจถ่ายรูปน้าหงามากกกกกก...และนานนนน...
ชั่วโมงกว่าๆศิลปินนอนเปลไม่คลาดคลาจากน้าหงาไปไหนไกล
หายไปแวบๆ กลับมานั่งเฝ้าน้าอีกแล้ว
บางช่วงบางตอนพี่จุ้ยร้องเพลงคลอไปกับน้าหงาด้วย
คนอื่นเค้าปรบมือที่หน้าอกหน้าท้อง
พี่ชายเราชูแขนเหนือหัวปรบมือให้น้า ได้ใจวัยรุ่นจริงๆ
มีคนกระซิบอยากเข้าไปขอลายเซ็น แต่มิกล้า กลัวขัดความสุขพี่ชายคนดี
กระซิบบอกต่อกัน..อย่าไปกวนพี่จุ้ยเลย
ที่ทำได้คืออยู่ในความสงบ
และถ่ายรูปพี่จุ้ยที่กำลังตั้งอกตั้งใจบันทึกภาพน้าหงาด้วยมือถือสุดฮายยย...
คนอื่นรู้สึกอย่างไรไม่รู้ แต่ ~๐~ อิ่ม
คอนเสิร์ตนี้อิ่ม
อิ่มอกอิ่มใจกับสุดยอดแห่งเพลงของน้าหงา
น้าใจดีร้องกล่อมพวกเรานานกว่าชั่วโมง
ทั้งๆที่ ดูท่าว่าน้าไม่ค่อยสบายตัวซักเท่าไหร่
อิ่มอกอิ่มใจ..จะหาโอกาสเช่นนี้ได้ง่ายซะที่ไหน(สำหรับคนบ้านนอก)
นั่งใกล้ศิลปินในดวงใจ ฟังศิลปินในดวงใจอีกท่านร้องเพลงให้ฟัง
ที่ชอบที่สุดอีกอย่างคือได้ฟังเพลงดีๆกับดนตรีเบาๆ
น้าหงามีกีร์ต้าตัวเดียว
พี่จุ้ยมีกีร์ต้าตัวเดียว เม้าฯหนึ่งอัน
ภรรยาหนึ่งท่านเดินวิ่งไปมาระหว่างสามีร้องเพลง(น่ารัก)
กับได้ยิ้มน้อยๆกับรอยกัดเย้าเล็กๆจากน้าหงาส่งหาพี่จุ้ย
ทำเป็นลืมทุกข์ของพี่จุ้ยเรื่องเสียงเคี้ยวเฉาก๊วย ตีไก่ กัดปลา ซะหน่อย
แค่นี้ เราก็สุขได้แล้ว
สุขจริงๆนะ...ชะเอิงเอย
โดยคุณ
:~๐~ เปรมปรีย์ - [15:20:21 30 มี.ค. 2552] |