มีใครเคยเบื่องานบ้าง ทำยังไงถึงจะรู้สึกดีขึ้นนอกจากหางานใหม่น่ะ

เอามาฝากครับ....

จดหมายจากคนล่าฝัน

คุยกับประภาส
5 พ.ค. 2544

ประภาส ชลศรานนท์

อาทิตย์ก่อนเขียนเรื่อง อย่าละเลยในความฝันไป มีเสียงสะท้อนเกี่ยวกับเรื่องนี้กลับมามากมายจนน่าแปลกใจ เหมือนกับว่าโลกยุคข่าวสารฉับไวนี้มีคนหนุ่มสาวอีกมากที่ยังวิ่งไล่ความฝันกันอย่างขะมักเขม้น

หลายคนอาจจะเหนื่อย ความท้อแท้อาจแวะเวียนเข้ามานั่งในเรือนใจจนอยากยอมแพ้ และอีกหลายคนยังสองจิตสองใจที่จะตัดสินเปลี่ยนแปลงชีวิตอย่างรุนแรงก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ เงื่อนไขแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน ไม่ว่าจะเรื่องค่าครองชีพ สังคมรอบตัว ความอดทนหรือแม้แต่พรสวรรค์ ไม่มีใครตอบปัญหานี้ได้เด็ดขาดว่าอย่างไหนดีกว่าอย่างไหน

อยากให้ลองอ่านกันดูครับ บางทีจดหมายบางฉบับของเพื่อนๆ เหล่านี้อาจให้แง่คิดให้เราตัดสินใจว่าจะรุกต่อ หรือว่าตั้งรับกับสงครามตามล่าฝันครั้งนี้ดี

สวัสดีค่ะพี่ประภาส

เพิ่งอ่านคอลัมน์คุยกับประภาสจบน่ะค่ะ เลยคันไม้คันมืออยากเขียนมาคุยบ้าง เห็นด้วยจังเลยค่ะที่ว่าเราควรรักในงานที่เราทำ เคยอ่านจากที่ไหนก็ไม่รู้ค่ะว่าเคล็ดลับในการที่จะมีความสุขในชีวิตไม่ได้อยู่ที่การทำในสิ่งที่รัก แต่อยู่ที่การรักในสิ่งที่ได้ทำ ตอนแรกคิดว่าฟังดูไม่ค่อยเข้าท่านะคะที่จะบอกให้คนปลงตก ฟังดูห่อเหี่ยวชะมัด แต่ลองคิดดูสิคะมันเป็นความจริงที่สุดเลย จะมีใครบ้างคะที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรักตลอด มีแต่คงน้อยมาก พวกเค้าโชคดีจริงๆ ค่ะ แต่คนส่วนใหญ่อย่างพวกเราจะไปนั่งจ๋อยทำไมล่ะคะ เราก็รักในสิ่งที่เรา(จำเป็น) ต้องทำไปก่อน แล้วก็ทำมันให้ดีที่สุด งานจะได้ออกมาดี อีกอย่างก็จะได้หาเลี้ยงตัวเองให้รอดได้ด้วย ส่วนเรื่องที่เรารักอยากจะทำจริงๆ เราก็ค่อยๆ มองหาลู่ทางกันต่อไป ไม่ได้ทิ้งซักกะหน่อย ถ้าเป็นเรื่องที่เราอยากทำจริงๆ มันต้องไม่หายไปจากความตั้งใจเราหรอกค่ะ คิดง่ายๆ สิคะว่าคนไม่มีตังค์อยากไปทัวร์ยุโรปก็อาจจะได้ไปก็ได้สักครั้งในชีวิต ไม่มีอะไรแน่นอนหรอกค่ะ เพียงแต่ว่าไม่ใช่จะได้ไปวันนี้พรุ่งนี้หรือแม้แต่ปีนี้ก็เท่านั้นเอง

คือว่าตอนนี้บังเอิญได้ทำงานที่ไม่ค่อยจะได้ตั้งใจไว้เท่าไหร่น่ะค่ะ งานอะไรก็ไม่รู้หนักสุดๆ วันๆ มีเวลาเป็นของตัวเองแค่ 7-8 ชั่วโมงเท่านั้น ยิ่งช่วงนี้ทำอาทิตย์ละ 6 วันเป็นอย่างต่ำด้วยแน่ะ แต่ไม่มีทางเลือกเลยก้มหน้าก้มตาทำไปให้เต็มที่

ปรากฏว่าได้เรื่องค่ะ ผลงานน่าภูมิใจดีเหมือนกัน เลยรู้สึกชอบขึ้นมาเล็กๆ แล้วค่ะ

ปั๊น


พี่ประภาสครับ

ขอบคุณมากสำหรับคอลัมน์คุยกับประภาส อาทิตย์นี้ สิ่งที่พี่เขียน เป็นสิ่งที่ผมคิดอยู่และทำอยู่เสมอ ผมบอกกับตังเองว่า ...เราอาจทำเพื่อความฝันของคนอื่น ...แต่เราจะมีชีวิตอยู่ได้ด้วยความฝันของเราเอง ผมรักงานที่ผมทำอยู่ตอนนี้ ดีใจที่เวลาคุยกับคนไข้แล้วเขาบอกว่าน้ำตาลเขาลดลง หลังสี่โมง ผมจะนั่งตัดกระดาษ ทำหนังสือทำมือ เอมใจกับความรู้สึกแบบนั้น

เจ้าชายน้อย


ถึงคุณประภาส

ฉันเคยเป็นครูมาก่อน แต่มีความใฝ่ฝันอยากจะเป็นนักเขียน เลยลาออกมา ทั้งที่ใครๆ หลายคนบอกฉันว่าให้อยู่เพื่อเด็กๆ เพราะฉันเป็นครูที่ดี มาวันนี้ความฝันฉันก็ยังไปไม่ถึงไหน รวมระยะเวลาที่เรียนจบและตกงานอีก 33 ปี ฉันยังคงลังเลอยู่ไม่เคยเปลี่ยน อาจเพราะไม่เข้าใจอะไรบางอย่าง มาถึงตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณค่ะ

