คนบางคนก็เกิดมาเพื่อเจอกันแค่แว่บเดียวในชีวิต.. แล้วก็จากกันไป..
เรื่องบางเรื่องเกิดขึ้นแค่แว่บเดียวในชีวิต.. แต่อยู่ตราบนานเท่านานในความทรงจำ..
เรื่องราวบางเรื่องก็ห่างหายไปเนิ่นนาน.. เพื่อที่จะแว่บเข้ามาเป็นครั้งคราวในความคิด..

ใครกันนะคิดค้นคำว่าไทม์แมชชีน..
ใครกันนะบอกว่าไทม์แมชชีนไม่มีจริง..
เคยรู้จักเครื่องมือย้อนเวลาที่เรียกว่าเสียงเพลงมั้ย?

"เมื่อมีคำถามถามกันบ่อยๆ ต้องคอยตอบอยู่เรื่อยไป
ว่าบนภูเขาหรือทะเลไกล ชอบที่ไหนชอบที่มีเธอ
ทะเลแสนงาม ยิ่งเมื่อยามที่มีสายลม
แดดงามจะแต้มตามไรผม ชอบสายลมพัดเส้นผมเธอปลิว.."

คนบางคนก็จากกันไป เพื่อเรียนรู้ที่จะรักกัน..
........................ให้มากพอ................................

ความทรงจำดีๆ มักไม่อยู่กับเรานาน
แค่เพียงลมพัดวูบเดียวก็ผ่านไป
แต่ก็ยังดีกว่าอยู่กันนานๆ จนไม่รู้
ว่าเวลาไหนคือความทรงจำดีๆ
ให้ผ่านมาแล้วผ่านไป .... ให้วันเวลา
เป็นเครื่องเตือนความทรงจำ
ให้เรายิ้มเมื่อคึดถึงมัน
หัวเราะในบางครั้ง
ธรรมชาติสายลมแสงแดด
จะเป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป
แต่.........ฟังเฉลียงไม่เคยเบื่อแฮะ

โดยคุณ :

ในบางความทรงจำ  แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ แต่กลับทำให้เราได้ยิ้มและหัวเราะกับมันตลอดทั้งชีวิต
ในขณะที่อีกความทรงจำ  ที่ผ่านเข้ามาเกือบจะทั้งชีวิตของเรา  กลับไม่ทำให้เรายิ้ม หรือหัวเราะได้เลย

เราเชื่อว่า  ในการเดินทางของเวลา  ความทุกข์ที่เราเผชิญ  มักจะมีความสุขตามมาด้วยเสมอ  เพียงแค่เราเปิดใจ  และมองมัน  ในมุมนั้นอาจจะมีความสุขที่ทำให้เราทุกคนยิ้ม  และหัวเราะอีกทั้งชีวิต ซ่อนอยู่ก็ได้

คนเราโชคดีที่อายุขัยของมนุษย์เฉลี่ยไม่ถึง 100 ปี  ถ้าเทียบแล้ว  ความทรงจำของเราน้อยกว่าต้นไม้ที่ยืนต้นนับร้อยนับพันปี  ได้เห็นเรื่องราว การเปลี่ยนแปลงของโลกใบนี้ที่เราอยู่  แต่เราโชคดีกว่าที่เรามีอายุเพียงเท่านี้  ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงเพี่ยงเล็กน้อย  ถ้าเทียบกับต้นไม้  ขอแค่เราร่วมมือร่วมใจ  เพื่อเก็บความสวยงามเหล่านี้ไว้เป็นความทรงจำที่ดี ๆ กับลูกหลานของเราต่อไป  อย่ารอให้ถึงเวลาที่ต้องค้นหา  แม้แต่ตะไคร้น้ำเลย

โดยคุณ :

