บ้านนี้..ไม่หารสอง..
................
ลุงเบิ้มกับป้าจินนี่ รักกันมานาน
แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะแต่งงานกัน
ทุกครั้งที่ป้าจินนี่ถาม ลุงเบิ้มได้แต่ผัดผ่อน (เหมือนหนีหนี้) และบอกว่าวุฒิภาวะยังไม่พร้อม ขอให้ป้าจินนี่ รอ และรอ
นี่ก็เป็นอีกวันที่ป้าจินนี่มานั่งเหงาเหงา อยู่ตรงศาลาท่าน้ำ
"ิจิน จิน" เสียงตะโกนโหวกเหวกอยู่ข้างหลัง
ป้าจินนี่นึกเคืองอยู่ในใจ โรสแมรี่นั่นเอง อุตส่าห์บอกตั้งหลายหนแล้วว่า ให้เรียกชื่อเต็ม อย่าเรียกชื่อย่อ..ไม่ฟังกันเลย...
"มีอะไรเหรอ แม " นี่..ป้าจินนี่เอามั่ง
"กลุ้มใจอะไรเหรอ" เพื่อนสาวก้าวเข้ามาใกล้ ๆ
สีหน้ามีแววกังวลถึงชื่อย่อของตัวเองอย่างเห็นได้ชัด
"ฮือ เรื่องเดิมเดิม" ป้าจินนี่ตอบเบา ๆ ตาเหม่อมองไปตรงขอบฟ้าข้างหน้า
"ไม่รู้จะทำยังไงดี ถามกี่ทีพี่เบิ้มก็บอกให้รอ เนี่ย..รอจน.." เสียงขาดหายไป ป้าจินนี่หยิบผ้าเช็ดหน้า
ลายคิตตี้ที่ลุงเบิ้มซื้อให้เมื่อวันเข้าพรรษามาเช็ดน้ำหมากเบา ๆ
"ฉันว่าเธอต้องทำอะไรซักอย่างแล้วนะ "
โรสแมรี่ตบไหล่เพื่อนรักสองที ป้าจินนี่สะดุ้งเฮือก สงสัยหัวไหล่ด้านซ้ายกำลังอักเสบอยู่
"เอางี้ ตอนนี้ที่ยังไม่พร้อมน่ะ เรื่องอะไร เราต้องมาดูสาเหตุหลักกันก่อน แล้วค่อย ๆ หาวิธีแก้ไขกันไป ดีไหม" หยุดหอบเพราะหายใจไม่ทัน
"ก็ ก็.." ป้าจินนี่พยายามนึก
"เห็นพี่เบิ้มบอกว่า ยังไม่มีบ้านหรืออะไรนี่แหละ"
"อือม์ เพราะงั้น เราก็ต้องช่วยเขาหา แต่สมัยนี้ บ้านมันก็มีหลายแบบนะ อยากได้แบบไหนล่ะ"
"ไม่รู้สิ" ป้าจินนี่พยายามนึกอีกแล้ว ระยะหลังมานี่ ป้าแกมีอะไรให้ต้องนึกอยู่บ่อย ๆ เลยต้องพยายามกันหลายที
"หรือเรื่องเงิน" โรสแมรี่ปล่อยหมัดเด็ด
"เรื่องเงินน่ะ ไม่มีปัญญาหรอก" ป้าจินนี่อวดเล็ก ๆ พลางขยับตัวให้ชายเสื้อแลบออกมา มองเห็นกระเป๋าสะพายใบเขื่องเหน็บอยู่ข้างเอว
"จิน..." โรสแมรี่เตือนสติ
"จินใช้คำผิดอีกแล้ว เรื่องเงินน่ะ ไม่มีปัญหา ไม่ใช่ไม่มีปัญญา"
"ฮิ ฮิ ฮ่า ฮ่า" ป้าจินนี่หัวเราะแก้เขิน พูดผิดอีกละ
"ฉันเคยได้ยินนะ ว่าเดี๋ยวนี้ เขามีโครงการบ้านหารสอง แบบมันประหยัดพลังงานไง ถ้าคิดจะซื้อบ้านนะเราต้องดูตรงนี้ด้วย ช่วยชาติ แล้วเวลาอยู่ก็จะมีความสุขขึ้นด้วยนะ"
โรสแมรี่เล่ายาว ลูกกะตาเป็นประกาย ไม่รู้กำลังนึกอะไรอยู่...
หลังจากฟังโรสแมรี่เล่าให้ฟังวันนั้น ก็ทำเอาป้า
จินนี่มีกำลังใจมากขึ้น และตั้งใจว่า จะเอาความคิดนี้ไปเล่าให้ลุงเบิ้มฟัง..
ที่นี้.. เราก็จะได้เป็นฝั่งเป็นฝาเสียที
..............
ป้าจินนี่ พูด พูด และพูด ป้าแกเริ่มเล่าตั้งแต่ชีวิตในวัยเยาว์ แตกเนื้อสาว ตอนพบรัก และบ่มมันจนสุกงอม จนมาถึงวันนี้ วันที่อยากจะมีชีวิตคู่ร่วมกับคนที่เธอรัก ก่อนเข้าประเด็นเรื่องบ้านในฝัน...บ้านหารสอง...
"อือม์..." ลุงเบิ้มพยักหน้าช้า ๆ ดูเหมือนจะเห็นด้วยกับที่ป้าจินนี่อธิบาย
โอ้...ความฝันใกล้เป็นจริง ป้าจินนี่เผลอยิ้มออกมาแต่ไม่มาก
"ฉันว่าหารสองมันจะไม่ไหวนา หารสี่ดีกว่าไหมชวนเนี่ย ตาอ๊อด กับยายลีนาด้วยดีกว่า ตัวหารยิ่งเยอะ ยิ่งประหยัดดี.."
ลุงเบิ้มคิดคำนวณในใจ...
"หารแปดก็เข้าท่านะ เอาไอ้เจ้าเวกหลานชายแกมาอยู่ด้วยก็ดี แล้วใครอีกล่ะ สมควรพี่เขย หรือจะเอานังอบเชยพี่สะใภ้ข้าดี..."
"............"
ลุงเบิ้มยังคงคิดคำนวณถึงตัวเลขหาร หาร และหาร
ปล่อยให้ป้าจินนี่คิดถึงบ้านในฝัน..บ้านหารสอง
และใครสักคนอยู่อย่างเงียบเงียบ....
..........................
วันนี้อยากไปฟังพี่คนที่เป็นสถาปนิกพูดเรื่อง
บ้านหารสอง.....
แต่ไม่ได้ไป..ไปไม่ได้.....
...ฝากสวัสดีตรงนี้ละกันค่ะ....
........................ โดยคุณ :
ชมพูพันธุ์ทิพย์ - [12:06:26 20 ม.ค. 2544] |