พับดาว


สวัสดีครับพี่ประภาส

ผมเป็นแฟนหนังสือและเพลงของพี่มานานแล้ว อ่านเรื่อง "อย่าละเลยในความฝัน" ในมติชนแล้วอยากเขียนมาเล่าเรื่องตัวเองให้พี่ฟัง ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่ลาออกจากงานมาทำอย่างที่ตัวเองฝัน สามปีก่อนผมทำงานเป็นฝ่ายศิลป์อยู่บริษัทโฆษณาแห่งหนึ่ง จะว่าไปผมก็ได้ทำงานอย่างที่ตัวเองฝันเหมือนกัน(ตอนเด็กๆ ผมตั้งใจไว้ว่าจะทำงานด้านศิลปะเลี้ยงชีพเท่านั้น ผมชอบเล่นดนตรีกับวาดรูป) ผมทำงานที่บริษัทนั้นยังไม่ถึงปีเลยก็รู้สึกอึดอัด คือถึงแม้จะได้ทำงานศิลปะก็จริง แต่งานมันต้องหนักมาก ทำแล้วแก้ แก้แล้วทำ เหมือนทำงานที่ไม่รู้จุดจบ แก้ไขตามอารมณ์ของลูกค้าบ้าง หัวหน้าเราบ้าง เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไอ้เหนื่อยน่ะไม่เท่ากับเขาไม่เห็นคุณค่าเรา พองานสำเร็จดีเขาก็ไปเลี้ยงฉลองกัน ไม่เห็นบอกว่าเรามีส่วนร่วมอยู่ด้วยเลย ผมก็เลยเริ่มฝันที่จะทำงานศิลปะที่ผมเป็นเจ้าของกิจการเอง(ตอนนั้นรู้สึกคิดการณ์ใหญ่น่าดู) แล้วผมก็ลาออกเลย คิดว่าถ้าไม่ออกก็คงไม่ได้เริ่ม ผมมาเปิดร้านทำกรอบรูปหุ้นกับเพื่อนเก่า ทำกรอบรูปแบบมีดีไซน์ ทำอยู่ 7 เดือนเจ๊งไม่เป็นท่า แถมยังมองหน้ากับเพื่อนแทบไม่ได้อีก ตอนนั้นสมน้ำหน้าตัวเองมาก แล้วก็เลยกลับมาทำงานที่บริษัทเก่า(แต่คราวนี้เขาไม่ให้ทำประจำแล้ว ให้ทำเป็นฟรีแล้นท์)

เมื่อเดือนธันวาปีที่แล้ว แฟนผมชวนไปดูคอนเสริต์เฉลียง ทีแรกก็เฉยๆ ถึงจะชอบเฉลียงมากก่อนก็ตาม รู้สึกมันเลยวัยที่จะไปดูคอนเสิร์ตแล้ว แต่ก็อยากตามใจแฟนเลยได้เข้าไปดู แฟนผมเขาร้องไห้ตอนจบของคอนเสิร์ต แต่เขาไม่รู้ว่าผมน่ะแอบน้ำตาไหลตอนกลางๆ

เพราะเพลงย้ำคิดย้ำฝันของพี่นั่นแหละ ผมว่าพี่แต่งเพลงนี้ให้ผมแน่ๆ ผมกลับไปยืมเงินแม่มาเปิดร้านกรอบรูปของตัวเองใหม่ ทีนี้ผมเริ่มอย่างคนตัวเล็กๆ แล้ว ไม่ทำหน้าใหญ่ เอาทำเลที่ดีจนสู้ไม่ไหวอีก 2-3 เดือนที่ผ่านมาผมเริ่มอยู่ได้ มีกำไรบ้าง ใครว่าร้านผมอยู่ในซอยลึกผมก็จะไปรับงานถึงที่ ผมว่าฝันของผมเริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้ว

อยากขอบคุณพี่และเพลงของเฉลียง และฝากบอกไปถึงคุณเคนด้วยว่า ไหนๆ ก็หิ้วกระเป๋าออกมาแล้วอย่าไปยอมแพ้มัน

พรเทพ>


พี่ประภาสครับ

มีบางสิ่งที่คนเราต้องทำเพื่อการดำรงชีวิต และบางสิ่งทำเพื่อความสุขในชีวิต ผมก็พอแต่งเพลงได้นิดหน่อย เพราะหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่ามีความสุขที่ได้ทำ ไม่ต้องให้คนทั้งประเทศมาฟังก็ได้ แค่มีคนกลุ่มเล็กๆ ที่คุ้นเคยได้ฟังก็พอ ผมเขียนหนังสือได้ แต่ก็คงไม่ดีขนาดจะรวมเล่มตีพิมพ์ขาย แต่ผมก็ยังคงเขียน ถ้าอยากเขียน ก็ผมมีความสุขนี่ครับ และให้เพื่อนๆ ได้อ่านก็พอแล้ว เพราะบังเอิญผมไม่ได้ฝันที่จะเป็น นักเขียนหรือนักร้องที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ผมแค่ฝันว่าจะมีเพลงที่แต่งเองร้องเอง ฝันว่าจะมีหนังสือที่ตัวเองเขียน ไว้ให้ตัวเองภูมิใจ

ผมคิดว่าบางทีคนเราก็ไม่มีความชัดเจนในเรื่องที่ใฝ่ฝัน บางคนคิดว่าตัวเองฝันอยากเป็นนักแต่งเพลง โดยที่ความจริงแล้วเขาฝันอยากมีชื่อเสียงจากการเป็นนักแต่งเพลงต่างหาก บางคนคิดว่าตัวเองฝันอยากเป็นนักเขียน โดยที่ความจริงแล้วเขาฝันอยากเป็นคนที่ได้รับการยอมรับ จากการเป็นนักเขียนต่างหาก

ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นเขาก็จะยังไม่มีทางมีความสุขกับการแต่งเพลงหรือการเขียนหนังสือที่สามารถทำได้ทุกครั้งที่มีโอกาส จนกว่าเขาจะมีชื่อเสียงจากการเผยแพร่บทเพลงให้เป็นที่รู้จัก หรือเผยแพร่งานเขียนให้เป็นที่ยอมรับ

กระแสลม


ถึงคุณประภาส

เคยแอบฝันแบบนี้เหมือนกัน แต่หลังจากวันนั้นที่ผ่านอนุสาวรีย์ชัยฯ รู้สึกอายขอทาน ที่เขาทำความฝันแบบเดียวกันนี้ได้ดีกว่าเรา(ไม่ได้ฝันว่างเปล่า) เขายังเอาดีจนมีรายได้กลายเป็นอาชีพได้ แต่ก็ยังรักที่จะฝัน เหมือนเรารักพระจันทร์คืนวันเพ็ญที่เพียงแค่ได้เห็น และแค่ได้รัก

อะตอม


มีเรื่องตลกเรื่องหนึ่งจะเล่าให้ฟัง ผมฟังมาตั้งแต่สมัยเด็กๆ แล้ว

ชายคนหนึ่งประกาศจะว่ายฟรีสไตล์ข้ามช่องแคบโฟร์ตี้ฮันเดรดซึ่งมีความกว้างสี่พันหลาดังชื่อ มีผู้คนมาเฝ้าดูเขามากมายรวมทั้งสื่อมวลชนที่มาทำข่าว เขาเริ่มออกว่ายท่ามกลางเสียงเชียร์ของคนดูทั้งสองฝั่ง เหลืออีกเพียงร้อยกว่าหลาก็จะถึงอีกฝั่งหนึ่ง จู่ๆ เขาก็เอี้ยวตัวว่ายกลับมาที่ฝั่งเดิม ทันทีที่ถึงฝั่งนักข่าวรีบเข้าไปสัมภาษณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาบอกหลังจากหายเหนื่อยหอบว่า ความจริงตลอดเดือนมานี้เขาซ้อมมาอย่างดีแล้ว แต่วันนี้คนดูเยอะไปหน่อยทำให้เขาตื่นเต้นมากไป ว่ายไปจนเหลืออีกร้อยกว่าหลาก็จะถึงอีกฝั่งหนึ่งแล้ว เกิดเหนื่อยขึ้นมากระทันหันเลยตัดสินใจว่ายกลับ เดือนหน้าเขาจะลองใหม่

ฟังแล้วจะหัวเราะขัน หรือจะฉุกคิดก็ตามสะดวกครับ

ใครที่ว่ายจนเหลือร้อยกว่าหลา วายต่อไปเถิดครับผมจะช่วยร้องเชียร์ แต่ใครที่ยังไม่กระโดดลงมา เอามือป้องหน้าผากแล้วมองฝั่งโน้นให้ดีๆ และก็อย่าลืมถามใจกับถามมือตัวเองดู ว่าใจเราเติบไปไหม มือเรานิ่มไปหรือเปล่า

เอาโจ๊กอุ่น ๆ มาฝากครับ เผื่อคลายเครียดได้บ้าง

เรื่องที่ 1
หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้าไปหาชายแก่ที่นั่งอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน
หญิงสาว:> ขอโทษนะคะคุณลุงคือดิฉันเผอิญสังเกตเห็นว่าคุณลุงดูมีความสุขจังไม่ทราบว่ามีเคล็ดลับสำหรับชีวิตที่ยืนยาวและแสนสุขมั้ยคะ
ชายแก่:> ผมสูบุหรี่วันละ3ซองดื่มเบียร์วันละลัง กินอาหารมันๆและไม่เค้ยไม่เคยออกกำลังกายเลย
หญิงสาว:> ว๊าว!!! ไม่น่าเชื่อเลยค่ะ คุณลุงอายุเท่าไหร่คะเนี่ย?
ชายแก่:> 26


เรื่องที่2
มีลายแทงแผ่นหนึ่งได้ไปตกบ้านของสมหมาย สมหมายจึงพาเพื่อนๆไปตามลายแทง พอไปถึงก็เห็นเต่ายักษืตัวหนึ่งที่กระดองเขียนว่า "จงพลิกข้าขึ้นแล้วจะเจอสมบัติ" ทุกคนก็ช่วยกันพลิกแต่กว่าจะพลิกได้ก็กินเวลาไป 2 ชม.
เมื่อพลิกแล้วก็เจอ......อักษรเขียนว่า
"จงคว่ำข้าลงไว้หลอกคนต่อไป......"


เรื่องที่ 3
ลึกสุดลึกในป่าแห่งหนึ่ง
เจ้าเต่าน้อยกำลังปีนต้นไม้หลายชั่วโมงผ่านไปมันก็ปีนถึงยอด แล้วมันก็กระโดดขึ้นไปในอากาศตีขาหน้าไปมา แล้วก็ตกแอ้กลงบนพื้น...
หลังจากหายมึน มันก็ปีนต้นไม้ขึ้นไปอย่างเชื่องช้าอีก กระโดดแล้วก็ตกแอ้กลงมาอีกตามเคย
แต่เต่าน้อยก็ไม่ละความพยายามปีนแล้วปีนอีก ก็ตกแล้วตกอีก...
นก 2 ตัวเกาะอยู่บนกิ่งไม้ไกล้ๆ มองเต่าน้อยด้วยความสงสาร และแล้วนกตัวเมียก็พูดกับนกตัวผู้ว่า:
"ที่รักจ๊ะ ชั้นว่ามันถึงเวลาแล้ว ที่เราจะต้องบอกลูกเต่าว่า...เขาไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของเรา"

@^o^@

ยังไม่เคยเบื่องานนะคะ
แต่คิดว่าคงอารมณ์เดียวกับเบื่อการเรียนหรือเบื่อหน้าที่อะไรสักอย่างที่เราจำเป็นต้องทำ...

