ก็ไม่มีอะไรมากเท่าไหร่(เอ..หรือว่ามากๆๆ) แค่อยากบอกว่าคิดถึงคุณนายตังเมมากๆเท่านั้นเอง  รู้สึกหายไปนานแล้วนะคะ (รู้สึกว่านานจริงๆนะคะ)  และก็อยากบอกว่าตอนนี้น้องเอยเดินได้แล้วค่ะ  โอ้โห..เดินไม่หยุดเลย  ถามว่าเหนื่อยมั๊ย  น้องเอยตอบว่าเหนื่อยแต่ก็ไม่ยอมหยุดเดิน  คนที่เหนื่อยก็เลยกลายเป็นแม่น้องเอยไป  และก็เข้าใจแล้วค่ะว่าเผลอนิดเดียว  ผลที่ออกมาเป็นยังไง  ร้องแป๊บเดียวเหมือนกันแล้วก็เดินเล่นต่อ ช่างลืมง่ายและโดนหลอกง่ายจริงๆเลยลูกนะลูก(5555)

โดยคุณ :

มันยังไม่มีรูปอะไรที่น่าสนใจเลยจ้ะ แม่น้องเอย แต่คงเร็ว ๆ นี้ น่าจะมีรูปที่แสดงถึงความพัฒนาการของความกระแดะออกมาให้ได้ดูกัน
เดี๋ยวนี้ คุณนายเขาหัวหมอ ลีลาเยอะ  เดินก็เร็วเหมือนจะวิ่ง ไล่จับกันแทบไม่ทัน  นอนก็ยาก ทั้ง ๆ ที่ง่วงจะตายชัก เมื่อวานนี้โมโหมันอยู่ในใจแต่ไม่กล้าแสดงให้มันรู้  ก็มันไม่ยอมนอน  แม่ก็ตาจะปิด พ่อก็จะทำงานก็ทำไม่ได้ รอลูกหลับก่อน  เธอจะเล่นอย่างเดียว  ถ้าให้เล่นก็จะยิ้มพอใจ ถ้าไม่ให้เล่น ปิดไฟนอนก็จะร้องจะเป็นจะตาย  เที่ยงคืนก็ยังไม่นอน  ตีหนึ่งก็ยังทำตาปรือ แต่ห้ามปิดไฟนะ ฉันจะเล่นต่อ  เฮ้อ  ท่าทางมันจะไฮเปอร์ ยัยคุณนายเนี่ย
เอารูปน้องเอยมาให้ดูกันมั่งสิจ๊ะ

มาคิดถึงยัยนู๋ตังเมด้วยคนค่ะ
พี่ดี้ไม่มีรูปมาให้ดู แต่มีเรื่องมาเล่าให้ฟังก็ยังดีเนอะ
อ่านไปยิ้มไป....ชอบค่ะ..ขอบคุณพี่ดี้ที่เอาเรื่องลูกสาว
มาแบ่งปันกันนะคะ

โดยคุณ :

อยากดูรูปน้องเอยบ้างเหมือนกัน

แวะมารอดูน้องตังเมอยู่บ่อย ๆ เหมือนกันค่ะ