..เพลงโปรดอมตะนิรันดร์กาล..แค่มี , ง่ายง่าย , ต้นชบากับคนตาบอด..
เคยมีไฟ ทำอะไรมากมายเพื่อคนที่รักและหวังดีอย่างบริสุทธิ์ใจ อยากเห็นเค้ามีอนาคตที่ดี ประสบความสำเร็จทั้งหน้าที่การงานและชีวิตส่วนตัว อยากให้เค้าถูกแวดล้อมด้วยคนที่รักมากที่สุดเท่าที่จะเป็นได้

รักที่บอกไม่หวังผลตอบแทน..แต่ลึกๆทุกคนอยากเข้าใกล้คนที่เรารู้สึกดี คาดหวังให้เค้าเชื่อใจ เป็นส่วน1คอยให้คำปรึกษา..อยากปลอบขวัญและเช็ดน้ำตา ยามทุกข์และท้อ..อยากยิ้ม หัวเราะไปด้วยกัน เมื่อมีเรื่องให้ดีใจ อยากเห็นเค้าเป็นตัวของตัวเองเมื่ออยู่กับเรา

..แต่ในโลกปัจจุบัน การแก่งแย่งที่แม้ดูภายนอกไม่รุนแรง แต่ในความเป็นจริง คนถูกกระทำเท่านั้นที่จำนาน..นานพอที่มันจะกลายเป็นแผลเป็นปมลึกในใจ..ครั้งแล้วครั้งเล่ามารู้ภายหลัง..เพื่อนที่เคยเฮไหนเฮนั่น..แต่สุดท้ายกลับถีบหัวส่ง..ทุกครั้งที่เข้าใกล้เธอ..บังเอิญให้ได้มองไปเห็นสายตาไม่ชอบใจของใครๆ(ต่างกรรมต่างวาระ ผลัดช่วงผลัดคน)เป็นผลให้ต้องถอยร่นเสมอ..เหล่านั้นล้วนเป็นคนใกล้ตัวและทำประโยชน์ให้เธอทั้งสิ้น (และล้วนเคยคบเรามาก่อน)..ไม่มีใครเห็นดีด้วย

รักในแบบที่ไม่ใช่ชีวิตคู่ น่าจะแบ่งปันกันได้มากมายไม่รู้จบ แต่ทำไมต้องรู้สึกว่าใครๆที่เข้าใกล้เธอ ไม่ชอบเรา..หวงรึดูดซับความเป็นเธอ ! ยิ่งเพิ่มความไม่มั่นใจในตัวเองมากขึ้น จนไม่กล้าขยับทำตามใจ..ตอนนี้ไปไม่เป็น

..ซับซ้อน ไม่สวยงาม เพียงขอระบาย..เพราะเหมือนตัวคนเดียว แม้เพื่อนใกล้ๆยังว่ามากไป..บ่อยครั้งยังมีประโยคมาทิ่มแทงให้ปวดร้าว..แก้ปัญหาคนอื่นร้อยแปด..ถึงทีตัวเองไม่มีใครอยากยื่นมือเข้ามายุ่งด้วย..ซึ้งกับ“ผงเข้าตาตัวเอง”ทีเดียว

..ไม่อยากเป็นแค่ความทรงจำ แต่ใครจะช่วยฝืนชะตา..

โดยคุณ :

อาจจะจริงเราเห็นอยู่ เผื่อใจไว้ที่ยังไม่เห็น

โดยคุณ :

...........................................

ความทรงจำ จำไว้ จำไว้เลย

...........................................

โดยคุณ :

ยากมีเราเดินเคียงข้างเหมือนครั้งก่อน
ยากให้ย้อนวันเวลาที่เร็วไหว
ความใกล้ชิดมิตรที่รักช่างแสนไกล
ความเข้าใจระหว่างเรา...ช่างเศร้าจัง
ยามแรกล้มนอนนับจับหัวจิต
ทั้งแอบคิด...แอบฝัน...ให้หวั่นไหว
ระหว่างเราวันนั้นช่างแสนไกล
มีอีกไหม...เราและใจ...ที่ใกล้กัน

ความรู้สึก..แบบที่บอกไม่ได้..ไม่ได้มี...ไม่เกิดบ่อยนัก..แต่ถ้ามันเกิดผุดขึ้นมา..แม้เสี้ยวนึงของความคิด...ไม่ได้เจ็บปวด..ไม่ได้เสียใจ..แค่รู้สึกนำตารื้นๆ.. ด้วยความเหงา..ในหัวใจ..ความเหงาที่มันคงมีมานาน..จนกระทั่งมันกลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต..โดยที่ไม่รู้สึกตัว...