ลองอยู่นิ่งๆ ตั้งหลักสักพักสิคะ
แล้วทำใจคิดดูว่าไหนๆก็ไหนๆแล้ว
เลี่ยงไม่ได้นี่ เพราะเป็นสิ่งที่ยังไงก็ต้องทำ
พอทำใจได้แล้ว ก็พุ่งเข้าชนเลยค่ะ
แล้วลองทำใจให้สนุกกับการชนครั้งนี้ดู
น่าจะรู้สึกดีขึ้นนะคะ..ทุกอย่างอยู่ที่ใจค่ะ

(^-^)

เบื่องานเก่า
เปลี่ยนงานใหม่
แล้วมันก็จะกลายเป็นงานเก่า
ที่น่าเบื่ออีกในวันหนึ่ง
แล้วต้องเปลี่ยนอีกกี่ครั้ง
ถึงจะเลิกเบื่อ.....
มองโลกหลายมุมหน่อย
สนุกกับชีวิตให้มากๆ
หาเวลาดูแลสุขภาพกาย-ใจ ตัวเองบ้าง
ไปเที่ยวในที่ๆอยากไป
แล้วมันจะดีขึ้นนะ
ไม่มีใครไม่เคยเบื่องานหรอกจ๊ะ

เบื่องานก็หนีเที่ยวสักพัก กลับมาก็ดีเอง
ตอนนี้เราก็เป็น กำลังหาเรื่องโดดงานอยู่เหมือนกัน อิๆๆ

ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะคะ อ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นมากจะพยายามต่อไปค่ะ

q(^-^)y .. แวะมาให้กำลังใจ ..

ประสบการณ์จากตัวเองเลยนะ ก่อนอื่นหาตัวเองให้เจอก่อนครับว่าเราต้องการอะไร อันนี้สำคัญมาก ๆ ผมทำงานเกือบสิบปีแล้วเพิ่งค้นพบว่าตัวเองอยากทำอะไรจริง ๆ จัง ๆ
อย่าลืม

ประสบการณ์จากตัวเองเลยนะ ก่อนอื่นหาตัวเองให้เจอก่อนครับว่าเราต้องการอะไร อันนี้สำคัญมาก ๆ ผมทำงานเกือบสิบปีแล้วเพิ่งค้นพบว่าตัวเองอยากทำอะไรจริง ๆ จัง ๆ
อย่าลืมครับ ตอบคำถามนี้ให้ได้
ตอนนี้บอกได้อย่างเดียวครับ มีความสุขกับงานที่ทำอยู่มาก แม้ว่ารายได้จะยังไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ขอให้พบตัวเองเร็ว ๆ นะครับ

เบื่อ.....อาการทางจิตที่ได้ซึมซับสิ่งตรงน่าในแง่เดิมมานาน
งานที่เราทำหากไม่ใช่งานที่รักย่อมเป็นเรื่องยากที่จะมีความสุขด้วย
แต่....คนเรามีหน้าที่...ถ้ายังเลือกไม่ได้ ก็ต้องเลี้ยงปากท้องไปยามเดียวกัน
เบื่องาน...มาจากสภาพแวดล้อมใดกระทบมาบ้าง...อาจเป็นได้นะ
งานถึงไม่รักแต่เมื่อทำแล้วอย่าลืม "ดีที่สุด"

คุณไก่คะ ..... สิ้นเดือนนี้ตุ๋มลาออกจากงาน และตุ๋มก็ตัดผมที่เคยยาวซะสั้นจู๋เลยค่ะ .... ทั้ง 2 สิ่งทำให้ตุ๋มรู้สึกมีความสุขจัง ฮ่า ฮ่า ฮ่า

คุณตุ๋มครับ....

ถ้าลาออกแล้วสบายใจก็ขอดีใจด้วย
ดีใจที่ความสุขกลับมาฝากรอยเท้าในความรู้สึกอีกครั้ง
ว่าแต่ตัดผมซะสั้นจู๋ เราจำไม่ได้ ไม่ทักไม่ทาย ก็อย่าว่ากันนะเออ.... ฮ่า ฮ่า ฮ่า

*** แล้วนี่เอายังไงกับชีวิตต่อหล่ะ จะเดินไปทางไหน ส่งข่าวคราวมาบ้างนา... ***

จงทำในสิ่งที่รัก ไว้ใจในพลังอำนาจของตัวเอง ศรัทธาในพลังอำนาจของตัวเอง ทั้งในงานและในชีวิตของคุณ

ผมจะได้ทำในสิ่งที่รัก ไว้ใจในพลังอำนาจของตัวเอง ศรัทธาในพลังอำนาจของตัวเองทั้งในโครงสร้างงานและในโครงสร้างชีวิตของผม

อรก1-2ปีโลกนี้จะมีแต่อัจฉริยะเท่ากับอัจฉริยะในศตรวรรศที่แล้วและจะเห็นเป็นเรื่องธรรมดาๆมากครับ

ตอนนี้ก็รู้สึกเบื่อๆเหมือนกันค่ะทำมาก็เกือบจะสองปีแระค่ะเป็นงานที่ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำเหมือนกันพอดีเป็นความบังเอิญมากกว่าค่ะก็เลยได้ทำแต่จะว่าไปแล้วงานที่ทำอยู่เป็นงานที่ดีนะค่ะและเงินดีด้วยแต่ที่เบื่ออาจจะเพราะว่าเบื่อสิ่งรอบข้างมากกว่าอะไรหลายๆอย่างตอนนี้จึงสองจิตสองใจว่าจะลาออกหรือทำต่อดีแต่เพื่อนๆที่ไปปรึกษามาทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า"อย่าลาออกเลยสมัยนี้งานหายากและงานก็ไม่ได้ดีเงินดีเสมอไปนะ"ก็เลยทำให้ยิ่งไม่กล้าที่จะตัดสินใจอะไรไปในตอนนี้แต่ก็ไม่รู้จะทำไงดีค่ะ

