หลายคนถามถึงเพลงกล้วยไข่
ความหมายของเพลงคืออะไร
"ไม่มีกระดูก" หมายถึงอะไร

ผมมีความคิดสำหรับเพลงนี้ ซึ่งได้มีการพูดคุย กับคนหลายๆคน ได้อ่านนิตยสารบางเล่มที่ได้มีการกล่าวถึงเพลง เพลงนี้ อยากจะแสดง
ความคิดเห็นร่วมกับเพื่อนๆ ครับ

เริ่มต้นที่ท่อนแรกของเพลง

"เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม
เป็นเพียงแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม"

จากท่อนแรกของเพลงจะทำให้เรารู้สึกได้ว่า
พี่จิกกำลังน่าจะกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่าง
สงครามกับเด็กน้อยที่ไร้เดียงสา


ขอข้ามไปยังท่อนสร้อยของเพลง

"ล้า ลา ลา เด็กน้อยสารภี
ล้า ลา ลา ไม่ยอมฟังครู
ล้า ลา ลา ครูเงื้อไม้ตี
ล้า ลา ลา สารภี ตีตอบ
เอาปืนยิงแล้วโยนระเบิดซ้ำ
ตีจนคะมำแล้วเดินมาใหม่
กลับมาบรรเลง ร้องเพลงกล้วยไข่
จับมือร่วมร้องเข้าไว้ ไม่มีกระดูก"

ท่อนนี้เริ่มต้นด้วยเด็กน้อยที่ดื้อไม่ยอมฟังครู
เมื่อครูจะลงโทษโดยการตี แต่เด็กกลับโต้ตอบ
ด้วยการตีครูกลับ และ แสดงความรุนแรงเพิ่มขึ้น
โดยการใช้อาวุธปืน และ ระเบิด

จากเนื้อเพลงทั้ง 2 ท่อนนี้ประกอบกับ
เนื้อเพลงท่อนอื่นๆ ที่มีการพูดถึงคนชาติต่างๆ
ที่ชอบกล้วยไข่ เพราะมันไม่มีกระดูกนั้น
อยากจะตีความว่า พี่จิกกำลังให้คำว่า"กระดูก"
แทนความหมายของความรุนแรง,สงคราม
การต่อสู้ เนื่องจากเป็นของแข็ง ในขณะที่ให้
"กล้วยไข่"เป็นตัวแทนของความสงบ,สันติภาพ
ดังนั้นหากจะมองโดยภาพรวมว่า พี่จิกกำลัง
สื่อถึงความสงบสุขสันติภาพ ที่เป็นความต้องการที่แท้จริงของชนทุกชาติ ไม่มีใครต้องการสงคราม
โดยเปรียบกับ "กล้วยไข่" และ "กระดูก"
นอกจากนี้ พี่จิกยังคงสื่อให้เห็นถึงผลกระทบที่ตามมาของสงครามและความรุนแรง จากการที่เด็กน้อย
สารภี ซึ่งแท้ที่จริงแล้วเป็นเด็กไร้เดียงสาคนหนึ่ง แต่กลับแสดงออกอย่างรุนแรงในการโต้ตอบการกระทำของครู เนื่องมาจากการได้รับการซึมซับความรุนแรงจากสังคม

สรุปโดยส่วนตัวคิดว่า
1) เพลงนี้น่าจะสื่อให้ทุกคนตระหนักถึงผลของความรุนแรง สงคราม การต่อสู้ว่าจะส่งผลให้เกิดความเดือดร้อนขึ้น ไม่มีใครต้องการสงคราม ทุกคนต้องการความสงบ
2) สงครามหรือความรุนแรงนี้ ยังส่งผลถึงความคิด การพัฒนาการของเด็กซึ่งยังไม่รู้เดียงสา ไม่รู้ว่าสิ่งใดถูก สิ่งใดผิด แต่เติบโตขึ้นในสภาวะแวดล้อมของความรุนแรง เด็กก็จะมีสภาพเป็นไปตามสังคมนั้นๆ

ย้อนกลับมาดูท่อนแรกของเพลงอีกครั้ง

"เกิดสงครามพันครั้ง เด็กก็ยังสวยงาม"

เด็กไม่เกี่ยวข้องกับสงคราม เด็กไม่ได้ก่อให้เกิดสงคราม เด็กยังคงไร้เดียงสาอยู่ ดังนั้น ไม่ว่าจะเกิดสงครามกี่พันครั้ง เด็กก็ยังคงสวยงามอยู่

"เป็นเพียงแค่สงคราม ความเดียงสาเท่าเดิม"

ความเดียงสา ความไม่รู้ของเด็ก เป็นเหมือนดั่งผ้าขาว ที่ไม่ว่าจะอีกซักกี่ปี เด็กก็ยังคงเป็นเหมือนผ้าขาวที่รอผู้ใหญ่และสังคมมาแต่งแต้มสี ผ้าขาวจะมีสีเป็นเช่นไรย่อมต้องขึ้นกับสภาวะแวดล้อมรอบตัว
ผ้าขาวที่อยู่ในที่สกปรก จะกลายเป็นผ้าสกปรกฉันใด เด็กที่โตขึ้นในสภาวะแวดล้อมที่ไม่ดี ย่อมกลายเป็นผู้ใหญ่ที่ไม่ดีฉันนั้น

เพื่อนๆ คนอื่นคิดเห็นว่าอย่างไรกันบ้างครับ

บางคำถาม ก็ไม่มีคำตอบ
บางคำตอบ ก็มีอยู่แล้วในคำถาม
....อื่นๆอีกมากมาย....

อืม ก็คิดได้ประมาณเท่าที่คุณคิดนั่นแหล่ะค่ะ
คิดว่าพี่จิกคงอยากจะให้พวกเราตีความกันเองมากกว่า แล้วแต่ว่าใครจะได้อะไรไป ก็คิดได้เท่านี้แหล่ะค่ะ จนปัญญาที่จะตีความไปเป็นอย่างอื่น