ความรู้สึกเหงามันช่างแวะเข้ามาในความคิดบ่อยเหลือเกิน
มันเป็นความรู้สึกที่ม่ายสามารถอธิบายได้
มันเหงาเดียวดาย ......อ้างว้าง...เหมือนตกอยู่ในหลุมอากาศ
แต่ในบางครั้งบางเวลาที่เราเหงาก็ช่วยให้เราคิดอะไรได้
.....เกิดจินตนาการ...เหงาจนรู้สึกชินชากับหัวใจ......เหงาไม่สามารถบอกได้

แม้เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆ มันทำให้หลายๆคนก็มีความสุขได้ เพียงเราเก็บเกี่ยวความสุขจากคนที่เรารู้สึกดีดี แม้ว่าใจจริงแล้ว มันมากกว่าความรู้สึกดีดีกับใครสักคนหนึ่ง แต่มันไม่สามารถพูดออกไปได้ เพราะมันเหมือนมีหมอกบางๆขวางกั้นระหว่างเรา

เพียงเวลาแค่ไม่กี่เดือนทำไมเราถึงได้รักใครบางคนได้มากขนาดนี้คัยจารู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น เราทำอะไรให้เขาบ้างทุ่มเทให้เขามากเท่าไรแต่ในตอนที่เรากะลังจาลืมเขา  เขาก้อกลับมาให้เราลืมเขาไม่ได้อีก แร้วเราจาทำงายดีงะตอนนี้เริ่มจาจัยอ่อนแร้วด้วย.........

โดยคุณ :

ตั้งใจจะมาหา พบสายตาเธอว่างเปล่า แน่ล่ะฉันปวดร้าว โลกซบเซาไปหลายวัน น้ำตาอย่าพึ่งร่วง จะเลิกห่วงและใฝ่ฝัน ร้องไห้ทำไหมกัน ไม่กี่วัน.ฉันคงลืม

โดยคุณ :

รักแล้วก้อลืมมั่ยด้ายทั้งๆที่เธอบอกหั้ยลืม

โดยคุณ :

ไม่รู้ว่าทำมัยต้องคิดถึงเทอร์คนนี้จัง
เหมือนจะบ้าเมื่อได้ยินว่าเขาจะไปกับ...
ทั้งที่ก็รู้ว่าเรามาทีหลังก็ยังไม่เจียม...
สงสัยว่ารักเขาโดยไม่รู้ตัวว่าเกิดขึ้นเมื่อรั่ย
เขาก็มีแฟนแล้วเราก็เหมือนกันแล้วทำมัยต้องคิดถึงด้วย
บ้าจังเรารักอยู่ได้

โดยคุณ :