โดยคุณ :

เบื่อมากของก็ขายไม่ดี.ลูกค้าเก่าก็เรื่องมาก.หัวหน้าก็คอยจับผิดอีก

โดยคุณ :

เบื่องานมากค่ะ รู้สึกทำไปไม่มีอนาคต บริษัท ไม่มีระบบรองรับ
โดนลูกค้าด่าบ้าง เจ้านายทำงานงี่เง้าบ้าง รู้สึกอยากเปลี่ยนงานสุดสุด
แต่ก็ลังเล เพราะที่ทำอยู่หยุด ส.-อ. ทำให้มีเวลาให้ครอบครัว
จะเบื่อก็แค่วัน จ.- ศ.  และก็กลัวเปลี่ยนไปแล้วไม่ดี จะเป็นเหมือนที่นี่อีก
ทำงัยดีนะเนี่ย

โดยคุณ :

งานไม่เบื่อแต่ที่เบื่อมากที่สุด คือ ความไม่แน่นอน ผลตอบแทนในชีวิตว่าเป็นไง ทำไมเราจะเลือกอุดมการ หรือเลือก ปากท้อง

โดยคุณ :

เริ่มงานใหม่  ไม่มีแอร์  ไม่มีเพลงฟัง  ไม่มีเหตุผลที่ต้องถูพื้น  ซักผ้าขี้ริ้ว  ตื่นตี  5 ไปรับเงิน  90  บาท   หาแฟ้มคนไข้  แย่ที่สุด   เก็บรถเครื่อง  ห่วยแตก  ไม่มีอะไรน่าประทับใจ  เสี่ยงกับโรคในแต่ละวัน

โดยคุณ :

ทำงานเลขาน่าเบื่อที่สุดคอยรับอารมณ์ความรู้สึกผู้อื่นมันน่าเบื่อ อยากทำอะไรเป็นของตัวเองแต่ก็ยังคิดไม่ออก   ทำมัยคนเรามองแต่ใบปริญญากัน ไม่มองความตั้งใจ ความอดทนกันบ้างหรืองัย น่าเบื่อทีสุด

โดยคุณ :

คนรักก็ไม่เข้าใจ เบื่อ อยากอยู่คนเดียว รู้แล้วชีวิตนี้ใครรักเราที่สุด ก็พ่อ แม่ไง

โดยคุณ :

เบื่องานจัง ไม่ใช่เพราะเราทำไม่ดีนะ แต่เป็นเพราะสิ่งแวดล้อมนั่นแหละ มันคอยกดดันให้เราอยากจะออกอยู่ตลอดเวลา แต่สิ่งสุดท้ายเราก้อต้องเลือกในสิ่งที่ใจเราเรียกร้อง เพราะชีวิตมันเป็นของเรา ไม่มีความสุขก้อคงไม่อยู่ อยู่ไปทำไมเมื่อเขาไม่เคยเห็นค่าความดีของเรา

โดยคุณ :

ทำงานผ่านเน็ตของไทยดีกว่า เป็นภาษาไทย มีการอธิบายการทำเงินทุกขั้นตอน ไม่ต้องใช้เวลามาก
การสมัครไม่ยุ่งยาก ไม่มีบัตรเครดิตก็ทำได้ ไม่จะกัดเพศ วุฒิ อายุ
ไม่ใช่การขายของ เป็นการทำงานเกี่ยวกับการโฆษณา ทั้งแบบคลิ็กได้เงิน
แบบเข้าไปดู้ข้อมูลแล้วได้เงิน หรือแค่ส่งลิงค์โฆษณาไปให้คนอื่นดูก็ได้เงินเหมือนกัน
ลองสมัครดู เงินขั้นต่ำที่สั่งเบิกได้คือ 1500บาท และแนะนำเพื่อนให้หัวละ 10 บาท
อ่านดูแล้วเหมือนจะได้เงินไม่เยอะ แต่ขอให้ลองทำดูก่อน ถือว่าเป็นงานพิเศษที่ทำกับบ้านแล้วเพิ่มเงินในกระเป๋าตัวเอง สมัครได้ที่ http://www.thaiadpoint.com/?ref=387265

และนี่คือหลักฐานการจ่ายเงินครับ
http://www.thaiadpoint.com/tap7/html/031-statement.php

โดยคุณ :

เคยทำงานประจำมา 15 ปีค่ะ เป็นพนักงานระดับบริหารมาตลอด ตอนนี้ไม่คิดจะเปลี่ยนบริษัท เพราะเปลี่ยนไปมันก็เหมือนเดิม อยากเปลี่ยนลักษณะการทำงานมากกว่า เคยคิดเล่นๆว่า"มันต้องมีซิ งานที่ยิ่งทำยิ่งมีความสุข มีความชำนาญมากขึ้น เงินต้องมากขึ้น" ไมน่าเชื่อว่าจะได้เจอจริงๆ ยิ่งทำยิ่งมีความสุข รักตัวเองมากขึ้น เมล์มาคุยกันก็ได้ค่ะ เผื่อจะเป็นทางออก...อย่ากลัวเกินไปเลยค่ะ แค่คุยกัน อย่าตัดสิน อย่าพิพากษาคนอื่น รับข้อมูลแล้วค่อยใช้มันสมองคิด ถ้าไม่กล้าแม้แต่จะรับข้อมูล ก็เบื่องานไปจนเกษียณนั่นแหละค่ะ ถึงเวลานั้นจะแก้ไขอะไรไม่ได้ซะแล้ว

โดยคุณ :

