~*~

นั่งรับลมร่มรื้น ................... ริมเฉลียง
ลองเลียบเลียบเคียงเคียง ...... สืบค้น
ยินเพลงเพราะร้อยเรียง ........ กล่อมโลก
หลงเพลิดเพลินหลุดพ้น ....... สู่ห้วงแห่งฝัน

แสงตะวันสาดส่องห้วง ......... เวหน
จันทร์ส่องสว่างยามยล ......... ชื่นแย้ม
ดาราแจ่มกระจ่างดล ........... ดวงจิต  
กระพริบพร่างพราวแต้ม ...... แต่งท้องฟ้าไสว

ดินแดนใดไม่แม้น ............ สุขเหมือน
ดั่งวิมานตรึงเตือน .............. ตราบนั้น
วิตกหวั่นวันเดือน .............. ปีเปลี่ยน
พลิกภาพกำแพงกั้น ........... กลับด้านดับฝัน



สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆน้องๆชาว
เมียงๆมองๆและแวะเวียนเข้ามาอ่านบ่อยๆ
เพราะเป็นแฟนเฉลียงมาตั้งแต่ครั้งยังอ่อนวัย
จนวันนี้รู้สึกว่าเลยวัย แต่ก็อดใจไม่ไหว

วันนี้ตัดสินใจมาทักทายพร้อมกับโคลงสี่สุภาพที่ชื่นชอบ

~*~

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

ฝน ตก ลม พัด ฉ่ำเย็น
ได้ เห็น เพื่อน ใหม่ ฉ่ำชื่น
ฝน ตก ลม ไม่ พัด ฉ่ำ ชุ่ม
ได้ เห็น อีก เห็น อีก คง ฉ่ำ อุรา

~*~

ไม่ยอมเรียนเด็กน้อย ....... น่าตี
เมื่อไหร่จบกี่ปี ................. ประกาศด้วย
ห้องเรียนสี่เหลี่ยมมี .......... มุมกรอบ
ขาดทุ่งหนองคลองห้วย ..... แม่น้ำภูเขา

จำเราควรจักต้อง .............. วาดเติม
จินตนาการเสริม .............. สลับสร้าง
ห้องเรียนแบบเดิมเดิม ....... ของเด็ก
เปลี่ยนฉากให้โล่งกว้าง ...... ประยุกต์ให้เหมาะสม

สัดส่วนผสมเพิ่มแล้ว .......... ลงมือ
ภาพปกสมุดหนังสือ .......... สลักร้อย
ปรับกลยุทธ์ฝึกปรือ ........... กระบวนใหม่
เพื่อเด็กตัวน้อยน้อย .......... กลับเข้าโรงเรียน


สวัสดีค่ะคุณเด็กน้อยไม่ยอมเรียน
ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ...

~*~

~*~

ฝนทุกเม็ดหล่นแล้ว ............ ฝากละออง
เป็นประกายสีทอง ............... ทาบฟ้า
เหมือนหยาดเพชรเรืองรอง ... เจิดจรัส
ประดับยังโลกหล้า ............... เลิศล้ำราวสวรรค์



สวัสดีค่ะคุณท้าวฯ
จะมาให้เห็นบ่อยๆค่ะ

~*~

สวัสดีค่ะคุณชารา
ยินดีที่ได้รู้จักและยินดีที่เวบเราจะมีกลอนให้อ่านเยอะๆ แล้วค่ะ :)

โดยคุณ :

กลอนเพราะมาก ๆค่ะ

โดยคุณ :

เก่งจังยินดีรู้จักครับ

~*~

ส่งสัมผัสผ่านกลอนอักษรศิลป์
สวัสดีได้ยินแล้วยิ้มกว้าง
รู้สึกดีอุ่นไอจัดใจวาง
ขออยู่ข้างเคียงกันทุกวันไป


สวัสดีค่ะคุณอิคคิว....