ฉันพยามทำตัวเป็นผู้หญิงกล้าแกร่ง
ไม่จำเป็นต้องพึ่งผู้ชายฉันก็อยู่ได้
เพราะผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตฉัน
ฉันรู้สึกว่าไม่มีใครดีพอ
ถ้าเป็นแบบนี้ไม่มีซะเลยจะดีกว่า
เมื่อเวลาล่วงเลยไปฉันสัมผัสได้ถึงความเหงา
ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน มาตั้งแต่เมื่อไหร่
รู้ตัวอีกทีฉันก็รู้สึกเหงาจับใจเหงาเกินบรรยาย
...ในวันหนึ่งก็มีผู้ชายคนหนึ่งผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน
เขาไม่ใช่คนดีพร้อมอะไร แต่ฉันกับรู้สึกดีกับเขามากๆ
ฉันต้องการให้เค้าเข้ามาดูแลหัวใจเหงาๆของฉัน
ฉันวาดฝันไว้มากมาย...สุดท้าย
ก็ไม่เป็นอย่างที่ฉันวาดหวังไว้ เขาไม่มีความจริงใจให้ฉันเลย
คำพูดหวานที่ออกจากปากเค้าทำให้ฉันเคลิบเคลิ้ม
แต่มันก็เป็นเพียงแค่ลมปากที่จับต้องไม่ได้
...ทำไมนะฉันรู้ดีทุกอย่าง ว่าสิ่งที่เค้าทำไปแค่เล่นๆ
ทำไมในวันนี้ฉันตัดใจจากเค้าไม่ได้
ฉันห้ามใจไม่ให้คิดถึงเค้าไม่ได้
ฉันอยากกลับไปเป็นผู้หญิงที่จิตใจเข้มแข็งเหมือนเดิม
แต่ฉันก็ทำไม่ได้...ทำไม่ได้จริงๆ
ฉันกลายเป็นผู้หญิงที่ไร้สมองไปแล้ว ฉันเป็นคนเดิมไม่ได้แล้ว

โดยคุณ :

‘ผู้คนไม่มีทางรู้ได้ว่าใครบางคนมีค่ามากเพียงใดจนกระทั่งพวกเขาจากเราไป’

ในท้ายที่สุดแล้ว…คุณก็จะค้นพบว่าความเจ็บปวดนี้มันมากเกินที่จะทำให้เวลาลบเลือนผ่านไป…

โดยคุณ :

เหงาเมื่อคิดถึงใครบางคนแต่เวลาจะลืมใครซักคนก็แทบจะยืนไม่อยู่อยากให้รู้ว่าความเหงาทำได้ทุกอย่าง เวลาที่อ้างว้างการที่เราถูกคนรักบอกขอบคุณที่ผ่านมา

โดยคุณ :

การขอบคุณจากคนที่เรารัก มันช่างทรมานเหลือเกิน

 คุณเคยไหม? กับอาการที่เบื่อๆๆเซ็งๆๆกับที่เป็นอยู่ไม่รู้ว่าเราจะอยู่ตรงนี้เพื่ออะไรไม่รู้เหมือนกัน เซ็งน่ะกับการที่เรายื่นอยู่ตรงนี้แต่กับเค้ากลับวิ่งหนี้เราไปตกลงแล้วเราเป็นตัวไรที่มุมจาเเธอมอง

                                     **************
อยากเจออีกครั้งก็ยังดี เพราะจากมายังไม่รำลากันสักคำ ตอนนี้อยู่ที่ไหนเป็นอย่างไรบ้าง   เวลามองฟ้าแล้วอยากร้องไหซะงั้น
                                   *****************

โดยคุณ :

จากกันโดยไปเชื่อคำพูดของคนอื่น ถ้าเป็นไปได้อยากจะเเก้ใขในสิ่งที่ทำลงไป ไม่มีเธอให้โทรหายามเหงา ไม่มีเธอให้กอดยามหนาว ไม่มีเธอคอยเป็นกำลังใจยามท้อแท้

โดยคุณ :

ในยามที่ท้อแท้ของเพียงแค่คนนึง จะคิดถึงเเละคอยห่วงใย ในยามที่ชีวิตหม่นหมองร้องไห้ ขอเพียงมีใครปลอบใจสักคน     เเต่ตอนนี้ไม่มีอีกเเล้ว.....

โดยคุณ :

หากคุนเคยโดนแย่งคนรัก แล้วอีกคนที่มีคู่แล้วมาชอบคุน คุนสามารถรู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะรู้สึกยังไง ในขณะเดียวกันเรื่องเขาและฉันถูกแพร่งพรายออกไปโดยที่ฉันพยายามจะไม่คุยกะคนๆนั้น ถามสิว่าคัยเลว ถ้าไม่ใช่ "ฉัน"