เบื่อเพื่อนร่วมงานมากกว่าค่ะ ไม่รู้จะทำงัยดีเพราะต้องทำงานดิวกันตลอด เลยว่าจะลาออกให้รู้แล้วรู้รอดไป (ไม่รู้ออกมาจากป่าไหน.. เถื่อนมาก ๆ)

เบื่อที่ต้องทำงานคนเดียวค่ะ  เพราะไปไหนไม่ได้เลย  วันลากิจลาพักรัอนลืมไปได้เลย  ขนาดป่วยยังหยุดยากมาก  เพราะเราเป็นพนักงานคนเดียว (คนเดียวจริงๆไม่มีกระทั่งแม่บ้าน) เข้าห้องน้ำทีวิ่งหน้าตั้ง ปีนี้ครบ 6 ปีแล้วชีวิตก็ไม่ได้เจริญขึ้นเล้ย อยากบอกลาตำแหน่งงานและเงินเดือนอันน่าสมเพชนี้เต็มทีแล้วล่ะ

โดยคุณ :

อยากรู้ว่าคุณความคิดเห็นที่ 23 ทำยังไงไม่เซ็งแล้วแนะวิธิหน่อยค่ะที่ ornie84@hotmail.com ขอบคุณค่ะ

โดยคุณ :

คุณไม่มีทางเปลี่ยนคนอื่นได้หรอกค่ะ คนที่คุณสามารถเปลี่ยนเขาได้ คือตัวของคุณเอง คุณมีอิสระอย่างเต็มที่ที่จะเลือก เลือกรับข้อมูล เลือกคบ เลือกคิด เลือกทำ คุณคือคนที่มีพลังอำนาจที่จะสร้างสรรค์ชีวิตของตนเอง คุณ"ต้อง"รับผิดชอบชีวิตของตัวคุณเอง ในโลกนี้ยังมีสิ่งที่คนทั่วไปยังไม่รู้อีกเยอะ เริ่มต้นค้นหาทางเดินชีวิตที่มีความสุขของตนเองได้แล้วค่ะ

โดยคุณ :

วันนี้โดนด่ามาเต็ม บ้างทีแม่งมั่ยชั่ยความผิดเรา

เราก้อต้องปัยเร้ย  ผมเปนเดกฝึกงาน นะอยู่ที่ ???  น่าเบื่อ
หัวหน้าก้อเอาแต่เครียด ๆ ๆ ๆ
ตลกกะคนอื่นๆ สัส

โดยคุณ :

เราไม่เบื่องานนะ  แต่เบื่อคน  รู้ว่าแก้ไม่ได้หรอกแต่อยากบอกนะ  เปลี่ยนงานแล้วก็คงเจอปัญหาเก่า ๆ  แบบนี้เสมอ ที่ไหน  ๆ  ก็คงเป็น  รออย่างเดี่ยวก็เก็บเงินให้มากที่สุด  เพื่อออกอยู่บ้านให้สบาย ๆ  

โดยคุณ :

รู้ไหมว่าการหาเงินออนไลน์ที่ได้ตังจริง  ๆ  เขาทำกันยังไง   ผมมีคำตอบครับ(อยากได้เงินอ่านให้จบล่ะ)

สังคมแห่งการแบ่งปันไม่มีการสิ้นสุดเพราะมันคือการให้ ขึ้นอยู่กับว่าผู้รับจะรับหรือไม่ มากน้อยเพียงใด  ผมลองมาหลายอันแล้ว แต่อันนี้ไม่ได้อะไรจริงๆ อย่างน้อยก็  500 บาท ทำง่ายที่สุดล่ะตั้งแต่ที่เคยทำมา  และอีกอย่างคุณคิดว่าเงินจะได้มาง่ายๆ  จากการส่งเมลล์  หรือคลิกโฆษณา หรือเล่นหุ้น(เสียเวลา เข้าใจยาก ต้องใช้งบและพึ่งทิศทางเศรษฐกิจ)หรือ MLM หรือบางเว็บถ้าสมัครจะได้รับ100$ทันที  ซึ่งโดยไม่ลงทุนซักบาท  มันเป็นการหลอกลวงครับ  ผมขอเกริ่นซักนิดนึงบางคนอาจแคลงใจเพราะยังอยากจะทำอยู่ บางอันเป็นภาษาอังกฤษยิ่งงงเข้าไปใหญ่ ไม่รู้ว่าไอ้ที่คลิกไปคลิกมามันถูกรึเปล่า  การหาเงินในเน็ต คือ การช่วยเขาโฆษณาสินค้าแล้วเรารับส่วนแบ่งเป็นเปอร์เซ็น แล้วแต่ว่าเราขยันโฆษณามากน้อยแค่ไหน  พูดมากเดี๋ยวผู้อ่านงงอีก  เอาเป็นว่าผมทำอันนี้อยู่คล้ายแฟรนชายส์เซเว่น  แต่เป็นแฟรนชายส์เสื้อผ้าและสินค้าออนไลน์ ทำเงินผ่านเน็ตบนหน้าจอคอม 100% ใช้เวลาว่างทำเมื่อไหร่ก็ได้  รับประกันว่าได้เงินจริง จ่ายเป็นรายวัน รายเดือนแล้วแต่เราจะเลือก  เสียบบัตรแล้วเบิกเลย บริษัทของคนไทย ทำง่ายจ่ายสะดวก ถูกกฎหมาย มีตัวตนจริง แล้วเราเป็นเจ้าของแฟรนชายส์ด้วย(จะมีเว็บส่วนตัวโดยคุณจะเป็นผู้จัดการร้านค้าออนไลน์ของคุณทันที) ตัดสินใจช้าระวังพลาดไปหลายก้าวนะครับ ลองศึกษาดูนะครับ ยินดีให้คำปรึกษาครับ (ผู้จัดการร้าน 8249)  
เว็บแนะนำ/อ้างอิง   http://www.cloth2rich.com/index.asp?cid=8249

