เมื่อคืนไปดูคอนเสิร์ตดิอิมพอสสิเบิ้ลมาค่ะ
เนื่องจากปลื้มวงนี้มานานแล้ว
พอไปถึงศูนย์วัฒนธรรม ก็เข้าไปทานข้าวร้านอาหาร
ขณะกำลังกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อย
สายตาเราก็พลันเห็นกลุ่มพี่ ๆ เฉลียง
ได้แก่ พี่แต๋ง พี่เจี๊ยบ พี่ดี้ พี่เกี๊ยง พี่นก
กำลังทานอาหารอยู่โต๊ะข้าง ๆ เรานี่เอง
ได้แต่ร้องกรี๊ดอยู่ในใจแต่ข้างนอกดูสงบเสงี่ยมเจี๋ยมเจี้ยม
ไม่กล้าไปทักเพราะเกรงใจและมันเขินด้วย
คิดแต่ว่าวันนี้เป็นวันดีเป็นศรีวันจริง ๆ
ได้พบกับวงดนตรีที่โปรดปรานถึงสองวง
ดีใจที่พี่ๆ เฉลียงชอบดิอิมพอสสิเบิ้ล(ไม่รู้ว่าดีใจทำไม)
แล้วคอนเสิร์ตดิอิมฯก็เยี่ยมจริง ๆ ไม่ทำให้เราผิดหวังเลย
คุณเศรษฐาบอกว่าคอนเสิร์ตนี้ได้ลงกินเนสส์บุ๊กด้วย
ว่าเป็นคอนเสิร์ตที่มีนักดนตรีและผู้ชมอายุมากที่สุดในโลก
(โฮๆๆ รวมพี่ ๆ เฉลียงกับเราด้วยซีเนี่ย)
ถ่ายรูปพี่ ๆ เฉลียงมาด้วย แต่เป็นข้างหลัง
วาสนามีเท่านี้ เวทนาตัวเองจริงๆ
จบการรายงานเพียงแค่นี้นะคะ เล่าไม่เก่งเท่าไหร่ค่ะ

ดีใจด้วย ได้เจอวงดนตรีที่ปลื้มพร้อมกันตั้งสองวง ได้กินข้าวโต๊ะ ข้าง ๆ พี่ ๆ เฉลียงด้วย ผึ้งน่าจะทักพี่เค้าแล้วให้พี่ ๆ เลี้ยงข้าวเลย อิอิ (ล้อเล่น) ปลื้มแทนปนอิจฉาหน่อย ๆ

อยากดูเหมือนกัน วันนี้จะยังหาบัตรทันไหมเนี่ย?

อยากดูพี่ๆ เฉลียงนั่งทานข้าวจัง จะหาบัตรได้ไหมเนีย ???

อยากดูมาก...... ทำไงดี

ยินดีด้วยค่ะ ^_^

เมื่อคืนพาคุณแม่ไปดูมาเหมือนกันค่ะ ..
เป็นคอนเสิร์ตที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ

เสียดายที่ไม่ได้เจอพี่ๆเฉลียง ไม่ทราบว่านั่งอยู่แถวไหนกันคะ

ว้าว น่าอิจฉา

แต้ว : นั่นซีนะคะ ทำไมถึงคิดมุขนี้ไม่ออกเนี่ย เสียดายจัง : )
ผักบ้าฯ : บัตรหมดไปตั้งแต่4วันก่อนคอนเสิร์ตเล่นอีกอ่ะค่ะ
เพื่อนเด็กน้อยสารภี : รู้งี้เมื่อคืนเราแอบซุ่มขายบัตรชมเฉลียงทานข้าวหน้าร้านดีกว่า
ไก่น้อย : อยากดูอันไหนคะ ดิอิมฯหรือเฉลียง อิอิ
เฌอ : ขอบคุณค่ะ ^_^
อันดามัน : อยู่แถวกลางค่อนไปทางขวามือค่ะ

ู^ ^

มายิ้มด้วยคน :)

=^o*=
ยิ้มด้วยความอิจฉา แหะๆ

:)

เหมือนเพื่อนเด็กน้อยเลย....
เรามาลงคะแนนเสียงให้พี่ๆ ขายบัตรเลยดีกว่า เอาหน้าร้านปูดองดีมั๊ย

อ่า......
อยากไปดูเหมือนกัน ถ้าไม่ติดงานที่บ้าน คงซื้อบัตรให้พ่อกะแม่ไปดู The Impossible ด้วยแล้ว
(แล้วเรราาไปดูพี่ๆกินข้าว..เหมือนเป็นของแปลกเลยเนอะ)

