วันศุกร์ที่ 23 มีนาคม 2544
หายไป 1วัน ทานตะวันยาวขึ้นเกือบนิ้วชี้ เห็นว่าสำเร็จในการเพาะ เลยเริ่มเพาะกลุ่มทานตะวัน 2 ขึ้นมา กลุ่มนี้สมาชิกมากกว่ากลุ่มแรก เพราะได้ใจ ยังไงก็คงโตดีเหมือนกัน วันนี้ไม่ได้ไปไหน นอนอยู่เฉยๆ ดูทานตะวันโต และรดน้ำทานตะวันด้วย ออกไปซื้ออะไรกิน ได้ ไส้กรอกอิสานมา 4 ไม้ แลกกับเงิน 20 บาท กับพ่อค้ารถเข็น บ้างอาจบอกว่า อาหารรถเข็นสกปรก ก็รู้มาอย่างนั้น แต่ก็ชอบเพราะมาถึงหน้าบ้านให้เดินฝ่าควันพิษออกไปก็คงสกปรกเข้าตัวเหมือนกัน ไม่ใช่แค่ทางปาก ตา จมูก หู ทวารทั้ง 5 เลย ใจจริงอยากกินหมึกปิ้งแต่วันนี้ไม่ขาย เมื่อวานก็ไม่ขาย หายไปไหนแล้ว หรือขายได้กำไรโขเลยเลิกขาย เสียดายอัธยาศัยนะ
ลองเล็งที่ให้ทานตะวันตอนโตอีกหน แม่บอกว่าต้องแดดดีๆ แดดดีดีก็ต้องบนหลังคา แต่คงเอาไว้ไม่ได้ เดี๋ยวจะหล่นมาไม่มีชิ้นดี ยังหาไม่เจอ เพราะโดนมะม่วงกลบแดดหมด อาจจะต้องใส่ในกระถาง ก็จะโดนจำกัดการโต ก็ต้องให้เลือกเอาว่า จะโตแบบถูกจำกัด หรือจะไม่มีโอกาสโต ทานตะวันต้องกินแดด เลยต้องเอาใส่กระถางวางไว้หลังบ้าน แดดดี แดดผ่านมาบ่อยๆ ยกเว้นตอนเมฆมาก ฝนตก