เบื่อมากงานที่ไม่ได้หัวสมองนี่ เป็นล่ามอย่างเดียว นายไม่อยู่ ก็ว่างมาก สมองตายด้านแล้วนี่ จะเปลี่ยนงานใหม่ ก็เสี่ยง หางานจุกจิกทำแล้ว ก็ยังว่างอยู่ดี เซ็งงงงงงค่ะ

โดยคุณ :

ใครมีงานแปลจีน ส่งมาให้ช่วยดูให้ได้นะคะ

เบื่องานที่ทำจังเลยคับ จริงๆงานไม่น่าเบื่อหรอกมันเป็นที่ตัวเรามากกว่ารึเปล่าไม่รู้เพราะก่อนที่จะมาทำงานที่นี้ผมรู้สึกว่างานที่เก่ามันมีอิสระในการทำงานมากกว่ามีให้เราคิดเเองลองเอง ไม่ต้องอะไรกับใครมากแต่งตัวไม่ต้องเป๊ะมากด้วย แต่ที่ใใหม่ที่มาทำเนียะต่างกันมากทุกอย่างมันเป็นในสิ่งที่เราไม่ชอบเลยบุคลิกต้องเป๊ะทุกอย่างจากคนที่มั่นใจในตัวเองกลับกลายเป็นคนที่ไม่มีความมั่นใจอะไรเลยรู้สึกว่าเสียดายงานเก่าที่ออกมาถามว่าเงินที่ใหม่ดีใหม๊ก็ต้องบอกว่าดีกว่าที่เดิมคับแต่ตอนนี้ไม่มีความสุขเลยตื่นเช้ามาไม่อยากไปทำงานเลย ไม่อยากเป็นแบบนั้น

เอมสตาร์ คือธุรกิจเครือข่ายแนวใหม่เครือข่ายผู้บริโภค(ไม่ต้องขายของ)ต่างกับเครือ ข่ายขายตรง(ต้องขายของทำยอด)ธุรกิจเอมสตาร์มีระบบที่สามารถทำให้คนธรรมดา แม้ไม่เคยมีประสบการณ์ในธุรกิจเครือข่าย ก็สามารถสำเร็จได้ในเวลารวดเร็ว
ยังไงวันนี้เราก็อยู่ในยุคเครือข่ายอยู่แล้ว วันนี้ท่านจะชอบหรือไม่ชอบไม่เป็นไร แต่ท่านชอบผลลัพธ์ของมันแน่ๆ
เป้า หมายของคุณในอีกไม่เกิน 3 ปีต่อจากนี้คืออะไร อยากดูแลพ่อแม่ให้ดีที่สุด ส่งลูกเรียนโรงเรียนดีๆ บ้านใหม่ รถใหม่ ท่องเที่ยวต่างประเทศ งานที่คุณทำอยู่ให้ได้หรือไม่ ถ้าคำตอบคือไม่เครื่องมือที่ชื่อ เอมสตาร์ เป็นคำตอบ ธุรกิจนี้เพียงคุณใส่เวลาในการทำงานเพื่อสร้าง Asset ที่เป็นเครือข่ายผู้บริโภคขนาดใหญ่ จากนั้น Asset จะผลิตเงินให้คุณ เมื่อวันหนึ่งคุณสร้าง Asset ของคุณเสร็จ คุณจะได้เวลาทั้งหมดของคุณคืนเอามัย...? คุณอยากทำงานหนักๆสัก 3 ปี แล้วหลังจากนั้นได้เดินทางใช้ชีวิตตามที่คุณชอบอีก 30 ปี เอามัย...? คุณจะมีรายได้ 50,000 - 100,000 บาท ภายใน 4-6 เดือน, 500,000 - 1,000,000 บาท ภายใน 3 ปี ธุรกิจเอมสตาร์ เมื่อไหร่ที่คุณสำเร็จปลายทางคือ อิสรภาพ
ลองทำดูแล้วคุณจะได้
1.สุขภาพดี
2.รายได้มั่นคง
3.ชีวิตอิสระ
4.ครอบครัวอุ่น
5.ท่องเที่ยวรอบโลก เอมสตาร์พาคุณเที่ยวต่างประเทศฟรี 3-4 ครั้ง/ปี
6.เป็น มรดก ธุรกิจเอมสตาร์ เมื่อไหร่ที่คุณสำเร็จแปลว่า คุณได้ทำงานในชีวิตของคุณกับงานในชีวิตของลูกเสร็จพร้อมกัน เพราะมันคือมรดกที่ไม่มีภาระ
ข้อมูลเปิดโอกาสทางธุรกิจ....>>>> http://aimstar-mk.blogspot.com

คุณเอา "ความฝัน" มาให้เรา "ระบบ" ของเราจะเปลี่ยนเป็น "ความจริง" แล้วส่งมอบคืนให้คุณ
หนุ่ม 082-704-1418

รู้สึกเบื่อหน่ายยังงัยไม่รู้ งานที่ทำก็ชอบทำอยู่แต่รู้สึกว่ามันเยอะ เยอะจนล้นทำเท่าไหร่ก็ไม่ลุล่วง พอทำอันนี้เสร็จ ก็มีงานนั้น งานนั้นเสร็จ ก็มีงานโน้น ไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่หน้าที่ของเราก็ไม่ใช่ ทำงานอื่นจนงานหลักเราไม่เสร็จ ต้องมาทำหลังเลิกงานประจำ กลับบ้านก็ช้า โอทีรึก็ไม่ได้ แถมเอากลับไปทำที่บ้านอีก โอชีวิตนี้ เหมือนทำงานเพื่อการกุศล ยังงัยยังงั้น

โดยคุณ :

