ได้คุยกะพี่เรื่อง กลอนของพี่จิกที่ใช้ในวันงานบอลอ่ะนะคะ
เลยอยากได้บ้าง...(ที่ออฟฟิสไม่ได้รับ มติชนง่ะ...T-T)
หรือถ้าใครมี จะอนุเคราะห์บ้างก็ได้นะคะ อยากอ่านมักๆ ค่า

โดยคุณ :

ได้ยินกลอนคุ้น ๆ  
'' เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน ''

ฟังทีวีทีแรกนึกว่าเป็นฝั่งจุฬาฯ
หันไปดูอีกที  อ้าว...เป็นธรรมศาสตร์นี่นา
ได้ฟังปิ๊กเล่าตอนไปร้านพี่เจี๊ยบถึงได้รู้ที่มาที่ไป (ฮา :D)

พี่มีแต่แบบเต็ม ๆ อะค่ะ
ที่ใช้งานบอลรู้สึกจะเป็นตอนท้าย ๆ กระมัง

โดยคุณ :

 เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน

ดังนรกอกเอ๋ยมาอ้างว้าง
เช้ายังย่างยังเยื้องอยู่หลัดหลัด
คลื่นชีวิตโถมถามาพรากพลัด
มหาวิบัติโศกแสนทั้งแผ่นดิน

ทะเลร้าวพิโรธเหมือนโกรธขึ้ง
ฉุดกระชากลากดึงให้แดดิ้น
กี่ชีวิตเวทนาน้ำตาริน
ต้องสูญสิ้นย่อยยับชีพดับลง
พ่อแม่ลูกลอยหายใจจะขาด
ทั้งเครือญาติยายตามาพลัดหลง
พี่กับน้องล่องไหลแล้วร่วงลง
แทบหมดพงศ์เผ่าพันธุ์ในทันใด
ตรงที่เคยมีบ้านมีร้านค้า
มาบัดนี้มีแต่ฝาแต่ฟากไม้
ตรงที่เคยรองเรืองด้วยเครื่องไฟ
กลับวิเวกวังเวงใจไร้สำเนียง
ทั้งรถบ้านร้านเรือไม่เหลือแล้ว
เคยเป็นแถวเป็นถัดถูกซัดเกลี้ยง
หมดอาชีพชอกช้ำหมดน้ำเลี้ยง
ยินแต่เสียงร่ำไห้ตามรายทาง
ทั้งชาวเทศชาวไทยไม่มีเว้น
ชีวิตเป็นเช่นใบไม้ลอยในอ่าง
จะไหลหลุนหมุนติ้วหรือปลิวคว้าง
ไม่มีทางบังคับได้อย่างใจเลย

มหาสมุทรมาฉุดใจให้ได้คิด
โอ้ชีวิตกระจิดจ้อยนิจจาเอ๋ย
เมื่อวานซืนยังชื่นยืนอยู่เลย
วันนี้นอนก่ายเกยเป็นกองกอง

ให้หนีร้างห่างหายไปบางอื่น
ทุกวันคืนค่ำเช้าคงเศร้าหมอง
เห็นทะเลหนใดหัวใจร้อง
ประสานซ้องเสียงดังวังเวงวน
ทุกเกาะแก่งแล้งชีวิตเหมือนปิดเกาะ
เสียงหัวเราะหดหายทุกแห่งหน
อีกเมื่อไรได้กลับคืนเหมือนเคยยล
อีกเมื่อไรหัวใจคนจะคลี่คลาย

เกิดเป็นไทยใจคอคือปอป่าน
เราทอสานสมานสมัครเหมือนถักสาย
ถึงสูญเสียสิ้นหวังตั้งมากมาย
เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน

คนยังอยู่จงสู้ไปแม้ใจวิ่น
ทั้งแผ่นดินรินหัวใจมาใส่ขวัญ
รวมพลังทั้งพารามากางกั้น
จะผลักดันฝันร้ายให้กลายคืน

...
ประภาส  ชลศรานนท์

อยากดูรูปบ้าง

นะปิ๊กนะ

โดยคุณ :

อยากรู้ว่า พี่ปิ๊กไปขอด้วยสำนวนแบบไหน
แล้วเจ้าของบทประพันธ์เขาว่ายังไง

ขอบคุณพี่ลี้ฯ น้อย มากค่า
อ่านแล้วรู้สึกเต็มตื้นจัง

โดยคุณ :