เปลี่ยนเป็นซื้อบัตรคุณรวงทองดีกว่า

^____^

ที่พูดมาทั้งหมด สรุปได้ใจความว่าอิจฉาค่ะ

น้องผึ้งจ๋า ทีหลังอย่ามัวแต่เขินขวยเลยโดดเข้ามาทักทายเลยพวกพี่ๆ กัดใครไม่เจ็บหรอกหลังจากพวกเราดูคอนเสิร์ทจบแล้ว ไอ้เราก็ออกมาทีหลังหาพวกมันไม่เจอคิดว่าคงแยกย้ายกันกลับบ้านตามธรรมเนียมของพวกเราคือไม่ต้องร่ำลาอะไรกันให้เสียเวลา ที่ไหนได้ เหลืออีกไม่ถึง100เมตรจะถึงบ้านผมแถวสำโรง มีโทรศัพท์บอกให้กลับมาด่วน ขอโทษทีกูลืมบอกมึง(เจี๊ยบมันโทรมา) ทุกคนอยู่หมดแล้ว ไอ้เก๊ยงไปส่งเมียเดี๋ยวมา ถึงขั้นนี้เราจะใจจืดเข้าบ้านนอนเห็นจะไม่ค่อยเข้าที กลับหัวรถขึ้นทางด่วนกลับมา ร้านปูดอง ใกล้กับศูนย์วัฒนธรรมที่เพิ่งกลับออกไปเมื่อกี้นี้ ความว่ายังไม่ค่อยสะใจ คอนเสิร์ทที่เพิ่งดูจบ ยังตลกไม่พอต้องมาวาดลวดลายต่อกันเกือบรุ่งสาง พอฉลองชัยกับลิเวอร์พูลซึ่งไม่รู้ว่าเสื้อแดงหรือเสื้อนำเงินจบก็กลับบ้าน ถึงบ้านก็ได้เวลาหุงข้าวใส่บาตรพอดี

ฆ่าปูกันอีกแล้ว มิน่า ถึงต้องมาใส่บาตร ว่าแต่ว่า ทำบุญเผื่อพี่จิกหรือเปล่าค่ะ

สาหวัดดี พี่แต๋ง แก้มป่อง คิดถึงพี่ ๆ จริง ๆ สงสัยต้องไปสมัครเป็นพนักงานร้านปูดองท่าจะดีจะได้เจอพวกพี่บ่อย ๆ :)

หนูนั่งอยู่แถว E ประมาณกลางๆ ค่ะ
แหม ถ้านั่งหลังกว่านี้หน่อย จะได้ดูทั้ง ดิ อิม และ เฉลียง ด้วยเลย

แล้วเขาจะมีวีดีโอบันทึกการแสดงเหมือนพี่ๆเฉลียงหรือเปล่าเนี่ย อยากดูๆๆ

ดีดี อยากดู

อยากพาแม่ไปดู... แต่กว่าจะรู้ตัว
ก็สายซะแล้ว.. เฮ้อ

พี่แต๋งครับ
ผมไม่ได้ไปดูกะเขาด้วย
อยากรู้ว่าพวกพี่ๆปราจีนเขายังเป่ากันไหวอยู่หรือเปล่า หรือก็ต้องมีคนช่วยอยู่ข้างหลังแบบพวกพี่ๆด้วย

อิอิ

@^o^@

น้องจิกไม่ไปก็เหมือนตาเห็น พวกพี่ๆเค้าเหมือนพวกเราเด๊ะ ยกเว้นพี่ต้อยคนเดียวไม่มีคนช่วยร้องประคอง นอกกะนั้นต้องมีคนประกบตัวต่อตัว บางคนมีหลายตัวด้วยซ้ำ แต่เพลงของพวกพี่ๆเค้ายังเพราะอยู่นะ จะบอกให้

พี่แต๋งขา คราวหน้าหนูไม่ปล่อยพวกพี่ไว้แน่ ฮึ่ม (น่ากลัวมั้ย) แต่น่าสงสารจังทำไมเค้าถึงลืมพี่แต๋งได้เนี่ย อิอิ
พี่จิกคะ เสียดายที่พี่ไม่ไปดู แต่จริงๆแล้วเสียดายที่ไม่ได้เจอพี่อ่ะค่ะ

ว้า...เสียดาย ถ้ารู้ว่าพี่ๆเฉลียงไปดูก็ดีสิ ตากับยายไม่ยอมให้ไปด้วย บอกว่าไม่ใช่เพลงของเด็กห้ามฟัง(ความจริงคือกลัวหลานไปเป็น ก.ข.ค.)

อยากรู้จังว่าจะซื้อ DVD คอนเสิร์ตนี้ได้ที่ไหนและเมื่อไร ใครรู้ช่วยบอกนะ เพราะชอบวงนี้มานานแล้ว มีเสน่ห์มาก

โดยคุณ :