เน„เธกเนˆเน€เธšเธทเนˆเธญเธ‡เธฒเธ™เธ„เนˆเธฐ เธ•เธฑเน‰เธ‡เนเธ•เนˆเธ—เธณเธ‡เธฒเธ™เธกเธฒเน„เนˆเธกเนˆเน€เธ„เธขเธ—เธณเนƒเธ™เธชเธดเนˆเธ‡เธ—เธตเนˆเธ•เธฑเธงเน€เธญเธ‡เธŠเธญเธšเน€เธฅเธข  เนเธ•เนˆเธ–เน‰เธฒเน„เธกเนˆเธกเธตเธ‡เธฒเธ™เธˆเธฐเน€เธšเธทเนˆเธญเธกเธฒเธเธเธงเนˆเธฒ เธญเธดเธˆเธ‰เธฒเธ„เธ™เธกเธตเธ‡เธฒเธ™เธ—เธณเน€เธขเธญเธฐเน†  เน€เธžเธฃเธฒเธฐเธ‡เธฒเธ™เน€เธขเธญเธฐ เน€เธ‡เธดเธ™เธเน‡เน€เธขเธญเธฐเน€เธญเธ‡เธ„เนˆเธฐ เธ—เธตเนˆเน€เธขเธญเธฐเน€เธžเธฃเธฒเธฐเน„เธ”เน‰เน€เธ‡เธดเธ™เธˆเธฒเธเธ‡เธฒเธ™ เนเธฅเธฐเน„เธกเนˆเธกเธตเน€เธงเธฅเธฒเนƒเธŠเน‰  เน€เธ›เน‡เธ™เน€เธˆเน‰เธฒเธ‚เธญเธ‡เธเธดเธˆเธเธฒเธฃ เนเธ•เนˆเธญเธขเธฒเธเน€เธ›เน‡เธ™เธ„เธฃเธน  เธญเธขเธฒเธเนเธเน‰เธ›เธฑเธเธซเธฒเธ—เธตเน€เธฃเธฒเน€เธซเน‡เธ™ เน€เธšเธทเนˆเธญเธกเธฒเธเธ—เธตเนˆเธŠเน‰เธฒเน† เนเธฅเธฐเน„เธกเนˆเธŠเธญเธšเธ—เธตเนˆเธ•เน‰เธญเธ‡เธฃเธญเธ–เธฒเธกเธ„เธ™เธ™เธฑเน‰เธ™เธ„เธ™เธ™เธตเน‰   เนเธ„เนˆเน€เธชเธ™เธญเธ„เธงเธฒเธกเน€เธซเน‡เธ™เธขเธฑเธ‡เธ•เน‰เธญเธ‡เธ–เธฒเธก  เธ„เธดเธ”เธงเนˆเธฒเธ–เน‰เธฒเน„เธ”เน‰เน€เธ›เน‡เธ™เธ„เธฃเธนเธญเธฒเธˆเธˆเธฐเน€เธšเธทเนˆเธญเธเน‡เน„เธ”เน‰ เน€เธžเธฃเธฒเธฐเนƒเธ„เธฃเน„เธกเนˆเน€เธšเธทเนˆเธญเธ—เธตเนˆเธ•เน‰เธญเธ‡เธ—เธณเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เน€เธเนˆเธฒเธ•เธฅเธญเธ”เธ™เธฐ

ดิฉันทำงานเป็นครูที่สกลนคร อ.พังโคน เงินเดือน 3,700 บาทตอนแรกว่า 4000 บาท มาสองปีกว่ารู้สึกเบื่องานมากเพราะไม่พอกับรายจ่าย ดิฉันว่าการทำงานมันน่าเบื่ออยากจะขอหยุดพักอาชีพครูเป็นอาชีพที่ต้องการคนเก่ง แต่ทำไมคุณภาพชีวิต ครูอัตราจ้างทำไมต่ำจริงๆ ข้าพเจ้าทุกข์ใจมากเพราะทุกวันนี้จะต้องแลกกับชีวิตและทรัพย์สิน และความต้องการของหัวหน้างาน ที่มุ่งให้ลูกน้องทุ่มเท แต่ตนเองกลับใช้ชีวิตสบาย เอาทรัพย์สินส่วนรวมไปใช้หมดในครอบครัว (ของราชการ)แต่ตนเอง กลับดูถูกลูกน้องว่าจะไล่มันออกเพื่อเพียงคำว่า มัน."มีแฟนแล้ว"ต้องลาออกค่ะ ยอมจำนนฟ้าดิน

รับสมัครด่วน Part Time/Full Time
รับด่วน จำนวน  20  ตำแหน่ง
คุณสมบัติในการทำงาน
อายุ  16  ปีขึ้นไป(กรุงเทพมหานครและปริมนฑล จะพิจรณาเป็นพิเศษ)
ไม่จำเป็นต้องมีประสบการณ์(เพราะมีระบบสอนงานให้)
สามารถทำงานได้วันละ 4-6 ชั่วโมง
ยินดีรับนักศึกษาที่ต้องการหารายได้เสริม
Part Time รายได้ 5,000-9,000 บาท
Full Time รายได้ 10,000- 30,000 บาท
*** ลักษณะงาน ทำงานกระจายสื่อโฆษณาทำการตลาดให้กับบริษัททางเราจะตัดเตรียมเอกสารการทำงานไว้ให้
สามารถศึกษาและสมัครงานได้ที่
http://www.thefirst-one.com/clients/home/031894
PIN BB  27725674   ติดต่อ 0826540797  คุณเชอรรี่ฝ่ายบุคคล

โดยคุณ :

ย้ายมาอยู่บริษัทได้ 5 เดือน เงินเดือน 10000 เบี้ยงเลี้งต่างจังหวัด 100 กว่าๆ เบื่องานมากๆมันไม่ใช่ตัวเอง ออกต่างจังหวัดตลอดนานๆได้เจอครอบครัว ไม่มีความสุขเลย อยากมีเวลาให้ครอบครัว สงสารตัวเองจัง
ต้องมาทนกับเงินเดือนน้อยๆ คงทนอยู่ไม่ไหวแล้ว

โดยคุณ :