ท่อนที่พิธีกรสนามอ่านออกโทรทัศน์

"คนยังอยู่จงสู้ไปแม้ใจวิ่น
ทั้งแผ่นดินรินหัวใจมาใส่ขวัญ
รวมพลังทั้งพารามากางกั้น
จะผลักดันฝันร้ายให้กลายคืน

เกิดเป็นไทยใจคอคือปอป่าน
เราทอสานสมานสมัครเหมือนถักสาย
ถึงสูญเสียสิ้นหวังตั้งมากมาย
เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน"

"ส่วนหนึ่งของบทประพันธ์ โดยคุณประภาส ชลศรานนท์
นิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย"

ภาพเสร็จก่อน กลอนเสร็จทีหลัง

โดยคุณ :

ท่อนที่กินใจทีมงาน และพวกเราที่สุด
"เราจะผ่านเรื่องร้ายไปด้วยกัน"

โดยคุณ :

เอากลอนขึ้นสกรอบอร์ดให้โทรทัศน์ถ่ายทอดอีกด้วย

โดยคุณ :

===== เบื้องหลังการเจรจาขอบทประพันธ์ =====
สถานที่เกิดเหตุ: ห้อง Code ชุมนุมเชียร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
วัน: ศุกร์ที่ 21 มกราคม 2548 (คืนก่อนงานบอล)
เวลา: 21:00 น.

picmee หยิบโทรศัพท์มือถือ โทรหาเบอร์มือถือพี่จิก


picmee: พี่จิกขา นี่ picmee นะคะ เฉลียงค่ะ

พี่จิก: อ๋อ ว่าไงลูก

picmee: พี่จิกคะ กลอนเรื่องซึนามิ ที่พี่จิกแต่งลงคอลัมน์คุยกับประภาสน่ะค่ะ น้องๆ เขาชอบกันมากเลย ขอเอาไปใช้ในงานบอลได้ไหมคะ

พี่จิก: อื้อ ได้สิ

picmee: ฝั่งธรรมศาสตร์นะคะ

พี่จิก: เออ ไม่ปัญหา

picmee: ขอบคุณมากๆ ค่ะพี่




วางสาย ก็ประกาศ "เฮ้ยเรียบร้อย ลงมือ"

จบข่าว

ไอ้เรื่องที่ชอบน่ะ น้องๆ มันชอบกันจริงๆ นะ
มันแปะกลอนบทนี้ ไว้ข้างฝา และพร่ำว่า ชอบๆ อยากได้ อยากใช้ ตั้งแต่กลอนลงมติชน

ในที่สุด เราตัดสินใจว่าจะใช้ ตรงไหนบ้างไม่รู้ แต่จะใช้
และตามมารยาท ก็ต้องขออนุญาตเจ้าของบทประพันธ์ก่อน
picmee เลยรับหน้าที่นี้มา
เป็นเรื่องราวตามความเห็นข้างบน

ขอบคุณพี่จิกอีกทีค่ะ

ขอบใจมากปิ๊ก

- - ขนลุก - -

สวยจัง ว่าแต่พี่ปิ๊คก็ห้าวน่าดูเหมือนกันเนอะ
เหมือนเกทัพ ฝั่งจุฬาฯ เลย ประมาณว่า....5555
...."ส่วนหนึ่งของบทประพันธ์ โดยคุณประภาส ชลศรานนท์
นิสิตเก่าจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย"...
....เยี่ยมมากพี่....

โดยคุณ :

มีการแปรภาพเคลื่อนไหวเป็นบทประพัทธ์อีก 1 ท่อน
ช่วงแรกถ่ายไม่ทัน จำก็ไม่ได้ เหลือแต่ช่วงท้าย
แต่ก็จับใจไม่น้อย

"มิชอกช้ำ"

"ด้วยแรงเรี่ยว"

"ยังยืนไหว"

"จะสักกี่"

"ทุกข์โถม"

"ที่โหมใจ"

"มิหาญหัก"

"ขวัญไทย"

"ให้โรยแรง"

"จะสักกี่ทุกข์โถมที่โหมใจ
มิหาญหักขวัญไทยให้โรยแรง"

อันนี้ใครเขียนน่ะพี่ปิ๊ก
ทึ่งทึ่ง

โดยคุณ :

ซึ้ง....ซะ

โดยคุณ :