พี่เกี๊ยงเขียนขอบคุณถึงแฟนเฉลียง "พวกเฉลียงเค้ามีอะไร ทำไมพวกคุณถึงได้รู้สึกดีกับเค้าได้ถึงขนาดนั้น" นั่งอ่านคำตอบและเหตุผลต่างๆ ของผู้คนบนเฉลียง ก็ทำให้นึกถึงจุดริเริ่มของ "ทฤษฏีสัมพันธภาพ" ของไอน์สไตน์ขึ้นมา และเพลง "อยู่ที่ใคร" ของพี่จิก

คุณอัลเบิร์ตบอกว่า บอกว่าความเชื่อเรื่องเวลาสากลที่ว่า เวลา 1 วินาทีของทุกคนเท่ากันของเซอร์ไอแซคนั้นไม่เป็นความจริง นิวตั้นว่า ถ้าคนสองคนวัดความเร็วแสงจากที่เดียวกันจะได้ความเร็วเท่ากัน แต่ความเร็วแสงจะไม่เท่ากันเมื่อคนสองคนยืนคนละที่ เนื่องจากระยะทางไม่เท่ากัน คุณอัลเบิร์ตกล่าวว่า แสงจะเดินทางด้วยความเร็วคงที่เสมอ สิ่งที่จะเป็นตัวแปรให้คนสองคนวัดค่าได้ต่างกันคือ เวลา ไม่ใช่ระยะทาง เพราะ 1 วินาทีในกรอบอ้างอิงหนึ่ง ไม่เท่ากับ 1 วินาทีของอีกกรอบหนึ่ง เช่น 1 วินาทีของนายไข่เจียวกับ 1 วินาทีของคุณครูสารภี จะไม่เท่ากันเสมอไป

จากทฤษฏียากๆ ก็ชวนให้นึกไปถึงบทเพลงง่ายๆ ของเฉลียงที่พี่จิกแต่ง ซึ่งผมรู้สึกว่ามันอะไรมีอะไรสัมพันธ์กันอยู่นั่นคือ มีกล่องสีขาวหนึ่งใบ เด็ก แม่ค้า ตำรวจ ทหาร และคนขายถั่ว อยู่ที่ใครจะตีความ

แต่ไม่ว่าเวลาและเหตุผลของแต่ละคนจะต่างกันไป ผมเชื่อว่าการที่ผู้คนได้เห็นเฉลียงบนเวทีโดนแสงวิ่งด้วยความเร็วคงที่มากระทบ มันทำให้เรามีความสุข  ขอบคุณวงเฉลียงที่ทำให้เรามีความสุขคงที่มาตลอด และขอบคุณแสงที่ทำให้เรามองเห็นเฉลียง ผมจะคิดถึงเฉลียงด้วยระดับคงที่เช่นกัน

Agreed :)

....................................................

เป็นบุญที่เรียนสายวิทย์มา

เลยพอเข้าใจอยู่บ้าง

....................................................

โดยคุณ :

เป็นบทความที่ลงตัวดีค่ะ ชอบจัง

โดยคุณ :

ว้าว ประทับใจจัง
เกือบๆไม่เข้าใจ แต่ก็เข้าใจจนได้

โดยคุณ :