บทนี้เป็นกลอนค่ะ ส่วนด้านบนก่อนหน้าเรียกว่าโคลงสี่สุภาพ
เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เห็นกันแล้วค่ะ แล้วที่พบส่วนใหญ่
เขียนไม่ค่อยถูกฉันทลักษณ์กันแล้ว ทั้งที่ลงในหนังสือที่มีชื่อเสียง
ไม่ทราบว่าด้วยเหตุผลใด

ดีใจค่ะที่อยากอ่านโคลงกลอน จะพยายามเขียนมาทักทาย
พูดคุยผ่านโคลงกลอนเรื่อยๆค่ะ

~*~

~*~


เมื่อตั้งใจวาดเส้น ............... สลักลาย
น้ำหนักต้นกลางปลาย ....... ปรับสร้าง
เมื่อมีจุดมุ่งหมาย .................. มากำหนด
ทางที่แคบจึงกว้าง .............. ทุกก้าวสุขเสมอ



สวัสดีค่ะคุณเถ้าถ่าน
ขอบคุณมากค่ะที่ชม และก็หวังว่าจะชอบด้วยค่ะ

~*~

~*~

ยามเมื่อมองฟากฟ้า ........... เฝ้าฝัน
อยากเก็บเดือนดวงตะวัน .... แอบไว้
ไม่อยากแบ่งใครปัน .......... กลัวเปลี่ยน
ความงดงามสิ้นไร้ ............. ลบร้างไม่เหลือ


สวัสดีค่ะคุณ JoJo
ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะและยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ

~*~

จริงด้วยแฮะ  ...ตามประสาคนไม่ค่อยอ่าน (และไม่มีปัญญาแต่ง)โคลงฉันท์กาพย์กลอน  พอเจออะไรที่ไม่ใช่ร้อยแก้วเราก็เลยเหมาเรียกว่ากลอนหมดเลย ^ ^'

ขอบคุณคุณชาราที่ช่วยเตือนค่ะ :)

........................................................................

ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า

ว่าถ้าอ่านฉันทลักษณ์บนกระดาษ

จะได้อารมณ์มากกว่าบน computer



แต่นั่นไม่สำคัญเท่าผมได้เจอนักเลงโคลงคนใหม่

ดีใจที่ได้รู้จักครับ

....................................................................

โดยคุณ :

~*~

ยังมีมุมมากด้าน .......... ด้วยกัน
มืดสว่างคืนและวัน ...... ไม่เว้น
ลวดลายหลากสีสัน ...... สานสลับ
จงเปิดหัวใจเค้น ........... คิดพร้อมพิจารณา


สวัสดีอีกครั้งค่ะคุณอิคคิว  
มาช่วยฟื้นความทรงจำกันน่ะค่ะ...  :-)


~*~

~*~

เมื่อสิ่งที่ปิดกั้น ............ กร่อนพัง
เสียงที่เงียบกลับดัง .... ดุกร้าว
แม้ว่าอยากหันหลัง ..... หลบหลีก
แต่กลับติดตามเฝ้า ...... ตลอดแม้ฝืนใจ


สวัสดีค่ะคุณติดดิน

ด้วยความที่หลงตามกระแสแห่งโลกไร้พรมแดน
จึงติดอยู่กับหน้าจอสี่เหลี่ยม แป้นคีย์บอร์ด
ทำให้มีโอกาสเขียนโคลงกลอนบนกระดาษน้อยมาก

แต่หากจะเทียบด้านอารมณ์ว่าอย่างไหนจะได้มากกว่ากัน
ก็ไม่แน่ใจนักค่ะ เพราะยามที่ไปท่องเที่ยวที่ห่างไกลจากคอมพิวเตอร์
ก็หยิบสมุดบันทึกเล่มเล็กมาเขียนโคลงกลอนได้เหมือนกัน


ดีใจเช่นกันค่ะที่ได้รู้จัก
คงต้องขอบคุณเฉลียงค่ะที่เป็นสื่อนำทาง

~*~

~*~

มีที่ให้พักบ้าง ........... บางคราว
มีหมู่ดาราพราว ........ พร่างฟ้า
มีความรักหนุ่มสาว .... ยิ้มสุข
มีทุกอย่างต่อหน้า ...... นึกแล้วราวสวรรค์


:-)

~*~

สวัสดีกวีกลอนศิล  ได้ยินเสียงรักบ้างไหม  มองบนท้องฟ้าชลาชัย  ใครหนอใครนะรักเรา