กระดานความรู้สึก


พี่จิกขาหนูมีอะไรจะบอก
เป็นคนๆหนึ่งที่เข้าแถวรอจนได้ลายเซ็นของพี่ๆในเฉลียง ระหว่างทางกลับบ้านหนูลองสำรวจความรู้สึกตัวเองว่า ที่พี่ๆบอกไว้คนในเฉลียงไม่ได้หายไปไหนยังเห็นๆกันอยู่ทุกๆคน แล้วทำไมหนูถึงใจหาย ทำไมหนูถึงทั้งเศร้า อัดอั้นตื้นตัน และเสียดาย หนูไม่ได้อยากได้ลายเซ็นพี่คนใดคนหนึ่ง การได้ลายเซ็นของคนใดคนหนึ่งหรือเห็นหน้าคนใดคนหนึ่งไม่ใช่เฉลียง เฉลียงจะเป็นเฉลียงก็ต่อเมื่อทุกๆคนมารวมตัวกัน คิดแล้วแปลกดีนะคะทั้งๆที่ทุกคนมีความเป็นเฉลียงอยู่ในตัวแต่ไม่มีใครสามารถเป็นเฉลียงได้เลยถ้าไม่ได้อยู่รวมกัน แม้แต่พี่จิกก็จะกลายเป็น พี่จิก ไม่ใช่เฉลียง
อีกอย่างที่หนูอยากบอกพี่คือหลังจากได้ลายเซ็นไปแล้วหนูดูแล้วหนูอยากให้พี่ๆแต่ละคนทำอะไรที่ให้เห็นมากกว่าลายเซ็นของตัวเองเมื่อกลับมาดูแล้วจะได้ระลึกถึงโอกาสพิเศษนั้นแล้วหนูก็คิดอยากให้ใครสักคนเขียนคำว่าเฉลียงไว้ด้วย แต่ทุกคนคือเฉลียง
จะให้ใครเขียนดีหนูคิไปเรื่อยว่าให้ทุกคนช่วยกันเขียนคำว่าเฉลียง พี่จิกขาแปลกไหมคะที่จำนวนนักร้องนำในวงเฉลียง เท่ากับสระและพยัญชนะในคำว่าเฉลียงพอดีเลย
พี่จุ้ย เ
พี่เจี๊ยบ ฉ
พี่ดี้ ล
พี่แต๋ง
พี่เกี๊ยง ย
พี่นก ง
แล้วพี่จิกก็เขียน เรื่องราวบนแผ่นไม้ แล้วก็ลงวันที่ดีไหมคะ
เพราะพี่เป็นเบื้องหลังตลอด พอหนูคิดได้อย่างนี้แล้วอยากกลับไปขอลายเซ็นใหม่จริงเลยค่ะ
พี่จิกขาพี่จิกไม่ได้เป็นคนร้องเพลงในเฉลียงเลย แต่ทุกครั้งที่ฟังเพลงหนูจะนึกว่าที่ร้องด้วยพร้อมๆกับพี่ๆคนอื่นๆทุกทีเลย
หนูเพิ่งมารู้ตอนหลังว่าพี่ร้องด้วย
พี่ร้อง.....ด้วยเนื้อที่พี่แต่งขึ้นมานี่เอง
โดยคุณ : เหมือนทะเล - [20:52:38  7 ธ.ค. 2543]

ความคิดเห็นที่ 1
;)
เผื่อผมสักอันนะครับ
โดยคุณ :เจ้าชายน้อย - [13:45:48  8 ธ.ค. 2543]

ขอเชิญร่วมเสนอแนะความคิดเห็นครับ
จาก :
email :
icq :
รูปภาพ :

รายละเอียด

อาการ :



กรุณาคลิก "ส่งข้อมูล" เพียงครั้งเดียวครับ....